ตอนที่แล้ว253 - เงื่อนงำของศัตรู
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป255 - สัญญาณแรกของความแข็งแกร่ง

253 - พบกันแล้ว


253 - พบกันแล้ว

สำหรับเอี้ยนลี่เฉียงที่ 'เคยตายมาแล้ว' เขาเข้าใจชัดเจนว่าสิ่งที่เรียกว่า 'ความตาย' และ 'อันตราย' ที่เกิดขึ้นมักจะมาโดยไม่คาดคิดและกะทันหัน

โดยส่วนใหญ่มันจะมาถึงโดยไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าแสดงความเฉยเมยเช่นเดียวกับคนอื่นๆ เขารีบเคลื่อนย้ายเสบียงจากรถม้าและแขวนไว้บนอานม้าแรดของเขาเอง

“ลี่เฉียง เจ้าไม่ต้องแบกอะไรมาก แค่เตรียมเสบียงให้เพียงพอ อย่าลืมสิ่งที่ข้าบอกไปเมื่อครู่นี้!” ซุนปิงเฉินเตือนหยานลี่เฉียง

“เข้าใจแล้ว!”

ม้าแรดที่ลากรถถูกปล่อย และพวกมันก็ติดตั้งอานม้าอย่างรวดเร็วเหลียงอี้เจี๋ยก็ปล่อยเย่เทียนเฉิงออกจากรถม้าและเขาก็ถูกนำตัวไปโดยเหลียงอี้เจี๋ย

เย่เทียนเฉิงที่ออกมาจากรถม้าของนักโทษ เหลือบมองเอี้ยนลี่เฉียงจากระยะไกล ดวงตาของเขาเป็นประกาย แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนเชื่อฟังอย่างยิ่งและไม่ได้ทำอะไรไร้สาระหรือก่อความวุ่นวายใดๆ เขาเพิ่งขึ้นไปบนหลังม้าตามคำสั่ง และทำทุกอย่างตามที่ถูกบอกให้ทำ

“เป็นการดีที่สุดที่เจ้าจะไม่พยายามทำอะไรตลกๆ ข้าแน่ใจว่าเจ้ารู้ถึงสถานการณ์ของพวกเรา หากเจ้าพยายามจะทำอะไรที่มันเสี่ยงๆรับรองได้ว่าข้าจะตัดแขนของเจ้าออกมา…” เหลียงอี้เจี๋ยบอกเย่เทียนเฉิงด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

ทุกคนค่อนข้างมีประสิทธิภาพ ในเวลาเพียงไม่กี่นาที เสบียงส่วนใหญ่จากรถม้าก็ถูกขนถ่าย ของบางอย่าง เช่น อาหาร ซึ่งยุ่งยากเกินกว่าจะขนย้าย ถูกทิ้งไว้บนรถม้า

ในเวลาเช่นนี้ทุกคนรู้ว่าเวลาเป็นสิ่งสำคัญ

เพียงชั่วพริบตา ทุกคนก็ขึ้นม้าแรด ม้าบางตัวถูกปล่อยออกจากรถม้า ดังนั้นจึงไม่มีใครนั่งบนหลังของพวกมัน

ซุนปิงเฉินมอบหมายให้ทหารห้าคนเป็นผู้นำม้าแรดไร้คนขับเหล่านั้นขณะขี่ม้าของตัวเอง พวกเขาจุดไฟเผาพื้นที่ป่าบริเวณแห่งนี้รวมไปถึงสั่งให้ทหารขี่ม้าแรดกลับไปขอความช่วยเหลือ

ภายใต้สถานการณ์ปกติ ทหารของแคว้นกานถูกห้ามไม่ให้เดินทางข้ามพรมแดน อย่างไรก็ตามในฐานะผู้ตรวจการใหญ่ซุนปิงเฉินสามารถขอความช่วยเหลือภายใต้สถานการณ์ที่เห็นสมควร

แม้ว่ากำลังเสริมจะมาไม่ได้ทันเวลา ตราบใดที่ผู้คุ้มกันทั้งห้าคนสามารถทะลวงฝ่าวงล้อมหนีออกไปได้ พวกเขาก็สามารถหลอกล่อให้กลุ่มโจรวายุทมิฬเชื่อว่าซุนปิงเฉินและพรรคพวกของเขาได้กลับไปยังแคว้นกาน

. โจรจะต้องละทิ้งแผนของตนหรือแยกกลุ่มใหญ่เพื่อไล่ตาม ซึ่งจะช่วยลดแรงกดดันในด้านนี้

ในเวลาเพียงชั่วพริบตา ผู้คุ้มกันทั้งห้าคนที่ได้รับเลือกก็หันหลังกลับและขี่กลับไปทางที่พวกเขาจะมาพร้อมกับควบม้าเสียงดังราวกับฟ้าร้อง

ซุนปิงเฉินกระตุ้นม้าของเขาและนำกองทหารขี่ไปที่เส้นทางด้านข้างของหุบเขาหมาป่า เอี้ยนลี่เฉียงและคนอื่นๆตามเขาไปทันที

“ลี่เฉียง สุนัขของเจ้าจะไม่เป็นไรใช่ไหม”

เหลียงอี้เจี๋ยมองย้อนกลับไปอย่างกังวลใจในตัวของโกลดี้ที่วิ่งอยู่หลังสุดของกองทหาร

“วางใจเถอะพี่เหลียง แม้ว่าโกลดี้จะตามเราไม่ทัน แต่ในที่สุดมันก็จะตามเราทันด้วยกลิ่นของเรา มันจะไม่ล้าหลังแน่นอน!”

ความจริงแล้วเอี้ยนลี่เฉียงเคยคิดที่จะให้โกลดี้นั่งบนอานม้าของเขาในตอนนี้ อย่างไรก็ตามโกลดี้วนเวียนไปรอบๆและเห่าใส่เขาสองครั้ง

เขาก็เข้าใจในทันทีว่ามันพยายามจะสื่อถึงอะไร มันบอกว่ามันสามารถตามทันพวกเขาได้

เนื่องจากเอี้ยนลี่เฉียงต้องการเห็นความสามารถของโกลดี้ เขาจึงอนุญาตให้โกลดี้วิ่งไปพร้อมกับม้าแรด เขาคาดการณ์ว่าแม้ว่าโกลดี้อาจไม่สามารถตามความเร็วของม้าแรดทัน

แต่ท้ายที่สุดแล้วมันก็จะหาพวกเขาพบอย่างแน่นอน

ทางเดินข้างหุบเขาหมาป่าทอดยาวไปสู่ถิ่นทุรกันดาร เอี้ยนลี่เฉียงขี่ม้าตามคนอื่นๆเข้าสู่ถิ่นทุรกันดารอันกว้างใหญ่

เขาอดไม่ได้ที่จะแอบพบว่าสิ่งนี้แปลกอย่างไม่น่าเชื่อ เจ้าหน้าที่ถูกกลุ่มโจรไล่ตาม เรื่องราวดังกล่าวหากเกิดขึ้นในโลกที่แล้วจะกลายเป็นเรื่องตลกอย่างแน่นอน

ทว่าสิ่งนี้กำลังเกิดขึ้นกับเขาจริงๆ ในที่ห่างไกลและทุรกันดาร กฎของทวีปสีเงินกำลังถูกผลักดันให้ถึงขีดสุด

......

เพียงหนึ่งชั่วยามหลังจากที่เอี้ยนลี่เฉียงและพรรคพวกออกจากหุบเขาหมาป่า ก็ได้ยินเสียงกีบเท้าดังสนั่น ทหารม้าที่สวมชุดคลุมสีดำมากมายไล่ตามออกมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อค้นพบรถม้าที่ถูกทิ้งร้างที่ทางเข้าหุบเขาหมาป่า

นั้นอลิกุจินผู้ซึ่งสวมหน้ากากและขี่อยู่ท่ามกลางผู้คนเหล่านั้นก็ตะโกนด้วยความโกรธ

"ฆ่าพวกมันให้หมด...!"

ชายชาวชาตูที่อยู่ข้างๆก็พูดขึ้นด้วยภาษาของตัวเอง

“เราจะทำอย่างไรนายท่าน ดูเหมือนว่าคนเหล่านั้นจะค้นพบแผนของพวกเราแล้ว!”

“พวกมันอยู่ไม่ไกลเรานัก!”

อลิกุจินกัดฟันขณะมองไปยังสองเส้นทางข้างหน้าเขา จากนั้นเขาก็ออกคำสั่งทันที

“โบรฮา พาคนสามร้อยคนไปด้วยและไล่ตามไปทางแคว้นกาน! ถ้าพวกเขาไปทางนั้นจริงๆก็กักตัวพวกเขาไว้ที่นั่นก่อน

ส่วนข้าจะติดตามไปในทางนี้ ถ้าพวกมันอยู่ในทางนี้จริงรับรองว่าพวกมันจะต้องตายอย่างแน่นอน!”

“เข้าใจแล้ว!”

ดังนั้น ทหารม้าที่สวมชุดดำจึงแยกย้ายกันที่หุบเขาหมาป่า

สามร้อยคนและพุ่งไปที่แคว้นกาน ขณะที่อีกประมาณห้าร้อยคนพุ่งเข้าหาเส้นทางที่เอี้ยนลี่เฉียงและคนอื่นๆหนีไป

...

การเผชิญหน้ากันมาถึงรวดเร็วมาก

เอี้ยนลี่เฉียงเป็นคนแรกที่มองเห็นกลุ่มโจรวายุทมิฬ

ในช่วงพระอาทิตย์ตกดิน นักรบชุดดำคนหนึ่งถูกพบเห็นครั้งแรกบนเนินเขา ซึ่งอยู่ข้างหน้าเอี้ยนลี่เฉียงและคนอื่นๆ เขากำลังจ้องมองเข้ามาในทิศทางของเอี้ยนลี่เฉียงและกองทหาร

เมื่อคนๆนั้นเห็นเอี้ยนลี่เฉียง ทุกคนในกองทหารก็มองเห็นเขาเช่นกัน ทุกอย่างก็เงียบไปไม่ถึงสิบวินาทีก่อนที่คนที่ยืนอยู่บนเนินเขาจะโบกมือขึ้นไปในอากาศและส่งเสียงดังออกมาจากปากของเขา

หลังจากนั้นไม่นาน จุดสีดำเล็กๆก็เริ่มโผล่ออกมาจากด้านหลังเนินเขา

เพียงชั่วพริบตาทหารม้าเกือบสองร้อยคนที่สวมชุดดำก็มารวมกันเป็นกลุ่ม แล้วพุ่งเข้าหาเอี้ยนลี่เฉียงหน้ากองทหารของซุนปิงเฉิน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด