Ep.1
Ep.1
ภายในเมืองที่ถูกทิ้งร้าง
ชายห้าคนกำลังยืนรอดูสถานการณ์อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลกับอาคารพักอาศัยแห่งหนึ่ง สีหน้าท่าทีของพวกเขาดูเคร่งเครียดเล็กน้อย
นี่ก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว แต่ท้องฟ้าเบื้องบนกลับเป็นสีเทาหม่นหมอง ชั้นหมอกสีเทาบางๆยังคงลอยอยู่ในอากาศ
ยิ่งพอถูกขับหนุนด้วยทัศนียภาพทรุดโทรมผุพังรอบตัว บรรยากาศก็ยิ่งดูน่าหดหู่ใจ
“พวกเราไม่เคยมาสำรวจที่นี่ เพราะงั้นข้างในก็น่าจะยังมีของอยู่”
หนึ่งในห้าคน ชายหน้าบานที่มีเม็ดสิวก้อนใหญ่อยู่เต็มใบหน้าเอ่ยขึ้น หลังจากกวาดสายตาสำรวจอาคารตรงหน้าอีกพักหนึ่ง เขาก็หันมาสั่งเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆว่า
“ซูเฉิน นายเข้าไปตรวจสอบสถานการณ์ข้างใน”
“เฉินตง ทำไมต้องเป็นฉันอีกแล้ว?” ซูเฉินขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาแสดงออกชัดว่าไม่พอใจกับคำสั่งนี้
ปัจจุบันซูเฉินอายุได้ 17 ปีแล้ว เดิมเขาเป็นนักเรียนมัธยมปลายในโลกมนุษย์เหมือนกับเด็กทั่วๆไปนั่นแหละ แต่ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้เขาถูกส่งข้ามมิติมายังโลกหายนะแห่งนี้
ที่นี่เต็มไปด้วยซอมบี้และสัตว์กลายพันธุ์อยู่ทุกหนแห่ง วิกฤตอันแสนอันตรายมีอยู่ทุกที่
และอาคารเบื้องหน้า ก็อย่างที่บอกไปว่ายังไม่เคยสำรวจ ดังนั้นมีแนวโน้มเป็นไปได้สูงว่าอาจมีซอมบี้ซ่อนตัวอยู่ และมันไม่ปลอดภัยเลยหากให้คนๆเดียวเข้าไปสำรวจ
“ซูเฉิน หัวหน้าทีมสั่งให้ทำอะไร นายก็ต้องทำ อย่ามัวพูดไร้สาระ!” ชายหน้ากลมข้างๆเฉินตงตะคอกด่า
ซูเฉินกลั้นหายใจระงับความโกรธของเขา พยายามให้เหตุผลอธิบาย “แต่ไอ้คำสั่งให้เข้าไปตรวจสอบเป็นคนแรกแบบนี้ ฉันทำมาตั้งหลายครั้งแล้ว คราวนี้ควรเป็นตาของคนอื่นบ้าง!”
เป็นอีกครั้งแล้วที่เฉินตงมอบภารกิจอันตรายให้แก่เขา เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายกำลังมุ่งเป้ามาที่ตนเอง และซูเฉินไม่ยินยอมที่จะน้อมรับมันอีกต่อไป
เฉินตงพอได้ฟัง มุมปากเขาผุดรอยยิ้มเยาะ กล่าวสวนว่า “ซูเฉิน นายไม่ต้องเข้าไปข้างในก็ได้ แต่หลังจบภารกิจวันนี้ จำใส่สมองไว้เลยว่าเรื่องนี้จะต้องถึงหูหัวหน้าอย่างแน่นอน ในเมื่อนายไม่เชื่อฟังคำสั่ง ก็อย่าหวังว่านับจากนี้ไปจะได้อยู่ในชุมชนอีก”
พอได้ยินแบบนั้น ซูเฉินก็เงียบไป
หากอยากรอดชีวิตในวันสิ้นโลก แต่ไร้ซึ่งสถานที่ปลอดภัยไว้คอยพึ่งพิง มันไม่มีทางเป็นไปได้
สถานชุมชนที่ซูเฉินอาศัยอยู่ มีชื่อว่า สถานชุมชนเทียนหนาน เป็นเมืองเล็กที่มั่นคงแข็งแรง มีผู้คนนับหมื่นอาศัยอยู่ และกองกำลังของที่นี่ก็ทรงพลังมาก
ซอมบี้ธรรมดาและสัตว์กลายพันธุ์ไม่สามารถบุกฝ่าเข้าไปในสถานชุมชนได้
อีกอย่าง พ่อของเฉินตงเป็นรองผู้นำของสถานชุมชนเทียนหนาน เรียกได้ว่าในชุมชน เขามีอำนาจล้นฟ้า
ถ้าซูเฉินไม่ทำตามคำสั่งของเฉินตงในครั้งนี้ ผลที่ตามมา เขาอาจถูกขับไล่ออกจากสถานชุมชนเทียนหนานอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
และเมื่อไม่มีสถานที่ปลอดภัยให้ซุกหัวนอน การอาศัยอยู่เพียงลำพังในวันสิ้นโลกก็เหมือนกับเดินหน้าเข้าสู่ทางตัน สุดท้ายไม่อาจหนีพ้นความตาย
ในหัวของซูเฉินปรากฏความคิดมากมาย ตีกันจนวุ่นวายปั่นป่วน สุดท้ายกัดฟัน “ก็ได้! ฉันจะไป”
เฉินตงยิ้ม กล่าวปลอบประโลม “ซูเฉิน ไม่ต้องกังวลไป ถ้านายตกอยู่ในอันตราย พวกเราจะเข้าไปช่วยนายเอง”
‘แกจะใจดีขนาดนั้นเลยหรือ?’ ซูเฉินลอบด่าในใจ กระชับมีดในมือ ค่อยๆก้าวเข้าสู่ข้างในตึกอย่างระมัดระวัง
เฝ้ารอจนกระทั่งซูเฉินเข้าสู่ตัวตึก ร่างหายไปจากสายตา สีหน้าของเฉินตงพลันหม่นหมองลง เขาแค่นเสียงด้วยความเย็นชา ผุดความคิดขึ้นในใจ ‘กล้าแย่งผู้หญิงจากบิดา มาดูกันว่าฉันจะให้แกตายยังไง!’
ในสถานชุมชนเทียนหนาน มีผู้หญิงคนหนึ่งที่สวยมากๆ เดินไปที่ไหนก็โดดเด่นสะดุดตา เธอชื่อว่าตันหลิน
เฉินตงหลงรักตันหลินมานานแล้ว เขาไล่ตามจีบเธอหลายครั้ง แต่ทุกครั้งก็ถูกปฏิเสธ
โดยตันหลินให้เหตุผลง่ายๆแก่เขา ว่าคนที่เธอชอบคือซูเฉิน
เหตุผลนี้ทำให้เฉินตงรู้สึกอารมณ์เสียมาก ขณะเดียวกันยิ่งขบคิดยิ่งไม่เข้าใจ
ซูเฉินไม่มีทั้งพละกำลังและอิทธิพลในสถานชุมชนเทียนหนาน ด้านความแข็งแกร่งเรียกได้ว่าอยู่เกือบล่างสุดของชุมชน … นอกจากหน้าตาที่หล่อเหลาแล้ว สามารถพูดได้เลยว่าเจ้าหมอนี่มันไร้ประโยชน์!
และการเอาชีวิตรอดในวันสิ้นโลก ความหล่อเหลามันจะไปช่วยอะไรได้?
ในยุคอันโกลาหลนี้ สิ่งสุดท้ายที่จะได้รับความเคารพนับถือ คือความแข็งแกร่งต่างหาก!
เนื่องจากไม่สามารถคว้าหัวใจของตันหลิน เฉินตงเลยเอาความโกรธไปลงกับซูเฉิน
ในทุกๆครั้งที่ออกค้นหาทรัพยากร เฉินตงจะออกคำสั่งอันตรายที่สุดให้แก่ซูเฉิน เจตนาง่ายๆเพราะต้องการให้ซูเฉินตายนั่นเอง
อย่างไรก็ตาม เจ้าซูเฉินดันหนังเหนียวพอตัว ในหลายๆครั้งที่ผ่านมา มันสามารถเอาชีวิตรอดมาได้อย่างน่าเหลือเชื่อ
แต่เฉินตงไม่สนใจ หากครั้งแรกไม่สามารถฆ่าซูเฉินได้ เขาก็ยังมีโอกาสในครั้งต่อไป
หรือก็คือ ตราบใดที่ซูเฉินยังอยู่ในสถานชุมชนเทียนหนาน เฉินตงมีโอกาสนับไม่ถ้วนในการสังหารซูเฉิน
*เรื่องนี้อาจตอนสั้นไปบ้าง แต่ผมลงทีละเยอะๆ ไม่ต้องกังวลนะครับ
