บทที่ 85 ลงดันเจี้ยนในต่างโลก

บทที่ 85 ลงดันเจี้ยนในต่างโลก

การแข่งขันจบลงอย่างรวดเร็วในขณะที่เราได้รับการแสดงการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้นระหว่างพลังอันดับสูงสุด S ในตอนท้าย ทหารรับจ้างผู้กล้าหาญที่ฉันรู้จักในฐานะกัปตันไรเนอร์ได้รับตำแหน่ง เขายืนอยู่บนสนามที่ว่างเปล่าขณะที่เสียงเชียร์ดังสนั่นไปทั่วสำหรับองครักษ์คนใหม่ของเจ้าหญิงแอดิเลด

มกุฎราชกุมารลุกขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มขณะที่เขาปรบมือ และหันไปทางน้องสาวของเขา ราวกับว่าเขาไม่สามารถรอให้ส่วนสุดท้ายของงานดำเนินไปได้ ยามสองคนนำผู้ประทับจิตให้ไรเนอร์ไปที่แท่นยกสูงขณะที่เขาคุกเข่าลงต่อหน้าเจ้าหญิงแอดิเลด

ดาบสีทองปรากฏบนมือของเจ้าหญิงขณะที่เธอลุกขึ้นและผ้าคลุมของเธอก็หายไป ใบหน้าที่เยือกแข็งอย่างน่าทึ่งของเธอก็ปรากฏให้ทุกคนได้เห็น อย่างน้อยก็เป็นประเพณีที่จะให้ความเคารพต่อราชองครักษ์ที่เพิ่งเริ่มต้นใหม่

การหายตัวไปของผ้าคลุมหน้าทำให้หลายคนตกตะลึงในทุ่งสี่เหลี่ยมอันวิจิตรตระการตานี้ ด้วยดวงตาที่แจ่มใสบนใบหน้าของขุนนางที่นั่งตรงข้ามกับเราที่ฉันดูโดยใช้ [รีกัลอาร์เชอร์อาย] แต่ไม่มีดวงตาใดของพวกเขามีอารมณ์มากเท่ากับที่ฉันสังเกตในดวงตาของมกุฎราชกุมารอีเนียส พวกเขาส่องประกายด้วยแววตาที่อันตรายขณะที่เขามองไปทางน้องสาวของเขา

ดาบสีทองในมือของเจ้าหญิงเคาะไหล่ของไรเนอร์เบา ๆ จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นเพื่อรับดาบ ดังนั้น ราชองครักษ์คนใหม่จึงปรากฏตัวขึ้น เสียงเชียร์ดังขึ้นเมื่อผ้าคลุมคลุมเจ้าหญิงอีกครั้ง และการแสดงออกอย่างกระตือรือร้นก็ปรากฏขึ้นบน ราชองครักษ์ คนใหม่ขณะที่เขาลุกขึ้น

“ฮ่าฮ่า! สัตว์เลี้ยงอีกตัวในคอลเล็กชั่นน้องสาวของคุณ ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะได้เห็นคุณใช้ประโยชน์จากพวกมันทั้งหมด”

มกุฎราชกุมารกล่าวคำสุดท้ายนี้ในขณะที่ร่างของเขาหายไปและปรากฏขึ้นอีกครั้งบนกริฟฟอนของเขา อีปิค อันดับผู้พิทักษ์ของเขาตามมาทันที ตลอดการแลกเปลี่ยนทั้งหมดและไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านไประหว่างการเลือกการ์ดนี้ ไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากของเจ้าหญิงแอดิเลดแม้แต่ครั้งเดียว

เธอมองไปยังร่างที่ถอยห่างออกไปบนท้องฟ้าขณะที่ฉันรู้สึกโกรธจัดจนแทบทะลักออกมาจากร่างที่ปิดบังของเธอ

จบงานเราไม่ได้อยู่กับพวกทหารรับจ้างและขุนนางที่กำลังเฉลิมฉลอง เจ้าหญิงเดินไปที่รถม้าที่รายล้อมไปด้วยราชองครักษ์จำนวนมากขณะที่เราเดินทางไปยังที่อื่น

ฉันได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของเจ้าหญิงก้องอยู่ในหูของฉันขณะที่ฉันเดินตามขบวนไปบนท้องฟ้า

“เราจะไปเยี่ยมชมปราสาทที่ซึ่งฉันสามารถพาคุณไปรอบ ๆ ได้”

เสียงของเธอเย็นชากว่าที่ฉันได้ยินตลอดเวลานี้มาก ฉันวางมกุฎราชกุมารไว้ในรายการเตือนของฉันหลังจากนี้ เมื่อเราย้ายไปที่ใจกลางของ ยอดเขาหิมะ ที่ซึ่งคฤหาสน์ปราสาทอันหรูหราวางตัวออกมา

ผ่านประตูกว้างของปราสาทมีสวนดอกไม้เล็กๆ และน้ำพุอยู่ตรงกลาง มันเป็นภาพที่มีสีสันอย่างสงบสุขเมื่อได้ยินเสียงนกร้องขณะที่พวกมันบินไปมา

รถม้าหยุดที่หน้าทางเข้าคฤหาสน์ขณะที่เจ้าหญิงก้าวออกมา ราชองครักษ์กระจายออกไปโดยรอบขณะที่พวกเขาเข้าประจำตำแหน่งรอบๆ คฤหาสน์ โดยมียามคนหนึ่งเดินและพูดคุยอย่างใกล้ชิดกับกัปตันไรเนอร์ที่เพิ่งเริ่มต้น ซึ่งกำลังมองด้วยความอิจฉาไปยังทหารองครักษ์สองคนที่เข้าถึงคฤหาสน์เมื่อประตูปิดลง

ด้วยไอเทมลับระดับ S และสกิลการซ่อนมากมายที่ฉันมี ฉันจึงผ่านประตูเหมือนกับเจ้าหญิงโดยไม่มีปัญหาใดๆ มุมมองภายในปราสาทนั้นยิ่งใหญ่กว่าด้วยโคมไฟระย้าขนาดมหึมาที่แขวนอยู่บนเพดานเป็นบันไดสองชุดที่เชื่อมไปยังชั้นสอง

ยามสองคนที่เข้ามาอยู่ที่ด้านล่างของบันไดแต่ละขั้นขณะที่เจ้าหญิงเดินขึ้นไป ผ่านประตูที่นำไปสู่โถงทางเดินขนาดใหญ่ เสียงประตูปิดดังขึ้น และไนท์พบว่าตัวเองยืนอยู่ใกล้เจ้าหญิง โดยที่ฉันปิดใช้สกิลการซ่อนบางอย่างและชุดคลุมที่ฉันสวมอยู่

ด้วยการพยักหน้าจากเจ้าหญิง ไนท์ก้าวไปข้างหน้าและปล่อยให้เราสองคนเดินข้ามห้องโถง

“ฉันรู้ว่ามันอาจจะดูไม่เหมือน แต่สกิลของฉันได้ยืนยันหลายครั้ง ศัตรูที่ใหญ่ที่สุดของฉันคือพี่ชายของฉันเอง”

ฉันนึกถึงผู้พิทักษ์อันดับ อีปิค ที่อยู่กับเขาขณะฟังและถาม

“ฉันเห็นผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่งยืนอยู่ตรงทางเข้า ยอดเขาหิมะ เขามากับผู้ปกป้อง ยอดเขาซัมมิท หรือเปล่า?”

“ไม่น่าเสียดาย และนี่คือจุดที่ฉันพลาดไป มีหน่วยรักษาการณ์ระดับ อีปิค คอยปกป้องแต่ละยอดเขาทั้งสี่ ยามที่เขาพาไปคือการผจญภัยที่เขาค้นพบเมื่อนานมาแล้ว พลังของเขายังคงเหนือกว่าฉันหลังจากนั้น การเพิ่มของคนนี้คนเดียว”

เราเดินผ่านห้องโถงของคฤหาสน์ขณะที่เจ้าหญิงบอกข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสี่ยอดของอาณาจักรเยือกแข็งและดินแดนโดยรอบ โดยไม่ถามเลยว่าทำไมฉันถึงถามคำถามมากมาย ฉันต้องการทำให้แผนของฉันเป็นจริงในขณะที่ฉันรอให้สกิลของฉันเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในความเชี่ยวชาญ ตลอดจนเพิ่มความชำนาญของสกิลระดับ S เชิงรุกของฉันอย่างรวดเร็วโดยการเจาะลึกเข้าไปในดันเจี้ยนที่ความลับจะไม่เป็นปัญหา

"ฉันต้องการไปเยี่ยมชมดันเจี้ยนบางแห่งในบริเวณโดยรอบเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของฉันอีกเล็กน้อยหลังจากได้เห็นผู้คนที่คุณต่อสู้อยู่"

เจ้าหญิงหันมาหาฉันด้วยใบหน้าที่เยือกเย็นสวยงามแบบเดียวกับที่ฉันพูด และรอยยิ้มที่แทบจะมองไม่เห็นปรากฏขึ้นขณะที่เธอพูด

“ดันเจี้ยนเป็นวิธีที่ดีในการไป และด้วยความมั่นใจในสกิลเฉพาะตัวของฉัน ฉันแน่ใจว่าคุณไม่ได้แสดงให้เราเห็นถึงพลังเต็มเปี่ยมของคุณในตอนนี้ แล้วยังไงล่ะ การอยู่ร่วมกันบนจุดสูงสุดนี้มันช่างยากเย็นนัก” และฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าครั้งสุดท้ายที่ฉันออกจากอาณาจักรไป ฉันไม่รู้ว่าคุณมาจากทวีปไหน แต่ขอแสดงให้คุณเห็นรอบๆ ดินแดนรอบๆ เมื่อคุณคุ้นเคยกับดันเจี้ยนมากขึ้น และผู้คนรอบ ๆ ที่นี่ ด้วยความแข็งแกร่งของคุณ เราไม่ควรกังวลอะไร”

หญิงสาวยังคงเชื่อมั่นในสกิลของเธออย่างเต็มที่ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเธอไม่มีสิ่งใดผิดกับฉัน ฉันคิดเกี่ยวกับแนวคิดนี้และเดินไปพร้อมกับมัน คิดว่าคงจะดีถ้าได้เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับโลกนี้ในขณะที่ได้รู้จักคนที่ต้องการบริษัทของฉันมาก

สกิล 'ติดตัว' ของฉันยังคงเพิ่มพูนความสามารถอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นการใช้เวลากับหญิงสาวที่งดงามในขณะที่แข็งแกร่งขึ้นด้วยการรวมสกิลต่างๆ เมื่อตรงตามข้อกำหนดก็ไม่เลวเช่นกัน ฉันจะได้รับโอกาสเข้าไปในดันเจี้ยนที่ฉันสามารถสแปมสกิลระดับ S ที่น่ารังเกียจได้หลายครั้งเพื่อเพิ่มพูนความชำนาญของพวกเขาด้วย และด้วยเหตุนี้ฉันจะเข้าไปในดันเจี้ยนคนเดียว

“ให้เวลาฉันสองสามชั่วโมงเพื่อส่งข้อความและรวบรวมบางสิ่งเข้าด้วยกัน เราสามารถออกเดินทางแต่เช้าตรู่ของวันพรุ่งนี้ในขณะที่ฉันรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับคุณสมบัติของดันเจี้ยนที่อยู่รอบๆ ที่คุณสามารถไปได้”

ฉันพยักหน้าขณะที่เจ้าหญิงพาฉันไปรอบๆ คฤหาสน์ของปราสาทต่อไป ดูเหมือนเธอจะค่อยๆ กลับมาเป็นเสียงร่าเริงที่ยังคงไม่เข้ากับใบหน้าของเธอซึ่งไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรมากเท่าไหร่ ยิ่งเธอพูดมากขึ้นเท่านั้น ความทรงจำของพี่ชายจากวันนี้ก็ค่อยๆ จางหายไป

ส่วนที่เหลือของวันใช้เวลาเดินไปรอบ ๆ คฤหาสน์และได้รับการแนะนำให้รู้จักกับที่ที่ฉันจะอยู่ เธอไม่ได้โกหกกับคำพูดของเธอเมื่อก่อน เธอแสดงให้ฉันเห็นห้องใหญ่ที่อยู่ถัดจากห้องที่ใหญ่กว่าที่เธอพัก ซึ่งดูเหมือนว่าไนท์จะเตรียมทุกอย่างไว้หลังจากที่เธอแยกทางจากเราก่อนหน้านี้

สกิลอันดับ S+ ครั้งแรกยังแสดงให้เห็นในเวลานี้ด้วยการเพิ่ม [นักบุญปีศาจ] และ [ต้านทานธาตุทั้งหมด] ที่ตรงตามข้อกำหนด สกิลระดับ S+ ใหม่คือ [การกลับมาของนักบุญ- เงาของนักบุญที่ถูกลืมไปนานแล้วยืนอยู่ข้างหลังคุณและพันธมิตรของคุณ รักษาอย่างต่อเนื่องและให้การต้านทานอย่างหนักต่อศัตรูของคุณ] การปรากฎตัวของสกิล S+ ครั้งแรกทำให้ฉันรู้สึกถึงความสำเร็จที่ยอดเยี่ยม ในขณะเดียวกันก็เตือนฉันถึงอัตราความก้าวหน้าของฉันด้วย

อัตราความก้าวหน้าที่น่ากลัวยืนยันว่าฉันจะสามารถรวมสกิลการจัดอันดับ อีปิค ได้ในไม่ช้า มันเป็นวิธีที่ปลอดภัยกว่าและอาจเร็วกว่ามากในการเสริมความแข็งแกร่งให้ตัวเอง ทำให้ฉันคิดว่า [รวมสกิล] เป็นเพียงการเพิ่มมานาที่แทบไร้ขีดจำกัดของฉัน ซึ่งทำให้ความเร็วของฉันเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเวลาผ่านไป วันนั้นจบลงแบบนี้ มันเป็นวันที่สงบสุขวันหนึ่งที่ฉันไม่มีมาพักหนึ่งแล้ว เพราะฉันมีความสุขกับการอยู่ร่วมกับผู้คนใหม่ๆ และแข็งแกร่งขึ้นด้วยการผสมผสานสกิลต่างๆ