EP 467 เลขาเซียงถูกกัด
EP 467 เลขาเซียงถูกกัด
By loop
ในช่วงกลางวัน
ณ บ้านพักของครอบครัวคณะกรรมการพรรคมณฑล ดงซูบินจอดรถของเขาที่อาคารอพาร์ตเมนต์ของเขาแต่ไม่ได้ลงจากรถ
เซียงเร็นจิและสุนัขน่าเกลียดของเขาได้บอกลาเพื่อนของเขาและกำลังเดินเข้าไปในห้อง ในเวลาเดียวกัน ฮูซินเยียนสังเกตเห็นรถของ ดงซูบินและรีบเดินไปหาเขาหลังจากล็อคจักรยานไฟฟ้าของเธอ
ดงซูบินกำลังวางแผนที่จะกลับไปที่เซียงดาวและไม่ต้องการเปิดเผย เขาโทรหา ฮูซินเยียนทันทีด้วยโทรศัพท์มือถือของเขา
ริง… ริง… ฮูซินเยียนหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาและรู้สึกประหลาดใจที่เห็นหมายเลขโทรศัพท์ของดงซูบินเธอมองไปในทิศทางของ ดงซูบินและตอบ "สวัสดี?"
“พี่ฮู พอดีผมมีเรื่องให้ช่วย”
“ซูบิน คุณกำลังพยายามจะทำอะไรกันแน่? อย่า…”
"ไม่ใช่อย่างที่พีฮูคิดหรอก เอ่อ… คุณเห็น เซียงเร็นจิบ้างไหม? ดูเหมือนว่าเขาจะกลับบ้านมาแล้ว ช่วยหยุดเขาไว้ก่อนได้ไหม พยายามหาเรื่องคุยกับเขาและห้ามไม่ให้เขาขึ้นไปชั้นบน”
“ถ่วงเวลาเขาไว้อย่างงั้นหรอ? คุณหมายถึงอย่างงั้นใช่ไหม?”
“หยุดเขาเอาไว้ก่อน”
ฮูซินเยียนถาม "คุณกำลังจะทำอะไร? บอกฉันก่อนได้ไหม นายกเทศมนตรีเสี่ยวจะดุฉันถ้าเกิดอะไรขึ้น ซูบิน เรารู้จักกันมาเกือบสองปีแล้ว อย่าทำให้ฉันมีปัญหา” งานเลขาไม่ใช่เรื่องง่าย เธอมีงานทำและยังต้องทำสิ่งต่างๆ ให้กับครอบครัวของผู้นำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าผู้นำมีญาติเหมือนหัวหน้าดง
“ผมจะไม่ทำให้คุณต้องลำบากหรอก ช่วยผมหน่อยนะ”
ฮูซินเยียนไม่มีทางเลือกและเธอก็วางสาย เธอหันไปและเรียก เซียงเร็นจิ“คุณคือเร็นจิ?”
เซียงเร็นจิหยุดและมองไปที่ ฮูซินเยียน"คุณคือใคร?"
ฮูซินเยียนยิ้ม “ฉันชื่อหูซีเหลียน เลขาของนายกเทศมนตรีเสี่ยว”
เซียงเร็นจิขมวดคิ้ว แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยรู้เรื่องการเมืองมากนัก แต่เขาก็รู้ว่าใครคือคู่แข่งของพ่อ เขาได้ยินมาว่าเสี่ยวหลานได้นำปัญหามากมายมาสู่พ่อของเขาหลังจากย้ายไปอยู่ที่มณฑลหยานไท่เขาดูไม่ชอบ ฮูซินเยียนในทันที “โอ้… ผมรู้จักคุณ ก่อนหน้านี้คุณมาจากสำนักงานความมั่นคงสาธารณะใช่ไหม? มันคืออะไร?”
สุนัขสีเหลืองตัวใหญ่จะเห่าใส่ทุกคน เมื่อ ฮูซินเยียนเข้ามาใกล้ เขารีบวิ่งออกไปทันทีและเริ่มคำรามและเห่าใส่เธอ
ฮูซินเยียนตกใจและถอยหลังไปสองก้าว
สุนัขไล่ตามเธอ “กร๊า… วูฟ! วูฟ!”
ปกติแล้วเจ้าของส่วนใหญ่จะหยุดสุนัขของพวกเขาในสถานการณ์เช่นนี้ แต่ เซียงเร็นจิไม่ได้ทำ เขายืนอยู่ที่นั่นด้วยรอยยิ้มในขณะที่เขาดูสุนัขของเขาเห่าและกระโจนเข้าหาฮูซินเยียน
ฮูซินเยียนดูแย่มาก ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร? คุณกำลังขอให้สุนัขของคุณกัดฉัน?
หลังจากที่ปล่อยให้สุนัขของเขาทำให้ ฮูซินเยียนหวาดกลัวชั่วขณะหนึ่ง เซียงเร็นจิหัวเราะและตะโกน “ต้าหวาง! กลับมา!”
เซียงเร็นจิรู้สึกดีหลังจากสอนบทเรียนให้กับเจ้าหน้าที่ของนายกเทศมนตรีเสี่ยวแล้ว
แม้ว่า ฮูซินเยียนจะโกรธ แต่เธอก็จะไม่โต้เถียงกับเด็ก
ดงซูบินโกรธมาก ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาคงรีบวิ่งไปเตะหมาตัวนั้นจนตาย แต่เขาก็เติบโตขึ้นหลังจากหลายสิ่งหลายอย่างและเขาก็ระงับความโกรธของเขา
ทันใดนั้น รถยนต์ของคณะกรรมการพรรคมณฑลก็เข้ามาในห้อง
มันคือรถของเซียงดาว! เขามาถึงแล้ว!
ความขุ่นเคืองทั้งหมดปรากฏขึ้นในจิตใจของ ดงซูบินหลังจากที่เขาถูกย้ายไปที่มณฑลหยานไท่เขาไม่เคยทำอะไรผิดกับ เซียงดาว หากเขาไม่พบภาพถ่ายเหล่านั้น อดีตเลขาธิการพรรคชางก็จะไม่ถูกลบออกเซียงดาวอาจไม่ได้เป็นเลขาธิการพรรคหลังจากสามปี ดงซูบินได้สร้างผลลัพธ์ที่สำคัญเช่นกันเมื่อเขาอยู่ในสำนักความมั่นคงสาธารณะและสำนักงานส่งเสริมการลงทุน เซียงดาว ได้รับประโยชน์จากมัน แต่ในทางกลับกัน เขาพยายามหักหลัง ดงซูบินหลายครั้ง คว้าเครดิตของเขาและถอดเขาออกจากตำแหน่ง คนเนรคุณอย่างนี้ใครจะทนได้!
ดงซูบินหรี่ตาและมองดูพวกเขา รถของเซียงดาวหยุดอยู่หน้าอาคารและเขาก็ลงมา
เซียงดาวดูอารมณ์ดีมากในวันนี้ ที่ได้พบกับเซียงเร็นจิที่ไม่ได้เจอกันมานานหลังจากที่เขาอารมณ์เสียมาสักพักใหญ่ กลับมาแล้ว และผู้รับผิดชอบงานแสดงการลงทุนได้เปลี่ยนเป็นผู้ชายของเขาแล้ว หลังของ เซียงเร็นจิหันหน้าเข้าหาพ่อของเขาเมื่อเขาคุยกับ ฮูซินเยียนและไม่เห็นเขา แต่สุนัขขี้เหร่เห็นเขาและวิ่งไปโดยที่ เซียงเร็นจิหรือใครสังเกตเห็นเขา
ดงซูบินกำลังรอช่วงเวลานี้ เขาคิดกับตัวเอง “มันไม่ง่ายเลยที่จะเอาอำนาจของฉันไป!”
นี้คือราคาที่แกต้องจ่ายหลังจากเอาอำนาจที่ควรเป็นของฉันไป!
หยุด!
เวลาหยุดลง! นกกระจอกบินข้ามท้องฟ้า สายลม และเสียงทั้งหมดหยุดลง
หลังจากซื้อลอตเตอรีแล้ว ดงซูบินมีเวลาเหลือไม่มากและไม่อยากเสียเวลา เขาลงจากรถทันทีและวิ่งไปหาสุนัขที่กำลังน้ำลายไหล เขายิ้มและนำมันไปให้เซียงดาวซึ่งเพิ่งจะลงจากรถ เขาวางสุนัขไว้ข้างหลัง เซียงดาวและเปิดปากของมัน หลังจากนั้นเขาก็จับขากรรไกรของสุนัขไว้บนน่องของเซียงดาว
ที่นี่คือที่พักของครอบครัว และผู้คนมากมายอยู่รอบๆ
ดงซูบินกังวลว่าคนอื่นจะสังเกตเห็นท่าที่อึดอัดของสุนัข เขาจงใจวางตำแหน่งสุนัขในตำแหน่งที่จะถูกรถของ เซียงดาวขวาง
ทุกอย่างพร้อมแล้ว!
ดงซูบินรีบวิ่งกลับไปที่รถซาตาน่าของเขาและพึมพำขึ้นมาอีกครั้งว่าหยุด!
……
……
เวลากลับมาอีกครั้ง!
จู่ๆก็มีเสียงร้องไห้ดังขึ้นเซียงดาวตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด “อาร….”
เสียงตะโกนของ เซียงดาวดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย เซียงเร็นจิและ ฮูซินเยียนหันไปทางนั้นและหลายคนเปิดหน้าต่างเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกคนตกใจกับสิ่งที่เห็น สาปแช่ง! เลขาเซียงถูกสุนัขกัด!
มีเพียง ดงซูบินเท่านั้นที่สามารถคิดแผนชั่วร้ายนี้เพื่อให้ เซียงดาวถูกสุนัขที่ดุร้ายของเขากัดและเขาเป็นคนเดียวที่สามารถทำได้
เซียงดาวตกตะลึง ต้าหวาง เป็นสัตว์เลี้ยงที่มีค่าของครอบครัว และเขาปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นลูกชายของเขาเอง เขามองลงมาหลังจากที่เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดรอบข้อเท้าของเขา และเห็นต้า ฮวงกัดเขา ไม่น่าเชื่อ และเขาก็เตะเขาออกไปโดยสัญชาตญาณ แต่มันสายเกินไปแล้วที่เลือดไหลลงมาที่ถุงเท้าของเขาแล้ว
"พ่อ!"
“เลขาเซียง!”
เซียงเร็นจิและพนักงานคนอื่นๆ ที่อยู่ในห้องต่างตกใจ
เซียงดาวเจ็บปวดเพราะถูกกัดอย่างแรง!
สุนัขจะก้าวร้าวเมื่อถูกกระตุ้น และพวกเขาจะไม่สนใจว่าคุณเคยปฏิบัติต่อพวกเขาดีเพียงใดในอดีต Da Huang อยู่ในสภาวะนี้หลังจากที่ เซียงดาวเตะเขา มันคำรามและกระโจนเข้าใส่ขาของเขาเพื่อพยายามจะกัดเขาทันที!
“ต้าหวาง! กลับมา!” เซียงเร็นจิตะโกนขณะที่เขาวิ่งไป
ดงซูบินมีความสุขมากเมื่อ เซียงดาวได้ลิ้มรสยาของเขาเอง
ดงซูบินรู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น และเขาเร็วกว่า เซียงเร็นจิมาก เขาลงจากรถแล้ววิ่งไปทันที “เลขาเซียง! ระวัง!”
เซียงดาวโกรธมาก “ต้าหวาง! คุณกำลังทำอะไรอยู่?!”
“กรี๊สสสส!” ต้าหวาง คำรามและเปิดกรามของมัน!
ดงซูบินรีบวิ่งเข้ามาและกำลังจะเตะ ต้าหวางราวกับว่าเขากำลังยิงลูกโทษ “เจ้าหมาโง่! กล้าดียังไงมากัดเลขาเซียง!”
"หยุด!" เซียงดาวตะโกนใส่ดงซูบิน!
ดงซูบินจะฟัง เซียงดาวแล้วหยุดหรือไม่? เป็นไปไม่ได้! เตะของเขาไปที่สุนัขที่ดุร้ายแล้ว แบม! ต้าหวางบินห่างจากแรงกระแทกมากกว่าสองเมตรและวางตัวกระตุกที่นั่น มันสายเกินไปที่จะช่วยเขา ทุกคนรู้เกี่ยวกับทักษะการต่อสู้ของ ดงซูบินและแม้แต่ผู้ใหญ่ก็ไม่สามารถเตะได้แม้แต่สุนัข
“ต้าหวาง!” ดวงตาของ เซียงเร็นจิเป็นสีแดงทั้งหมดเมื่อเขาไปถึง
ดงซูบินจ้องมอง เซียงเร็นจิ“ไปลงนรกกับต้าหวาง! สุนัขของคุณกัดพ่อของคุณ แล้วคุณสนใจแค่มันแทนที่จะเป็นพ่อเหรอ! คุณเป็นลูกแบบไหน! อา?!”
เซียงดาวตะโกนอย่างโกรธจัด “ดงซูบิน! นายมาทำอะไรที่นี้?!” เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้หลังจากที่เห็นสัตว์เลี้ยงอันเป็นที่รักของเขาเตะตายต่อหน้าเขาโดยดงซูบิน
เซียงเร็นจิกรีดร้อง “ใครสั้งให้นายมาแตะต้องต้าหวางของฉัน! อา?! ต้าหวาง!” เขารักสุนัขของเขามาก
ดงซูบินกำลังหัวเราะอยู่ในใจ “เลขาเซียง สุนัขที่ดุร้ายกำลังกัดคุณ และฉันมาเพื่อช่วยเธอ ฉันทำอะไรผิด! ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบฉัน แต่นี่… ได้! แค่ปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นคนยุ่ง! ฉันไม่ควรเข้าไปยุ่ง และฉันขอ!” เขาหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วหยิบกองธนบัตรที่มีมูลค่ามากกว่า 2 พันหยวนออกมาแล้วโยนลงบนพื้น “นี่คือเงินสำหรับสุนัขของคุณ! ฉันกำลังชดเชยสุนัขของคุณตอนนี้!”
หลังจากโยนเงินลงบนพื้นแล้ว ดงซูบินก็บุกเข้าไปในอาคาร!
ดงซูบินมีวิธีการพูด หลายคนใน ที่พักมีเขาและคิดกับตัวเอง
สิ่งที่หัวหน้าซูบินทำนั้นไม่ผิด แถมยังมีเกียรติอีกด้วย!
เซียงดาวเพิ่งเอาตำแหน่งของเซียวดาวในฐานะผู้นำของงานการลงทุน ทว่าซูบินยังคงไปช่วยเขาจากสุนัขตัวนั้น แต่เขาถูกพ่อและลูกชายตำหนิในสิ่งที่เขาทำ และเขายังคงต้องชดใช้ให้กับสุนัขตัวนั้น พวกเขาสามารถทำเช่นนี้ได้อย่างไร? แม้ว่าการเตะของซูฐินจะทรงพลังเกินไป แต่เขาจะทำอย่างไร? เขาไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลกับสุนัขบ้า คุณคิดว่าสุนัขก้าวร้าวจะหยุดกัดหลังจากที่คุณบอกให้มันหยุดจริงๆอย่างงั้นหรอ?
