ตอนที่ 688 ผมจะพาคุณกลับ

“อะไรนะ คุณ...” เฉียวเมียนเมียนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“ผมรู้ได้ยังไงเหรอ?”

เหมาเยซื่อเลิกคิ้ว ช่วยต่อประโยคของเธอให้จบ

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เธอแสดงออกชัดเจนเกินไปหรือเปล่า?

“เพราะผมเป็นสามีของคุณไง คนที่เข้าใจคุณมากที่สุดบนโลกนี้”

เหมาเยซื่อหันกลับมาและนั่งลงตรงหน้าเธอ จากนั้นเขาก็พูดกับเธอ ที่ยังคงยืนตกใจอยู่ว่า

“คุณรออะไรอยู่? ขึ้นมาสิ ผมจะพาคุณกลับ”

เฉียวเมียนเมียนตกตะลึง

“คุณจะอุ้มฉัน?”

“ไม่ปวดเท้าหรือไง?”

เหมาเยซื่อเหลือบมองเธอ

“ขึ้นมาสิ”

เท้าของเฉียวเมียนเมียนเจ็บเล็กน้อย

แต่ก็ไม่ได้เจ็บถึงขั้นเดินไม่ได้

เธอมองไปที่ชายคนที่กำลังนั่งยอง ๆ อยู่ข้างหน้าเธอ และรู้สึกได้ถึงความหวาน เธอเดินไปวางมือบนไหล่ของเขา

เหมาเยซื่อช่วยเธออย่างช้า ๆ

เฉียวเมียนเมียนเอนหลังและโอบแขนรอบคอของเขา

“เหมาเยซื่อคะ ฉันขอถามอะไรหน่อย”

“อืม ถามมาสิ”

เหมาเยซื่ออุ้มเธอกลับอย่างช้า ๆ

มันดึกมากแล้ว ถนนว่างเปล่า

รอบตัวก็เงียบสงัด

ฝีเท้าที่มั่นคงและทรงพลังของชายผู้นั้นก้องกังวานในท้องฟ้ายามค่ำคืน

ตอนนี้หัวใจของเฉียวเมียนเมียนอ่อนลง

เธอเม้มปากและถามอย่างเป็นกันเอง

“คุณเคยอุ้มใครมาก่อนหรือเปล่า”

เธอรอคำตอบจากเขา

“ไม่” เหมาเยซื่อตอบอย่างไม่ลังเล

“คุณเป็นคนแรก”

“โอ้...” เฉียวเมียนเมียนยิ้มและถามอย่างไม่เป็นทางการ

“จะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามีคนขอให้คุณอุ้มเขาในอนาคต? คุณจะทำไหม”

“อืม? ที่รัก คุณกำลังจะพูดถึงใคร”

“เพื่อนของคุณ...”

“หมายถึงเพศตรงข้ามเหรอ”

“เอ่อ...” เฉียวเมียนเมียนอายเกินกว่าจะยอมรับ

เหมาเยซื่อยิ้ม

“อย่ากังวลไปเลย นอกจากคุณแล้ว ผมไม่ปล่อยให้ผู้หญิงคนอื่นสัมผัสตัวผมได้หรอก ที่รัก คุณเป็นคนเดียวที่สามารถสัมผัสและเพลิดเพลินกับร่างกายของผมได้”

เสียงของชายคนนี้แหบแห้งเมื่อเขาพูดว่า

‘เพลิดเพลิน’

เฉียวเมียนเมียนหน้าแดงและไม่พุดอะไรอีก

เหมาเยซื่อคนผีทะเล!

....

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เหมาเยซื่ออุ้มเฉียวเมียนเมียนกลับมายังโรงแรม

หลังจากขึ้นรถแล้ว เฉียวเมียนเมียนก้หลับตาและแกล้งทำเป็นหลับ

ในตอนแรก เธอต้องการแกล้งหลับเพื่อหลีกเลี่ยงการรุกคืบของเหมาเยซื่อ แต่แล้วเธอก็ผล็อยหลับไปจริง ๆ

เมื่อพวกเขามาถึงโรงแรม เหมาเยซื่อจอดรถแล้วหันกลับมาเห็นเธอหลับอย่างสบาย

“ที่รัก”

เฉียวเมียนเมียนหลับตาและไม่ตอบสนอง

เหมาเยซื่อทนไม่ไหวที่จะปลุกเธอให้ตื่น เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ปลดเข็มขัดนิรภัยออกและอุ้มเธอลงจากรถ

ก่อนที่เขาจะมา เขาได้จองห้องชุดพิเศษที่โรงแรมนี้แล้ว

ลิฟต์ขึ้นตรงไปที่ห้องพักพิเศษชั้น 38 เหมาเยซื่อพาเฉียวเมียนเมียนออกจากลิฟต์

ลิฟต์อีกฝั่งก็หยุดลงเช่นกัน

ประตูเปิดออก ตู๋อีกเล่ยและไมเคิล ผู้จัดการของเขาเดินออกมา

เขาพบกับเหมาเยซื่อที่กำลังอุ้มเฉียวเมียนเมียนออกมา

เฉียวเมียนเมียนยังคงสวมชุดสูทของเหมาเยซื่อ ใบหน้าของเธอฝังอยู่ในอกของเขา ผมยาวของเธอปกคลุมใบหน้าของเธอไว้ครึ่งหนึ่ง

ในทีแรก ตู๋อีเล่ยไม่ได้สังเกตเห็นเหมาเยซื่อ