ตอนที่ 19 ได้รับการสนใจ
ตอนที่ 19 ได้รับการสนใจ
จุนหัวยืนอยู่ด้วยท่าทางที่สงบ และไม่สนใจรอบข้าง
ใขณะที่สาวๆ กำลังล้อมรอบตัวเขา พวกเธอไม่รู้จักตัวตนของเขา แต่รู้ว่าเขาเป็นคนของตระกูลขุนนางเป็นแน่
เหตุเพราะเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่อยู่ หญิงสาวเหล่านั้นโดยส่วนใหญ่แล้วยังไม่แต่งงาน ดังนั้นเมื่อพวกเธอเห็นจุนมิน จึงทำให้พวกเธอทั้งหมดประหลาดใจเป็นอย่างมาก
จริงอยู่ที่ผู้ชายหล่อมีมากมาย แต่ส่วนใหญ่ก็แต่งงานแล้ว พวกเธอแทบจะไม่เห็นใครที่อายุน้อยอย่างเขาที่หน้าตาหล่อเหลาเช่นนี้ ผู้หญิงเหล่านี้หลายคนเริ่มตกหลุมรักเขาแล้ว และต้องการรู้จักเขา ใครจะไปรู้เหล่า บางทีพวกเธอหนึ่งในนั้นอาจเป็นผู้หญิงที่โชคดีก็ได้
จุนหัวเมินหญิงสาวเหล่านั้น และกวาดสายตามองไปยังฝูงชนที่กำลังเดินมา ในที่สุดเธอก็พบเซี่ยและยามิน ทั้งสองกำลังยืนด้วยทีท่าประหลาดใจในการปรากฎตัวของเขาอยู่ที่จุดใกล้ประตู จุนหัวรู้สึกบอกไม่ถูก จริงอยู่ที่เธอต้องการทำให้ผู้หญิงบางคนตกหลุมรักเธอ แต่นั้นไม่ได้รวมถึงเซี่ย และยามินด้วย
เธอไม่สามารถทำอะไรได้ จุนหัวจึงก้าวเท้าเข้าไปหาทั้งสองคน
“นายน้อย…” เซี่ยพูดตะกุกตะกัก
ยามินกลืนน้ำลาย “ท่านพี่...”
จุนหัวแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก “จุนหัว มาเถอะ ได้เวลากลับบ้านแล้ว”
“ใช่” ยามินพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา จากนั้นจึงหันหน้าไปทางฟานหลานหยิง "เจอกันวันจันทร์หน้านะ"
ฟาน หลานหยิงพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ ดวงตาของเธอยังคงติดตามจุนหัวอย่างใกล้ชิด เธอไม่เคยเห็นผู้ชายหล่อขนาดนี้มาก่อน ถึงแม้ใบหน้าของเขาดูเป็นผู้หญิงนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้รัศมีความสง่าที่เขามีรอบตัวเขาลดน้อยลง
เมื่อนึกถึงตัวตนของเขาในฐานะแม่ทัพ มันก็สมเหตุสมผลแล้วที่ชายคนนั้นจะมีรัศมีเช่นนั้น ฟ่าน หลานหยิงสงสัยว่า คนๆ นี้สมบูรณ์แบบขนาดนี้ได้อย่างไร? เขามีใบหน้าที่มีเสน่ห์ เก่งศิลปะการต่อสู้ และสามารถกลายเป็นนายพลได้ตั้งแต่อายุยังน้อย ใครเล่าจะเทียบเขาได้
หลิน หยวนก็ยืนนิ่งเช่นกัน เธอรู้เกี่ยวกับความสำเร็จที่จุนมินได้รับในสนามรบ แต่เธอไม่เคยคาดหวังว่าจะได้เห็นคนๆ นั้นมีรูปร่างเพรียวบางและหน้าตาหล่อเหลาขนาดนี้ เธอรู้ว่าเขาดูดี แต่ใครจะคาดคิดว่าเขาจะมีเสน่ห์ได้ขนาดนี้ ในขณะชายหนุ่มที่เธอเห็นกำลังทำให้ความคิดของเธอเริ่มล่องลอยไป
จุนหัวต้องการออกจากที่นี่ทันที แม้ว่าจะเป็นแผนของเธอที่จะปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา แต่เธอก็ไม่ค่อยสบายใจที่เห็นดวงตาตกหลุมรักเหล่านั้น แต่ถึงกระนั้น จู่ๆก็มีใครบางคนปรากฎตัวขึ้น
“อรุณสวัสดิ์ แม่ทัพ จุน มิน”
ซวนเป่ยรับรู้ได้ถึงการมาถึงของจุนมิน เป็นเหตุให้เขาออกมาที่นี่เพราะความอยากรู้ แต่เมื่อเหลือบมองเพียงแวบเดียว เขาเกือบจะเสียใจที่ออกมา บุคคลที่ถูกทำให้โด่งดังในฐานะนายพลรุ่นเยาว์ ในไม่ช้าก็จะกลายเป็นคนดังเพราะหน้าตาแบบนั้น เขาต้องการพบจุนมิน แต่สายตาของสาวๆบริเวณรอบก็ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งนัก
“คุณคือครูเป่ยเหรอ ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับท่านจากน้องสาวของฉัน ท่านเป็นครูที่ดี” จุนหัวกล่าว
ซวนเป่ยยิ้มตอบกลับ "ได้โปรดอย่าเรียกฉันว่าอาจารย์ ต่อหน้าท่านฉันไม่สมควรได้รับตำแหน่งนั้น"
“ฉันขอถามอะไรท่านได้ไหม ท่านต้องการอะไรจากฉันไหม”
“ฉันอยากถามถึงความเป็นไปได้ที่ท่านจะเข้าโรงเรียนของเรา ท่านเป็นหนึ่งในบุคคลที่ไม่ค่อยได้ปรากฎตัวนัก และท่านไม่เคยไปโรงเรียนด้วยซ้ำ” ซวนเป่ยกล่าวอย่างระมัดระวัง
จุนหัวคิดอย่างรอบคอบ มีขุนนางเพียงไม่กี่คนที่ไม่เคยลิ้มรสความเป็นโรงเรียน แม้แต่นายพลรุ่นเยาว์ที่มีชื่อเสียงเหล่านั้นก็เคยเข้าร่วมชั้นเรียนอย่างน้อยหนึ่งครั้ง แต่แล้วพวกเขาก็หายตัวไปเนื่องจากการเข้าเรียนในสถาบันนั้นวุ่นวาย เกินไปสำหรับพวกเขา
ผู้หญิงที่อยู่รอยเงยหน้าขึ้น ถ้าจุนมินเริ่มเข้าเรียนในโรงเรียน พวกเธอจะได้พบเขาทุกวัน!
ในที่สุด จุนหัวก็ส่ายหัว “ฉันเกรงว่าฉันไม่มีความสามารถพอที่จะเข้าเรียนในสถาบันการศึกษา ถ้าฉันมีเวลา ฉันก็อาจจะมาเยี่ยมได้”
ซวนเป่ยพยักหน้าเข้าใจ เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขาไม่สามารถบังคับแม่ทัพคนนี้ให้ทำตามความปรารถนาของเขาได้ “เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันขอทราบได้ไหมว่าคุณจะมาที่โรงเรียนอีกเมื่อไหร่”
จุนหัวมองไปที่ยามิน จู่ๆ ยามินก็รู้สึกไม่ดี และแน่นอนว่าคำพูดถัดไปของจุนหัวเกือบทำให้เธออยากจะล้มลง
“ฉันจะมารับน้องสาวทุกวันศุกร์”
ดวงตาของซวนเป่ยเป็นประกาย "แล้วเจอกันใหม่สัปดาห์หน้า แม่ทัพจุน มิน"
ขณะที่จุนหัวพายามิน และเซียไปที่รถม้า สาวๆต่างก็ตื่นเต้นที่จะพูดคุยกันถึงข่าวที่พวกเธอเพิ่งได้ยิน พวกเธอค่อนข้างผิดหวังเมื่อได้ยินว่า จุนมินจะไม่เข้าร่วมโรงเรียนแต่ถึงกระนั้นถ้าเขามาสัปดาห์ละครั้งก็พอแล้ว!
“ท่านหญิง ข้าต้องเป็น 'จุนหัว' ทุกวันศุกร์ใช่ไหม”
จุนหัสจ้องกลับมา นั่นทำให้ยามินรู้ทันทีว่ามันหมายถึงอะไร ดูเหมือนว่าต่อจากนี้เธอจะมีเป้าหมายอื่นรออยู่ นั่นคือการเรียนเลข!!
เซี่ยมองไปที่จุนหัวอย่างเศร้าโศก “ท่านหญิง ท่านควรบอกแผนการของท่านให้ข้าทราบล่วงหน้า ใจที่น่าสงสารของข้าต้องเผชิญกับใบหน้าแบบนี้ได้อย่างไร”
จุนหัวหัวหัวเราะ “หลังจากอยู่กับข้ามานาน เจ้ายังไม่ชินกับหน้าข้าเหรอ อย่าบอกนะว่าเจ้าตกหลุมรักข้าอีกแล้ว?”
อันที่จริงเธอเกือบจะเป็นเช่นนั้น!
เซี่ยทำได้เพียงอดทนกับการล้อเล่นของจุนหัว ขณะที่ทั้งคู่มุ่งหน้าไปยังบ้านของตระกูลจุน เมื่อพวกเขามาถึง คุณหญิงมู กำลังรอพวกเขาอยู่แล้ว ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความสนใจเมื่อเธอเห็นว่า 'จุนหัว' และ 'จุนมิน' ดูสวยงามและหล่อเหลาอย่างไม่น่าเชื่อ
"ฉันอยากรู่นัก สาวๆ จะสงบสติอารมณ์ได้อย่างไร"
จุนหัวยิ้ม “พวกเขาตื่นเต้นกันมาก พนันได้เลยว่าภายในวันจันทร์หน้า จะมีผู้หญิงจำนวนมากพยายามเข้าใกล้กับจุนหัว”
จุนเจินเสี้ยนซึ่งยืนอยู่ข้างหลังคุณหญิงมู่ ถอนหายใจเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ “เจ้าหนู ตอนนี้เจ้ามีแผนอย่างไร”
“แผนของข้าเพิ่งเริ่มต้นท่านตามันอาจใช้เวลานาน”
"อืมม ถ้าเจ้าต้องการความช่วยเหลือใด ๆ ข้าอยู่ที่นี่"
"ขอบคุณท่านตา"
หลังคุยเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาเรียนอีกบทเรียนของจุนหัว
