ตอนที่แล้วคาเฟ่ 15 ย่าหลินเซนเซย์อยู่ที่นี่รึเปล่า?
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปคาเฟ่ 17 นิตยสารฉบับใหม่ของ Elite

คาเฟ่ 16 บรรณาธิการคนใหม่โอโตซุนะ มิฮาริ


“งั้นคุณคือหลี่ย่าหลินเซนเซย์! ฉันขอโทษที่รบกวนคุณ!”

สาวสวยในชุด OL ที่สวยงามนี้ไม่เหมือนนักเรียน แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีประสบการณ์ ปฏิกิริยาของเธอน่าสนใจมากเมื่อเห็นหลี่ย่าหลิ​นเธอก้มศีรษะลงราวกับตกใจ

เขาไม่ใช่คนสำคัญอะไร เธอจำเป็นต้องทำปฏิกิริยาอย่างนั้นเหรอ?

บางที... นี่คือแฟนเกิร์ลที่คลั่งไคล้?

[ แฟนเกิร์ล (fangirl) หมายถึง แฟนคลับที่เป็นผู้หญิง​ ]​

หลี่ย่าหลินมองดูหญิงสาวอย่างระมัดระวัง ทำให้จิตใจของเขาสงสัย อีกฝ่ายต้องได้รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา หากปราศจากสิ่งนั้น เธอคงไม่สามารถตรวจสอบที่อยู่จริงของเขาได้

รวยและมีอำนาจ โอโจซามะ?

ดูไม่เหมือนเลย ถ้าเป็นโอโจซามะจริงๆ จะใส่ชุด OL ทำไม?

จากการสังเกตของหลี่ย่าหลิ​น เขาสามารถมั่นใจได้ว่าชุด OL ของเธอนั้นไม่แพงเกินไป คนธรรมดาก็สวมใส่ได้

เกิดอะไรขึ้น?

“ฉันเป็นบรรณาธิการคนใหม่ของสำนักพิมพ์ Elite โอโตซุนะ มิฮาริยินดีที่ได้พบเซนเซย์ซัง!”

ขณะที่หลี่ย่าลินครุ่นคิด ในที่สุดหญิงสาวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็ตระหนักว่าเธอยังไม่แนะนำตัวเองเลย

แม้จะช้าไปนิดแต่เธอก็รีบแก้ไข มันก็แค่... เธออยู่ในภาวะตื่นตระหนกจริงๆ

“งั้นบรรณาธิการโอโตซุนะ ยินดีที่ได้รู้จัก”

กลายเป็นว่าเธอเป็นบรรณาธิการของสำนักพิมพ์ ซึ่งค่อนข้างเกินความคาดหมายของหลี่ย่าหลิน แม้ว่าเขาจะรู้มานานแล้วว่าการอัปโหลดแคทส์อายจะดึงดูดความสนใจของนิตยสาร แต่การที่บรรณาธิการมาพบเขาโดยตรงนั้นเขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆ

ในความเห็นของเขา เมื่อแคทส์อายได้รับความนิยมมากขึ้น เขาควรได้รับโทรศัพท์จากนิตยสารก่อน นี่คือสถานการณ์ทั่วไป

แต่ตอนนี้บรรณาธิการมาที่หน้าประตูบ้านและอีกฝ่ายอ้างว่าเป็นบรรณาธิการของสำนักพิมพ์ Elite ไม่ใช่บรรณาธิการของนิตรสารประจำสัปดาห์สุดร้อนแรง

สำนักพิมพ์ Elite และนิตยสาร​ประจำสัปดาห์​สุดร้อนแรงมีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิด แต่ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวซึ่งกันและกัน ในกรณีนี้ บรรณาธิการของสำนักพิมพ์มาเองเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดจริงๆ

บางทีสำนักพิมพ์อาจจะจินตนาการได้ถึงศักยภาพของผลงานต้นฉบับนี้และพร้อมที่จะเผยแพร่ทังโกบงทันที? หากเป็นกรณีนี้หลี่ย่าหลินก็รู้สึกเหมือนกำลังทำกำไรมหาศาล

แต่... เป็นเพียงบรรณาธิการหน้าใหม่ แม้ว่าพวกเขาจะมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับแคทส์อายแต่ก็มีข้อจำกัดอย่างแน่นอน ท้ายที่สุด หากพวกเขาคิดมากเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้จริงๆ พวกเขาควรจะส่งบรรณาธิการอาวุโสมาแทนหน้าใหม่คนนี้

อย่างน้อยที่สุด หากพวกเขาไม่ให้ความสำคัญกับแคทส์อายจริงๆ เหตุใดสำนักพิมพ์จึงพยายามหาที่อยู่ของเขาอย่างอุตสาหะ พวกเขาโทรถามก็ได้ไม่ใช่เหรอ?

การโทรหาเขาง่ายกว่าการหาที่อยู่ของคนๆหนึ่งจากบัตรธนาคารกับชื่อของเขาใช่ไหม?

เมื่อหญิงสาวแนะนำตัวเองในฐานะบรรณาธิการคนใหม่ของสำนัก​พิมพ์ Elite โอโตซุนะ มิฮาริจิตใจของหลี่ย่าหลินก็ตื่นตัว แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเก่งในการรับมือกับสาวสวย แต่ถ้าเป็นบรรณาธิการหน้าใหม่ที่ประหม่า เขาก็ยังจัดการได้

มาตามหาความจริงกันก่อน

“บรรณาธิการโอโตซุนะมาเยี่ยมเป็นพิเศษเช่นนี้ มีอะไรจะคุยกับฉันไหม?”

อาจเป็นเพราะโอโตซุนะ มิฮาริประหม่าเกินไป หลี่ย่าหลินจึงสงบลงมาก อย่างแรกเขาชวนหญิงสาวมานั่งที่โต๊ะและให้ชิโนะช่วยชงกาแฟก่อนจะพูดต่อด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณมาก จริงๆแล้วมันเป็นแบบนี้...”

ตามที่หลี่ย่าหลินได้เห็นโอโตซุนะ มิฮาริรู้สึกประหม่ามากจริงๆ นี่เป็นงานแรกของเธอหลังจากเข้าสู่สำนักพิมพ์และเป็นการทำงานครั้งแรกของเธอด้วย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือนี่คือการพบปะครั้งแรกของเธอกับนักเขียนมังงะ

แม้ว่าหลี่ย่าหลินจะเพิ่งอัปโหลดมังงะเพียงสองตอน แต่กลับทำให้เกิดกระแสค่อนข้างมาก ไม่เพียงแต่จะได้รับความนิยมจากผู้อ่านเท่านั้น แต่ยังสร้างความตื่นเต้นให้กับอุตสาหกรรมอีกด้วย ท้ายที่สุดแล้ว สไตล์ภาพที่ประณีตสวยงามและพล็อตเรื่องใหม่เช่นนี้ไม่เคยปรากฏในโลกมังงะมาก่อน การเกิดขึ้นของแคทส์อายอาจเป็นตัวแทนของความก้าวหน้าในโลกมังงะ

ก่อนหน้านั้น โอโตซุนะ มิฮาริได้รับคำแนะนำมากมายจากหัวหน้าบรรณาธิการ ระหว่างเดินทาง เธอท่องคำพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าในใจ โดยคิดว่าจะพูดอย่างไรหลังจากพบหลี่ย่าหลิน

น่าเสียดายที่เมื่อเธอเผชิญหน้ากับหลี่ย่าหลินจริง ๆ สมองของเธอเกือบจะว่างเปล่าและแผนก่อนหน้านี้ทั้งหมดก็ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง

หากนิสัยของหลี่ย่าหลินไม่สงบเช่นนี้ เธออาจจะอึดอัดมากขึ้น

ยาหลินเซนเซย์ไม่เพียงแต่ยังเด็กมาก แต่ยังเป็นคนที่อ่อนโยนอีกด้วย

โอโตซุนะถือถ้วยกาแฟร้อนในมืออย่างช่วยไม่ได้ คิดขึ้นมาได้ว่าเธอสงบลงได้เพราะย่าหลินเซนเซย์

หากเป็นเช่นนี้ เธอควรจะสามารถทำงานที่ได้รับมอบหมายจากหัวหน้าบรรณาธิการให้สำเร็จได้

เมื่อคิดเช่นนี้ในใจโอโตซุนะ มิฮาริต้องการอธิบายความตั้งใจของเธอ แต่ในช่วงเวลาวิกฤตินี้เหตุการณ์ที่น่าอึดอัดใจได้บังเกิดขึ้น!

“กูลูกูลูลู...”

นี่คือเสียงคำรามที่ยิ่งใหญ่มาก สำหรับที่มาของเสียงนี้... หลี่ย่าหลินและชิโนะมองหน้ากันและจ้องไปที่ท้องของโอโตซุนะ มิฮาริ

ใช่แล้ว นี่คือเสียงคำรามในท้องของโอโตซุนะ มิฮาริ เสียงดังเช่นนี้ไม่มีใครสามารถละเลยได้แม้ว่าพวกเขาต้องการ

"ฉัน... "

โอโตซุนะ มิฮาริได้รับงานเมื่อเธอกำลังจะออกจากการทำงานในตอนบ่าย เธอจึงรีบมาในขณะที่รู้สึกเหนื่อยและหิวมาก เธอไม่รู้สึกมันเมื่อเธอประหม่า แต่เมื่อเธอผ่อนคลาย ร่างกายของเธอก็ผ่อนคลายลงอย่างเป็นธรรมชาติ ทำให้ท้องร้อง

นี่เป็นเรื่องปกติ แต่ในช่วงเวลาที่น่าอึดอัดใจเช่นนี้ โอโตซุนะ มิฮาริเพิ่งพูดได้ครึ่งคำตอนนี้เธอไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี?

ใบหน้าที่สวยงามของโอโตซุนะ มิฮาริเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที คำพูดของเธอหยุดกะทันหันและร่างกายของเธอดูเหมือนจะกลายเป็นหินและแข็งตัวบนเก้าอี้

“ขอโทษที่ให้รอนาน... เรามีลูกค้าแล้วเหรอ?”

เมื่อโอโตซุนะ มิฮาริกลายเป็นหิน ริเสะกลับมาหลังจากสิ้นสุดการโทรศัพท์หาครอบครัวของเธอ จากนั้นเธอก็เห็นว่ามีคนจำนวนมากขึ้นในร้านและคิดว่าเป็นลูกค้า

“นี่คือบรรณาธิการของสำนักพิมพ์ โอโตซุนะ มิฮาริ ในเมื่อริเสะพร้อมแล้ว ไปร้านบาร์บีคิวกันเถอะ ดูเหมือนว่าบรรณาธิการโอโตซุนะจะยังไม่ได้ทานข้าวเย็น ไปทานข้าวด้วยกันไหม”

การปรากฏตัวของริเสะทำให้บรรยากาศที่น่าอึดอัดใจผ่อนคลายขึ้นในระดับหนึ่งและหลี่ย่าหลิ​นก็เห็นว่ามันจะน่าอึดอัดใจมากขึ้นหากเขาไม่พูดอะไรเลย

หลังจากสั่นศีรษะและแนะนำสั้น ๆ เขาก็จ้องไปที่ โอโตซุนะ มิฮาริ

ในกรณีนี้สามารถใช้โต๊ะอาหารแก้ความอึดอัดได้ เพราะเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในการลดระยะห่างระหว่างผู้คน

*มีคนอ่านแค่ 2 คนเอง ฮื้ออ~ ขอกำลังใจโหน่ยยย

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด