บทที่ 49 เดือดดาลกับศัตรูที่ไม่รู้จัก

บทที่ 49 เดือดดาลกับศัตรูที่ไม่รู้จัก

กระบวนการนี้ใช้เวลาไม่นานนัก เนื่องจากสกิลระดับ A ที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งได้หลั่งไหลลงมาสู่เหล่าสัตว์ร้ายจนเหลือเพียงร่างกายที่ไหม้เกรียมหรือถูกทำร้าย ฉันใช้ [วอร์ คราย] ซ้ำแล้วซ้ำเล่าขณะบินข้ามท้องฟ้าเพื่อดูว่ามีใครที่โชคดีพอที่จะหลบเลี่ยงการอาละวาดของสัตว์ร้ายได้

ฉันสังเกตเห็นโครงสร้างใต้ดินบางส่วนที่พังทลายลงมา และผู้คนที่ซุกตัวอยู่ข้างในถูกสังหาร แต่คาดว่าบางคนจะโชคดีกว่าในเมืองใหญ่เช่นนี้ ฮันเตอร์และผู้คนสองสามคนเริ่มลุกขึ้นหลังจากฉันเริ่มใช้ [วอร์ คราย] ไม่กี่นาที ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัวและสิ้นหวังเมื่อพวกเขามองดูเมืองที่พวกเขาเคยรู้จัก

ฟรีสตาร์

เมืองนี้ใหญ่มากและแพร่หลายไปด้วยผู้คนที่อยู่ห่างไกลกัน ดังนั้นฉันจึงให้ข้อความเดียวแก่พวกเขาทั้งหมด เส้นทางไปสู่เมืองชั้นในของจักรวรรดินั้นชัดเจน และพวกเขาควรจะเริ่มเดินทางไปที่นั่น

ฉันยังคงเพิ่มจำนวน [คอร์], [สกิลบุ๊ค] และ [ไอเทม] จาก บอส ต่างๆ ที่ฉันได้รับระหว่างทางที่นี่ ดังนั้นฉันจึงใช้อุทรและเลือกคนและฮันเตอร์ที่ดูเหมือนจะ มีอารมณ์อื่นนอกเหนือจากความกลัวต่อสัตว์ร้ายที่ทำสิ่งนี้กับพวกเขา ฉันมองหาคนที่มีความโกรธบนใบหน้าและมอบแกน สกิล และไอเท็มมากมายที่ไม่มีประโยชน์ให้ฉัน สิ่งนี้จะเสริมความแข็งแกร่งให้กับพวกเขาและทำให้พวกเขามุ่งมั่นที่จะทำมากขึ้น

ฉันใช้เวลาสองสามชั่วโมงในเมืองนี้ พยายามสรุปกระบวนการช่วยเหลือและเสริมสร้างความเข้มแข็งอย่างรวดเร็วเพื่อที่ฉันจะได้มุ่งหน้าไปยัง เอาเทอร์แบงค์เอกซ์ ฉันบินด้วยความหวาดหวั่นไปยังเมืองเก่าที่ฉันเคยอาศัยอยู่ เพราะฉันรู้ว่าจะต้องตกอยู่ภายใต้ ฉากเดียวกัน

ฉันไปถึงกำแพงที่พังทลายของ เอาเทอร์แบงค์เอกซ์ หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงในการฆ่ากลุ่มสัตว์ร้ายที่สัญจรไปมาใน บาร์เรน และแม้ว่าฉันจะพร้อมสำหรับฉากการทำลายล้าง แต่ฉันก็ยังรู้สึกเจ็บหน้าอก คล้ายกับเมืองก่อน สัตว์ประหลาดสัญจรไปมาอย่างอิสระกับคนจำนวนมากที่ตายอย่างไร้ความปราณีทั่วเมือง

ฟรีสตาร์

หัวใจของฉันรู้สึกถึงความโกรธที่เพิ่มขึ้นซึ่งฉันไม่มีที่ไหนเลยที่จะมุ่งเป้าไปนอกจากสัตว์ร้ายที่ไม่สนใจที่ยังคงทำลายล้างต่อไป ฉันต้องการหาผู้ที่รับผิดชอบในเรื่องนี้ ฉันต้องการค้นหาศัตรูที่ยังคงเล่นกับเราและชีวิตของผู้คนนับพันล้าน แต่ไม่มีที่ไหนพบ มีแต่สัตว์เดรัจฉานที่ทำลายล้างต่อไป

ฉันทำซ้ำสิ่งที่ฉันทำในเมืองก่อนหน้านี้ด้วยหัวใจที่หนักหน่วงในขณะที่มอนสเตอร์ล้มลงกับสกิลการทำลายล้างที่หลากหลายของฉันขณะที่ฉันมองหาผู้รอดชีวิตในเมือง กระบวนการนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยมีคนหลายพันคนที่โชคดีพอที่จะซ่อนตัวในบังเกอร์ใต้ดินทั่วเมืองและไม่พบสัตว์ร้ายที่ไล่ตาม

ไม่มีฮันเตอร์คนใดที่ฉันรู้จักในเมืองนี้เลย ใบหน้าที่มั่นใจของฮันเตอร์หญิงที่พูดโดยไม่สนใจผ่านความคิดของฉัน เธอไม่พบที่ไหนเลย ฉันบินไปรอบ ๆ เมืองขณะที่ฉันพบโครงสร้างที่ถูกทำลายของอพาร์ตเมนต์ที่ทรุดโทรมที่ฉันเคยอาศัยอยู่ อาคารนี้ถูกทำลายไปครึ่งหนึ่งโดยไม่มีร่องรอยของชีวิต ที่ซึ่งที่พักของฉันเคยเป็นตอนนี้เป็นเพียงอากาศ เศษหินหรืออิฐบนพื้นคือสิ่งที่เหลืออยู่ทั้งหมด ความว่างเปล่าที่ไม่คิดว่าจะรู้สึกได้เมื่อได้ดูฉากนี้

ฉันได้ดูฉากแห่งความตายและความทุกข์ยากเหล่านี้มามากมายจนคิดว่าจะไม่โกรธอีกต่อไปแล้ว แต่ฉันคิดผิด ฉันควบคุมอารมณ์ของตัวเองในขณะที่ส่งสกิลบุ๊ค ไอเท็ม และคอร์ให้กับผู้คนจำนวนมากที่ยังมีชีวิตอยู่ในเมืองพร้อมกับบอกข้อความที่คล้ายคลึงกันเช่นเคย เพื่อให้พวกเขามุ่งหน้าไปยังเมืองที่ยืนอยู่ของจักรวรรดิ

ฉันขึ้นไปบนฟ้าและมองไปที่ เอาเทอร์แบงค์เอกซ์ ที่ถูกทำลายเป็นครั้งสุดท้ายขณะที่ฉันเคลื่อนที่เร็วขึ้น ทำให้เป้าหมายของฉันคือการกวาดล้างรอบนอกของจักรวรรดิและทำลายกลุ่มสัตว์ร้ายให้ได้มากที่สุด

ฟรีสตาร์

อีกวันผ่านไป ฉันสามารถผ่านกลุ่มฮันเตอร์สองสามกลุ่มที่นำโดยฮันเตอร์ระดับ A ที่กำลังปฏิบัติภารกิจคล้ายกับของฉัน ฮันเตอร์ใช้เวลาสองสามวันในการทำให้เมืองของพวกเขามีเสถียรภาพและเริ่มส่งกองกำลังออกไปเพื่อกำจัดสัตว์ร้ายที่อาศัยอยู่ใน บาร์เรน และให้ความช่วยเหลือแก่เมืองอื่นๆ ฉันยังสามารถเห็นกองทหารในรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่บรรทุกเสบียงมุ่งหน้าตรงไปยังแนวป้องกันที่การปะทะกับฝูงมอนสเตอร์จะเกิดขึ้นในไม่ช้า

ฉันช่วยฮันเตอร์และผู้คนที่ต้องการความช่วยเหลือในขณะที่มอบสกิลบุ๊คเพื่อปลุกฮันเตอร์ที่ยังคงมีความตั้งใจที่จะต่อสู้ ฉันกำลังฆ่ามอนสเตอร์ระดับล่างจำนวนมากจนแหวนจำนวนมากที่ฉันมีนั้นใกล้จะเต็มแล้ว ทำให้ฉันใจกว้างมากในการมอบทรัพยากรที่ฉันมีอยู่ออกไป ฉันจะให้มากกว่าครึ่งเมื่อใดก็ตามที่ฉันเจอกองทหารที่นำโดยพลเรือโทหรือนายพล พวกเขาจะต้องเสี่ยงชีวิตในไม่ช้า เสริมทัพก่อนการต่อสู้ครั้งนี้จะยังมีประโยชน์อยู่

อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ มีขนาดใหญ่ มีหลายเมืองที่อาศัยอยู่ แต่ฉันไม่ได้ย้ายตามลำพังในจักรวรรดิ เมืองและผู้คนที่รอดชีวิตได้รับการช่วยเหลือในอีกไม่กี่วันข้างหน้า โดยมีฮันเตอร์จำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ รวมตัวกันจนถึงแนวป้องกันสุดท้ายเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ที่โหดร้าย

ฉันสามารถลดระดับ A บอส ได้อีก 5 ตัวในขณะที่ย้ายเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ ทำให้ฉันมีคอร์มากมายที่ทำให้ค่าสถานะของฉันถึง 300 สำหรับ [ความอดทน] และ [คุณสมบัติ] แม้จะไม่ได้ใส่คุณสมบัติจากการสนับสนุนก็ตาม สกิลในบัญชี คุณสมบัติระดับ A [พลังเวทย์] มอบให้กับกองทัพเพราะฉันยังคงใช้ไม่ได้กับพวกเขา คุณลักษณะที่ว่างเปล่าไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อยไม่ว่าฉันจะดูดซับมากแค่ไหน

สามสกิลและสองรายการก็ดรอปจากบอสระดับ A เหล่านี้ด้วย สกิลที่เป็น [ฟันความว่างเปล่า- ตัดพื้นที่ด้านหน้าคุณด้วยการเหวี่ยงดาบของคุณ] [ขยาย- เผาผลาญพลังงานของคุณเพื่อขยายร่างกายของคุณจนถึงขีด จำกัด ], และ [ต้านทานความเจ็บปวด- การรับรู้ความเจ็บปวดในร่างกายของคุณทื่อ] ฉันเรียนรู้ [ขยาย] และ [ต้านทานความเจ็บปวด] ในชั่วพริบตาและกำจัด [ฟันความว่างเปล่า] ที่ฉันจะไม่ใช้ในตอนนี้ ฉันสามารถใช้ทั้งสองไอเท็มได้ อันหนึ่งเป็นแหวนเก็บของระดับ A และอีกอันคือ [รองเท้าจักรพรรดิ์] ให้ความเร็วแก่ฉันซึ่งช่วยเพิ่มความเร็ว [บิน] ของฉันให้ดียิ่งขึ้นไปอีก

เวลากำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็วเมื่อฝูงชนเข้ามาใกล้เอ็มไพร์ และฉันไปที่แนวป้องกันเพื่อพบกับศัตรูที่กำลังจะมาแบบเผชิญหน้า ในขณะที่พยายามลดการเสียชีวิตของฮันเตอร์ให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ พวกเขาได้สร้างกำแพงและร่องลึกที่ทอดยาวหลายไมล์ไปทางซ้ายและขวาซึ่งมีทหารพรานจำนวนมากประจำการอยู่

จักรวรรดิกำลังเตรียมการสำหรับกลุ่มนี้มาระยะหนึ่งแล้ว และการปรากฏตัวของดันเจี้ยนและสัตว์ร้ายใหม่อย่างกะทันหันทำให้เกิดความเสียหายเพียงบางส่วนของแนวป้องกันที่ได้รับการซ่อมแซมทันทีที่ฮันเตอร์เข้าควบคุม

ฉันวาง [ปีกแฟร์รี่] ที่มีสีสันไว้ในวงแหวนขณะที่บินไปยังศูนย์บัญชาการแห่งหนึ่ง รูปร่างของฉันทำให้ฮันเตอร์ที่เครียดอยู่แล้วตื่นตัวสูง แต่การแสดงออกที่มีความสุขก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขาทันทีที่พวกเขาเห็นว่าเป็นฉัน ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาฉันได้ย้ายข้ามจักรวรรดิอย่างรวดเร็ว กลายเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในฐานะฮันเตอร์ที่ฉันช่วยไว้ได้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ฉันได้พบกับกองทหารหลายครั้งและมอบของขวัญที่บรรจุแหวนของฉันให้กับพวกเขาทำให้ฮันเตอร์หลายคนในกองทัพตื่นเต้นเมื่อฉันใกล้

ฉันขึ้นไปบนกำแพงที่เรียงรายไปด้วยทหารขณะที่ฉันมองออกไปเห็นพื้นที่กว้างใหญ่ของ บาร์เรน ต่อหน้าเรา ในไม่ช้าสัตว์ร้ายหลายแสนตัวจะมาหาเราจากดินแดนอันเงียบสงบนี้