EP 434 พวกคุณทุกคนกำลังบังคับฉัน
EP 434 พวกคุณทุกคนกำลังบังคับฉัน
By loop
มีคำสำคัญสามคำคือมณฑลต้าเฟิงบนหน้าแรกและบทความเกี่ยวกับงานเทศกาลการลงทุนที่จัดขึ้นโดยพวกเขา เป็นงานใหญ่และนอกเหนือจากนักธุรกิจชาวจีน ขอเชิญผู้ถือหุ้นของบริษัทใหญ่และนักธุรกิจเกาหลีหลี่เฟิง นายกเทศมนตรีเทศมณฑลเป็นผู้จัดงานหลัก
ไม่น่าแปลกใจที่หลี่เฟิงไปปักกิ่งเมื่อไม่กี่วันก่อน! เขาอยู่ที่นั่นเพื่อเชิญนักธุรกิจ
ดงซูบิน ขมวดคิ้ว
ก๊อก… ก๊อก… เจียงไห่เหลียงเคาะประตูห้องทำงานของดงซูบิน
“ไห่เหลียง” ดงซูบินวางเอกสารลง “คุณอ่านหนังสือพิมพ์การเงินของวันนี้แล้วหรือยัง”
"ยัง." เจียงไห่เหลียง หยุดชั่วครู่และหยิบกระดาษขึ้นมา คิ้วของเขากระตุกและการแสดงออกทางสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปหลังจากผ่านไปสองนาที “รัฐบาลเมืองกำลังทำอะไร? ปกติแล้วบทความเกี่ยวกับงานแสดงสินค้าด้านการลงทุนจะถูกตีพิมพ์ในสองสามหน้าสุดท้าย เมื่อมณฑลของเราจัดงานมหกรรมการลงทุนเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา พวกเขาได้แนะนำเราในหน้าสุดท้าย! ทำไมพวกเขาถึงมี มณฑลต้าเฟิงบนหน้าแรก! นอกจากนี้ เทศมณฑลต้าเฟิงเพิ่งแย่งโครงการของเราไป และรัฐบาลเมืองก็นำเสนอพวกเขาด้วย? นี่มันอคติเกินไปแล้ว!”
ตงเสวี่ยปิงถาม “ที่ผ่านมา มณฑลต้าเฟิง ได้โครงการลงทุนกี่โครงการ”
“ปีที่แล้วพวกเขาได้ 6 โครงการ” เจียงไห่เหลียงได้ตอบกลับ “เงินลงทุนรวมกว่า 100 ล้าน” “มณฑลของเราเป็นอย่างไรบ้างในงานลงทุนของเราเมื่อสองปีที่แล้ว”
เจียงไห่เหลียงดูเขินอาย “เรามีเพียงสองโครงการมูลค่า 20 ล้าน” เขาไม่ได้บอก ดงซูบินว่าโครงการหนึ่งได้รับการยืนยันก่อนงาน และพวกเขาได้รับเพียงโครงการเดียวจากงานของพวกเขา
ดงซูบินหยิบเอกสารและอ่านบทความอีกครั้ง ไม่น่าแปลกใจเลยที่รัฐบาลเมืองจะเข้าข้างเขตต้าเฟิง พวกเขาแข็งแกร่งกว่า มณฑลหยานไท่ มากในการลงทุน หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ รัฐบาลเมืองได้นำเสนอพวกเขาบนหน้าแรกของเอกสาร นี่หมายความว่าเขตหยานไท่ไม่มีอะไรมณฑลต้าเฟิง สามารถฉวยโครงการของคุณและลบพนักงานของคุณออกจากตำแหน่งเพราะพวกเขาดีกว่าในการลงทุน!
ดงซูบินรู้ว่ารัฐบาลของเมืองอาจไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่บทความนี้พูดมากเกี่ยวกับความคิดของพวกเขา
รัฐบาลเมืองนี้มากเกินไป
พี่สาวเสี่ยว ไปที่รัฐบาลของเมือง และ ดงซูบินสงสัยว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร
เลขาธิการพรรคเซียงยังได้ร้องเรียนต่อรัฐบาลเมือง
หลังจากที่เจียงไห่เหลียงออกไป ดงซูบินต้องการโทรหาเสี่ยวหลานเพื่อถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เขารู้ว่ามีคนจะบอกเขาเกี่ยวกับผลลัพธ์เมื่อตกลงกันได้ เขาดูนาฬิกาของเขา เที่ยงแล้ว เขาลงไปรับรถที่ชั้นล่าง เขาไม่ได้รับประทานอาหารกลางวันที่โรงอาหารของสำนักงาน เนื่องจากเขาต้องการไปเยี่ยมหยูเหมยเซียว และ หยูเซียวเซียว
หนึ่งนาที… ห้านาที… สิบนาที…
ดงซูบินชะลอตัวลงเมื่อเขาเดินผ่านโรงน้ำชาของเผิงเคอเขาสังเกตเห็นรถของกรมอนามัยจอดอยู่ด้านนอกทางเข้าหลัก และมีคนกำลังแกะซีลที่ประตูหน้า เจ้านายอ้วนก็อยู่ที่นั่นด้วยและพวกเขาแลกเปลี่ยนคำสองสามคำก่อนที่เจ้าหน้าที่กรมอนามัยจะออกไป หลังจากนั้นเจ้านายก็โบกมือให้คนงานสองสามคนเปิดประตูหลักและดำเนินการ!
เกิดอะไรขึ้น?
ใบหน้าของ ดงซูบินเปลี่ยนไป โรงน้ำชาถูกปิดผนึกเพียงไม่กี่ชั่วโมง และสามารถทำงานต่อไปได้หรือไม่? ผนึกจากสำนักอุตสาหกรรมและกรมดับเพลิงหายไปไหน?
เวรเอ๋ย! หลังจากที่ทำให้ผู้นำของมณฑลอับอายแล้ว พวกคุณทุกคนยังกล้าทำธุรกิจที่นี่ไหม?
ดงซูบินเหยียบคันเร่งและเดินตามรถของกรมอนามัย เขาแซงหน้ารถคันนั้นและบังคับให้หยุด
แบม! ดงซูบินลงจากรถของเขา
เจ้าหน้าที่กรมอนามัยกำลังจะดุดงซูบิน
แต่ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ จำ ดงซูบินได้และหยุดเขาอย่างรวดเร็ว “มันเป็นของสำนักงานส่งเสริมการลงทุน หัวหน้าซูบิน!”
เทพแห่งความโชคร้าย?! คนขับตกใจ. โชคดีที่เขาไม่ดุและรีบออกจากรถไปทักทายเขา “หัวหน้าซูบิน”
ดงซูบินมองไปที่พวกเขา “ใครขอให้พวกคุณถอดตราประทับของโรงน้ำชานั้นออก”
พนักงานคนหนึ่งยิ้มอย่างเหน็ดเหนื่อย “เรายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เช้านี้ฉันพาคนของฉันไปปิดผนึกโรงน้ำชานั้น สุขอนามัยบริเวณหน้าร้านยังดีอยู่ แต่ครัวด้านหลังไม่ตรงตามข้อกำหนด แต่ผู้นำจากแผนกของเราโทรมาบอกว่าพวกเขาจ่ายค่าปรับแล้วและขอให้เราถอดตราประทับออก ไม่รู้รายละเอียดที่แน่ชัด…”
แผนก?
ดงซูบินรู้ว่าเจ้าหน้าที่เหล่านี้จะไม่กล้าขัดต่อคำสั่งของเลขาธิการพรรคเซีบงและคำสั่งของนายกเทศมนตรีเซีย เขากลับไปที่รถของเขาและโทรหาซูซูหัวหน้าแผนกสุขภาพ เขาได้พบกับ ซูซูที่แผนกการเงิน และเคยเป็นกุมารแพทย์มาก่อนและมีมารยาทดี
“สวัสดีพี่ซู ผมชื่อดงซูบิน”
“โอ้ หัวหน้าซูบิน”
ดงซูบินถามโดยตรง “แผนกของคุณเพิ่งปิดผนึกโรงน้ำชาข้างๆ โรงน้ำชาฮัวเหม่ย เมื่อเช้านี้เพราะปัญหาด้านสุขอนามัยไม่ใช่หรือ? ทำไมตราประทับถูกถอดออก?”
ซูซูลังเลสักครู่แล้วตอบกลับ “สำนักงานอุตสาหกรรมและแผนกดับเพลิงได้ถอดผนึกออกด้วย”
“… หือ? คุณหมายถึงอะไร”
“คำสั่งนี้ไม่ได้มาจากฉัน มาจากรัฐบาลของเทศมณฑล และฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับรายละเอียด”
ซูซูไม่ได้ดำเนินการต่อ แต่ ดงซูบินได้รับคำใบ้
คำสั่งนี้มาจากหัวหน้าเขต?! พวกเขาเพิ่งปิดผนึกโรงน้ำชานี้และตอนนี้พวกเขากำลังตบตัวเอง?! พวกเขากำลังคิดอะไรอยู่? รอ! บางสิ่งบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง. ใบหน้าของ ดงซูบินเปลี่ยนไปและเขาจอดรถไว้ริมถนน
ริง… ริง… ริง… แต่ก่อนที่ดงซูบินจะโทรหาได้ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น มันคือฮูซินเยียน
ดงซูบินระงับความโกรธของเขาและตอบ “พี่ฮู เกิดอะไรขึ้นกับโรงน้ำชานั้น? ตราประทับ…”
“เป็นเลขาธิการพรรคเซียงที่สั่งให้ถอดผนึกออก”
“เลขาธิการพรรคเซียง? ทำไม? เช้านี้…”
ฮูซินเยียนโกรธเมื่อเธอตอบ “ก่อนหน้านี้เลขาของผู้นำจังหวัดเรียกเลขาธิการพรรคเซียง ฉันไม่รู้ว่านี่เป็นคำสั่งจากหัวหน้าคนนั้นหรือจากเลขาคนนั้น แต่เลขาคนนั้นตำหนิเขาและมณฑลของเรา เขาบอกเป็นนัยว่าเผิงเคอได้ร้องเรียนต่อรัฐบาลเมืองว่าการลงทุนของมณฑลหยานไท่ได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม เลขาธิการคนนั้นกล่าวว่าผู้นำของเมืองมีมุมมองที่จริงจังในเรื่องนี้ และต้องการให้เทศมณฑลของเรานึกถึงภาพใหญ่ เราต้องไม่ทำให้นักลงทุนผิดหวังหรือทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงของจังหวัด ด้วยเลขาผู้ว่าฯ รอง เป็ง เขนอง ใครกล้าผนึกโรงน้ำชานั้น? นั่นเป็นเหตุผลที่เลขาธิการพรรคเซียงสั่งให้ถอดตราประทับ”
ใบหน้าของ ดงซูบินเปลี่ยนไป “พวกเขาไม่ต้องการให้เราทำให้นักลงทุนผิดหวัง? ใครเป็นคนเริ่มสิ่งเหล่านี้ก่อน เผิงเคองคือคนที่ยืนหยัดเรา! ทำไมเราต้องสนใจว่าเขารู้สึกอย่างไร? ยังอยากให้เราปกป้องเขาอยู่ไหม! เราเป็นหนี้เขาอะไรจากชาติก่อนของเราหรือไม่!”
“เผิงเคอไม่มีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นเช่นนี้”
“… หือ?”
“ฉันได้ยินมาว่าหัวหน้ารัฐบาลประจำจังหวัดเป็นญาติห่าง ๆ ขอหลี่เฟิง”
หลี่เฟิง? มันบ้าไปแล้วมณฑลต้าเฟิงอีกครั้ง!
ดงซูบินกำลังจะระเบิด เมื่อรถคุณเสีย ฉันส่งลิฟต์ให้คุณจากปักกิ่ง คุณเป็นคนที่ดูถูกฉันและแย่งชิงนักลงทุนของเรา หลังจากนั้น คุณยังใช้ความสัมพันธ์ของคุณในเทศบาลเมืองเพื่อเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับรัฐบาลของเทศมณฑลและพยายามถอดฉันออกจากตำแหน่งและดุผู้นำของเรา! ตอนนี้ คุณยังต้องการที่จะแทรกแซงว่าหน่วยงานของเคาน์ตี้ของเราบังคับใช้กฎหมายอย่างไร! หลังจากที่ใช้คอนเนคชั่นของคุณในรัฐบาลเมืองคุณกำลังใช้การเชื่อมต่อของส่วนราชการจังหวัดเพื่อปราบปรามพวกเรา! คุณคิดว่ามณฑลหยานไท่เป็นสนามหลังบ้านของคุณหรือไม่ และคุณสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ!
ดงซูบินถาม “พี่ฮู ฉันเคยไปที่โรงน้ำชานั้นมาก่อน และทางออกไฟของพวกเขาที่ด้านหลังไม่เป็นไปตามข้อกำหนด นี่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถชำระได้เพียงแค่จ่ายค่าปรับ จะใช้เวลาอย่างน้อยสองสัปดาห์ในการแก้ไขทางออก ใครจะรับผิดชอบหากเกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลานี้? เทศมณฑลต้าเฟิงเข้ามายุ่งเรื่องของเคาน์ตี้ได้อย่างไร! ใครให้สิทธิ์หลี่เฟิงเข้าไปยุ่ง”
“เลขาฯ ผบ.ทบ. พูดไปแล้ว ยังไงก็ต้องเชื่อฟัง”
ฮูซินเยียนก็ไม่มีความสุขเช่นกัน เผิงเคนองไม่รู้จักผู้นำจังหวัดใดๆ และนี่คงเป็นการกระทำของหลี่เฟิง เขากำลังกลับไปที่เขตหยานไท่เพราะรู้สึกอับอายกับเหตุการณ์ปลอมที่ตกลงมา! ฮูซินเยียนยังโกรธที่หลี่เฟิงเข้าแทรกแซงใน มณฑลหยานไท่ พวกเขาชิงตัวนักลงทุนของเราไปและกล่าวหาว่าพนักงานของเรา เขาคิดว่าเขาถูกต้องที่จะทำทั้งหมดนี้หรือไม่? เขามีนิสัยแบบไหนกัน!
ทั้ง ดงซูบินและ ฮูซินเยียน ไม่ได้พูดอะไรเพราะพวกเขาโกรธเกินไป!
ไม่กี่วินาทีต่อมา ดงซูบินสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ “นายกเทศมนตรีเสี่ยว ไปเมืองเมื่อวานนี้ เธอกลับมาแล้วเหรอ? รัฐบาลเมืองพูดว่าอย่างไร?
เมื่อเขาพูดถึงเรื่องนี้ ฮูซินเยียนก็โกรธมากขึ้น “รัฐบาลเมืองไม่ได้พูดอะไร!”
“ไม่ได้พูดอะไร! คุณหมายถึงอะไร”
“เลขาธิการพรรคเซียงและนายกเทศมนตรีเสี่ยว ได้ร้องเรียนกับรัฐบาลของเมือง แต่รัฐบาลเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งรองนายกเทศมนตรีเมืองที่ดูแลสำนักงานส่งเสริมการลงทุนเพิกเฉยต่อข้อร้องเรียนของพวกเขา ไม่สำคัญว่าเขตใดจะได้รับการลงทุน เนื่องจากการลงทุนยังคงตกอยู่ภายใต้เมืองเฟิงโจว จากสิ่งที่นายกเทศมนตรีเสี่ยว บอกฉัน รัฐบาลของเมืองรู้สึกว่าเขตต้าเฟิง สามารถฉวยนักลงทุนรายนั้นจากเราได้ แต่ฉันรู้ว่ามันเป็นเพราะว่างานแสดงการลงทุนของมณฑลต้าเฟิงกำลังจะเริ่มขึ้นเร็วๆ นี้ และเมืองก็ให้ความสำคัญอย่างจริงจัง พวกเขายังช่วยมณฑลต้าเฟิง ด้วยการนำเสนอพวกเขาบนหน้าแรกของเอกสารของวันนี้ ในช่วงเวลานี้ เทศมณฑลต้าเฟิงมีความสำคัญมากกว่าเรา และเมืองจะอยู่ข้างพวกเขา”
ดงซูบินไม่สามารถยับยั้งได้อีกต่อไป “พวกเขาสามารถแย่งนักลงทุนจากเราได้ไหม!”
“… หลี่เฟิงมีความเกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้งในรัฐบาลเมืองด้วย!”
หลี่เฟิง! เทศมณฑลต้าเฟิง!
พวกคุณทุกคนกำลังบังคับฉัน!
