ตอนที่แล้วตอนพิเศษ ช่วงพัก:บันทึกการต่อสู้ของกิซู II (ต้น)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 146 งานเลี้ยงอำลา (ต้น)

ตอนพิเศษ ช่วงพัก:บันทึกการต่อสู้ของกิซู II (ปลาย)


[ชื่อ] กิซู รุโอะ

[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน

[เลเวล] 15

[คลาส] ชั้นสูง

[ทักษะ] <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ขว้างในแนวโค้ง>> <<ความชำนาญการใช้หอก B->> <<ฆ่าโดยฉับพลัน>> <<Mad Shishi>> <<กัด>>

[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพเจ้าผู้บ้าคลั่ง (ซู โอรุ)

◇◆◇

บนที่ราบแห่งหนึ่งที่มีป่าไม้และลมพัดผ่านหญ้าที่สูงถึงเข่าทำให้มองไม่เห็นป่าอีกต่อไป ...

“พ่อใหญ่จะไม่คิดดูใหม่อีกทีเหรอ?” ซูเว็ตถาม

“คิดอะไรใหม่ ข้าแค่กำลังท้าทายสิ่งนั้น พวกเจ้าแค่คอยดูอยู่เงียบ ๆ ก็พอ” กิซูพูดเสียงแข็งทำให้ซูเว็ตแทบจะเป็นลม

“แล้วเอนโบโร่อยู่ที่ไหน?” กิซูถาม

“เจ้านั่น…ตัวใหญ่ประมาณนั้น” ซูเว็ตพูดพร้อมกับชี้ไปยังวัวตัวใหญ่ที่สูงกว่า 3 เมตร

“นั่นเหรอ?” กิซูยิ้มอย่างดุดันในลักษณะที่เผยให้เห็นเขี้ยวของเขา

เมื่อซูเว็ตและคนอื่น ๆ เห็น พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะกระตุก

“พวกเจ้ารอที่นี่ ถ้าข้าตายไป ให้ส่งผู้สื่อสารไปทางเหนือ” กิซูกล่าว

"พ่อใหญ่!" เว็ตร้องออกมา

“บอกราชาว่านักรบของเขา กิซู รุโอะ เสียชีวิตแล้ว” กิซูกล่าว จากนั้นก็หยิบหอกวิ่งไปที่เอนโบโร่

กิซูวิ่งอย่างสุดกำลังและแทงหอกของเขาออกไป แต่สิ่งที่เขาทำได้มากที่สุดคือทำให้ขาของเอนโบโร่บาดเจ็บ เพราะมันสามารถหลบได้ทันเวลา

“BAGOooOOA!” เอนโบโร่เต็มไปด้วยความโกรธ เมื่อรู้ว่าขาของมันได้รับบาดเจ็บและมันก็พยายามไล่ล่ากิซู

ความกดดันที่เล็ดลอดออกมาจากเอนโบโร่ไม่ใช่สิ่งที่จะเย้ยหยัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะใกล้ เขาที่แข็งแกร่งเหมือนค้อน คอหนาที่รองรับพวกมันและแขนขาทั้งสี่ข้าง

รอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากของกิซู ขณะที่เขาท้าทายคู่ต่อสู้ที่คู่ควร

“GURUoOOOAAO!” กิซูร้องคำรามสู้กับเอนโบโร่ จากนั้นเขาหลบการชาร์จของมันด้วยระยะห่างของเส้นผม เขาแทงหอกไปที่ขาของมัน น่าเสียดายที่แม้ <<Mad Shishi>> จะเสริมความแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะเอาชนะมัน

กิซูทำได้เพียงค่อย ๆ ลดทอนตามความแข็งแกร่งของเอนโบโร่ ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องทำให้แน่ใจว่าเขารักษาระยะห่างจากสัตว์อสูร น่าเสียดายที่เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ระยะประชิด ดังนั้นหมายความว่าเขาไม่สามารถต่อสู้ด้วยเทคนิคที่ดีที่สุดของตัวเองได้และสิ่งที่เขาทำได้มากสุดคือปัดป้องเขาที่เหมือนค้อนของเอนโบโร่ เขาป้องกันการโจมตีของมันได้เพียงครึ่งเดียว แรงปะทะที่เหลือยังตกค้างอยู่ในร่างเขา กิซูก็พบว่าตัวเองอยู่ในสภาพทุลักทุเล

2 ชั่วโมงผ่านไป ขณะที่กิซูและเอนโบโร่ยังปะทะกันระหว่างเส้นแบ่งแห่งชีวิตและความตาย แต่ในทางกลับกัน กิซูสามารถเอาชนะเอนโบโร่ได้สำเร็จ

เมื่อเอนโบโร่ล้มลงกับพื้น เสียงสั่นสะเทือนก็ดังขึ้น ซูเว็ตและพวกก็อบลินที่เหลือมองด้วยความตะลึง ความเงียบเข้ามาในพื้นที่สักครู่ ก่อนที่เสียงเชียร์จะเข้ามาแทนที่

ซูเว็ตและพวกก็อบลินที่เหลือคอยจับตาดู ขณะที่กิซูออกจากเอนโบโร่ที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

หลังจากออกล่าเหยื่อของเขา กิซูก็สูญเสียพละกำลังเฮือกสุดท้ายไป ดังนั้นซูเว็ตและก็อบลินที่เหลือจึงต้องลากเขาพร้อมกับเอนโบโร่กลับไปยังหมู่บ้าน

◆◆◇

ระหว่างทางกลับซูเว็ตไม่เคยหยุดยกย่องกิซู

“ข้ารู้มาตลอดว่าท่านต้องทำได้ พ่อใหญ่! อย่าปล่อยให้คนอื่นบอกท่านเป็นอย่างอื่นไปได้!” ซูเว็ตกล่าว

นี่คือวิธีที่ซูเว็ตแสดงให้เห็นถึงความสุขของเขา

ซูเว็ตใช้ไหล่ของเขาพากิซูเดินไป

ก็อบลินแรร์อย่างซูบิและซูโบะก็มีความสุขเช่นกัน

ท้ายที่สุดกิซูสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ที่พวกเขาเชื่อมาตลอดว่าไม่สามารถเอาชนะได้

แต่ความสุขของพวกเขาคงอยู่ไม่นานนัก เพราะพื้นดินที่สั่นสะเทือน เมื่อมีร่างขนาดยักษ์ปรากฏตัวต่อหน้า

ด้วยความสูงเท่ากับต้นไม้ อาวุธและโล่คล้ายขวานขนาดยักษ์อยู่ในมือนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากไจแอนต์โทไพทัส

“… ไจแอนต์โทไพทัส …” ซูเว็ตพึมพำด้วยความมึนงง ขณะที่กิซูเงยหน้าขึ้นมองร่างยักษ์นั้น

ดวงตาที่ซ่อนอยู่ใต้ขนยาว ซึ่งในทางตรงกันข้ามสามารถมองเห็นเขี้ยวขนาดใหญ่โผล่ออกมา

ไจแอนต์ตัวนั้นมองลงมาที่ก็อบลิน เมื่อมันเห็นเอนโบโร่ที่ตายแล้ว ริมฝีปากของมันก็โค้งเป็นรอยยิ้ม

ราวกับว่ามันมองไม่เห็นก็อบลิ ขณะที่มันพยายามจะเอาศพของเอนโบโร่ไป

ก็อบลินในหมู่บ้านพยายามดึงเอนโบโร่กลับมา แต่ไจแอนต์ก็จับมันได้อย่างง่ายดายด้วยมือเดียว

แรงสั่นสะเทือนที่เกิดจากการแสดงความแข็งแกร่งทำให้ก็อบลินบางตัวล้มลงกับพื้นและวิ่งหนีไปด้วยเสียงกรีดร้อง

“…ไม่ นั่นคือเหยื่อของพ่อใหญ่นะ!” ซูเว็ตร้อง ขณะที่เขาพยายามไล่ตามไจแอนต์โทไพทัสจแอนต์

แต่กิซูหยุดเขาไว้

“ไม่เป็นไร” กิซูกล่าว “จัดลำดับความสำคัญในการหลบหนีของพวกก็อบลิน”

“พ่อใหญ่!” ซูเว็ตร้องและกระแทกกำปั้นด้วยความหงุดหงิด

แต่เขาทำตามคำสั่งของกิซูและบอกให้ก็อบลินถอยออกไป

ในตอนนั้นพวกเขาย้ายออกจากเอนโบโร่และรวมตัวกันภายใต้ซูบิและซูโบะ

ก็อบลินเฝ้าดูอย่างไร้หนทาง ขณะที่ไจแอนต์อยู่กับศพของเอนโบโร่ พวกเขารู้สึกผิดหวังมากและทำอะไรไม่ถูก โดย ไม่มีใครพูดเป็นเวลานาน

“พ่อใหญ่…ข้าขอโทษ ถ้าข้าแข็งแกร่งกว่านี้…” ซูเว็ตกล่าว

กิซูส่ายหัวแม้ว่าสติจะเลือนราง “ดีจริง ๆ…ที่คนอื่น ๆ ปลอดภัย…ถ้าพวกเจ้าต้องตายในสถานที่แบบนี้…ข้าจะไม่…มีหน้า ..ไปพบ…ราชา…”

ซูเว็ตไม่สามารถเงยศีรษะขึ้นได้ กิซูให้ความสำคัญกับก็อบลินมากกว่าอาหารของตัวเอง ความเมตตานั้นทำให้ซูเว็ตรู้สึกประทับใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ซูเว็ตพบว่าพฤติกรรมของเขาในอดีตเป็นเรื่องน่าอับอาย

“พ่อใหญ่…เราจะแสดงให้ท่านเห็น”

นับจากวันนี้ ก็อบลินของกิซูจะรวมตัวกันและเติบโตเป็นกลุ่มที่ทรงพลัง

ก็อบลินเหล่านี้จะไม่มีวันลืมร่างของไจแอนต์ที่จับเหยื่อของพ่อใหญ่ไปอย่างไม่ไยดี วันหนึ่งพวกเขาจะแก้แค้นอย่างแน่นอน

170 วันจนกว่าจะเกิดสงครามกับมนุษย์

◇◆◆◇◇◆◆◇

ระดับของ กิซู รุโอะ เพิ่มขึ้น

15 → 68

<<นองเลือด>> ได้เรียนรู้

นองเลือด - เมื่ออาบเลือดของพี่น้องในเผ่าพันธ์ ความเสียหายที่ได้รับจะลดลง แต่อิทธิพลของเทพเจ้าผู้บ้าคลั่งจะเพิ่มขึ้น

◇◆◆◇◇◆◆◇

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด