ตอนที่61 เกลือ

ตอนที่61 เกลือ

ทันทีที่เจ้าสเกลตันแอสซาซินโจมตีเสร็จ มันก็เข้าสู่โหมดสเตลท์อีกครั้ง เนื่องจากว่าการโจมตีเมื่อสักครู่ยังไม่ได้ดั่งใจที่มันหวังเอาไว้

เดอะฟูจิทีฟที่คอยสังเกตการณ์อย่างระมัดระวังอยู่ข้างหลังเจ้าอ้วนเฉียน เขาก็เห็นตำแหน่งที่ศัตรูโจมตีมา เขาไม่รอช้ารีบใช้มีดเหล็กในโจมตีเพื่อเปิดเผยตำแหน่งศัตรูทันที

“ล่อมันได้แล้วสินะ!” เจ้าอ้วนเฉียนกระขวดยาแดงไปด้วย ขณะที่เข้าไปโจมตีสเกลตันแอสซาซินร่วมกับเดอะฟูจิทีฟ

งูรัดตัว!

งูหลามสีเงินหงาดขึ้นมาห่อหุ้มร่างกายของศัตรูเอาไว้เป็นเวลา10;bokmu

10 วินาทีก็เพียงพอสำหรับทั้งสองที่จะฆ่าสเกลตันแอสซาซิน

10 วินาทีต่อมาเจ้าสเกลตันแอสซาซินตัวนี้ก็คร่ำครวญด้วยอาการบาดเจ็บจากบาดแผลและล้มลงตายในทันที พร้อมกับดรอปขวดยาแดงฟื้นฟูพลังชีวิตขนาดใหญ่ออกมา

“ฮ่าๆ เป็นการเริ่มต้นที่ดี!” เจ้าอ้วนเฉียนหยิบขวดยาที่ว่านั้นขึ้นมา ขณะที่เขามีความรู้สึกว่าควรดีใจหรือเสียใจกับสิ่งนี้ดี

“ผมไปล่อเองครั้งนี้!” เดอะฟูจิทีฟพูดขึ้นมาพร้อมกับเดินนำหน้า

เจ้าอ้วนเฉียนก็สลับบทบาท คอยเดินตามอยู่ข้างหลังทันที

หลังจากนั้นเพียงชั่วครู่เดียวก็มีสเกลตันแอซซาซินโผล่เข้ามาโจมตี...

...

“ทุกคนจงฟังให้ดี! พยายามหลบหลีกเลี่ยงมอนสเตอร์พวกนี้! พวกเราจะไปยังชั้น5” คลาวด์ดราก้อนเซลเริ่มรู้สึกสิ้นหวังในชั้นที่4แล้ว และก็คิดว่าทั้งสองอาจจะหนีขึ้นไปชั้น5

“สหายคลาวด์ดราก้อน ชั้น5 ไม่ใช่ชั้นที่พวกเราสู้ไหวหรอกหน่า” วินด์ก็อตเวิลด์เข้ามาห้ามคลาวด์ดราก้อนเซลทันที

“อะไร? คุณไม่กล้าอย่างงั้นหรอ?” คลาวด์ดราก้อนเซลหันไปจ้องหน้าวินด์ก็อตเวิลด์ แล้วก็เดินหน้าต่อไปราวกับว่าบอกเป็นนัยๆ ถ้าไม่ไหวก็แยกทางกันไป

“สหายคลาวด์ดราก้อนเซลใจเย็นก่อน” วินด์ก็อตเวิลด์จับไหล่ของคลาวด์ดราก้อนเซลเอาไว้ “สังเกตดูดีๆสิ้ มอนสเตอร์ที่ชั้นสามใกล้จะเกินแล้วนะ แถมพวกพ้องของพวกเราก็ตายไปบางส่วน ดึงดันต่อไปคิดว่าเราจะรอดกลับมาจริงๆงั้นหรอ?”

หลิวหลาน อีสต์เกทโบลววิ่งวินด์ ซือเขียน เจียงดงลิตเติ้ลโอเว่อลอร์ด เหล่าผู้นำทั้งหลายต่างจองมองกลุ่มคลาวด์ดราก้อนเซลอย่างเวทนา

คลาวด์ดราก้อนเซลหันไปมองรอบๆ หันซ้ายหันขวาไปมา

“ทำไม? พวกนายกำลังมีความสุขที่เห็นผมโมโหอยู่แบบนี้งั้นหรอ?” คลาวด์ดราก้อนเซลพูดและขำอย่างเยือกเย็น “ผมจะโชว์ให้ดูเองว่าการย่ำยีแมลงตัวเล็กๆให้กลับไปเป็นเลเวล 0 นั้นมันทำกันยังไง!”

“คลาวด์ดราก้อนเซล ผมมีอะไรบางอย่างอยากจะบอก พอจะรับฟังกันสักครู่ได้ไหม?” เจียงดงลิตเติ้ลโอเว่อลอร์ดพูดขึ้นมาพร้อมกับยกมือขึ้นมากอดอก “เขาขโมยบอสคุณไป แต่บอสมันก็ไม่ใช่แค่ของคุณอยู่แล้วนี่ ทำไมคุณถึงโมโหได้ขนาดนี้?”

“ลิตเติ้ลโอเว่อลอร์ด คุณกำลังทำตัวเป็นศัตรูกับคลาวด์ดราก้อนงั้นสินะ?” คลาวด์ดราก้อนเซลพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“ไม่ ไม่หรอก ใครจะไปกล้าเป็นศัตรูกับคลาวด์ดราก้อนกันหล่ะ?” เจียงดงโอเว่อลอร์ดทำท่าเยาะเย้ย “โอเว่อลอร์ดของผมนั้นเป็นกลุ่มเล็กๆ ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดไปเทียบกับกิลใหญ่ๆอย่างคลาวด์ดราก้อนได้หรอกหน่า.... ไหนโชว์ให้ดูหน่อยสิว่าจะฆ่าไอสองคนนั้นให้กลับไปเลเวล 0 ได้ยังไง?”

คลาวด์ดราก้อนเซลจ้องมองเจียงดงโอเว่อลอร์ดแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรต่อ เพราะเขากำลังทักข้อความไปหา ใครสักคนอยู่ “ติดต่อกิลเฟียซดราก้อน บอกไปว่าพวกเราเจอตัวเดอะฟูจิทีฟแล้ว กำลังขังมันเอาไว้ให้อยู่ รีบส่งคนมาส้ะ เดี๋ยวผมจะออกค่าเทเลพอร์ตให้เอง!”

…

“เราพักกันสักหน่อยไปหลังจากฆ่าไอตัวนี้เสร็จ ค่าวิเกอร์(ค่าพลังงาน) ของผมจะหมดแล้ว” เดอะฟูจิทีฟพูดขึ้นมาหลังจากการล่อมอนสเตอร์ต่อเนื่องมาเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง

สาเหตุที่ค่าวิเกอร์ของเขาหมดง่ายนั้นก็เพราะว่าหลังจากที่โดนกิลด์เฟียซดราก้อนไล่ล่าเขาก็ตรงมายังแมสเกรฟเลยโดยที่ไม่ได้พักสักนิด

เจ้าอ้วนเฉียนพยักหน้าแล้วก็รีบฆ่าศัตรูตรงหน้าให้กลายเป็นฝุ่นอย่างรวดเร็ว

เช่นเดียวกัน มันก็ดรอปเป็นยาแดงลงมาอีกครั้ง

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ล่อถอยกลับไปยังทางเข้าชั้นห้าเพื่อนักพักผ่อนลง

เดอะฟูจิทีฟนำเศษอาหารแห้งออกมากินทันที

เศษอาหารแห้งนี้สามารถซื้อขายได้ที่ร้านขายของทั่วไป ซึ่งราคาของมันค่อนข้างถูก ตามมาด้วยรสชาติอาหารที่ค่อนข้างจะย่ำแย่ อย่างไรก็ตามผู้เล่นจำนวนมากยอมที่จะรับประทานอาหารรสชาติแย่ๆแบบนี้ ยกเว้นแต่เจ้าอ้วนเฉียนที่เขาสามารถทำอาหารเองได้

เจ้าอ้วนเฉียนจ้องมองเดอะฟูจิทีฟกินข้าวอย่างสงสาร โดยที่เขานำขากระต่ายออกมาและจุดไฟทำอาหารจนเสียงไหม้เกรียมอันหอมฉุยของขากระต่ายลอยออกมา

“สกิลรองของนายคือพ่อครัวงั้นหรอ?” เดอะฟูจิทีฟมองเจ้าอ้วนเฉียนและสงสัย โจรเนี่ยนะต้องการสกิลทำอาหาร?

“ไม่ๆ ผมแค่เรียนทำอาหารมา” เจ้าอ้วนพูดพร้อมกับยื่นขากระต่ายให้เดอะฟูจิทีฟ “10เหรียญเงินสำหรับขานั่นหนึ่งขานะ จำเอาไว้”

เดอะฟูจิทีฟนิ่งไปพักนึง สายตาจ้องมองอาหารแห้งกับขากระต่ายหอมฉุย สักพักเขาก็หยิบขากระต่ายมาโดยที่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ