EP 445 เสียงปรบมือของประชาชน
EP 445 เสียงปรบมือของประชาชน
By loop
เมื่อตัวตนของ ดงซูบินถูกเปิดเผย ผู้คนในสระว่ายน้ำก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ
เจ้าหน้าที่สำนักงานส่งเสริมการลงทุนก็ตกตะลึงเช่นกัน
หวังโบเกือบจะสบถออกมา เขาได้เห็นข่าวของสิ่งที่เกิดขึ้นในกรุงโซลและถึงกับให้กำลังใจนักท่องเที่ยวชาวจีนคนนั้น แต่นักท่องเที่ยวจีนคนนั้นกลับกลายเป็นดงเสวี่ยปิง! มันน่าขยะแขยงเกินไป! ผู้ชายคนนี้จะเป็นสมาชิกพรรคและข้าราชการได้อย่างไร! เขายังกวาดโรงเรียนเทควันโดออกไปด้วย! เขายังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?
แต่คนคิดต่างกัน
“ไอดอล! คุณคือไอดอลของฉัน! ขอลายเซ็นทีหลัง!”
“ทุบพวกมันซะ! ให้พวกเขาได้ลิ้มลองกังฟูจีนของเรา!”
ชายคนนี้ได้ทำลายโรงเรียนเทควันโดของโซลทั้งหมดด้วยตัวเองและแม้กระทั่งบังคับให้พวกเขาปิดประตูบ้าน เขาอยู่ในระดับเดียวกับพาร์คยงซี่และเสียงเชียร์ของพวกเขาก็ดังขึ้น
ล่ามได้แปลทุกคำพูดให้กับนักลงทุนชาวเกาหลี
ลี่เสี่ยวอันโกรธและจ้องที่ ดงซูบินอย่างเย็นชา นี่แหละคือคนที่อับอายขายหน้าประเทศของเขา!
นักลงทุนชาวเกาหลีกระซิบอะไรบางอย่างกับพาร์คยงซี่
พาร์คยงซี่ส่ายหัวและมองไปที่ ดงซูบิน“วันนี้พอเถอะ”
ดงซูบินหัวเราะ “พอแล้วเหรอ”
พาร์คยงซี่ มีท่าทางที่สง่างามของผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ “คุณว่ายน้ำเสร็จแล้วและใช้ความแข็งแกร่งของคุณมาก นอกจากนี้ คุณใส่แต่กางเกงว่ายน้ำเท่านั้น ไม่สวมรองเท้า สถานที่นี้ลื่นและไม่ยุติธรรมกับคุณ แน่นอน. ฉันไม่ได้หมายถึงเหตุการณ์นั้นเมื่อสองสามเดือนก่อน ฉันไม่ต้องการที่จะแสดงความคิดเห็นว่าใครถูกหรือผิด เพราะมันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดถึงเรื่องนี้ในตอนนี้ แต่การต่อสู้ของเราหลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะเกียรติของสมาคมเทควันโดของเรา ฉันมาประเทศจีนด้วยเหตุผลสองประการ เพื่อลงทุนและชำระคะแนนกับชายคนนั้น ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่”
เหตุการณ์ดังกล่าวได้สร้างความอับอายให้กับกีฬาเทควันโดของเกาหลี และพาร์ค ยงซีต้องได้รับการแก้แค้นเพื่อเป็นเกียรติแก่ประเทศของเขา
ดงซูบินหัวเราะ “ฉันไม่เป็นไรเพราะฉันไม่อยากต่อสู้กับคุณตั้งแต่แรก ฉันไม่สนใจว่าจะชนะหรือแพ้ แต่... เราต้องจัดการเรื่องนี้ก่อน คนที่อยู่เบื้องหลังคุณ ได้ตีคนของเรา ฉันจะไม่ปล่อยเขาไป!”
พาร์คยงซี่ส่ายหัว “พ่อของเสี่ยวอันเป็นเพื่อนของฉัน เมื่อมีฉันอยู่รอบ ๆ ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้แตะต้องเขา”
“หมายความว่าคุณเข้าข้างเขา?” ดงซูบินตอบอย่างเย็นชา “ฉันเคยพูดมาก่อน คุณไม่สามารถหยุดฉัยได้แม้ว่าจะมีร่างโคลนอยู่ร้อยตัวก็ตาม!”
พาร์คยงซี่ขมวดคิ้ว “ฉันยอมรับว่าคุณเก่ง แต่ไม่คิดว่าตัวเองกำลังโอ้อวดมากไปอย่างงั้นเหรอ?”
“เรามาลองกันไหม” ดงซูบินหรี่ตาและเดินไปทางหลี่เสี่ยวอัน
พาร์คยงซี่รู้สึกว่า ดงซูบินกำลังโอ้อวด เขารู้ว่าทักษะของพวกเขาเทียบเท่ากับการแลกเปลี่ยนก่อนหน้านี้ และเป็นการยากที่จะมีผู้ชนะ ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ดงซูบินยังกล้าที่จะอ้างว่าเขาสามารถโจมตีหลีเสี่ยวอัน ได้อีกอย่างงั้นหรอ! นี่เป็นการกำลังดูถูกเขาอยู่!
ดงซูบินกำลังดูถูกพาร์คยงซี่
ดงซูบินแพ้ไม่ได้เพราะเขายังไม่ใช้หยุด!
ขั้นตอนเดียว…
สองขั้นตอน…
สามขั้นตอน…
พาร์คยงซี่บล็อกเส้นทางของ ดงซูบินด้วยเพื่อนสนิท!
ดงซูบินก้าวด้านข้างและก้าวต่อไปอีกก้าวหนึ่ง
สี่ขั้นตอน…
ฟูบลูกเตะอีกลูกจากฝั่งของดงซูบิน! เขาสามารถหลบมันได้โดยการลดร่างกายของเขาลง การเตะนั้นกระทบศีรษะของเขาไปหลายเซนติเมตร!
ห้าขั้นตอน…
หลี่เสี่ยวอันอยู่ตรงหน้าดงซูบิน!
ดงซูบินพยายามอย่างดีที่สุดในขณะที่ใช้พลังย้อนกลับเพื่อเข้าใกล้สิ่งนี้ และพาร์คยงซี่ ก็อยู่ข้างๆเขา ถ้าเขาขยับเข้าไปใกล้กว่านี้ เตะของพาร์คยงซีจะโดนเขาแน่ๆ เมื่อพาร์คยงซี่ โจมตีเขาอีกครั้ง เขาพึมพำว่าหยุดในใจ!
เวลาหยุดลง!
ดงซูบินขยับไปข้างหนึ่งก้าว!
หยุด!
…….
เวลากลับมาอีกครั้ง!
ทุกคนรู้สึกว่าร่างกายของ ดงซูบินสั่นไหว และเขาก็เดินไปข้างหลังพาร์คยงซี่ พาร์คยงซี่ไม่คิดว่า ดงซูบินจะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วในทันใด มันเร็วเกินไป และก่อนที่เขาจะตอบสนอง ดงซูบินก็อยู่ข้างหลังเขาแล้ว มันสายเกินไปสำหรับเขาที่จะทำอะไรตอนนี้!
ตบ! ดงซูบินตบหน้าหลี่เสี่ยวอันอย่างแรง!
หลี่เซียวอันพยายามจะหลบ แต่พวกเขาก็ถูกรายล้อมไปด้วยฝูงชนและไม่สามารถหลบหนีได้ อร๊ายยย! เขาตะโกนด้วยความเจ็บปวดขณะที่เขาล้มลงกับพื้น ครึ่งหนึ่งของใบหน้าของเขาบวม
“ดงซูบิน!” หวังโบช็อก!
“#@$^&%&$!” หลี่เสี่ยวอันเริ่มสบถเป็นภาษาเกาหลี!
“เฮิร์ค!” พาร์คยงซีส่งเสียงคำรามเบาๆ ข้างหลังดงซูบิน
ดงซูบินสัมผัสได้ถึงลมปะทะหูของเขาและไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้… หยุด!
ดงซูบินโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย
หยุด! เวลาดำเนินต่อ
……
ฟูบ.!.+
หมัดของพาร์คยงซี่พลาดที่คอของ ดงซูบินและ ดงซูบินใช้โอกาสนี้เตะท้องของหลี่เสี่ยวอันเป็นที่เดียวกับชายผู้บาดเจ็บคนนั้น นี่ทำให้เขาได้ลิ้มรสยาของเขาเอง! ดงซูบินยังคว้ากล้องที่หลี่เสี่ยวอัน ถืออยู่และโยนมันไปข้างหลังเขาสแมส.!.+ กล้องโดนทุบแล้วลื่นไถลลงสระ!
เงียบ!
คอมเพล็กซ์ว่ายน้ำในร่มเงียบประมาณสองวินาที!
จู่ๆ ทุกคนก็สะดุ้ง!
"ดี! รับใช้เขาถูกต้อง!”
“ฮ่าๆๆๆ! เขาสมควรได้รับมัน!”
“ทำได้ดีมาก!”
ทุกคนต้องการเอาชนะ หลี่เสี่ยวอันและพวกเขารู้สึกดีมากที่เห็นเขาคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดบนพื้น พวกเขายังได้เห็นสิ่งที่นักท่องเที่ยวชาวจีนในตำนานสามารถทำได้!
ดงซูบินไม่เคยต่อสู้เพื่ออยู่ในไฟแก็ซหรือเพื่ออวด เขาเพียงต้องการกลับไปที่หลี่เซียวอัน ตอนนี้รูปถ่ายถูกทำลายและหลี่เสี่ยวอันได้สิ่งที่เขาสมควรได้รับ ดงซูบินไม่ได้ดำเนินการต่อ
พาร์คยงซี่เห็นว่า ดงซูบินไม่ได้เอาชนะ พาร์คยงซี่ต่อไป เขาถอนหายใจ “ปล่อยให้เรื่องสงบไป…” เขาไม่ได้โจมตีตงเสวี่ยปิงต่อไป
หลี่เซียวอันนอนอยู่บนพื้น ปิดหน้าบวมด้วยความเจ็บปวด “%$#… %$&%^&…”
พาร์คยงซี่เดินไปตรวจอาการบาดเจ็บและส่ายหัว เขาไม่เห็นด้วยกับข้อเรียกร้องของหลี่เสี่ยวอัน เนื่องจากเขารู้สึกว่าหลี่เสี่ยวอันมาไกลเกินไปในครั้งนี้และควรได้รับบทเรียน แต่การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของ ดงซูบินก่อนหน้านี้ทำให้เขาตกใจ หากนี่เป็นความท้าทายที่ยุติธรรม เขาก็ไม่มีความมั่นใจที่จะเอาชนะดงเสวี่ยปิง ไม่น่าแปลกใจเลยที่ครูสอนสายดำทุกคนไม่เหมาะกับเขา
แต่… กังฟูนี้คืออะไร?
แม้แต่พาร์คยงซี่ก็ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน
หวังโบโทรออกทันทีและรีบเข้าไปช่วยหลี่เสี่ยวอัน ยิ่งเขาไม่อยากให้เกิดอะไรมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งจะเกิดขึ้นมากเท่านั้น ตอนนี้นักลงทุนของพวกเขาพ่ายแพ้ และเขาไม่รู้ว่าจะตอบหลี่เฟิงอย่างไร ชาวเกาหลีเหล่านี้อาจเปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับการลงทุนในมณฑลของตน หลี่เฟิงได้ขอให้เลขานุการของเขาไปกับนักลงทุนเหล่านี้ แสดงให้เห็นว่าการลงทุนของพวกเขามีความสำคัญต่อ มณฑลต้าเฟิงเพียงใด แต่ตอนนี้…
ดงซูบินมองไปที่หวังโบและสำนักงานส่งเสริมการลงทุนด้วยความรังเกียจ พวกคุณละเลยคนของคุณเมื่อพวกเขาถูกทำร้าย รังแก และเป็นห่วงชาวต่างชาติมาก! ถึงกับเรียกรถพยาบาลและแจ้งพวกที่สูงกว่าเพราะพวกเขา?!
ดงซูบินไม่สนใจพวกเขาและเดินไปหาชายที่บาดเจ็บ “รู้สึกยังไงบ้าง? รถพยาบาลน่าจะมาถึงเร็วๆ นี้ ทนกับมัน.”
ผู้บาดเจ็บคว้ามือของ ดงซูบิน"ขอขอบคุณ! ขอบคุณมาก!"
ลูกสาวของชายคนนั้นสะอื้นไห้ “ขอบคุณครับลุง”
“ฮ่าๆ… ไม่ต้องพูดถึง” ดงซูบินลูบหัวของเด็กหญิงตัวน้อย
ภรรยาของชายคนนั้นถามด้วยความเป็นห่วง "หนุ่มน้อย. ชาวเกาหลีเหล่านั้นเป็นแขกรับเชิญของรัฐบาลเทศมณฑลของเรา คุณ…"
ดงซูบินขบขันและตอบเบา ๆ “อย่ากังวล ฉันจะสบายดี หัวหน้าเขตของพวกเขาเกลียดฉันมาก และเหตุการณ์นี้ไม่สำคัญอะไรมาก มันก็แค่เอาชนะใครสักคน ฮ่าฮ่า… ฉันยังสามารถทำอะไรเพื่อคนของเราได้”
ดวงตาของชายคนนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดง และเขาก็คว้ามือของ ดงซูบินเพื่อขอบคุณเขาอีกครั้ง
ปรบมือ… ปรบมือ… ปรบมือ… เสี่ยวหยางเดินเข้ามาและเริ่มปรบมือ ฝูงชนกำลังตามมาในไม่ช้า และทุกคนในสระว่ายน้ำก็ส่งเสียงเชียร์!
“ดูเขาสิ! นี่เป็นวิธีที่ข้าราชการควรทำจริงๆ!”
"ถูกต้อง. ฉันได้ยินคนเรียกเขาว่าหัวหน้าก่อนหน้านี้ ไม่น่าแปลกใจที่เขาสามารถเป็นหัวหน้าได้ตั้งแต่อายุเท่าเขา!”
"ถูกตัอง. ดูท่าทางของเขาสิ!”
ท่าทาง? ดงซูบินรู้สึกเขินอายเล็กน้อย “ทุกคน ได้โปรดหยุด ฉันไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ ทั้งหมดที่ฉันทำคือสิ่งที่เจ้าหน้าที่ของรัฐและสมาชิกพรรคควรทำ ฉันต้องการให้ทุกคนรู้ว่าไม่ใช่พนักงานของรัฐทุกคนเหมือนพวกเขา ทุกท่านต้องมีความเชื่อมั่นในพรรคและรัฐบาล! พรรคของเราคือพรรคประชาชน! รัฐบาลของเราคือรัฐบาลของประชาชน!”
เสียงปรบมือดังขึ้นหลังจากพวกเขาได้ยินสิ่งที่ดงซูบินพูด
"ถูกต้อง!"
"ใช่! รัฐบาลของประชาชนควรประพฤติตนเช่นนี้!”
เสี่ยวหยางหัวเราะ เธอรู้สึกขบขันกับสิ่งที่ ดงซูบินพูด แต่เธอก็เห็นด้วยกับเขาเช่นกัน
พนักงานสำนักงานส่งเสริมการลงทุนดูแย่มาก พวกเขารู้ว่า ดงซูบินกำลังพูดถึงพวกเขา หวังโบยังดูแย่มาก ทำในสิ่งที่เจ้าหน้าที่รัฐควรทำ ?! ข้าราชการคนไหนจะดุด่าคนอื่นแบบคุณ! แก้มยังพูดอยู่เหรอ!
แม้ว่าวังโบจะเกลียดดงซูบิน แต่เขาไม่กล้าถามเขา เขาสามารถรายงานให้หลี่เฟิงได้เฉพาะกับสิ่งที่เกิดขึ้นเท่านั้น
หวังโบกลัวดงซูบิน!
ใครกล้าที่จะรุกรานนักเลงที่รู้ศิลปะการต่อสู้และสามารถต่อสู้กับหนึ่งในนักสู้เทควันโดชั้นนำของโลก?
