ตอนที่ 693 หมายความว่าคุณคือเจ้าของ

นี่คือยางรัดผมสีชมพูรูปโบว์

และมันคือของสำหรับผู้หญิง

เฉียวเมียนเมียนมองไปที่ข้อมือของเขา แล้วพยักหน้า

“สวมไอ้นี่ ก็หมายความว่าคุณได้รับแล้วล่ะ ผู้หญิงอื่นก็ไม่กล้ามาตอแยกับคุณ แล้วคุณก็ไม่สามารถถอดมันออกได้”

เหมาเยซื่อมองลงไปที่ยางรัดผมสีชมพูรอบข้อมือ และยิ้ม

“ก็ได้ ผมจะสวมมัน”

เธอให้มันเป็นของแทนใจ เพราะกลัวว่าจะมีผู้หญิงคนอื่นมาตอแยกับเขาตอนที่เธอไม่อยู่งั้นเหรอ?

นี่หมายความว่าเธอเริ่มมีใจให้กับเขาแล้วใช่ไหม?

เขาไม่ใช่ใครคนหนึ่งสำหรับเธอแล้วสินะ

เรื่องนี้ทำให้เขามีความสุขจัง

ในที่นั่งคนขับรถ

เว่ยเจิ้งถอนหายใจเฮือกใหญ่

เป็นเรื่องดีที่นายหญิงไม่ยืนกรานให้ประธานเหมาอยู่กับเธอต่อ ไม่อย่างนั้นประธานเหมาต้องตอบตกลงอย่างแน่นอน

บริษัท...คงต้องประสบกับปัญหา

เว่ยเจิ้งมองไปที่ยางรัดผมสีชมพูรอบข้อมือของเหมาเยซื่อ ผ่านกระจกมองหลัง ปากของเขากระตุก เขารู้สึกว่าโลกทัศน์ของเขาถูกทำลายไปจนสิ้น

ประธานเหมาสวมมันด้วยความเต็มใจ?

ยิ่งไปกว่านั้น ดูจากท่าทางของเขาแล้ว เขามีความสุขมาก

ให้ตายสิ นั่นมันยางรัดผมสีชมพูนะ!

ประธานเหมาคนที่ทั้งเย็นชาและเหินห่างกับผู้อื่น เขาคิดจริง ๆ เหรอว่าจะสวมเครื่องประดับของผู้หญิง

เขายังเป็นประธานเหมาที่เขารู้จักอยู่หรือเปล่า?

เขาเริ่มสงสัยว่าประธานเหมาคนเดิมไปอยู่ไหนแล้ว

วิญญาณของประธานเหมามาจากอีกโลกหนึ่งแล้วสินะ

ไม่อย่างนั้น ทำไมถึงช่างแตกต่างกันอย่างมาก?

ประธานเหมาไม่ได้เป็นคนแบบนี้!

....

เมื่อพวกเขามาถึงสถานที่ถ่ายทำ เหมาเยซื่อ กดเฉียวเมียนเมียนลงในรถและจูบเธอยาวนานถึง 10นาที ก่อนจะปล่อยให้เธอลงจากรถ

ขาของเฉียวเมียนเมียนอ่อนแรงเมื่อเธอก้าวลงจากรถ

ใบหน้าเธอแดงระเรื่อไปทั่วทั้งหน้า

ช่างน่าดึงดูดเสียจริง

เธอยืนข้างถนนและรอให้รถขับออกไปก่อนจะหันหลังเดินไปอีกทางหนึ่ง

ขณะที่เธอเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เฟอร์รารีสีดำก็ขับมาหยุดอยู่ข้าง ๆ เธอ

ประตูรถเปิดออก

คนคุ้นเคยเดินลงมา

เฉียวเมียนเมียนมองดูและทักทายเขา

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณตู๋”

เขาคือตู๋อีเล่ย

เมื่อเขาเห็นเฉียวเมียนเมียน เขาตกตะลึงเล็กน้อย เมื่อเห็นริมฝีปากเธอแดงและบวม เขาก็ยิ่งตกตะลึงไปอีก แววตาของความโศกเศร้าแวบเข้ามาในดวงตาของเขา

เมื่อวานยังสงสัยว่าเขาจะยังเดินหน้าไปกับความรักครั้งนี้หรือไม่

แต่วันนี้เขารู้แล้วว่าเขาไม่มีโอกาส

เขามองไปยังหญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าเขา รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรง

แต่เขาต้องควบคุมตัวเองและบอกกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเธอมีเจ้าของแล้ว

ไม่ว่าเขาจะชอบเธอมากแค่ไหน เขาก็ต้องควบคุมความรู้สึกของเขาและไม่แสดงออกมาต่อหน้าเธอ

ไม่ยอมให้เธอได้รู้

เขาไม่อยากรบกวนเธอ

ทว่ามันช่างยากเย็นเสียจริง

การชอบใครสักคน มันยากกว่าการแสดงเสียอีก

“อรุณสวัสดิ์ครับ” ตู๋อีเล่ยระงับความขมขื่นในหัวใจของเขาและถามอย่างเป็นกันเองว่า

“คุณเฉียว ผู้ชายคนเมื่อคืน... แฟนของคุณเหรอครับ?”