ตอนที่ 55 แค่ขอบคุณ แค่นั้นหรือ ?

“ทำไมล่ะ ?”

เซี่ยฉิงกงหันหน้าไปถามด้วยความประหลาดใจ

มู่เฉินฮ่าวหลบเลี่ยงสายตาคาดคั้นของเธอ พลางหันไปมองข้างหน้า

"ไม่มีเหตุผล"

“นายน้อยหมายความว่า หากไม่ใช่นายหญิงน้อย นายน้อยก็จะไม่แต่งงานไงล่ะคะ”

จู่ ๆ ..หมั่นโถวก็พูดขึ้น และนั่นทำให้หูของเซี่ยฉิงกงแดงขึ้นเล็กน้อย

“พูดอะไรไร้สาระ ! หมั่นโถว เชื่อไหมว่า ฉันจะนึ่งเธอให้เป็นหมั่นโถวจริง ๆ เลย !”

เซี่ยฉิงกงทำท่าทางโมโห พลางจ้องมองหมั่นโถวอย่างดุร้าย

หมั่นโถวแลบลิ้นออกมา และหยุดพูด

ละครตลกเรื่องนี้ สำหรับเซี่ยชิงฉวน, เจินเมี่ยวหยู หรือเซี่ยเจิ้งหัว นั้นเป็นเพียงจุดเริ่มต้น ทว่าสำหรับมู่เฉินฮ่าวและเซี่ยฉิงกงทุกอย่างจบลงแล้ว

พวกเขากำลังเดินทางกลับบ้านแล้ว

s600 ขับอย่างรวดเร็วบนทางด่วน

ชั่วขณะนั้นก็มีเสียงดังแทรกขึ้นในบรรยากาศอันเงียบสงบ

"โครก.."

เซี่ยฉิงกงกุมท้องตนเองอย่างเขินอาย ท้องของเธอส่งเสียงร้องดังโครกคราก

เมื่อครู่ในงานเลี้ยงวันเกิดของเซี่ยเจิ้งหัว เธอได้ดื่มแค่ไวน์ที่บริกรยกมาเสริฟ์เพียงไม่กี่แก้ว แล้วก็ออกมาข้างนอก ยังไม่ได้กินอาหารค่ำเลย

หมั่นโถวที่นั่งอยู่เบาะหน้าก็ยังอดยิ้มไม่ได้

รอยยิ้มของหมั่นโถวทำให้เซี่ยฉิงกงเคอะเขินเล็กน้อย เธอเขกหัวหมั่นโถวจากด้านหลัง

"หัวเราะอะไร ไม่เคยได้ยินเสียงท้องร้องรึไง หา !"

“ขอโทษค่ะ นายหญิงน้อย ฉันไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น”

หมั่นโถวปิดปาก รีบหันหน้ากลับไป แต่เมื่อเห็นไหล่ที่สั่นระริกของหมั่นโถว เซี่ยฉิงกงก็รู้ได้ทันทีว่าหมั่นโถวยังคงแอบยิ้มอยู่ !

เซี่ยฉิงกงรู้สึกหดหู่เล็กน้อย เธออดไม่ได้ที่จะเบะปากเล็กน้อย

"อาเจิ้ง ขับรถเร็วขึ้นหน่อย"

มู่เฉินฮ่าวเม้มริมฝีปากบาง ๆ แสนเซ็กซี่ของเขาน้อย ๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก

"ขอรับ นายน้อย" อาเจิ้งตอบ

หลังจากได้รับคำสั่งของมู่เฉินฮ่าวแล้ว อาเจิ้งก็เหยียบคันเร่ง พร้อมกับเร่งความเร็วอย่างกะทันหัน

เซี่ยฉิงกงที่ไม่ทันระวังตัว ก็ถลาหัวทิ่มไปข้างหน้า

จนเกือบถึงหลังเบาะของที่นั่งข้างคนขับ

พลันมือใหญ่ก็โอบเอวเธอไว้ ...

ทว่าก็ยังสายเกินไป เนื่องจากผลของแรงเฉื่อย หัวของเซี่ยฉิงกงก็ยังคงพุ่งไปข้างหน้า

ครั้นเห็นว่าสายเกินไป มู่เฉินฮ่าวก็ยื่นมือออกไปกันหน้าผากของเซี่ยฉิงกง

ผลก็คือหน้าผากของเซี่ยฉิงกงกระทบเข้ากับฝ่ามือนุ่ม ๆ ของมู่เฉินฮ่าว ...

เซี่ยฉิงกงยกมือขึ้นลูบหน้าผากตนเอง ทว่าความรู้สึกเจ็บปวดที่เธอคาดคิดไว้ก็มิได้เกิดขึ้น

“ขอบคุณ !”

เซี่ยฉิงกง กล่าวอย่างไม่เต็มใจ

มู่เฉินฮ่าวเหลือบมองเธอด้วยนัยน์ตาสีเข้มของเขา เขาหดมือพลางสะบัดมันเบา ๆ แรงเฉื่อยเมื่อครู่ทำให้ฝ่ามือของเขาชาเล็กน้อย

“แค่ขอบคุณ แค่นั้นเหรอ ?”

เซี่ยฉิงกงเริ่มขึ้นเสียงโกรธ

"แล้วคุณยังต้องการอะไรอีก ?"

"ผมก็แค่อยากทำทุกสิ่งที่ผมต้องการ ?"

ในการพูดครั้งนี้มู่เฉินฮ่าวเลียนแบบน้ำเสียงของเซี่ยฉิงกง ดังนั้นเซี่ยฉิงกงจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เธออดไม่ได้ที่จะแขวะ

“จ้ะ พ่อคุณ พ่อจุดศูนย์กลางจักรวาล ?”

"ผมเองก็ยังไม่ได้กินอะไร เมื่อถึงบ้านแล้วคุณก็ช่วยทำอาหารให้ผมกินหน่อยนะ" มู่เฉินฮ่าวพูดเบา ๆ

"ฉันทำให้ก็ได้ ว่าแต่คุณอยากกินอะไรล่ะ"

เซี่ยฉิงกงสับสนเล็กน้อยกับนายน้อยตระกูลมู่ที่อยู่ตรงหน้าเธอ เห็นได้ชัดว่าในห้องครัวของตระกูลมู่มีเชฟระดับห้าดาวประจำอยู่ที่บ้านตลอดเวลา แล้วทำไมเขาถึงอยากให้เธอทำอาหารให้กินอีกล่ะ ?

แม้ว่าเธอจะปรุงอาหารอร่อย ทว่ารสชาติและกลิ่นก็ยังด้อยกว่าอาหารที่ปรุงโดยเชฟห้าดาวพวกนั้น

"เอาสปาเก็ตตี้ซอสเนื้อแบบครั้งที่แล้วก็ได้"

เซี่ยฉิงกงเบะปาก แท้จริงแล้วก็แค่ผู้ชายคนนี้ไม่พอใจที่เธอ ไม่ยอมให้สปาเก็ตตี้ซอสเนื้อกับเขาเมื่อครั้งก่อน

***จบตอน แค่ขอบคุณ แค่นั้นหรือ ?***