ตอนที่แล้วตอนที่ 751 ผมเป็นของคุณ คุณจะสัมผัสอะไรก็ได้
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 753 ฉันสนใจแต่ชีวิตของภรรยาเท่านั้น

ตอนที่ 752 เต็มใจ


“ฉันทำแล้วนะ” เฉียวเมียนเมียนเหลือบมองโทรศัพท์อีกครั้ง และรู้สึกว่าเซินโย่วก็น่าสงสารอยู่เล็กน้อย

นี่คงเป็นความดื้อรั้นเฮือกสุดท้ายของเธอใช่ไหม?

เธอไม่ได้วางสายเลย?

ไม่ว่าในกรณีใด ถ้าเป็นเธอ เธอคงรับไม่ได้ ถ้าเธอได้ยินคนที่เธอชอบทำตัวสนิทสนมกับผู้หญิงอีกคน

“สามีคะ คุณเซินยังไม่วางสายเลยค่ะ” เฉียวเมียนเมียนเตือนเขา

“คุณจะไม่ถามคุณเซินสักหน่อยเหรอว่าเธอโทรมาหาคุณทำไม? ฉันคิดว่าคงเป็นเรื่องสำคัญ เพราะเธอรอมานานมากแล้วค่ะ”

เหมาเยซื่อดูเหมือนจะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเขาต้องรับโทรศัพท์

เขามองไปที่เฉียวเมียนเมียนและเลิกคิ้ว เขาไม่ได้ใส่ใจที่จะลดเสียงลงในขณะที่เขาถาม

“คุณไม่โกรธนะ?”

“มีอะไรให้ฉันต้องคิดมากล่ะคะ” เฉียวเมียนเมียนกล่าวอย่างเอื้อเฟื้อ

“คุณกับคุณเซินเป็นแค่เพื่อนกันนี่ เป็นเรื่องปกติที่จะโทรหาเพื่อนไม่ใช่เหรอคะ รับสิ”

“ไม่โกรธจริง ๆ นะ”

“ค่ะ คุณอย่าไปจีบผู้หญิงอื่นลับหลังฉันนี่ค่ะ มีอะไรให้ฉันคิดมาก”

เฉียวเมียนเมียนกระตุ้นเขาด้วยสายตาของเธอ

“อย่าให้คุณเซินต้องรอนานค่ะ รับสิค่ะ”

เมื่อเห็นว่าเธอไม่คิดอะไรจริง ๆ เหมาเยซื่อจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมา

“นี่ก็ดึกมาแล้ว เธอโทรมามีอะไร” เสียงของเขาเย็นชา

ที่ปลายสาย เสียงของเซินโย่วสั่งราวกับว่าเธอกำลังระงับอะไรบางอย่า

“อาซื่อ เมียนเมียนเข้มงวดกับคุณมากเกินไปไหม? คุณต้องได้รับอนุญาตจากเธอก่อนเหรอ ถึงจะรับสายได้? คุณไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอที่มีคนมาคอยควบคุมและยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของคุณ? ทำไมคุณ...”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เหมาเยซื่อก็ขัดจังหวะเธออย่างเย็นชา

“คุณเข้าใจผิดแล้ว เธอไม่เคยสนใจอะไรแบบนี้หรอก และไม่เคยขอให้ผมทำแบบนั้นด้วย”

“แล้วคุณ...”

“ผมทำเพราะความเต็มใจ คุณมีอะไร”

“ฉัน-ฉันได้ยินจากป้าเหมาว่า เธอโกรธมากที่ถูกคุณบล็อกเบอร์โทรศัพท์ อาซื่อ ฉันจะมาเกลี้ยกล่อมคุณ...”

“โทรมาแค่นี้เหรอ” เหมาเยซื่อขัดจังหวะเธออย่างใจร้อน

“อาซื่อ ฉัน...”

“ถ้านี่เป็นเหตุผลเดียวล่ะก็ ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว นี่ก็ดึกมากแล้ว เมียนเมียนก็ง่วงนอนแล้วด้วย ฉันต้องนอนกับเธอ แค่นี้นะ”

เหมาเยซื่อวางสาย

หลังจากวายสาย เขาก็วางมือถือไว้บนโต๊ะ

เขาเดินไปที่โต๊ะพร้อมกับโอบกอดเฉียวเมียนเมยีนไว้ในอ้อมแขนของเขา

เขามองดูจานอาหารที่ไม่ถูกแตะต้องที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วขมวดคิ้ว

“ทำไมยังไม่กินข้าวล่ะ? ไม่ชอบเหรอ”

“เปล่าคะ ฉันรอทานพร้อมกับคุณ”

“ไหนบอกว่าหิวมามากไง”

เหมาเยซื่อลูบศีรษะเธอและนั่งลงกับเธอในอ้อมแขนของเขา เขาหยิบกุ้งขึ้นมาด้วยตะเกียบและชิมมัน เมื่อรู้สึกว่ายังร้อน ๆ อยู่ เขาก็หยิบอีกตัวหนึ่งขึ้นมา เพื่อป้อนให้กับเธอ

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ทว่าดวงตาเต็มไปด้วยความรัก

“ถ้าหิวก็ทานก่อนเลยสิ คุณจะรอผมทำไมกัน?”

เฉียวเมียนเมียนเปิดปากเพื่อรับกุ้งจากเขา

อาหารที่เขาสั่งนั้นมาจากโรงแรมระดับห้าดาว

รสชาติอาหารอร่อยมาก

อาหารถูกเก็บไว้ในกล่องเก็บความร้อน จึงไม่เย็นชืด

กุ้งนั้นนุ่มและอร่อยมาก และมันกระตุ้นความอยากอาหารของเธอในทันที

เธอเพิ่งทานไปได้คำเดียว ท้องก็เริ่มร้องแล้ว

เหมาเยซื่อตักอาหารเข้าปากให้เธอเพิ่ม

“หิวมากขนาดนี้ ทำไมยังรอผมอยู่? เด็กโง่?”

เฉียวเมียนเมียนเปิดปากของเธออย่างเชื่อฟัง และกลืนอาหารเข้าไปสองสามคำ จากนั้นเธอก็คว้าตะเกียบของเธอและหยิบขึ้นมาทานเอง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด