ตอนที่แล้วตอนที่ 225 ตามรอยเลือด
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 227 บ่อน้ำและกำแพงชั้นใน

ตอนที่ 226 เผาไม่ให้เหลือซาก


ตอนที่ 226 เผาไม่ให้เหลือซาก

ประตูลับค่อย ๆ เปิดออก ไนเรลเดินเข้าไปภายในประตูที่มืดยิ่งกว่าด้านนอกซะอีก แต่แม้จะเป็นประตูลับที่ถูกปิดมิดชิด แต่มันกลับไม่มีกลิ่นอับเลยแม้แต่น้อย

กายอาศัยสัมผัสที่เฉียบแหลมของตนเองจับทิศทางเดินเข้าไปเรื่อย ๆ อันที่จริงมันก็ไม่ใช่ว่าไม่มีจุดสังเกต เพราะเดินมาไม่กี่สิบก้าวก็มีแสงเล็ก ๆ ที่ปลายทางมันคือแสงของคบเพลิงที่จุดเอาไว้

“ห้องลับนี่อยู่ใต้อาคาร”

ไนเรลเดินเข้าไปประมาณ 10 เมตรก็เจอกับบันไดที่ขึ้นไปด้านบน มันมีประตูซึ่งเปิดแง้มไว้ ไนเรลไม่ได้เปิดเข้าไปทันที แต่เขาหยุดฝีเท้าลง เพราะมันมีเสียงพูดคุยกันดังออกมาจากทางด้านหลังของประตู

เมื่อเขามองผ่านช่องประตูไปก็เห็นเฮกเตอร์กำลังคุกเข่า ใบหน้าของเขาเต็มเลือด ดูเหมือนเขาจะถูกทรมานจนมีสภาพเช่นนั้น แต่มันก็ไม่อันตรายชีวิต

คนที่ทำกับเฮกเตอร์คงไม่ต้องการให้เขาตาย...

นอกจากเฮกเตอร์แล้วยังมีชายอีก 7 คนในห้อง 5 คนเป็นลูกน้องเมื่อดูจากการที่พวกมันค่อยรับคำสั่งแล้ว อีกสองคนดูมีสถานพิเศษ ซึ่งน่าจะเป็นระดับหัวหน้า คนหนึ่งรูปร่างท้วม อีกคนเป็นชายหนุ่มแต่งตัวดูดี แต่กายไม่รู้ว่าหนึ่งในสองคนนี้ใครคือผู้ซื้อที่เฮกเตอร์ติดต่อด้วย

“เจ้าจะปากแข็งไปทำไม เจ้าไปหาของพวกนี้มาจากไหน” ชายหนุ่มแต่งตัวดูดีกล่าวออกมาขณะที่ตบใบหน้าของเฮกเตอร์

“ถุย!” เฮกเตอร์ไม่ตอบนอกจากถุยใส่รองเท้าของชายคนนั้น

“เจ้าทำรองเท้าของข้าเละ”

ชายหนุ่มบอกให้ลูกน้องของตัวเองยกเฮกเตอร์ขึ้นมา ก่อนที่จะต่อยเข้าไปที่ท้องอย่างเต็มแรงจนเฮกเตอร์ร้องไม่ออกเพราะความจุก เฮกเตอร์ทิ้งตัวลงกับพื้นด้วยความทรมาน

หมัดที่ชายคนนั้นต่อยไม่ใช่หมัดธรรมดา แต่มันมาจากมนุษย์ชั้นสูงที่มีความสามารถประเภทสนับสนุน ซึ่งเป็นการเสริมพลังกายภาพ

เฮกเตอร์อ้วกอยู่บนพื้นมันไม่มีอะไรออกมานอกจากน้ำย่อยใส่ ๆ ก่อนที่เขาจะฟุบไปที่พื้น

“เจ้าไอ้ชั่ว ข้าค้าขายกับเจ้ามานาน แต่เจ้ากลับหักหลังข้า” เฮกเตอร์กัดฟันพูดออกมา

“มันก็แค่ธุรกิจ อีกอย่างเจ้าก็แค่เผ่าเล็ก ๆ เผ่าหนึ่ง แต่เจ้าสามารถทำกำไรให้ข้าได้มากในครั้งนี้ ฮ่า ๆ” ชายหนุ่มหัวเราะออกมา

“พอแล้ว ข้าว่าแบบนี้มันเสียเวลา เรามาเริ่มกันจริง ๆ จัง ๆ กันสักที” ชายร่างท้วมกล่าว

“ไปเอาคนของมันมา” ชายหนุ่มสั่งลูกน้อง

สักพักหลังจากที่ลูกน้องของชายหนุ่มคนนั้นออกไปก็กลับมาพร้อมกับหนึ่งในคนของเผาหนอนไฟกลับเข้ามา

“เจ้าจะบอกไหม”

เฮกเตอร์ยังคงมองอย่างเย็นชา

“ฆ่ามัน” ชายหนุ่มพูดออกมาราวกับมันเป็นเรื่องธรรมดา ลูกน้องคนนั้นใช้มีดในมือปักเข้าไปที่หัวของคนเผ่าหนอนไฟตกตายไปในทันที

“พวกเจ้าจะต้องเสียใจ” เฮกเตอร์มองไปที่พวกมันด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

“เสียใจ ฮ่า ๆ เจ้าอาจจะยังไม่รู้ คนของเจ้ามันหักหลังเจ้าแล้ว”

พูดจบลูกน้องของชายคนนั้นก็ลากคนของเผ่าหนอนไฟมาอีกคน แต่คนนี้สภาพนั้นอนาถเป็นอย่างยิ่ง ขาทั้งสองโดนตัดออก ดวงตาโดนควัก นอกจากนั้นดูเหมือนเขาจะเสียสติไปแล้วเอาแต่พูดพึมพำออกมาว่า “ข้าขอโทษ หัวหน้าข้าขอโทษ”

“เจ้าทำอะไรกับคาล”

“ก็แค่ทำให้มันยอมพูด มันบอกเจ้ามีลูกสาวด้วย และคนพักอยู่ที่กำแพงชั้นนอก ข้าจะรอเล่นกับลูกสาวของเจ้า นางน่าจะไม่ปากแข็งเท่าพ่อ แต่ข้าก็ไม่ถือหรอกนะถ้านางจะปากแข็ง” ชายหนุ่มคนนั้นแสยะยิ้มออกมา

“อ๊ากก ๆ ไอ้ชั่ว เจ้ามันเลว อั๊ก” เฮกเตอร์โดนแตะจนตัวรอยไปกระแทกมุมห้อง

ไนเรลมองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเงียบ ๆ เขายังไม่ลงมือเพราะสถานการณ์ตอนนี้มยังไม่ชัด ‘ชายหนุ่มที่แต่งตัวดูดีคงเป็นผู้ซื้อที่เฮกเตอร์พูดถึง แล้วชายอีกคนเป็นใครบางทีอาจจะเป็นคนที่หนุนหลังชายหนุ่มคนนั้น’

ผู้ซื้อหนุ่มหันไปถามคนของตัวเอง “ตอนนี้คนของเราอยู่ไหน”

“พวกนั้นยังไม่กลับมา แต่อาจจะอีกไม่นานเราส่งคนไปจำนวนมาก พวกมันไม่น่าจะหนี....”

แต่ยังพูดไม่ทันขาดคำหนึ่งในลูกน้องก็วิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าที่แตกตื่น ตะโกนเสียงดังว่า “ท่านครับมีเรื่องเกิดขึ้นที่กำแพงชั้นสอง”

“แน่นอน มันต้องมีเรื่องเกิดขึ้นสิ” ผู้ซื้อพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม เพราะคิดว่ามันคงเกิดขึ้นมาจากคนของเขา

“อีกสักพักพวกนั้นก็คงกลับมากันแล้ว ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้น แค่ติดสินบนนิดหน่อยก็เงียบไปแล้ว” ชายร่างท้วมกล่าวออกมา

“แน่นอนเรื่องนี้คงต้องฝากให้ท่านจัดการ”

“ว่าแต่เจ้าหาคนได้กี่คนเดือนนี้ต้องส่งเข้าไปชั้นในมากกว่าปกติ”

“ทำไมพวกเขาถึงต้องการคนมากขนาดนั้น หรือว่าทาสที่ข้าจับไปตายหมดแล้ว”

“เจ้าไม่ต้องถามมาก แค่ลักพาตัวมาให้ได้เยอะๆ พอ บ่อน้ำใต้ดินกำลังขุดถึงช่วงเวลาที่สำคัญ เจ้าจะได้รับผลประโยชน์มหาศาลอย่างแน่นอน” ชายร่างท้วมพูด

“แน่นอนตามที่ท่านต้องการ”

“อีกเรื่องข้าชอบผลไม้พวกนี้มาก เจ้าเอามาให้ข้าอีกหน่อยก็แล้วกัน แล้วก็เรื่องนี้เจ้าควรเก็บเป็นความลับ ไม่งั้นเผ่าสิงโตทองคำสูญเสียความน่าเชื่อถือจากเผ่าอื่น ๆ ไปพอสมควร” ชายร่างท้วมกัดผลแอปเปิลจนน้ำของมันไหลออกมาจากปากหยดลงไปที่คาง มันกินด้วยท่าทีมูมมาม

“ตามที่ท่านต้องการเลย” แม้ผู้ซื้อหนุ่มจะพูดแบบนั้น แต่ในใจของมันก็คิดว่า ‘ไอ้หมูตอนนี่โลภมากนัก ขอให้มันท้องแตกตาย’

แต่แล้วดูเหมือนความคิดของมันจะกลายเป็นจริงซะงั้น เพราะภาพต่อมาคือ ตัวของชายร่างท้วมขาดครึ่ง ด้วยดาบที่ลอยมาจากไหนก็ไม่รู้

ตูม!!!

ดาบยังลอยเข้าไปใส่กำแพงจนมันถล่ม ฝุ่นกระจายไปทั่วทั้งห้อง คนในห้องต่างพากันหลบตามสัญชาตญาณ

“ใคร?” ผู้ซื้อหนุ่มมองไปรอบ ๆ ด้วยความตกใจกลัว

แต่ก่อนที่มันจะได้รู้ตัวไนเรลก็แสดงตัวออกมาพร้อมกับดาบที่ตัดคอของหนึ่งในลูกน้องของมัน เลือดพุ่งออกจากบาดแผลตรงคอที่ไร้ศีรษะ

ไนเรลยังลงมือต่อไป ซึ่งความเร็วของเขานั้นก็เร็วมากจนคนในห้องตอบสนองไม่ทัน จะมีก็แต่ผู้ซื้อหนุ่มที่มีพลังระดับ สีเขียว

“เจ้ากล้าบุกเขามาฆ่าคนของข้าอย่างนั้นเหรอ ตายไปซะ” มันหยิบกระบองเหล็กอาวุธคู่ใจที่อยู่ด้านข้างฟาดใส่ไนเรล

ไนเรลจับไปที่กระบอกนั้นอย่างง่ายดาย ซึ่งอันที่จริงมันไม่ง่ายอย่างที่เห็น

“เป็นไปได้ยังไง”

ผู้ซื้อหนุ่มดวงตาเบิกกว้างพูดออกมาอย่างไม่เชื่อ เพราะอยู่ ๆ ก็มีคนบุกเข้ามาและฆ่าคนของตัวเอง แถมยังสามารถรับการโจมตีของมันได้โดยตรง

“เจ้าเป็นใคร...”

ไนเรลเงยหน้ามองไปที่ผู้ซื้อหนุ่มทำให้มันเห็นคริสตัลภายใต้ผ้าคลุมบนหน้าผากของไนเรลได้อย่างชัดเจน

“สี...สีม่วงงง” ผู้ซื้อหนุ่มถึงกับปากสั่น มือไม้อ่อน

ในจังหวะที่มันตกใจอยู่นั้นไนเรลก็ใช้ดาบแทงเข้าไปที่ท้องของผู้ซื้อหนุ่มด้วยความเร็วที่น่าตกตะลึง

“อั๊ก!” ผู้ซื้อหนุ่มกระอักเลือดออกมา อวัยวะภายในของมันติดออกมาพร้อมกับดาบที่ทะลุ ซึ่งเป็นผลมาจากดาบยาวที่สร้างมาจากก้ามของแมงป่อง ไนเรลตบเข้าไปที่หัวของมันจนคอของมันหมุนสามรอบ

ร่างของผู้ซื้อหนุ่มตายไปทั้งอย่างนั้น

ลูกน้องในห้องที่ยังรอดอีกสามคนต่างถอยหลังด้วยความกลัว ไนเรลหันไปมองพวกมันก่อนจะจัดการตามไล่ฆ่าจนหมด ซึ่งรวมถึงคนอื่น ๆ ที่จับกลุ่มคนขอเผ่าหนอนไฟข้างนอกด้วย

“ท่านไนเรล...” เฮกเตอร์พูดออกมาขณะที่พยุงตัวเองลุกขึ้นเมื่อเห็นไนเรลเดินเข้ามาพร้อมกับมือที่เปื้อนเลือด

ไนเรลพยักหน้าไม่พูดอะไร เขาเดินไปค้นตามตัวของชายร่างท้วมกับผู้ซื้อหนุ่มที่ตายไปแล้ว

ส่วนเฮกเตอร์เขารีบเข้าไปดูคนของตัวเองที่ถูกลากเข้ามาทีหลัง

“เจ้าเป็นอะไรไหม”

“หัวหน้า ข้าไม่ได้ตั้งใจ พวกมันทรมานข้า ข้าไม่มีดวงตาแล้ว ขาข้าก็ไม่มี ฮือออ ข้าไม่อยากมีชีวิตอยู่ด้วยสภาพแบบนี้ ข้าบอกเรื่องของฮาเดรียน่า ขาทรยศท่าน ฮือออ” ชายคนนั้นพูดด้วยความเจ็บปวด เลือดไหลออกมาจากเบ้าตาที่กลวงโบ๋

ตอนนี้ชายคนนี้ไม่ต่างจากคนตายที่มีชีวิต...

“เจ้าไม่ได้ทำอะไรผิด”

พูดจบเฮกเตอร์ทำใจแข็งก็หยิบดาบที่หล่นอยู่แถวนั้น แทงไปที่หัวใจของชายคนนั้น

ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนถือดาบเดินออกไปปล่อยคนของตัวเอง

คนอื่น ๆ เข้ามาหาไนเรล พวกเขารู้สึกขนลุกับภาพที่เห็นตรงหน้า แต่ที่มากกว่านั้นคือความสะใจที่เห็นคนที่ทรมานตนเองตกตายไปด้วยสภาพที่น่าสยดสยอง

“ท่านไนเรล ท่านมาที่นี่ได้ยังไง”

“มีคนบุกเข้ามารอบโจมตีผม แต่พวกมันโดนฆ่าไปแล้ว และก็วิ่งตามนักฆ่าอีกคนจนมาถึงที่นี่ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น”

“ผู้ซื้อมันหักหลังเรา อันที่จริงแล้วมันแกล้งค้าขายกับเผ่าพวกเล็ก ๆ ก่อนจะว่างแผนปล้นเผ่าพวกนั้น แต่ในครั้งนี้เผ่าเราเอาของมีค่ามา มันต้องการรู้ว่าพวกเราเอาแอปเปิลและข้าวโพดมาจากไหน ถ้าข้าบอกพวกมันต้องตามไปฆ่าคนทั้งเผ่าหนอนไฟแน่” เฮกเตอร์อธิบายให้ไนเรลฟัง

เฮกเตอร์ยังกล่าวต่อว่า “ข้าว่าพวกเราควรออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด”

“ยังก่อน เราต้องเอาของมีค่าทั้งหมดไปก่อน ยังไงมันตายแล้วก็ไม่ได้ใช้”

ไนเรลค้นหาของในห้อง เขาเจอแก่นพลังงานจำนวนมาก มีการ์ดเงิน G จำนวนหลายแสน G หมื่น ไนเรลเก็บทุกอย่างลงไป

หลังจากนั้นเขาก็บอกกับเฮกเตอร์ “เผ่าที่นี่ซะ”

“อะไรนะ เผา...เผาที่นี่ แต่นี่คือกำแพงชั้นสอง ท่านไนเรลพูดเล่นใช่ไหม”

เฮกเตอร์ถามเพื่อความแน่ใจ แต่พอเห็นว่าสีหน้าของไนเรลจริงจังมาก เฮกเตอร์กลืนน้ำลายหันไปบอกกับคนของตัวเอง

“มัวทำอะไรอยู่ เผาสิ”

“แต่ถ้ามีคนจับได้ เผ่าเราโดนกวาดล้างแน่ ๆ”

“งั้นก็เผามันจนไม่เหลืออะไรไปเลย”

...........

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด