บทที่ 145 ที่ระเบียง
(Editor note : อายะเปลียนเป็นอายา) “ฉันดูตลกมาก” ฉันบ่นพลางเดินโซเซไปใกล้กระจกเพื่อมองดูตัวเอง ชุดเกราะดูฉูดฉาดและไม่มีประสิทธิภาพด้วยการออกแบบของมัน หน้าอกและไหล่ของฉันได้รับการปกป้องโดยชุดเกราะที่ทำด้วยแร่เงินและเกราะป้องกันคอที่ยาวมาถึงคางของฉัน มันทำให้คอของฉันเคลื่อนไหวได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น...
