ตอนที่ 235 ช่วยคนได้

ตอนที่ 235 ช่วยคนได้

ไนเรลและพรรคพวกรีบเดินทางไปยังจุดที่สัญญาณหยุดนิ่งมาสักพัก มันเป็นอย่างที่พวกเขาคิดไว้จริง ๆ ตอนนี้ซอมบี้จำนวนมากกว่า 30,000 ตัวอยู่ตรงจุดนั้น พวกมันเดินวนเวียนไปมา และร้องคำรามด้วยความหิวกระหาย

เขาลองมองหาคนที่ยังรอดอยู่ แต่กลับไม่พบใครหรือการต่อสู้กับซอมบี้ หรือร่องรอยของคนที่ยังเหลือรอด

“พวกเรามาช้าไปใช่ไหม” เขาพยายามมองหาจนสายตาไปหยุดอยู่กับโครงเหล็กส่วนยอดของตึกที่โผล่พ้นทรายออกมาเล็กน้อย ดูเหมือนหลังคาของตึกจะเป็นโดมกระจก มันแตกละเอียดทำให้เกิดเป็นช่องลงไปได้ ตอนนี้เขาพอจะเดาได้แล้วว่าใครก็ตามที่หนีมากับอุปกรณ์สื่อสารคงหลบซอมบี้เข้าไปในนั้น

แต่นั้นทำให้เขารู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย เพราะนั้นเท่ากับปิดทางหนีของตัวเอง

ถึงแบบนั้นไนเรลก็ยังคงต้องไปดู

แต่แล้วสักพักซอมบี้ระดับต่ำที่พึ่งจะกลายร่าง ก็พากันกระโดดลงไปในหลุมทรายกันอย่างต่อเนื่อง มันกรีดร้องวิ่งตามลงไปทางเดินของตึก ไนเรลไม่เข้าใจว่ามันกำลังทำอะไร แต่นี่ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี เพราะซอมบี้ที่ปากทางเข้ามันลดลงมาก

“พวกนั้นมีระดับ 5 อยู่ด้วย ให้ระวังตัวกันด้วย” เมื่อพูดจบไนเรลก็สไลด์ตัวลงไปตามสันทรายและวิ่งตรงเข้าหาฝูงซอมบี้

เมสันก็จัดการเปิดใช้งานสูทรบ M4 เขาเล็งไปที่พวกตัวบาง ๆ อย่างซอมบี้เงา

การเปิดฉากต่อสู้เริ่มทันที เมื่อไนเรลไปถึง กระสุนของเมสันก็เจาะเข้าที่หัวของซอมบี้เงา พวกมันแม้จะรวดเร็ว แต่ถ้าโดนรอบโจมตีแบบนี้ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งเลย

ไนเรลนั้นไม่ได้ใช้การโจมตีอะไรที่มันดูอลังการงานสร้างมากนัก เขาใช้วิธีการโจมตีตรง ๆ ด้วยพลังกายและดาบก้ามแมงป่องเท่านั้น ดาบทั้งสองในมือของไนเรลฟันเข้าไปที่กลางตัวของซอมบี้ ไนเรลไม่ได้เล็งไปที่หัวเป็นหลัก แต่พุ่งเป้าไปยังจุดที่พวกมันรวมตัวกันหนาแน่น ในหนึ่งการโจมตี ดาบสามารถผ่าร่างของซอมบี้ไปไม่น้อยกว่า 3 ตัว

สำหรับไนเรลแล้วพวกที่ร่างกายขาดครึ่ง ต่อให้ไม่ตายก็ไม่ถือเว่าเป็นภัยคุกคามอะไรอีกแล้ว ไนเรลเดินหน้าสังหารซอมบี้ไปเรื่อย ๆ ไม่มีตัวไหนหยุดเข้าได้ ซอมบี้ธรรมดาเป็นตัวที่ตายง่ายสุด ตามมาด้วยซอมบี้เงา เพราะพวกมันร่างกายไม่แข็งแกร่งเหมือนกับซอมบี้กลายพันธุ์ตัวอื่น ๆ ดังนั้นการฆ่าซอมบี้เงาก็แค่จับทิศทางที่พวกมันรอบโจมตีก็พอแล้ว

ทางด้านของกัสและอลันลังเลอยู่หน่อย เพราะเห็นว่ามีซอมบี้มากขนาดนี้ แต่พอผ่านไปสักพักกว่าครึ่งก็ตายไปภายใต้น้ำมือของไนเรลและเมสันก็ทำให้พวกเขาทั้งสองกล้ามากขึ้น

“เจ้าขี้ขลาด ข้าจะลงไปลุยก่อนแล้ว” อลันหันมาพูดใส่กัส แต่อันที่จริงตัวของเด็กหนุ่มกำลังพูดเพื่อให้ตัวเองกล้าลงไปสู้

กัสได้ยินดังนั้นก็รู้สึกโมโหขึ้นมา มันเองก็จะไปสู้ และจะทำให้เด็กที่มีพลังเพียงระดับสีเทาได้รู้ว่าใครกันแร่ที่เหนือกว่า

แม้เผ่าอสูรหนูจะขี้ขลาด แต่พวกมันก็ฉลาด กัสรู้ว่าไนเรลจะไม่เก็บคนที่ไร้ประโยชน์ไว้กับตัว มันคงต้องแสดงผลงานหน่อยแล้ว

กัวเลือกจะเล็งไปที่พวกแยกตัวออกมาและบาดเจ็บเป็นหลัก มันเจออยู่หลายตัวที่ตรงตามเงื่อนไข

“จี๊ด ๆ” กัสร้องออกมาเหมือนหนู จากนั้นก็วิ่งด้วยจาทั้งสี่เพื่อเพิ่มความเร็ว กัสกระโดดสูงสามเมตรลงไปที่ไหล่ของซอมบี้ พร้อมใช้กรงเล็บโจมตีไปที่ตรงส่วนของก้านสมองเป็นหลังจนซอมบี้ตาย

กัสกระโดดจากศพหนึ่งไปอีกศพ ทำให้ซอมบี้ตามความเร็วของมันไปไม่ทัน แต่ในช่วงที่มันเล็งซอมบี้อีกตัวก็ปรากฏว่าอลันปรากฏตัวขึ้นมาและจัดการตัดหัวของซอมบี้ไปก่อนที่กัสจะได้ลงมือ

อลันหันมามองด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย กัสที่เห็นแบบนั้นก็จัดการขโมยเหยื่อของอลันบ้าง ทั้งสองจึงเริ่มการแข่งขันฆ่าซอมบี้ไปโดย

แต่ในการต่อสู้ก็มีอะไรเกิดขึ้นได้เสมอ

แม้ทั้งสองจะตามเก็บซอมบี้ตามหลังของไนเรล ก็กลับมีซอมบี้สติปัญญาระดับ 5 ตัวหนึ่งที่ไม่รู้ว่ามันเฝ้ารอ หรือคอยซุ่มโจมตี พุ่งออกมาจากทรายด้วยความรวดเร็วกระโดดเข้าหาอลัน

“ซวยแล้ว” ด้วยระยะห่างไม่ถึง 3 เมตรระดับสีเทาอย่างอลันไม่มีทางหลบระดับ 5 อย่างซอมบี้เงาได้

อลันรู้สึกราวกับว่าเวลามันเดินช้าลงไป ทุกอย่างช้าลง รวมทั้งตัวของเขาด้วย แต่แล้วในตอนนั้นเอง กัสก็พุ่งเข้ามาชนเข้าใส่ตัวอลัน ทำให้ทั้งสองกลิ้งลงไปกับพื้นที่เต็มไปด้วยเลือด

แต่นั้นก็ทำให้รอดการโจมตีของซอมบี้เงาได้ ซอมบี้เงาที่คิดว่าดาบของตัวเองแทงโดนเหยื่อแต่กลับเสียบลงไปในดินแทน มันบิดตัวเองและวิ่งเข้าหาทั้งกัสและอลัน

ว๊ากกก!!!

ซอมบี้ร้องเสียงแหลมจนแสบแก้วหู ดาบกวัดแกว่งตัดผ่านอากาศเข้าหาพวกเขา

ในจังหวันั้นเองก็มีเสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด ปัง! เข้าไปที่กลางหลังของซอมบี้เงา เมสันเข้าช่วยทั้งสองคนไว้ ซอมบี้เงายังไม่ตายแม้มีเลือดสีดำไหลออกมามันไม่รู้สึกอะไร ในตาของมันคิดจะลุกขึ้นมาฆ่า! ฆ่า! และ ฆ่า!

แต่เมสันมาถึงตัวมัน เขาเหยียบไปที่ตัวของซอมบี้เงา ปืนแม่เหล็กไฟฟ้าที่ติดอยู่ที่หลังของเมสันหันปากกระบอกยิงกระหน่ำไปไม่ยั้ง ร่างของซอมบี้เงากระตุกไปตามจังหวัที่กระสุนยิงโดนหัวของมัน

หัวของซอมบี้เงาเละผสมไปกับพื้นก่อนที่มันจะตายลง จากนั้นเขาก็ไล่ยิงซอมบี้ต่อ หรือไม่ก็ใช้ดาบที่มากับชุดสูทรบM4 ฆ่าซอมบี้

ทั้งอลันและกัสต่างกลืนน้ำลาย ทั้งสองรู้ว่าคน ๆ นี้คือพรรคพวกของไนเรล ดูเหมือนคนของไนเรลจะเป็นพวกเก่ง ๆ ทั้งนั้น

ทั้งสองลุกขึ้นยืนรีบตามหลังเมสันไป ตอนนี้ไนเรลไปถึงโดรมกระจกที่ไม่มีกระจกแล้ว เขากำลังสู้กับซอมบี้ไททันระดับ 5 ตัวหนึ่ง ไนเรลต่อยมันจนร่วงลงไปที่ชั้น 200 ของตึกไม่รอช้าเขาก็กระโดดลงไปด้วย

แต่แล้วก็มีซอมบี้เงาระดับ 5 ตัวหนึ่งโผล่ออกมา มันกระโดดใส่หลังของเขา ขนขาทั้งสีจับไปที่ตัวของไนเรลแน่น

“ซอมบี้สติปัญญา แกคือตัวที่คุมฝูงนี้สินะ” ไนเรลพยายามสะบัดให้มันปล่อย แต่ซอมบี้สติปัญญาไม่ยอมปล่อย

“มนุษย์ขอข้ากินหน่อย” ปากของซอมบี้สติปัญญาเปิดอ้าออกมากว้างก่อนที่จะกัดไปที่ไหลของไนเรล ปากของมันเต็มไปด้วยฟันเหมือนฉลามที่ใช้ฉีกเนื้อ

ไนเรลเจ็บมาก ๆ แม้จะเคยชินกับความเจ็บปวด แต่ใครบ้างที่จะชอบให้ซอมบี้กัดกัน เขาได้ยินเสียงฟันที่กัดผ่าและตัดเนื้อตรงมันกัด ไนเรลทั้งตัวลงมาใช้หลังกระแทกไปกับพื้นของชั้น 200

ปัง!

จนพื้นเกิดแตกร้าว ซอมบี้สติปัญญายังไม่ยอมปล่อย มันแกเนื้อออกมาไม่ได้ แต่มันดูดเนื้อของเขาได้

ไนเรลถึงกับขมวดคิ้วมนด้วยความโกรธ ถ้ามันอย่างกินเขา ก็ต้องเตรียมตัวตายมาด้วย ไนเรลใช้มือทั้งสองเอื้อมไปบีบคอของนไว้แน่น ก่อนที้ขาจะพยายามดังมันออกมา

แขนขาของซอมบี้รัดตัวของไนกระดูกแน่นขึ้นไปอีกเขาจึงหันหลังวิ่งชนกำแพงในชั้น 200 อย่างต่อเนื่อง แม้จะไม่สะเทือนพอให้ฆ่าซอมบี้ แต่ก็ทำให้มันรู้สึกมึน ๆ ได้ ไนเรลอาศัยจังหวะนั้นบิดคอของซอมบี้เงาอย่างแรง กระชากตัวมันออกมา เหวี่ยงกระแทกลงไปที่พื้น

ปัง! ปัง! ปัง!

แต่ด้วยความที่มันคือซอมบี้สติปัญญา ดังนั้นจึงทนทานเป็นอย่างมาก มันแทบไม่บาดเจ็บอะไร ซอมบี้สติปัญญาใช้แรงของตัวเองทั้งหมด บิดตัวดิ้นหลุดจากมือของไนเรล

มันใช้จังหวะนี้เปิดปากคิดจะโจมตีไนเรลด้วยพลังจิต แต่ไนเรลที่สู้กับซอมบี้สติปัญญามามากจะไม่รู้ได้อย่างไง

เขาต่อยเข้าไปในปากของซอมบี้สติปัญญาทั้งอย่างนั้น หมัดที่คาปากอยู่ทำให้ซอมบี้สติปัญญาร้องออกมาไม่ได้

และยังไม่หมดแต่นั้นในมือของไนเรลมีเมล็ดแอปเปิลอยู่ แม้ไม่สามารถบังคับพืชโจมตีตรง ๆ ได้ แต่ไนเรลยังพอมีวิธีใช้มัน

“เร่งการเจริญเติบโต”

ทันใดนั้นเมล็ดแอปเปิลก็งอกออกมาอย่างรวดเร็ว รากของมันแทงเข้าไปในสมองของซอมบี้สติปัญญา แต่เพราะร่างกายของซอมบี้สติปัญญามันทนทานเกินไป จึงทำให้ต้นแอปเปิลขดตัวไปตามผิวหนังและกระโหลกของซอมบี้สติปัญญา

ว๊ากกก!!

มันร้องด้วยความเจ็บปวด ไนเรลยังคงจับตัวของมันไว้แน่น ซอมบี้สติปัญญาพยายามจะทุบไนเรล แต่เขาก็จับแขนขาของมันไว้แน่ก่อนที่จะเหี่ยงตัวฟาดมันไปกับพื้นอีกครั้ง

จนในที่สุดพื้นก็ไม่สามารถทนรับการโจมตีได้ไหว มันจึงทะลุและถล่มลงมา

ไนเรลและซอมบี้สติปัญญาตกลงมาชั้น 199 ในช่วงที่ตกจากชั้นบน เขาอาศัยจังหวะนั้นกดหัวของซอมบี้ลงไป พอหัวของมันกระแทกกับพื้นไนเรลก็กระทืบลงไปพอดีจนหัวของมันเละ

ทุกอย่างตกลงกระแทกพื้น ฝุ่นก็ฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งห้อง

ในตอนนั้นเองไนเรลก็รู้สึกว่ามีคนมองเขาอยู่ เมื่อหันไปมองก็ต้องแปลกใจที่เป็นวินา

“ท่านไนเรล”

“เป็นเธอนั้นเอง มีคนอื่น ๆ อีกไหม”

วินาส่ายหัว เพราะนอกจากเธอแล้วก็ไม่มีคนอื่น ๆ อยู่ จริง ๆ ซึ่งคนอื่น ๆ ที่ว่านี้แน่นอนว่าไนเรลไม่ได้หมายถึงคนอื่น ๆ จริง ๆ แต่เป็นคนของสมาพันธ์นักล่า ที่สำคัญเธอเคยบอกแล้วทุกคนจะตายกันหมด

ไนเรลพยักหน้าเป็นอันเข้าใจ ไม่ต้องพูดอะไรมาก ในเมื่อเขามาช่วยคน ก็ช่วยได้แล้วดังนั้นจึงพากันเดินออกไปจากห้องเหมือนอย่างตอนที่เขาเคยพาเธอหนีออกมาจากค่ายพร้อมกับตั้งชื่อให้ใหม่

วินาเดินตามหลังไนเรลไป เหลือเพียงซอมบี้สติปัญญาที่นอนตายศีรษะเละอยู่

แต่หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงฝีเท้าวิ่งขึ้นมาจากบันไดตรงมาที่ทางเดินหลัก เจ้าของเสียงฝีเท้านั้นก็คือ หัวหน้าพ่อค้าทาสที่สภาพเต็มไปด้วยเลือด มีบาดแผลหลายแห่ง

“หนีไปไหนวะนังบัดซบ ออกมาสิ!” หัวหน้าพ่อค้าทาสร้องโวยว้ายไม่หยุดตอนนี้เขาเหมือนคนเสียสติไปแล้ว แต่ที่จริงแล้วไม่ใช่ เขารู้ว่าถ้าต้องการออกไปต้องหาผู้หญิงคนนั้นให้เจอด้านบนยังมีซอมบี้สติปัญญาที่ตามล่าเขาอยู่

ไม่มีใครรู้ว่าทำไมซอมบี้สติปัญญาตัวนั้นถึงตามล่าเขา แต่วินาพูดถูก

“ข้าต้องหามันให้เจอ” หัวหน้าพ่อค้าทาสค้นไปทุกห้อง เขาเชื่อว่าวินายังคงหลบอยู่ในห้องตรงไหนสักแห่ง แต่ชายคนนี้กลับไม่รู้ว่าวินานั้นไม่ได้มีทางหนี แต่รอไนเรลมารับต่างหาก

ในตอนนั้นเองหัวหน้าพ่อค่าทาสก็เดินไปสะดุดกับร่างหนึ่งในห้องที่เพดานด้านบนเป็นรูขนาดใหญ่

ด้วยความที่ห้องมีเพียงแสงที่สองมาจากเพดานด้านบนทำให้มันมืดพอสมควร หัวหน้าพ่อค้าทาสจึงคำหาทางจนลุกขึ้นมาได้ แต่แล้วพอเขาจะดูว่าสุดอะไรกลับพบแต่เพียงพื้นห้องที่ว่างเปล่า

ในตอนนั้นเองก็มีเสียงบางอย่างเดินอยู่ในห้องจากทางด้านหลัง หัวหน้าพ่อค้าทาสรู้ว่านั้นไม่ใช่เสียงของเขา

“ใคร!” เขาหันกลับกับไม่เจอใคร แต่พอหันกลับมาอีกทีก็มีเพียงปากขนาดใหญ่ที่น่าสยอง พร้อมลมหายใจที่เห็นเน่าพุ่งเข้ามากัดตัวของหัวหน้าพ่อค้าทาสโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว

ร่างกายของหัวหน้าพ่อค้าทาสปลดปล่อยกระดูกออกมาจากทุกทิศทางแทงซากซอมบี้ที่กัดเขาด้วย แต่ซากซอมบี้ไม่ยอมปล่อยมันพยายามกินเขาให้ได้

อ๊ากกกกกก.......

ในห้องจึงมีแต่เสียงกรีดร้องโหยหวนออกมาก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลงไป เป็นไปตามวินาบอกทุกคนจะต้องตายอยู่ที่นี่ แน่นอนว่าเธอไม่ได้นับตัวเองอยู่ในทุกคนที่ว่าด้วยอยู่แล้ว