ตอนที่ 760 อย่าขยับ ให้ผมกอดอีกครั้ง

เขาคงรู้สึกไม่สบายใจ หากไม่มีคนที่เขาไว้ใจคอยอยู่ใกล้ ๆ เธอ

เฉียวเมียนเมียนรู้ว่าเขากังวลเรื่องอะไร

ดังนั้นเธอจึงไม่ปฏิเสธการจัดเตรียมของเขา

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่อยากให้เขากังวล

เธอพยักหน้า

“ไม่เป็นอะไร แต่ถ้าคุณยกบอดี้การ์ดของคุณให้ฉัน แล้วคุณ...”

“ไม่ต้องห่วง ผมไม่ได้มีแค่พวกเขาสองคนเสียหน่อย”

เมื่อรู้ว่าเธอเป็นห่วงเขา หัวใจของเหมาเยซื่อก็อุ่นขึ้น

“ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะปกป้องตัวเอง แม้ว่าจะเพื่อคุณก็ตาม”

เฉียวเมียนเมียนอดไม่ได้ที่จะตะลึงในความอ่อนโยนในดวงตาของเขา

...

บนที่นั่งในรถ

เหมาเยซื่อจูบเฉียวเมียนเมียนสักครู่ก่อนจะปล่อยเธอ

เธอเพิ่งลงรถและเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา เธอหันกลับมาและถูกดึงเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

เธอเงยหน้าขึ้นมองอย่างสับสน

“เหมาเยซื่อคะ ทำไมคุณ...”

“อืม..”

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เขาจูบเธออย่างร้อนแรง

ริมฝีปากของเธอยงคงบวม

ลิ้นขงเธอชาจากการจูบในรถ

เมื่อชายคนนั้นจูบเธออีกครั้ง เธอก็อดได้ที่จะคว้าคอเสื้อของเขา เธอยืดกรามของเธอและครางเบา ๆ

เหมาเยซื่อจูบเธออย่างลึกซึ้งและร้อนแรง

เขาแยกริมฝีปากของเธอออกจากกันและประสานลิ้นของเขาเข้ากับเธอ

จูบนี้ร้อนแรงยิ่งกว่าจูบในรถเสียอีก

เฉียวเมียนเมียนพยายามผลักเขาออกไป

นี่คือทางเข้ากองถ่าย

ใครบางคนสามารถผ่านไปมาได้ตลอดเวลา

เธอไม่ต้องการให้ใครเห็นว่าเธอกำลังจูบอยู่กับผู้ชายที่นี่

แต่ยิ่งเธอพยายามผลักเขาออกไป เขาก็ยิ่งรัดแขนรอบเอวเธอแน่นขึ้น

“อืม เหมาเยซื่อคะ...”

เฉียวเมียนเมียนเริ่มดิ้นรน

มีอะไรผิดปกติกับเขา?

ทำไมจู่ ๆ เขาก็...

เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเหมาเยซื่อ

จูบนี้แปลกเกินไป

แต่ยิ่งเธอพยายามหลุดจากอ้อมกอดของเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นเท่านั้น

เขากัดริมฝีปากของเธอเพื่อเป็นการลงโทษ

เฉียวเมียนเมียนขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด

มีเสียงเบรกฉุกเฉินดังขึ้น

ล้อถูกับพื้นทำให้เกิดเสียงแหลม

มีคนอยู่ที่นี่?

เฉียวเมียนเมียนตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น เธอลืมตาขึ้นและผลักชายคนนั้นออกไป

เธอโกรธเล็กน้อยและกัดเขาที่ริมฝีปาก

เหมาเยซื่อคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดและในที่สุดก็ปล่อยเธอ

เฉียวเมียนเมียนผลักเขาออกไปทันที

เธอปิดริมฝีปากที่ร้อนและจ้องไปที่ชายตรงหน้าเธอ

“เหมาเยซื่อ คุณกำลังทำอะไรอยู่? เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”

ชายคนนั้นเงียบไป

แต่แล้วเขาก็เอื้อมมือไปดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง

เฉียวเมียนเมียนดิ้นรนอยู่พักหนึ่ง แต่เขากัดหูของเธอและกระซิบว่า

“อย่าขยับ ให้ผมกอดคุณอีกครั้งไ

“เหมาเยซื่อ คุณ...”

เฉียวเมียนเมียนกำลังจะถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเธอเห็นตู๋อี้เล่ยยืนอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ เธอก็กลืนคำพูดของเธอเข้าไป

เธอรู้ดี ทำไมจู่ ๆ เขาถึงมีทีท่าแปลก ๆ เช่นนี้?

เพราะ...

เขาคงเห็นตู๋อี้เล่ยอยู่ตรงนั้นนานแล้ว