ตอนที่63 หน้าไม้
ตอนที่63 หน้าไม้
“ซือเขียน ฉันจะเก็บเงินไว้สำหรับการเล่นเกมเพื่อใช้ประโยชน์จากมัน” หลิวหลานส่งข้อความหาซือเขียน
“น้องหลิวซิสหลาน ไม่ต้องกังวลไปหน่า มิสตี้วาเตอร์ฟอล ของเราจะก้าวผ่านเฟียซดราก้อนไปได้อย่างแน่นอน อันดับหนึ่งกิลด์จีนจะต้องเป็นของพวกเรา!” ซือเขียนตอบกลับอย่างมั่นใจ
“ดี” หลิวหลานพยักหน้า ‘หวังว่าไอโจรอ้วนเฉียนนั่นจะอยู่ในเกมนะ ฉันจะไปหาเขาในวันพรุ่งนี้’
…
“ฮัดชิ้ว!” เจ้าอ้วนเฉียนจามออกมาพร้อมกับอุทานในใจ ‘ใครมันนินทาผมกันนะ?’
เมื่อเจ้าอ้วนเฉียนจำได้ว่าเขามีสกิล ‘โยน’ และสถานการณ์ในตอนนี้มันก็จำเป็นต้องใช้ แถมยังมีกระดูกอยู่เต็มพื้นไปหมด
เมื่อเป็นแบบนี้แล้วเจ้าอ้วนเฉียนก็เลยใช้กระดูกเหล่านี้โยนออกไปเพื่อดึงดูดความสนใจของพวกสเกลตัลแอสซาซิน
“เอ้อว่าแต่นายหลบหนีวงล้อมของกิลเฟียซดราก้อนมาได้ยังไงหน่ะ?” เจ้าอ้วนเฉียนถามเดอะฟูจิทีฟ เพราะสงสัยว่าการโดนล้อมด้วยผู้เล่นเป็นร้อยแล้วหนีออกมาได้ยังไง?
“ผมแค่โชคดีหน่ะ ผมดันได้ใบสกิลมาจากการดรอปของบอส ผมจึงใช้‘วู้ดว็อคกิ้ง’หนีออกมาได้ แต่น่าเสียดายที่มันใช้ได้ครั้งเดียว เพราะถ้าหากได้เก็บไว้ใช้ในตอนล่าบอสมันน่าจะทำประโยชน์ได้มากกว่านี้” เดอะฟูจิทีฟพูดอย่างเซ็งๆ
“วู้ดว็อคกิ้ง?” เมื่อเจ้าอ้วนเฉียนได้ยินแบบนี้ก็นึกถึง เบสิคเอเลเม้นว้อค-เอิธว้อค ที่เขาเก็บไว้ในธนาคารทันที แต่เขาต้องเก็บรวบรวมให้ครบทั้ง5ธาตุส้ะก่อนถึงจะใช้มันได้
“ไปได้มาจากบอสที่ไหนหรอ?” เจ้าอ้วนเฉียนด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“เขากรีนเน่อรี่ ทางทิศตะวันออกของดราก้อนเดน ผมได้ยินมาว่าที่นั่นมีบอสเก่งๆอยู่เต็มไปหมดเลยนะ พวกมันมีเลเวล 50 ไม่ก็ 60นี่หล่ะ แถมมอนสเตอร์ที่นั่นยังเป็นธาตุไม้ทั้งหมดเลยด้วย ทำให้ผมต่อสู้ด้วยยากมาก” เดอะฟูจิทีฟพูดและส่ายหัว “ถ้าหากไม่เจอบอสสักทีก็ต้องเสียเวลาสู้กับพวกมอนสเตอร์อยู่แบบนั้น แล้วด้วยความที่พวกมันเป็นธาตุไม้ มันไม่ได้มีพลังโจมตีหรือความไวที่สูงมากนัก แต่พวกมันมีพลังชีวิตและค่าป้องกันที่สูง เป็นอะไรที่เสียเวลาสุดๆ”
เจ้าอ้วนเฉียนพยักหน้าและจดจำตำแหน่ง การที่ใบสกิลวู้ดว็อคกิ้งดรอปลงมาจากบอสได้ นั่นแสดงว่าสิ่งที่เขาต้องการอย่าง วู้ดว็อคก็น่าจะอยู่กับบอสตัวนั้นเช่นเดียวกัน
ติ๊ง!
เมื่อพวกเขาคุยกันอย่างถูกปากถูกคอ ก็มีเสียงดังขึ้นมา ทั้งสองคนหันไปมองในจุดจุดเดียวกัน เห็นหน้าไม้ดรอปลงอยู่บนพื้น ดูผิวเผินแล้วน่าจะเป็นของคุณภาพดี
ชื่อ : หน้าไม้ขนนกสีฟ้า
ระดับ : ทองแดง
ประเภท : อาวุธ
เลเวลที่ต้องการ : 25
พลังโจมตีกายภาพ : 22 ถึง 35
เด็กซ์เทอริตี้ +1
แม้ว่ามันจะเป็นอาวุธที่ดีแต่เลเวลที่ต้องการนั้นสูงเหลือเกิน
“เป่ายิ้งฉุบกันไหม? ใครชนะก็เอาไป หลังจากนั้นเราก็ฟาร์มต่อให้มันดรออปเพิ่ม” เดอะฟูจิทีฟเสนอขึ้นมา
“เอาล่ะ นั่นก็ดีนะ”
เจ้าอ้วนเฉียนตกลงและเลือกค้อน ส่วนเดอะฟูจิทีฟนั้นเลือกกรรไกร ทำให้เจ้าอ้วนเฉียนได้รับหน้าไม้อันนี้ไป
เจ้าอ้วนเฉียนรีบเก็บหน้าไม้เข้าคลังเก็บของพร้อมกับรอยยิ้มทันที “มาฟาร์มหาอันอื่นกันเถอะ จะได้ออกไปจากที่นี่สักที มอนสเตอร์ที่นี่มันเลเวลสูงเกิ้น!”
“เห็นด้วย” เดอะฟูจิทีฟไม่ติดขัดอะไร เพราะเขายังไม่ได้รับหน้าไม้เลย
“ฮ่าๆ” จู่ๆเสียงหัวเราะที่น่ากลัวก็ดังออกมา “ไอพวกมนุษย์ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า พวกแกกล้ามากนะที่มารบการเวลาการนอนหลับของข้าแบบนี้ ข้าจะทำให้พวกแกอยู่ที่นี่ไปตลอดกาล!”
“บอสงั้นหรอ?” เจ้าอ้วนเฉียนและเดอะฟูจิทีฟหันมามองหน้ากันทันที ด้วยความคิดเดียวกันว่า ‘วิ่ง!’
ขณะที่ทั้งสองวิ่งกลับไปยังทางเข้าชั้นห้า กลับมายังชั้นสี่ พวกเฟียซดราก้อนก็มาถึงสถานที่แห่งนี้เรียบร้อยแล้ว
ทั้งสองคนไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมีศัตรูมาเพิ่มในเวลานี้ เมื่อเห็นเป็นแบบนี้แล้วทั้งสองก็ใช้งานสกิลสเตลท์ทันที
“นักเวทย์ กระหน่ำเผาพวกมันส้ะ!” เฟียซดราก้อนทาเล้นท์ออกคำสั่งทันที หลังจากนั้นลูกบอลไฟก็โหมกระหน่ำไปทั่วประตูวาปข้ามชั้น
การตอบสนองของพวกนักเวทย์แห่งเฟียซดราก้อนนี่น่าชื่นชมมากนัก เพราะทันทีที่พวกเขาได้ยินคำสั่งก็พร้อมกระหน่ำสกิลให้ทันที
อย่างไรก็ตามการระดมยิงลูกบอลไฟแบบนี้ก็ไม่ได้ช่วยให้เปิดเผยตำแหน่งของโจรทั้งสองได้เลย
“ดันพวกมันไปที่ชั้น5” คลาวด์ดราก้อนเซลไม่เห็นว่าทั้งสองโจรจะเผยตัวตนออกมา เขาเลยคิดว่าโจรทั้งสองหนีกลับไปยังชั้นห้าแล้ว
ปัง!
เฟียซดราก้อนเองก็ใช้สกิลลูกบอลไฟ แต่ก็ไม่พบใครเช่นกัน
เขาพยายามลองเปลี่ยนจุดที่ยิง แต่ก็ไม่พบโจรทั้งสองอยู่ดี
ท่าทางและสีหน้าที่สิ้นหวังเริ่มบังเกิดขึ้นที่คลาวด์ดราก้อนเซล เขาพยายามจะดันเข้าไปแต่ก็เข้าไปไม่ได้เพราะพวกเฟียซดราก้อนกำลังกระหน่ำยิงสกิลอยู่
บูม!
ลูกบอลไฟปะทะเข้าที่หลังของคลาวด์ดราก้อนเซล จนพลังชีวิตลดลง แต่เขาก็ไม่ได้โกรธอะไรเพราะเขาสังเกตุเห็นได้ว่ามีใครสักคนอยู่ที่ด้านหลังของเขา