เจียหยานได้รู้จักเซียงดาวผ่านพ่อของเขา เลขาเซียงและพ่อของเขามาจากรุ่นเดียวกัน และเขาต้องเรียกเขาว่าลุงเซียง เขาต้องการดูดตำแหน่งเลขาธิการพรรคมาโดยตลอด และนั่นเป็นเหตุผลที่เขากล้ารับประกันว่าเขาจะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี เป็นไปได้อย่างไรที่งานแสดงการลงทุนจะล้มเหลวกับเขาในฐานะผู้นำ? ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น แม้แต่เซียงดาวและผู้นำคนอื่นๆ ก็ไม่คิดว่างานลงทุนจะล้มเหลว

โครงการ 100 ล้านหยวนเกือบจะได้รับการยืนยันแล้วเจียหยานต้องการเพียงนักลงทุนหลายสิบหรือมากถึงหนึ่งร้อยคนเพื่อเข้าร่วม แม้ว่าพวกเขาจะเซ็นสัญญากับพวกเขาสองถึงสามคน แต่การลงทุนทั้งหมดจากงานจะมีมูลค่าอย่างน้อย 100 ล้านหยวน การลงทุนโดยเฉลี่ยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาอยู่ที่ประมาณ 100 ล้านหยวนเท่านั้น นี้เป็นข้อดีของจังหวัดที่ยากจน สามารถรับความสำเร็จที่โดดเด่นได้อย่างง่ายดาย บางคนเลือกโดยเซียงดาวสามารถบรรลุผลลัพธ์เดียวกันได้ภายในสองสามวันเมื่อเทียบกับสองสามปีที่ผ่านมา

นี่คือความสำเร็จทางการเมือง!

ดงซูบินได้เตรียมทุกอย่างไว้แล้ว และพวกเขาก็ต้องดึงผลงานของเขาเท่านั้น!

หลังจากวางสายของเลขาธิการเซียงแล้วเจียหยานยิ้มและจุดบุหรี่ก่อนที่จะโทรหาแผนกสำนักงาน “ผู้อำนวยการหลัว แจ้งหัวหน้าแผนกที่เหลือไปที่สำนักงานของฉันเพื่อประชุม นั่นคือทั้งหมด” เขาได้เลือกที่จะจัดประชุมในสำนักงานของเขาและไม่ใช่ห้องประชุมที่จะจัดตั้งอำนาจของเขา เขากำลังบอกทุกคนในเอเจนซี่ว่าเขาเป็นผู้รับผิดชอบงานการลงทุนครั้งนี้ เขาชอบความรู้สึกที่มีพลังในการสั่งการผู้อื่น

ไม่กี่นาทีต่อมา

ซันซูลี, หลัวไห่ถิง และคนอื่น ๆ เข้าไปในห้องทำงานของเจียหยาน

เจียหยาน มองดูพวกเขาและจิบชา

เมื่อ ดงซูบินอยู่ใกล้ ซันซูลี่เป็นที่ 2 ในเอเจนซี่ แต่รองผู้ว่าการคนใหม่ซึ่งจู่ๆ ก็โดดร่มเข้าไปในเอเจนซี่คนนี้กลับมีอำนาจมากกว่าเขา นี่ไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีและหลังจากเห็นทัศนคติของเขาแล้ว เขาสงสัยว่าผู้ชายคนนี้จะทำให้การลงทุนนี้ประสบความสำเร็จได้อย่างไร

“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักในช่วงสองสามวันนี้” เจียหยานยิ้ม “ฉันจะมอบหมายงานของคุณในอีกไม่กี่วันข้างหน้า พี่ซัน คุณจะติดต่อนักลงทุน ไม่เพียงแต่คุณต้องเชิญนักธุรกิจที่ร่ำรวยจากจังหวัดของเรา และคุณต้องไม่ลืมเกี่ยวกับภูมิภาคอื่นๆ ติดต่อสำนักงานนอกสถานที่เพื่อให้ติดต่อนักลงทุนเพื่อแจ้งเกี่ยวกับงานลงทุนของเรา เราต้องดึงนักลงทุนจากปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ และกวางโจวเข้ามา ถ้าเป็นไปได้ก็ต้องหานักลงทุนต่างชาติด้วย ตามคำสั่งของเคาน์ตี้ เราต้องเชิญนักลงทุนอย่างน้อยหนึ่งร้อยคน”

หนึ่งร้อย?

คุณคิดว่ามันง่ายมากเหรอ?

ซันซูลี่, หลัวไห่ถิงและคนอื่น ๆ มองว่าเจียหยานเป็นคนงี่เง่าและไม่มีใครพูดอะไรสักคำ

เจียหยานได้เข้าร่วมงานมหกรรมการลงทุนของเมือง และนั่นก็เป็นอีกระดับหนึ่ง เขาไม่คิดว่ามันยากที่จะหานักลงทุนสักร้อยคน แม้แต่มณฑลอื่น ๆ ก็สามารถรับผู้เข้าร่วมได้ห้าสิบถึงหกสิบคนสำหรับงานแสดงสินค้าการลงทุนของพวกเขา นอกจากนี้ เขายังรู้จักนักธุรกิจมากมาย และสามารถเชิญพวกเขาอย่างน้อยยี่สิบคนได้อย่างง่ายดาย เขารู้สึกว่านักลงทุนที่ได้รับเชิญเหล่านี้ไม่ต้องลงทุนเพราะพวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อสร้างตัวเลข ทำไมนักลงทุนเหล่านี้ไม่มา? นี่เป็นวันหยุดฟรีสำหรับพวกเขาและมีการจัดเตรียมอาหารและที่พักไว้ พวกเขาไม่มีภาระผูกพันด้วย

เจียหยานรู้สึกเหนือกว่าหลังจากเห็นปฏิกิริยาของทุกคน “มีอะไรผิดปกติ?”

ซุนซูลี่ไม่ลังเลใจ “พี่เจีย คุณเพิ่งย้ายมาใหม่และอาจไม่เข้าใจสถานการณ์ในมณฑลหยานไท่ เป็นเรื่องยากมากที่จะหานักลงทุนจำนวนมากด้วยเอเจนซี่ของเราเพียงอย่างเดียว นอกจากนี้ งานแสดงการลงทุนอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่วัน และฉันคิดว่าเราควรให้ผู้นำเทศมณฑลติดต่อกลุ่มการลงทุนบางกลุ่ม”

เจียหยานขมวดคิ้ว คุณเป็นใครถึงเรียกฉันว่าเฒ่าหยาน? เจียหยาน อายุแค่สามสิบต้น ๆ และอายุน้อยกว่า ซันซูลี่มาก เขารู้สึกไม่เคารพวิธีการพูดของเขา เขาเป็นคนอ่อนไหวต่อทัศนคติของผู้อื่นมากสำหรับคนที่ติดอยู่ในตำแหน่งเดิมเป็นเวลาห้าปีและในที่สุดก็มีโอกาส “เฒ่าซัน เราต้องมั่นใจในความสามารถของเราและเคาน์ตี้ของเรา ฉันรู้ว่าเศรษฐกิจของเคาน์ตี้ของเราไม่ดีเท่าเคาน์ตี้อื่นๆ เรายังมีข้อได้เปรียบและสามารถดึงดูดนักลงทุนได้ ฉันคิดว่าเหตุผลที่งานแสดงการลงทุนครั้งก่อนของเราล้มเหลวเป็นเพราะขนาด พวกมันไม่ใหญ่โตและขนาดไม่ใหญ่พอ นั่นเป็นเหตุผลที่นักลงทุนบางคนคิดว่าเขตของเรายากจน ฉันจะเพิ่มขนาดในครั้งนี้และสร้างกิจกรรมบางอย่างเช่นเทศกาลวัฒนธรรมหรือเทศกาลอาหารในช่วงเวลานี้ นักลงทุนอาจจะเข้ามามีส่วนร่วมได้

เจียหยานคิดสำหรับแผนนี้มานานแล้ว ไม่เพียงแต่เขาจะต้องได้รับเครดิตจากเลขาธิการเซียงและต่อสู้กับการควบคุมหน่วยงานจากเสี่ยวหลานแต่เขายังต้องได้รับเครดิตสำหรับตัวเขาเองด้วย นั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องการเพิ่มขนาดของงานแสดงสินค้าเพื่อการลงทุนและทำให้มันประสบความสำเร็จ เนื่องจากสิ่งเหล่านี้จะถูกเขียนลงในประวัติย่อของเขา

หลัวไห่ถิงพูดไม่ออก “หัวหน้าเจีย เราจะเพิ่มขนาดของงานนี้ต่อไปหรือไม่”

ซุนซูลี่ไม่เห็นด้วย “เคาน์ตี้ได้อนุมัติทุกอย่างแล้ว และเราไม่มีเวลาที่จะทำการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติม”

“เราไม่จำเป็นต้องจัดเทศกาลใดๆ นี่เป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น” เจียหยานมั่นใจมาก “เราสามารถเปลี่ยนแปลงในด้านอื่นๆ และให้นักลงทุนรู้สึกว่าจำเป็นต้องลงทุนในเคาน์ตี้ของเรา”

หลัวไห่ถิงได้ตอบกลับ “การเงินของมณฑลของเราค่อนข้างตึงตัว และนายกเทศมนตรีเสี่ยว เพิ่งอนุมัติเงิน 2 ล้านหยวนให้เราเมื่อไม่กี่วันก่อน”

เจียหยานตอบกลับอย่างไม่เป็นทางการ “เราต้องไม่กลัวการใช้จ่ายหากเราต้องการทำให้การลงทุนนี้ประสบความสำเร็จ เคาน์ตี้กำลังพิจารณาอย่างจริงจังเกี่ยวกับงานนี้ และเราต้องทำให้มันสมบูรณ์แบบ หากเราสามารถดึงดูดการลงทุนได้มากขึ้น เราก็สามารถกู้คืนทุกอย่างจากภาษีของพวกเขาและได้เงินคืนอีกหลายเท่า”

"แต่…"

“ผู้อำนวยการหลัว จดเรื่องการเงินและพยายามหาเงินเข้า”

หลัวไห่ถิงรู้สึกผิดหวัง คุณคิดว่ามันง่ายมากที่จะได้รับเงิน? ทำไมคุณไม่บอกเรื่องนี้กับนายกเทศมนตรีจ้าว และนายกเทศมนตรีเสี่ยว ด้วยตัวเอง? ฉันจะไปเอาเงินมาจากไหน?

เจียหยานออกคำสั่งอีกสองสามคำและขอให้พวกเขาออกไป เขายังคงผ่อนคลายและเพลิดเพลินกับชาของเขาในที่ทำงาน

ข้างนอก.

หลัวไห่ถิง, ลี่ปิงปิง และคนอื่น ๆ ก็เดินลงบันได

ซันซูลี่บ่น “เขาทำให้มันฟังดูดีกว่าร้องเพลง!”

เจียงไห่เหลียงกล่าวเสริม “หัวหน้าเจียคิดว่าตัวเองสูงส่งขนาดนั้นเลยหรอ หนักลงทุนหนึ่งร้อยคน?! เราจะไปหาพวกเขามาได้อย่างไร? แม้แต่นักลงทุน 20 คนก็มากสำหรับฉันแล้ว!”

ลี่ปิงปิงยังแสดงความไม่พอใจของเธอ “เขาไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์และคิดว่างานของเรานั้นง่าย”

พวกเขาทั้งหมดโกรธเคืองกับมุมมองของเจียหยานที่มองโลกในแง่ดีมากเกินไป ไม่มีใครชอบคนอย่างเจียหยานที่ขโมยเครดิตของคนอื่นโดยไม่ทำอะไรเลย เฉพาะเจ้าหน้าที่ในหน่วยงานเท่านั้นที่ทราบสถานการณ์จริง แม้แต่จ้าวซินหลงซึ่งรับผิดชอบการลงทุนของมณฑลเซียงดาวและผู้นำของมณฑลคนอื่นๆ ก็ยังไม่ชัดเจนเกี่ยวกับงานของสำนักงานส่งเสริมการลงทุนเลย คิดว่ามันง่าย? มันเป็นไปได้ยังไงกัน? ดูเหมือนว่าทุกคนในมณฑลจะคิดว่างานของพวกเรานั้นง่ายมากสินะ

ให้ตายเถอะ!

แม้ว่าชื่อสำนักอาจจะดูหรูหรา แต่สำนักงานเราไม่ได้พัฒนาขึ้นจากปีก่อนๆแล้ว!

คนอื่นสามารถเห็นได้เฉพาะสำนักงานส่งเสริมการลงทุนได้บรรลุผลบางอย่างเท่านั้น ถึงกระนั้น มีเพียงซุนชูลี่ หลัวไห่ถิง และคนอื่นๆ เท่านั้นที่รู้เหตุผลของมัน ไม่ใช่เพราะสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจของมณฑลหยานไท่ดีขึ้นหรืองานของสำนัก ก็ง่ายขึ้น ทั้งหมดเป็นเพราะความสามารถที่แข็งแกร่งอย่างบ้าคลั่งของดงซูบินคุณเหลียงตัดสินใจลงทุนในเขตหยานไท่เพราะหัวหน้าตงเสี่ยงชีวิตเพื่อดื่มสุราสามขวด การลงทุนของปรจารย์พาร์คก็เป็นเพราะหัวหน้าซูบินพาเขากลับมาที่มณฑล ทั้งหมดนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหน่วยงานหรือสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจ ทั้งหมดเป็นเพราะหัวหน้าหน่วยงานของพวกเขา

ดูเหมือนว่าทุกคนจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว!

……

ก่อนเที่ยง.

เจียหยานกังวลว่ารัฐบาลมณฑลจะไม่ให้เงินกับหน่วยงาน และเขาโทรหาเซียงดาว เพื่อถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่คำตอบจากเขาทำให้เจียหยานตกใจ

รัฐบาลมณฑลได้ตกลงที่จะให้เงินเขา

ไม่มีความล่าช้าหรืออุปสรรคใดๆ และ 3 ล้าน เจียหยานที่ร้องขอถูกโอนไปยังบัญชีของสำนักงาน ทันที เขาคิดว่าเจ้าหน้าที่ของเอเจนซีจะปฏิเสธที่จะฟังคำสั่งของเขา แต่นี่ไม่ใช่กรณีหลัวไห่ถิง, ซันซูลี่และคนอื่น ๆ ต่างก็ให้ความร่วมมือและทำงานต่อไป

ทำไมทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น?

เจียหยาน แทบไม่เชื่อสายตาของเขา การรับเครดิตนี้ง่ายเกินไป

แม้แต่เซียงดาวและผู้นำคนอื่นๆ ในเทศมณฑลยังแปลกใจเมื่อได้ยินว่ารัฐบาลเทศมณฑลอนุมัติเงินทุนแล้ว

นายกเทศมนตรีเซียง พยายามทำอะไร?

นายกเทศมนตรีคัดค้านเจียหยานอย่างยิ่งที่จะรับช่วงต่อหน้าที่ของดงซูบิน และได้คัดค้านในระหว่างการประชุมคณะกรรมการ ทำไมเธอถึงร่วมมือกับเจียหยานตอนนี้? เธอยอมจำนนต่อความต้องการเงินทุนและกำลังคนของเขาในตอนนี้ เธอละทิ้งการแข่งขันเพื่อการเติบโตทางเศรษฐกิจของมณฑลหรือไม่?

หลายคนสับสนกับการกระทำของนายกเทศมนตรีเสี่ยว และสงสัยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

เซียงดาวรู้จักคู่แข่งของเขาดีและรู้สึกว่าเสี่ยวหลานกำลังวางแผนอะไรบางอย่าง เขาขมวดคิ้วและเรียกเจียหยานเพื่อเตือนเขาอีกครั้งว่าอย่ามองข้ามสิ่งใด และต้องไม่มีปัญหากับงานนี้

เจียหยานคิดกับตัวเอง ผลงานจะเป็นของฉัน และจะเกิดอะไรขึ้น?

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด