34
Ep.34
“ไอ้หนู แกมาจากที่ไหนกัน?”
เพื่อเป็นการป้องกันไว้ก่อน หลิวซีหรงตัดสินใจตรวจสอบข้อมูลของซูเฉิน
“แกไม่จำเป็นต้องรู้”
มุมปากซูเฉินยกยิ้มเป็นเส้นโค้ง [ปืนพกเพาส์] ถูกยกขึ้นเล็งไปทางหลิวซีหรง ลั่นไกออกไปทันที
บังเกิดเสียงกังวานก้องในหุบเขา
“ไม่ดีแน่!”
หลิวซีหรงรับรู้ถึงร่องรอยของอันตรายโดยสัญชาตญาณ ยกมือขึ้นตั้งการ์ดเพื่อปกป้องตัวเอง
เห็นแค่เพียงแสงไฟสายหนึ่งทะลุกำปั้นเขาในพริบตาเดียว จากนั้นพุ่งกระแทกลงบนหน้าอก เกิดระเบิดเป็นหลุมเลือดขนาดใหญ่
“อ๊อก ..!”
หลิวซีหรงพบว่าพลังงานจากทั่วทั้งร่างกายพลันเหือดหาย ลำคอกระตุกสองสามครั้ง สุดท้ายล้มลงกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง
แม้จะตายไปแล้ว แต่ดวงตาของหลิวซีหรงยังคงเบิกกว้าง ข้างในสะท้อนถึงความไม่ยินยอมและสำนึกเสียใจ เห็นได้ชัดว่าตายตาไม่หลับ
ในขณะที่หลิวซีหรงล้มลง ทั่วทั้งหุบเขาพลันตกอยู่ในความเงียบอันน่าขนลุก
“หลิวซีหรงตายแล้ว …”
ผู้คนที่เฝ้าดู แม้เห็นกับตาว่าหลิวซีหรงตาย แต่พวกเขายังไม่อยากจะเชื่อ
ผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 ที่แข็งแกร่งที่สุดในเทือกเขาฮวงเจ๋อ ถูกฆ่าตายง่ายๆเช่นนี้เลยหรือ?
นี่มันจะเกินจริงไปหน่อยไหม?
“ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?” บางคนหยิกต้นขาของตัวเอง
…
“พ่อ! พ่อจะตายไม่ได้! รีบลุกขึ้นเร็ว!” หลิวเว่ยกรีดร้องอย่างไร้วิญญาณ กระโจนลงข้างศพของหลิวซีหรง
“หัวหน้าถูกฆ่าแล้ว …”
ลูกน้องกว่าสิบคนตกตะลึง ทุกคนตื่นตระหนกและหวาดกลัวอย่างไม่อาจอธิบาย
การตายของหลิวซีหรงมีผลต่อจิตใจของพวกเขาเป็นอย่างมาก ความคิดต่อสู้พังทลายลงันที
“วิ่ง!”
หลังจากที่สบตากัน ไม่รู้ว่าใครเป็นคนตะโกนออกมา แต่ทันทีที่เสียงนี้ดังขึ้น ทั้งหมดแตกฮือกระจัดกระจาย
ความแข็งแกร่งของซูเฉินเหนือความคาดหมายของทุกคน สามารถสังหารผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 ได้ไม่ต่างจากการหั่นผัดปลา คนธรรมดาอย่างพวกเขา คงไม่ต่างจากมดในสายตาเขา
หากไม่หนีตอนนี้ แล้วจะรอดชีวิตไปได้อย่างไร?
“มาดูกันว่าพวกแกจะหนีไปได้รึเปล่า” ซูเฉินหัวเราะ จุดประสงค์เดิมของเขาคือการถอนรากถอนโคนพวกมันให้หมดสิ้นอยู่แล้ว ฉะนั้นจะปล่อยให้หลบหนีไปได้อย่างไร?
ภายใต้การเสริมความเร็วของ [รองเท้าเพิ่มความเร็ว] ซูเฉินไล่ตามศัตรูราวกับเหยียบเมฆ
เกิดเสียงกรีดร้องดังขึ้นกว่าสิบครั้ง คนนับสิบต้องกลายเป็นศพกลางหุบเขา
โอ้พระเจ้า!
ที่แท้เขาก็เป็นผู้วิวัฒนาการเช่นกัน!
แถมยังทรงพลังมาก!
ไม่เพียงแข็งแกร่ง แต่ยังโหดเหี้ยมอีกด้วย!
ได้ร่วมเป็นสักขีพยานในการสังหารหมู่กว่าสิบคนของซูเฉิน หัวใจของเหล่าผู้ชมสั่นไหว เนิ่นนานไม่อาจข่มมันให้สงบลงได้
อีกด้านหนึ่ง หลิวเว่ยเดิมต้องการจะหลบหนี แต่ด้วยความตื่นกลัวที่ถาโถมเข้ามามากเกินไป ทำให้ขาของเขาเป็นตะคริว ไม่อาจขยับเขยื้อนได้แม้เพียงครึ่งก้าว
ซูเฉินเดินเข้าหาเขาอย่างช้าๆ มีดในมือทอประกายเย็นยะเยือก
“อย่านะ อย่าเข้ามา!” หลิวเว่ยตัวสั่นด้วยความกลัว ก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้น
“ไปอยู่เป็นเพื่อนพ่อแกซะนะ” ซูเฉินเปล่งวาจาร้ายกาจหยอกเย้า
“ฮือ ฮือ .. ได้โปรดเถอะ อย่าฆ่าฉันเลย …” เมื่อเห็นซูเฉินใกล้เข้ามาราวกับเทพเจ้าแห่งความตาย หลิวเว่ยคุกเข่า ร้องไห้คร่ำครวญขอความเมตตา
ซูเฉินไม่อ่อนไหว ตวัดคมมีดกรีดผ่านอากาศเป็นแนวนอน หัวโตพลิกหงายลงกับพื้น
เมื่อหยางเฉียนได้ยินเสียงคร่ำครวญ เธอวิ่งออกจากถ้ำ แต่แล้วกลับได้เห็นฉากซูเฉินตัดหัวหลิวเว่ย
“เขาฆ่าหลิวเว่ย!” หยางเฉียนปิดปากด้วยความสยดสยอง
“พี่สาว หลิวซีหรงก็ตายแล้วเหมือนกัน ..” หยางฮ่าวกุมชายเสื้อหยางเฉียน ชี้ไปทางศพของหลิวซีหรง เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
