บทที่ 69 ดันเจี้ยนปรากฏขึ้นบนทุ่งหิมะ

บทที่ 69 ดันเจี้ยนปรากฏขึ้นบนทุ่งหิมะ

ฉันไม่สามารถอธิบายความรู้สึกแปลก ๆ ที่ฉันกำลังประสบอยู่ขณะเดินทางด้วยพลังงานสีน้ำเงินหนาแน่นรอบตัวฉัน วิสัยทัศน์ของฉันถูกบดบังอย่างสมบูรณ์เมื่อกระบวนการนี้ดำเนินต่อไป

ฉันไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใดก่อนที่ฉันจะรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลง และผลกระทบก็เกิดขึ้น

ฟรีสตาร์

บูม!

รู้สึกราวกับว่าฉันได้ลงจอดในขณะที่การมองเห็นของฉันชัดเจนและฉันพบว่าตัวเองอยู่บนทุ่งหญ้าที่มีกำแพงล้อมรอบ ข้อมูลเข้ามาในหัวของฉันเป็นภาพที่สร้างขึ้นในใจของฉันและฉันก็รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน

ฉันอยู่บนชั้นเดียวของดันเจี้ยนระดับ S ที่ปรากฎบนที่ราบหิมะ สายตาของฉันขยายออกไปเมื่อฉันเห็นลักษณะหมอกของเสาหินดันเจี้ยนที่ส่องแสงสีแดงสด แสดงว่าดันเจี้ยนแตกจะเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ

พลังงานจำนวนมากถูกใช้สำหรับการสืบเชื้อสายของฉัน ซึ่งจะทำให้ฉันสามารถแยกตัวออกจากดันเจี้ยนด้วยเวลาที่เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้โดยไม่ปล่อยให้ผู้อื่นบุกรุก

ที่พื้นดันเจี้ยน รู้สึกเหมือนกำลังมองลงไปที่ร่างที่ดูเหมือนจะเป็นร่างกายของฉัน แต่ในขณะเดียวกัน มันไม่ใช่ นี่คือที่มาของข้า และถ้าผู้คนเข้ามาใกล้และเข้าไปในคุกใต้ดินจริง ๆ มันจะเป็นสิ่งที่พวกเขาต่อสู้ด้วย

หากต้นกำเนิดของฉันหายไป แก่นแท้จำนวนมากก็จะสูญเสียไปกับมันและพลังงานจะถูกนำมาใช้เพื่อสร้างมันขึ้นมาใหม่ หากต้องเผชิญกับการทำลายล้างหลายครั้งในระยะเวลาอันสั้น กระแสพลังงานที่ไหลเข้าก็ไม่สามารถตามทันและต้นกำเนิดของข้าจะเผชิญกับการทำลายล้างโดยสิ้นเชิงพร้อมกับข้า

แต่สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้น เมื่อแสงสีแดงกะพริบของเสาหินเพิ่มความเข้มข้นขึ้น และดันเจี้ยนแตก ในที่สุดฉันก็มาถึงโลกอสูรแล้ว

บูม!

ฟรีสตาร์

ดันเจี้ยนแตกทำให้เกิดความรู้สึกใหม่ทั้งหมดเมื่อรู้สึกว่าการมองเห็นของฉันกลับมาเป็นปกติ และฉันเริ่มรู้สึกถึงลมหนาวเล็กน้อยรอบตัวฉัน

ฉันลืมตาดูทุ่งหิมะขาวโพลนที่กว้างใหญ่ ซึ่งมีพืชพรรณอยู่ไม่มากนัก รอบตัวฉันมีเพียงต้นไม้สีขาวขนาดใหญ่เท่านั้นที่สัมผัสได้ถึงอากาศของโลกนี้เป็นครั้งแรก

การเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดเจนครั้งแรกที่ฉันสังเกตเห็นคือความอุดมสมบูรณ์ของแก่นสารที่สามารถสัมผัสได้ในอากาศ พลังงานดูเหมือนจะชัดเจนเมื่อฉันเอื้อมมือออกไปและรู้สึกถึงทุกสิ่งรอบตัวฉัน

อากาศในคืนที่หนาวเย็นและมีลมแรงนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นสายลมที่สดชื่นที่สุดเท่าที่ฉันเคยมีมา ทำให้ฉันเพลิดเพลินไปกับความรู้สึกนี้เพียงไม่กี่วินาที ฉันมีความสุขในความรู้สึกนี้ขณะร่าย [Flight] และลอยขึ้นไปในอากาศ

ลมยิ่งโหมกระหน่ำยิ่งฉันบินสูงขึ้นไปขณะเริ่มสังเกตภาพมหัศจรรย์รอบตัวฉัน

บนท้องฟ้าที่อยู่ไม่ไกลนัก บางสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นในชีวิตก็ถูกมองเห็นได้ ผืนดินขนาดมหึมาลอยอยู่บนท้องฟ้า มีขนาดไม่เล็กกว่าเมืองที่ฉันเคยเห็นขณะบินอยู่เหนือฟากฟ้าของ อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ ฉันไม่รู้ว่าผืนดินยังคงเกาะอยู่บนท้องฟ้าอย่างแน่นหนาได้อย่างไร ในขณะที่มันตั้งตระหง่านอยู่เหนือพื้นดินอย่างงดงาม

ฉันเปิดใช้งานสกิลการลอบเร้นทั้งหมดของฉัน และใช้ [ตาเยี่ยว] เพื่อตรวจสอบสถานที่ที่น่าเหลือเชื่อที่ฉันได้เห็นเพิ่มเติม บินเข้าใกล้ผืนดินมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันต้องหยุดอยู่ไกลจากมันในขณะที่ฉันอยู่ใกล้ฉันเริ่มรู้สึกถึงรัศมีอันตรายบนผืนดินที่มีพลังน้อยกว่าสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดที่ฉันเคยเผชิญมาจนถึงตอนนี้

อยู่ห่างออกไปมากกว่าหนึ่งไมล์และใช้ [ตาเยี่ยว] ฉันสามารถเห็นโครงร่างของผืนดินขนาดมหึมาที่ทำให้ฉันแทบลืมหายใจ ฉันมองเห็นเพียงส่วนเล็กๆ ของผืนดิน ซึ่งมีต้นไม้สีขาวที่ใหญ่กว่าฉันสิบเท่า และฝูงสัตว์ขนสีขาววิ่งไปรอบๆ โดยไม่มีการจองใดๆ

ฉันสังเกตผืนดินข้างหน้าฉันอีกสองสามนาทีก่อนจะจากไปและบินให้สูงขึ้นเพื่อให้มองเห็นทุกสิ่งรอบตัวได้ดีขึ้น ยิ่งบินสูงเท่าไหร่ ลมก็ยิ่งอันตรายและหนาวมากขึ้นเท่านั้น เกือบทำให้ฉันรู้สึกหนาวแม้ว่าจะมีสกิลการป้องกันและคุณลักษณะมากมายที่ไปถึงระดับ S แล้ว

ฟรีสตาร์

เมื่อฉันลุกขึ้นในระยะทางที่สูงพอ ฉันมองเบื้องล่างเมื่อเห็นผืนดินที่ดูเหมือนจะลอยอยู่บนท้องฟ้ามากยิ่งขึ้นไปอีก ไกลออกไป มีกลุ่มของแผ่นดินเหล่านี้จำนวนมากอยู่ใกล้กัน โดยมีเส้นเชื่อมต่อปรากฏชัดเจนในหมู่พวกเขา

บนผืนแผ่นดินเหล่านี้สามารถมองเห็นแสงระยิบระยับได้ เนื่องจากแผ่นดินที่อยู่บนพื้นด้านล่างมีอาคารขนาดใหญ่ล้อมรอบไปด้วยป้อมปราการที่มีกำแพงล้อมรอบ

ป้อมปราการเป็นผลงานศิลปะขณะที่มันเล็ดลอดไปรอบ ๆ ภูเขาขนาดใหญ่ที่อาคารเหล่านี้อยู่ ยอดเขาขนาดใหญ่สามยอดล้อมรอบอาณาจักรขนาดใหญ่บนพื้นดิน เนื่องจากมีผืนดินที่กว้างขวางมากกว่าสี่ผืนลอยอยู่รอบนอก

ขนาดที่แท้จริงของสถานที่นั้นทำให้ฉันแทบหยุดหายใจ เพราะฉันสามารถสังเกตได้เพียงบางส่วนเท่านั้น นี่คือสถานที่ที่ระบบบอกว่าฉันจะเริ่มต้นการเดินทางต่อไป นี่เป็นที่เดียวที่มนุษย์มีอำนาจสูงสุดในโลกนี้คืออาณาจักรเยือกแข็ง

ฉันเคลื่อนตัวข้ามท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยหิมะซึ่งเต็มไปด้วยลมแรง ขณะที่ฉันยังคงบินต่ำลงไปอีก และใกล้ประตูบานหนึ่งของทางเข้าที่มีกำแพงล้อมรอบขนาดใหญ่ของอาณาจักรที่มีป้อมปราการ

ฉันไม่ได้เข้ามาใกล้เกินไปก่อนที่จะรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวจากด้านบนของกำแพง สัตว์มีปีกสีขาวหลายตัวลุกขึ้นและพบฉันบนท้องฟ้า ข้างบนนั้น ร่างที่สวมชุดเกราะสีขาววาววับยืนด้วยอาวุธมีคมชี้มาทางฉัน

"ถือ!"

สัตว์มีปีกแต่ละตัวมีหลายร่าง โดยหลายตัวปล่อยพลังคล้ายกับระดับ A หรือต่ำกว่า และฉันรู้สึกได้อย่างน้อยสามคนที่ดูเหมือนจะเป็นระดับ S ฉันทำตามที่พวกเขาถามหยุดในอากาศอย่างกะทันหัน ฉันคาดหวังการต้อนรับแบบนี้

ฉันใช้เวลามากเกินไปในการบรรยายโดยระบบเกี่ยวกับความทรงจำบางส่วนที่ได้รับจากสัตว์ร้ายที่ถูกดูดซับ และรู้วิธีปฏิบัติเมื่อฉันเข้าใกล้อาณาจักรใดๆ ในโลกนี้

ฉันยังคงนิ่งเงียบในขณะที่เราล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า มนุษย์บนสัตว์มีปีกกำลังตรวจสอบฉันอย่างใกล้ชิดเมื่อเวลาผ่านไปไม่กี่วินาที การประเมินอย่างละเอียดตามมาในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าโดยมีแสงสองสามดวงตกกระทบร่างกายของฉัน เมื่อพวกเขายืนยันรูปร่างของฉันและใช้สกิลเฉพาะที่น่าจะตรวจสอบเพื่อดูว่าฉันมีออร่าของปีศาจหรือสัตว์ร้ายที่เป็นอันตรายหรือไม่ พวกเขาก็ลดหอกแหลมที่พวกเขาชี้มาที่ฉัน ได้ยินเสียงกรนจากหัวหน้ายาม

“ทหารรับจ้างสมัยนี้คิดว่าพวกเขาสามารถมาและไปได้ตามต้องการเพราะความต้องการที่เพิ่มขึ้นของพวกเขา”

หัวหน้าพูดด้วยท่าทางที่ดูถูกเหยียดหยามขณะที่เขามองมาทางฉัน กวักมือให้ยามที่เหลือบนสัตว์มีปีกบินลงมา นี่คือสภาพแวดล้อมที่ฉันเดิมพัน เนื่องจากความตึงเครียดและความขัดแย้งที่เพิ่มขึ้น สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่ทำหน้าที่เป็นทหารรับจ้างจึงมีความกระตือรือร้นมากกว่าที่เคยในโลกนี้ ราชอาณาจักรยังคงมองหากองกำลังที่ทรงพลังเพื่อเสริมความปลอดภัย ฉันยังคงเงียบและยามก็พูดอีกครั้ง

“ไม่เคยเห็นคุณผ่านมาแถวนี้มาก่อน เลยถือว่าคุณเป็นคนเกณฑ์ใหม่ ใช้ป้ายนี้เพื่อยืนยันตัวตนของคุณเมื่อคุณเข้าออกอีกครั้ง”

ตราสีแดงที่มีใบหน้าของชายที่เข้มงวดปรากฏขึ้นบนมือของทหารรักษาพระองค์และบินมาหาฉัน

“อย่าสร้างปัญหา มิฉะนั้นเราจะไม่รีรอที่จะฉุดรั้งคุณไว้”

หอกของเขาถูกหุ้มไว้ขณะที่ฉันพยักหน้าตามคำพูดของเขา และด้วยสัญญาณของมัน เขาก็เดินตามสัตว์มีปีกที่เขาบินไปเหนือป้อมปราการขนาดใหญ่ และก้าวเข้าสู่อาณาจักรเยือกแข็งเป็นครั้งแรก