บทที่ 401

เสียงร้องคำรามของท้องฟ้าดังสนั่นไปทั่วบริเวณ เช่นเดียวกับสายฝนที่โหมกระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา ภายในถ้ำขนาดเล็กมีดสั้นเล่มหนึ่งสั่นสะท้านอย่างแปลกประหลาดชั่วน้ำเดือดปรากฏวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีทองออกมาจากมีดสั้น ประกายสายฟ้าพุ่งออกจากมือขวาไปที่วงอักขระศักดิ์สิทธิ์ นานเกือบชั่วยามมีดสั้นค่อย ๆ ลอยขึ้นมาอย่างช้า ๆ เนี่ยฟงรีบใช้มือซ้ายคว้าจับด้ามมีดสั้นกรีดไปที่นิ้วชี้ขวามือเพียงเล็กน้อย เลือดที่ซึมออกมาจากบาดแผลถูกมีดสั้นดูดกลืนอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงสามลมหายใจมันได้แผ่จิตสังหารอย่างรุนแรงออกมา เนี่ยฟงขมวดคิ้วเร่งโคจรลมปราณแผ่ออกมากดดันมีดสั้นสั่นสะท้านหลุดออกมาจากมือซ้ายพุ่งทะยานออกไปนอกถ้ำ ไม่ถึงสิบลมหายใจเสียงกรีดร้องของสัตว์อสูรดังลั่นที่ด้านหน้าของถ้ำ เนี่ยฟงถีบเท้าพุ่งทะยานออกไปพบเห็นพยัคฆ์ขนสีขาวตัวใหญ่จ้องมองอยู่ เขาจ้องมองมันกลับไปไม่ถึงสองลมหายใจพยัคฆ์ขนสีขาวตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว เนี่ยฟงสะบัดมือขวาประกายสายฟ้าพุ่งออกไปยังมีดสั้นที่ลอยอยู่เหนือพยัคฆ์ ปรากฏวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าออกมา เขายกยิ้มสะบัดมือขวามีดสั้นพุ่งกลับมาหมุนวนรอบกาย เขาคว้าจับไปที่มีดสั้นจ้องมองอักขระที่สลักอยู่ภายในมีดพร้อมกับยกยิ้ม พยัคฆ์ขนสีขาวรีบพุ่งหลบหนีเพราะความกลัวหลังจากนั้นเนี่ยฟงก็พุ่งทะยานกลับเข้าไปในถ้ำนำคัมภีร์ที่ได้มาพร้อมกับมีดนำมาศึกษาเพิ่ม

ผ่านไปสองวันเนี่ยฟงศึกษาคัมภีร์ที่ได้มาจนสำเร็จมันคือคัมภีร์เกี่ยวกับค่ายกลโบราณใช้ร่วมกับมีดสั้น ทันใดนั้นเองเสียงย้ำเท้าหนัก ๆ ผ่านหน้าถ้ำอย่างรวดเร็ว เนี่ยฟงรีบแผ่ลมปราณออกจากร่างเพื่อตรวจสอบพบกลุ่มคนจำนวนมากกำลังหลบหนีบางอย่างเขารีบออกมาจากถ้ำ กลิ่นเหม็นสาบโชยมาตามสายลมเนี่ยฟงถีบเท้าพุ่งทะยานเหยียบเกราะสายฟ้าเป็นฐานสะบัดมือขวาสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์เป็นม่านพลังบดบังสายตา ชั่วน้ำเดือดเมฆดำลอยผ่านแสงจันทร์สาดส่องมองเห็นทุกอย่างชัดเจนกองทัพซากศพนับพันพุ่งทะยานอย่างรวดเร็วด้านหลังเป็นกลุ่มชายฉกรรจ์สวมชุดสีดำสิบกว่าคน เนี่ยฟงแสยะยิ้มสะบัดมือขวาปรากฏมีดสั้นหมุนวนรอบกาย ไม่ถึงสามลมหายใจมีดสั้นพุ่งทะยานจ้วงแทงลงพื้นดินกลางกองทัพผีดิบ เปรี้ยง! ประกายสายฟ้าพุ่งออกจากมีดสั้นกลายเป็นวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าขนาดใหญ่ ผีดิบหยุดนิ่งทันใดนั้นมีสายฟ้าและเปลวเพลิงพุ่งออกมาจากวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าโจมตีกองพัพผีดิบอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! เสียงการปะทะดังสนั่นนานนับสิบลมหายใจ กองทัพซากศพถูกทำลายจนหมดกลุ่มชายฉกรรจ์สวมชุดสีดำหลงเหลือเพียงสามคน เสียงสะบัดมือดังแว่วมีดสั้นพุ่งทะยานกลับหาผู้เป็นนาย

“เจ้าทำสิ่งกันไอ้หนู”

“ข้าเพียงทดสอบบางอย่างขอรับท่านลุ่ยกง มีดสั้นเล่มนี้แท้จริงแล้วมันคือกระบี่ขาวจักรพรรดิ มันมีเพื่อเปิดใช้งานค่ายกลกระบี่ขาวจักรพรรดิที่ท่านเห็น พลังทำลายมันขึ้นอยู่กับพลังปราณและความเข้าใจของค่ายกลในคันภีร์แน่นอนข้าเข้าใจมันหมดแล้ว ตอนนี้ข้าคงต้องรีบไปที่เขาลู่เปียนจินแล้ว”

เนี่ยฟงสะบัดมือขวาเพื่อเก็บกระบี่ขาวจักรพรรดิมีดสั้นสามเล่มพุ่งไปสังหารชายฉกรรจ์สวมชุดดำที่เหลืออยู่หลังจากนั้นเข้าจึงถีบเท้าพุ่งทะยานขึ้นทางเหนือ ระหว่างเดินทางเนี่ยฟงเดินทางหลีกเลี่ยงที่จะพบเจอกับผู้คนเร่งเดินทางให้ถึงเขาลู่เปียนจินให้เร็วที่สุด อาทิตย์ใกล้ลาลับขอบฟ้าเนี่ยฟงหยุดพักอาบน้ำที่ข้างน้ำตกในระหว่างที่อาบน้ำเขาก็ได้ยินบางอย่างมาจากยอดน้ำตก ชั่วน้ำเดือดน้ำตกลงเริ่มมีสีแดงจากคาวเลือด เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! เสียงปะทะดังลั่นมาจากด้านบน เนี่ยฟงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสีเทาถีบเท้าพุ่งทะยานขึ้นไปบนยอดน้ำตกพบเห็นกลุ่มยอดฝีมือถูกชายฉกรรจ์แต่งกายคล้ายนักพรตสามคนสั่งหารอย่างอำมหิต เศษชิ้นส่วนกระจายเกลื่อนพื้นและร่วงลงไปในน้ำ

“ใครกัน ไสหัวออกมา”

ชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งตวาดออกมาเสียงดังลั่นพร้อมกับฟาดฟันดาบในมือออกไปทางขวามือ ปราณดาบพุ่งทะยานปะทะพลังฝ่ามือสีแดงเสียงดังสนั่น เปรี้ยง! ปรากฏชายหนุ่มผู้หนึ่งสวมชุดสีแดงกอดอกลอยอยู่บนท้องฟ้า

“ลัทธิสวรรค์พวกเจ้าสังหารผู้คนเช่นผักปลา ดี! วันนี้ข้าฉางหยางจะเป็นคนดับลมหายใจของพวกเจ้า”

“ฉางหยางแห่งสำนักจันทร์เสี้ยวอย่างนั้นรึ? ดี!! พวกข้าทั้งสามจะได้ไม่ต้องเสียเวลาตามหา สังหารมัน!”

ชายฉกรรจ์สองคนร้องคำรามร่างกายขยายใหญ่พุ่งทะยานเข้าหาฉางหยางพร้อมกับซัดฝ่ามือขวาออกไป ฉางหยางระเบิดพลังปราณซัดฝ่ามือทั้งสองเข้าปะทะเช่นกัน เปรี้ยง! ทั้งสามต้านพลังอยู่นานเกือบสิบลมหายใจ ชายฉกรรจ์ที่เหลืออีกคนสะบัดมือขวาเก็บดาบในมือกำชับคทาหัวกระโหลกในมือแน่น ทันใดนั้นหัวกระโหลกสีม่วงนับสิบพวยพุ่งออกมาจากหัวคทาพุ่งเข้าหาฉางหยาง ชายฉกรรจ์ทั้งสองแสยะยิ้มระเบิดพลัง กระแทกฉางหยางกระอักเลือดกระเด็นออกไปด้านหลัง

“พวกเจ้าอย่าโทษข้าว่าไม่ไว้ไมตรีต่อกัน”

เปลวไฟพวยพุ่งออกมาจากแหวนในมือขวา ตูม! หัวกระโหลกสีม่วงที่อยู่รอบหายฉางหยางถูกเปลวไฟทำลายปรากฏหอกเหล็กมีประกายเปลวเพลิงออกมาจากปลายหอก ฉางหยางถีบเท้าพุ่งทะยานเข้าหาชายฉกรรจ์ทั้งสาม หอกเหล็กในมือถูกฟาดหวดปรากฏเปลวเพลิงพุ่งเข้าหาทั้งสาม เปรี้ยง! หัวกระโหลกสีม่วงนับสิบพุ่งออกมาจากกลุ่มควันฉางหยางแสยะยิ้มกวัดแกว่งหอกเหล็กในมือ เปลวเพลิงเผ่าทำลายหัวกระโหลกอย่างรวดเร็ว ชายฉกรรจ์ทั้งสองพุ่งเข้าประชิดจ้วงแทงกรงเล็บในมือ เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! ฉางหยางใช้หอกในมือปัดป้องนานเกือบหนึ่งเค่อ ฉางหยางก็มีอาการแปลกประหลาด ชายฉกรรจ์สองคนแสยะยิ้มซัดฝ่ามือออกไปที่หน้าอกอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยง! ฉางหยางกระเด็นออกไปด้านหลังกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง

“เจ้าคิดว่าหัวกระโหลดของข้าเป็นแค่ของเล่นอย่างนั้นรึ เป็นอย่างไรบ้างพิษร้ายของข้า”

ฉางหยางพยายามลุกขึ้นแต่ทว่าพิษร้ายทำให้เขาอ่อนแรงทำได้เพียงนอนจ้องมองชายฉกรรจ์ทั้งสามเพียงเท่านั้น

“อยากรู้นักว่าศีรษะของเจ้าจะสามารถแลกเม็ดยาเพิ่มพลังปราณได้กี่เม็ดกัน พวกเจ้าทั้งสองไปตัดศีรษะมันมาให้ข้า”

ชายฉกรรจ์ทั้งสองพยักหน้าตอบรับพุ่งทะยานเข้าหาฉางหยาง ทันใดนั้นทั้งสองกลับยืนนิ่งค้างชายฉกรรจ์ที่ถือไม้เท้าสบถเสียงดังลั่น

“ข้าบอกให้ตัดศีรษะของมันเหตุใดพวกเจ้าถึงไม่ทำ”

“พวกเขาทั้งสองคนทำตามที่ท่านสั่งไม่ได้แล้วขอรับ”

ชายฉกรรจ์ขมวดคิ้วเพราะมีเสียงเอ่ยวาจาดังมาจากด้านหลัง เขารีบหันกลับไปพร้อมกับฟาดหวดคทาในมือหัวกระโหลกสีม่วงนับสิบพุ่งออกโจมตีแต่ทว่ากลับไม่พบเจอผู้ใด เขาได้ยินเสียงบางอย่างร่วงลงพื้นจากด้านหลังเมื่อหันกลับไปมองอีกครั้งพบเห็นศีรษะของชายฉกรรจ์ทั้งสองติดตามมาด้วยวางอยู่บนพื้นพร้อมกับชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งสวมชุดสีเทายืนจ้องมองอยู่ หัวกระโหลกสีม่วงนับสิบพุ่งออกโจมตีทันที เนี่ยฟงยกยิ้มสะบัดมือขวาหัวกระโหลกสีม่วงนับสิบถูกทำลายร่วงลงพื้น ชายฉกรรจ์ถึงกับตื่นตกใจ

“เจ้าเป็นใครกัน”

“ข้าคือคนที่ส่งของขวัญให้แก่พวกเจ้า พอจดจำได้บ้างหรือไม่”

“ไอ้ลูกหมาเป็นเจ้าเองรึ”

คทาหัวกระโหลกเปล่งแสงสีม่วงออกมาพร้อมกับควันสีม่วงกลิ่นเหม็นสาบพวยพุ่ง เนี่ยฟงแสยะยิ้มหันไปมองด้านหลัง

“เม็ดยาของข้าคงออกฤทธิ์แล้ว รบกวนท่านหลบออกไปก่อนขอรับ”

ฉางหยางพยักหน้าตอบรับใช้หอกเหล็กในมือพยุงร่างกายออกไปหลบด้านข้าง พื้นดินใต้เท้าชายฉกรรจ์ยุบตัวลงเนี่ยฟงส่ายศีรษะไปมาสะบัดมือขวากำชับดาบในมือแน่น ประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากดาบอย่างเห็นได้ชัดกรงเล็บมือสีดำพุ่งออกจากควันสีม่วง เนี่ยฟงถีบเท้าพุ่งทะยานขึ้นบนท้องฟ้าฟาดฟันดาบในมือ ปราณดาบสีฟ้าห้าเล่มพุ่งหายเข้าไปในควันสีม่วงไม่ถึงครึ่งลมหายใจปราณดาบสีฟ้าห้าเล่มพุ่งออกมาจากวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีม่วงที่ปรากฏออกมารอบกายเนี่ยฟง เปรี้ยง! ฝุ่นควันฟุ้งกระจายฉางหยางถึงกับตื่นตกใจรีบกำชับหอกเหล็กในมือตั้งท่า เพราะชายฉกรรจ์ด้านหน้าตอนนี้กลายเป็นปีศาจร้ายโดยสมบูรณ์ไปแล้วมีหัวกระโหลกสีม่วงนับสิบหมุนวนรอบกาย ไม่ถึงสองลมหายใจหัวกระโหลกสีม่วงนับสิบพุ่งเข้าหาฉางหยางอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! ปรากฏเกราะสายฟ้าออกมาต้านรับหัวกระโหลกสีม่วงที่พุ่งเข้ามา ทันใดนั้นเองกระบี่ขาวจักรพรรดิพุ่งลงมาจากท้องฟ้า ชายฉกรรจ์แสยะยิ้มถีบเท้าถอยออกมาด้านหลังเขาหรี่ตามองมีดสั้นที่จ้วงแทงลงพื้นดินด้านหน้า

“บัดซบ!! กระบี่ขาวจักรพรรดิ!”

ประกายสายฟ้าพุ่งออกจากกระบี่ขาวจักรพรรดิกลายเป็นวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าขนาดใหญ่ สายฟ้าและเปลวเพลิงพุ่งออกมาจากวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าโจมตีชายฉกรรจ์อย่างรวดเร็ว เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!