ขุนศึกสยบสวรรค์ บทที่ 182 อสูรหินเศียรสุนัข
บทที่ 182 อสูรหินเศียรสุนัข “ผู้แซ่เยี่ย! เจ้า...” โท่วป่าเซียงเนียวหันขวับไปมองเยี่ยฉวนด้วยสายตาแข็งกร้าวอย่างโกรธจัด ครั้นเห็นหลิวหงหัวเราะต่อกระซิกเห็นดีเห็นงามไปด้วยนางยิ่งหงุดหงิด แม้แต่สตรีนางอื่นที่อยู่ใกล้ชิดกว่ายังไม่ถูกเขาเรียกว่าภรรยา ยิ่งคิดยิ่งอับอายจนใบหน้าแดงก่ำไปถึงใบหู! มือข้างขวาเอ...
