ตอนที่แล้ว253 - จุดจบของฮวง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป255 - อรหันต์แปดกร

254 - โศกนาฏกรรมครั้งที่ 2


254 - โศกนาฏกรรมครั้งที่ 2

อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสคนนั้นยังคงขมวดคิ้วเขารู้สึกว่าโศกนาฏกรรมครั้งนี้ต้องเกี่ยวข้องกับฮวงอย่างแน่นอน

แต่เขาไม่มีข้อพิสูจน์ ไม่มีใครเชื่อว่าฮวงสามารถสั่งสัตว์ร้ายโบราณตัวนั้นได้ นี่เป็นเรื่องไม่น่าจะเป็นไปได้เลย!

“เจ้าทุกคนต้องระวัง!” ชายชราตักเตือนอย่างจริงจัง เขาเป็นหนึ่งในผู้บัญชาการกองทัพที่ยิ่งใหญ่ คนที่นี่ให้ความสำคัญกับความคิดเห็นของเขามาก

“โปรดอย่ากังวลเมื่อเราล้อมเขาไว้แล้วเราจะลงมือทันที เขาจะไม่มีโอกาสเลยแม้แต่น้อย!”

“ผู้อาวุโสโปรดอย่ากังวลเราจะจัดการด้วยความระมัดระวัง เจ้าเด็กสารเลวอย่างเขาจะท้าทายสวรรค์ได้อย่างไร”

กลุ่มคนเดินไปตามทางของพวกเขา แบกความโกรธความแค้นขณะที่พุ่งเข้าไปในป่าอสูรสวรรค์โดยต้องการที่จะฆ่าฮวงอย่างรวดเร็ว

เป็นเพราะจนถึงตอนนี้ทุกอย่างกำลังแย่ลง พวกเขาไม่ได้รับผลตอบแทนใดๆจากการสูญเสียผู้ยิ่งใหญ่ไปหลายร้อยคน

หลายคนหมดความอดทนต้องการที่จะฆ่าฮวงทันทีเพื่อระบายความขุ่นเคืองออกไปเล็กน้อย แต่ก็มีคนไม่น้อยที่ต้องการจัดการกับเขาเพื่อสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเอง

“คนเหล่านั้นโชคร้ายเกินไปที่ต้องเผชิญหน้ากับเสียงคำรามอันยิ่งใหญ่ของสัตว์ร้ายโบราณและถูกกำจัดไปจนหมดสิ้น รอให้เราฆ่าฮวงได้เสียก่อนเราค่อยเอาหัวของเขามาเซ่นสรวงวิญญาณที่จากไป!”

หลายคนมั่นใจอย่างยิ่ง ในที่สุดก็ถึงเวลาสิ้นสุดการเดินทางอันยาวนานในป่าอสูรสวรรค์เสียที พวกเขากำลังจะฆ่าฮวงในไม่ช้าภารกิจกำลังจะเสร็จสมบูรณ์

สามารถเห็นได้ว่าดินแดนแห่งนี้อุดมสมบูรณ์ไปด้วยสิ่งมีชีวิตและพืชพรรณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสันเขาข้างหน้ายิ่งเขียวชอุ่มไปด้วยต้นไม้โบราณ

แต่ส่วนลึกของสันเขาดูเหมือนจะแตกต่างจากสถานที่แห่งนี้มาก มีต้นไม้โบราณสีดำที่แห้งตายมานานแล้ว ใบของมันไม่มีเหลืออยู่เลยไม่ทราบว่าตายมากี่หมื่นปีแล้ว

แต่ทุกคนกลับไม่สามารถมองเห็นมันได้ชัดเจนมากนัก เพราะมีหมอกหนาล้อมรอบอยู่

ถึงจะอย่างนั้นทุกคนก็ยังมองเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งสมาธิอยู่ใต้ต้นไม้นั้น เหมือนกำลังพยายามรู้แจ้งอะไรบางอย่าง

“ข้าต้องการตัวเขาเป็นๆ!” ใครบางคนตะโกนออกมา

“เขากำลังดูถูกเราเหรอ? หรือว่าจริงๆแล้วไม่รู้จักว่าอะไรคือชีวิตและความตาย ถึงกับกล้าที่จะบ่มเพาะในสถานที่แบบนี้? ช่างโง่เง่าเสียจริงๆ !” มีบางคนที่ไม่พอใจอย่างมากและสาปแช่งออกมาอย่างรุนแรง

เป็นเพราะผู้เชี่ยวชาญกลุ่มใหญ่กำลังไล่ตามฮวงและท่องไปทั่วป่าอสูรสวรรค์ แต่เขากลับมานั่งบ่มเพาะอย่างไร้กังวลอยู่ที่นี่

หากเป็นช่วงก่อนหน้านี้ทุกคนจะต้องจะต้องส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกเขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ประเภทนั้น มีผู้แข็งแกร่งจากฝั่งของพวกเขาเสียชีวิตไปมากมาย แต่ฮวงกลับมานั่งบรรลุเต๋าอยู่ที่นี่ มันมีแต่จะทำให้พวกเขารู้สึกโกรธแค้นราวกับว่าพวกเขากำลังถูกทำให้อับอาย

สือฮ่าวสงบนิ่งมากเขานั่งอยู่ที่นั่นแบบนั้นเป็นเวลานานแล้ว แม้ว่าจะมีศัตรูมากมายล้อมเขาอยู่ที่นี่แต่เขาก็ยังคงไม่ตื่นขึ้นมา?

เมื่อเห็นว่าสือฮ่าวเต็มไปด้วยความสงบนิ่งกลุ่มคนที่ล้อมเขาอยู่กลับรู้สึกประหม่าขึ้นแทน!

เรื่องนี้ไม่สามารถตำหนิสือฮ่าวได้เพราะเขากำลังเข้าสู่สภาวะสงบนิ่ง ในตอนนี้เขาไม่ได้รับรู้เรื่องของโลกภายนอกเลย

อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่หวาดกลัวเช่นกัน เขาคิดมานานแล้วการนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ต้นนี้เขาจะปลอดภัยอย่างแน่นอน หากมีใครปลดปล่อยไอสังหารออกมาแม้แต่น้อยนั่นจะเป็นการนำหายนะมาสู่ตัวเองเท่านั้น

แต่เมื่อทุกคนเห็นว่าฮวงที่นั่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่ขยับไปไหน พวกเขาก็เริ่มส่งเสียงหัวเราะออกมา บางคนคิดว่าเขาเพียงแกล้งทำตัวสงบเสงี่ยมเท่านั้นเพราะว่าไม่มีความหวังที่จะรอดชีวิตออกไปจากที่นี่

แน่นอนว่ากลุ่มคนที่เข้ามาในครั้งนี้มีหลายพันคนจึงเป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนจะเป็นผู้แข็งแกร่งอาณาจักรปลดปล่อยตนเอง

อย่างไรก็ตามในบรรดากองทัพทั้งแปดพันคนก็ยังมีผู้ยิ่งใหญ่อยู่หลายสิบคนเช่นกัน พวกเขามาที่นี่เพื่อป้องกันไม่ให้สือฮ่าวหลบหนีไปได้อีกครั้ง

ส่วนคนจำนวนมากอยู่ที่นี่เพียงทำหน้าที่ค้นหาเท่านั้น

..?

แต่แล้วก็มีคนที่มีดวงตาแหลมคมสังเกตเห็นสิงโตสีทองในหนองน้ำ แม้ว่ามันจะถูกปิดผนึกไม่สามารถขยับตัวได้แต่ก็ยังมีคนสังเกตเห็นมัน

“นั่นไม่ใช่ผู้สืบทอดสายเลือดของราชสีห์ผู้กล้าหรอกหรือ?” สองสามคนตกใจ สิงโตตัวนี้ดูน่าเกรงขามเป็นที่รู้จักในหมู่คนรุ่นใหม่

แต่ตอนนี้มันถูกปิดผนึกซ้ำยังอยู่ในท่าทางที่น่าอับอายอย่างยิ่งตอนนี้มันนอนหงายท้องอยู่ที่แทบเท้าของฮวง

“สิงโตตัวนี้แข็งแกร่งมากแต่มันก็ยังถูกจับโดยฮวง หากบรรพบุรุษของมันทราบเรื่องนี้เขาคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”

“มันเป็นเรื่องน่าอับอายจริงๆ สิงโตทองมีความหยิ่งยโสมาโดยตลอด แต่ตอนนี้หัวของมันถึงกับวางอยู่แทบเท้าของฮวง!” ใครบางคนกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว

สิงโตทองเห็นทุกคนมาตั้งแต่แรก มันหงุดหงิดมากดวงตาฉายแววกังวลออกมา แต่ไม่สามารถสื่อสารกับพวกเขาได้เลยเพราะมันถูกปิดผนึกไว้

มันรู้สึกกระวนกระวายอย่างยิ่งอยากจะคำรามจนสุดเสียงเพื่อเตือนทุกคนว่าอย่าทำอะไรที่นี่มิฉะนั้นจะเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่

เป็นเพราะเคยได้ยินฮวงพูดมาแล้วว่าการเคลื่อนไหวอย่างรุนแรงที่นี่จะถูกต้นไม้ต้นนี้สังหารจนสิ้นซาก เมื่อไม่นานมานี้เมื่อมันต้องการที่จะใช้ญาณวิเศษเพื่อนำร่างของบรรพบุรุษของมันลงมา แต่เป็นฮวงที่ขัดขวางมันเอาไว้

“ฮวงตื่นได้แล้ว! เจ้าไม่รู้เหรอว่ามีคนกำลังจะมาตัดศีรษะเจ้า!” มีใครบางคนกล่าวเย้ยหยันออกมา พร้อมกับหัวเราะอย่างสนุกสนาน

“หุบปาก!” ผู้อาวุโสนำขบวนตำหนิเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เป็นเพราะพวกเขายังจดจำคำพูดตักเตือนของสิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุดได้เป็นอย่างดี

“หีบใบนั้นอยู่ที่เท้าของเขา!” มีคนพูดด้วยความประหลาดใจอารมณ์ของเขาพลุ่งพล่านอย่างมาก เขาจ้องมองไปที่หีบไม้ด้วยสายตาเป็นประกาย

“ในที่สุดเราก็ได้เห็นมัน!”

“ผู้อาวุโสเราไม่ระวังตัวเกินไปหรือ? เห็นได้ชัดว่าฮวงอยู่ในสภาวะรู้แจ้งเต๋า เราสามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดายดังนั้นเราจะรออะไรอยู่? ได้โปรดอนุญาตให้ข้าไปเอาหัวของเขากลับมา!” มีคนกล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจเล็กน้อย

“ไม่ได้!”

“เจ้าต้องไม่กระทำอย่างประมาท!”

ผู้นำขบวนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

หลายคนรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก ฮวงอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว แต่พวกเขาก็ยังต้องระมัดระวังตัวอย่างไร้สาระ พวกเขารู้สึกว่าผู้อาวุโสเหล่านี้ขี้ขลาดเกินไปแล้ว

ในระยะไกลสิงโตสีทองระบายลมหายใจอย่างโล่งอก รู้สึกชื่นชมผู้อาวุโสเหล่านี้จริงๆ แม้ว่าจะเห็นโอกาสอยู่ตรงหน้าแต่พวกเขาก็ไม่ได้ทำการโดยประมาท

ผู้อาวุโสที่นำขบวนพูดขึ้นว่า“ แม้ว่าฮวงจะอายุน้อย แต่ระดับการฝึกฝนก็ไม่สูงเท่าพวกเรา เหตุผลที่เขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้จนถึงตอนนี้ย่อมไม่ไร้เหตุผลอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นข้าสงสัยว่ากลุ่มผู้ฝึกฝนที่เสียชีวิตไปเมื่อไม่นานมานี้อาจมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา บางทีเขาอาจมีวิธีที่จะทำให้สัตว์ร้ายโบราณลงมือก็เป็นได้”

สิงโตทองถอนหายใจด้วยความชื่นชม ผู้อาวุโสคนนี้สมกับที่ได้รับความไว้วางใจให้นำกองทัพนับหมื่น เขาเต็มไปด้วยความคิดและประสบการณ์อย่างแท้จริง จะอย่างไรซะ 'ขิงแก่ย่อมเผ็ดกว่าเสมอ'

อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นานสิงโตสีทองก็ตกใจจนใบหน้าซีดเซียว เขาอยากจะคำรามออกมาจริงๆ

เป็นเพราะหลังจากที่ปรึกษากันอยู่ชั่วครู่ผู้อาวุโสเหล่านั้นก็ตัดสินใจทำในสิ่งที่เขาหวาดกลัวเป็นอย่างมาก มันแตกต่างจากที่คาดไว้โดยสิ้นเชิง!

“ตอนนี้พวกเราที่นี่ต้องลงมือพร้อมกันเพื่อไม่เปิดโอกาสให้เขาสามารถเรียกสัตว์ร้ายโบราณตัวนั้นมาช่วยเหลือ!”

ผู้อาวุโสที่เป็นหัวหน้าขบวนกล่าวสรุปแผนการออกมา

“นี่มันจะไม่ไร้สาระไปหน่อยหรือ? เขาเป็นเพียงแค่เด็กคนเดียวเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นในช่วงเวลาที่เรากำลังพูดคุยกันอย่างเปล่าประโยชน์นี้ข้าสามารถสังหารเขาไปได้หลายร้อยครั้งแล้ว!” มีคนแสดงความไม่พอใจออกมา

ใต้ต้นไม้ที่เหี่ยวเฉาเมื่อสิงโตสีทองได้ยินเช่นนี้มันก็อยากจะพยักหน้า ภาวนาขอให้พวกเขาไม่โจมตีออกมาพร้อมกัน

“ เราต้องดำเนินการอย่างรอบคอบ ฮวงคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างแท้จริง ข้าสงสัยว่าเขาทำสิ่งนี้โดยมีจุดประสงค์เพื่อพยายามหลอกล่อเรา ใครจะรู้ว่าข้างหน้าจะมีอันตรายหรือไม่ เราต้องสังหารเขาก่อนถึงจะช่วยเหลือสิงโตน้อยตัวนั้นขึ้นมา

ทุกคนลงมือเมื่อข้าให้สัญญาณ มาร่วมกันระเบิดเขาให้ตาย! ข้าไม่เชื่อว่าเขาสามารถอยู่รอดได้! แม้จะมีค่ายกลเซียนที่ทรงพลังซุกซ่อนอยู่ที่นั่นพวกเราก็ต้องสังหารเขาได้อย่างแน่นอน” ผู้อาวุโสกล่าวอย่างใจเย็น

หลังจากนั้นร่างของผู้คนจำนวนมากก็เปล่งประกายเตรียมพร้อมที่จะใช้ญาณวิเศษของบรรพบุรุษออกมา!

แน่นอนว่าผู้คนที่อยู่ด้านหลังไม่ได้ดำเนินการใดๆ เพราะว่าพวกเขาไม่มีช่องว่างให้ลงมือ อีกทั้งผู้อาวุโสที่อยู่ด้านหน้าย่อมสามารถระเบิดวิญญาณของฮวงให้เป็นเถ้าถ่านไปได้อย่างง่ายดาย

"โจมตี!" ผู้อาวุโสนำขบวนตะโกนออกคำสั่ง

ฮ่อง!

ลำแสงจำนวนมากพุ่งออกมาไอสังหารพุ่งสูงเข้าสู่ท้องฟ้า นี่เป็นการโจมตีด้วยญาณวิเศษของบรรพบุรุษที่ทรงพลังที่สุด!

อย่างไรก็ตามผลลัพธ์ที่ได้นั้นเกินความคาดหมายของทุกคนดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เป็นเพราะต้นไม้ที่เหี่ยวเฉาตอนนี้ดูเหมือนจะกลายเป็นราชาปีศาจที่ไม่มีใครเทียบได้ กิ่งก้านที่ไม่มีที่สิ้นสุดของมันพุ่งทะลวงออกมาอย่างรวดเร็ว

ปู ปู ปู! …

รัศมีโลหิตกระจายเต็มท้องฟ้า สถานที่แห่งนี้กลายเป็นนรกบนดินเต็มไปด้วยซากศพมากมาย น่าอนาถเกินไปแล้ว!

อา…

เสียงร้องที่น่าสังเวชดังขึ้นไม่หยุด ในป่าอสูรสวรรค์เต็มไปด้วยความโกลาหล

“แย่แล้วเกิดอะไรขึ้น!” ภายนอกป่า ใบหน้าของบุคคลสำคัญกลุ่มหนึ่งเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน พวกเขาทุกคนรู้สึกว่าสถานการณ์กำลังเลวร้ายถึงขีดสุด

ฮ่อง!

หลังจากนั้นพวกเขาก็เห็นแสงสีเลือดพุ่งขึ้นสู่สวรรค์จนทำให้ท้องฟ้าเป็นสีแดงฉาน

“หรือว่าโศกนาฏกรรมจะเกิดซ้ำ?!” ผู้บัญชาการคนหนึ่งตัวสั่นใบหน้าซีดเซียวและเต็มไปด้วยความตกใจ!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด