บทที่ 142 ไม่คาดคิด
ทิ้งซิลวี่ไว้กับน้องสาวของฉัน ฉันเดินไปที่ห้องพ่อกับแม่ทันที ฉันเดินไปตามทางเดิน การเดินของฉันเริ่มเร็วขึ้นทุกย่างก้าวฉันเดินเมื่อมาถึงหน้าประตูที่เขียนว่า “ครอบครัวเลย์วิน” ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อตั้งสติ คิดเรื่องที่เอลลี่พูดที่พ่อแม่ของฉันวางแผนจะเข้าร่วมในสงครามจริงๆ มันทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ ...
