ตอนที่ 381 - 382: บัตรเครดิตจากเลิ่งเชาถิง, ขอโทษ เราโสด!

ตอนที่ 381 บัตรเครดิตจากเลิ่งเชาถิง

เจียงจงหยูรู้สึกไม่สบายใจ เพราะเขาไม่รู้ว่าทำไมเลิ่งเชาถิงจึงไม่บอกปู่ของเขา และไม่แน่ใจว่าควรบอกเลิ่งเว่ยหัวเกี่ยวกับอุบัติเหตุนี้ดีหรือไม่

“เจียง บอกฉันมาเถอะ” นายท่านเลิ่งเอ่ย เจียงจงหยูคิดอยู่ชั่วครู่ บางทีเลิ่งเชาถิงอาจจะลืมบอกปู่ของเขาก็ได้ “ห่าวหยางถูกลักพาตัว นายก็รู้เรื่องนี้ใช่ไหม?”

“ใช่” พวกเขาพยักหน้า

เลิ่งเชาซุนเอ่ยว่า “เป็นพี่เชาถิงที่เป็นคนช่วยห่าวหยาง”

“แต่หญิงสาวที่จู่ๆ ก็โผล่ออกมาจากใต้สะพานลอยและทุบตีฉินฮุ่ยซุนก็คือแฟนสาวของเชาถิงนั่นเอง!” เจียงจงหยู กล่าว

“อะไรนะ?” ได้ยินเช่นนั้นทุกคนก็ตกใจ หญิงสาวที่เป็นคนทุบตีฉินฮุ่ยซุนคือแฟนของเลิ่งเชาถิง! ไม่น่าเชื่อ!

“ฉันก็ไม่ได้พบเธอเป็นการส่วนตัวหรอกนะ แต่เจิ้งหัวบอกฉันว่าเด็กคนนั้นเป็นลมไปเลยหลังจากช่วยห่าวหยาง เธอถูกส่งตัวไปโรงพยาบาล เจิ้งหัวเห็นเชาถิงนั่งอยู่ข้างๆเธอ มือกุมไว้แน่นไม่ยอมปล่อย” เจียงจงหยูกล่าว

กุมมือ? ทุกคนรับรู้ได้ทันทีว่าคงต้องเป็นแฟนสาวของเลิ่งเชาถิงแน่แล้ว

เลิ่งเชาซุนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดูวิดีโออีกครั้ง แม้ว่าภาพใบหน้าของผู้หญิงในวิดีโอจะไม่ชัดเจน แต่ก็น่าทึ่งที่ได้เห็นการเคลื่อนไหวที่ว่องไวของเธอ ในตอนแรก ทุกคนคิดว่าแฟนสาวของเลิ่งเชาถิงเป็นผู้หญิงธรรมดา ไม่คิดว่าเธอจะเก่งมากขนาดนี้ หรือว่าเธอเป็นทหารหญิง?

มีเพียงนายท่านเลิ่งที่รู้ว่าแฟนของเลิ่งเชาถิงเป็นเพียงนักเรียนมัธยมปลาย เป็นอีกครั้งที่นายท่านเลิ่งมีความรู้สึกว่าแฟนของเลิ่งเชาถิงมีความสามารถมากกว่าที่เห็นกว่านี้มาก

สรุปแล้ว ทุกคนต่างทึ่งกับแฟนสาวของเลิ่งเชาถิงที่พวกเขายังไม่เคยเจอ แม้แต่ครอบครัวของเลิ่งหยวนเฉียนก็ยังตัดสินใจสืบเรื่องของเธอ

เลิ่งเชาถิงมาถึงเมือง F

กู้ชิงและกู้ม่านมีเพื่อนไม่มาก ดังนั้นจึงไม่มีใครมาเยี่ยมพวกเธอในช่วงเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ เกาอี้และเฉียวหยาก็ร่วมรับประทานอาหารเย็นในวันนี้เช่นกัน

เมื่อถึงเวลารับประทานอาหาร เลิ่งเชาถิงก็โทรมา กู้หนิงหาข้ออ้างออกไปข้างนอกทันที เมื่อกู้หนิงเดินออกมานอกโซน G เธอเห็นเลิ่งเชาถิงยืนอยู่ข้างรถ

เมื่อเห็นกู้หนิง เลิ่งเชาถิงเปิดประตูรถให้เธอ กู้หนิงรีบเดินไปหาเขาแล้วขึ้นรถไป

“สุขสันต์ปีใหม่ นี่ของคุณ” เลิ่งเชาถิงยื่นซองแดงให้กู้หนิงหลังจากขึ้นรถมาแล้ว

กู้หนิงนิ่งไปอึดใจก่อนจะนึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ว่าซองสีแดงนี้ค่อนข้างบางเลยทีเดียว “บางจัง มีสักหยวนอยู่ข้างในมั้ยคะ?” กู้หนิงถาม แน่นอนว่าเธอล้อเล่น

“ไม่แน่นอน” เลิ่งเชาถิงตอบยิ้มๆ

กู้หนิงไม่ได้ใช้ตาทิพย์ส่องดูข้างใน เธออยากจะลุ้นของขวัญด้วยตัวเอง

เธอหยิบมันขึ้นมาและบอกได้ทันทีว่ามีอะไรอยู่ข้างในจากความรู้สึก มันเป็นบัตร บัตรธนาคาร? กู้หนิงคิดในใจ เธอคิดถูก มีบัตรเครดิตอยู่ในซองสีแดงจริงๆ

“ทำไม?” กู้หนิงรู้สึกเซอร์ไพรส์ เธอขออั่งเปาแค่เล่นๆ แต่เขากลับให้บัตรเครดิตวงเงินน่าจะไม่จำกัด

“เอาไว้ซื้อของที่คุณชอบ” เลิ่งเชาถิงเอ่ย

แม้ว่ากู้หนิงจะมีเงินไม่ขาดมือ แต่การที่ผู้ชายยังยินดีที่อยากให้เธอใช้เงินของเขา นั่นก็เป็นการแสดงความรักอย่างหนึ่ง

“คุณไม่กลัวฉันจะใช้เงินจนเต็มวงเงินเหรอคะ?” กู้หนิงถาม

"ดีสิ  ผมยังมีบัตรอีกหลายใบ” เลิ่งเชาถิงไม่สนใจว่าเธอจะใช้เท่าไหร่ ยิ่งดีถ้ากู้หนิวใช้บัตรของเขาจนเต็ม เพราะมันหมายความว่าเขามีประโยชน์ในใจของเธอ ในทางตรงกันข้าม เขากลัวว่ากู้หนิงจะไม่ใช้บัตรของเขาเพราะเขารู้ว่าเธอไม่ได้ขาดเงิน

“ฮ่า ฮ่า” กู้หนิงระเบิดเสียงหัวเราะ “ดูเหมือนว่าฉันจะมีแฟนที่รวยมากๆ”

มันเป็นของขวัญจากเลิ่งเชาถิง ดังนั้นกู้หนิงจึงเต็มใจรับมา เธอรู้ว่าเธอควรทำอะไรและไม่ควรทำอะไร และเธอจะไม่ใช้บัตรของเขาโดยไม่มีเหตุผล เธอไม่ได้ขาดเงิน และเธอก็ไม่ชินกับการใช้เงินของผู้ชายด้วย แต่ถ้ามันเป็นของขวัญจากแฟนของเธอ เธอก็อยากจะลองใช้ดู

เลิ่งเชาถิงหน้าแดงเล็กน้อยและถามว่า “คุณอยากทานอะไรเป็นอาหารค่ำ?”

“ไม่รู้สิคะ คุณคิดว่าไง?” กู้หนิงถามกลับ

เลิ่งเชาถิงคิดอยู่สักครู่ “ไปร้านอาหารใกล้ๆแถวนี้แล้วกัน”

“ดีค่ะ!” กู้หนิงตอบกลับ ระหว่างมื้ออาหาร กู้หนิงได้รับโทรศัพท์จากฉู่เพ่ยหาน เธอชวนไปดูการแสดงดอกไม้ไฟที่จัตุรัสชิงเจียง เวลา 22.00 น. เนื่องจากไม่อนุญาตให้จุดพลุในเมือง ดังนั้นผู้คนจึงทำได้เฉพาะในพื้นที่ว่างที่ห่างไกลจากตัวเมือง จัตุรัสชิงเจียงตั้งอยู่ริมแม่น้ำ และผู้คนจุดดอกไม้ไฟที่นั่นในช่วงเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ กู้หนิงคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบตกลง

ซู่อันย่าโทรมาไม่นานหลังจากที่กู้หนิงวางสายฉู่เพ่ยหาน เธอโทรมาชวนกู้หนิงไปดูการแสดงดอกไม้ไฟด้วยกัน แม้ว่ากู้หนิงและเพื่อนของเธอจะยังไม่สนิทกับซูอันย่ามากนัก แต่พวกเขาก็เต็มใจที่จะเป็นมิตรกับเธอ ดังนั้นกู้หนิงจึงชวนเธอไปชมการแสดงดอกไม้ไฟร่วมกับพวกเขา

หลังทานข้าว กู้หนิงไปจัตุรัสชิงเจียงพร้อมกับเลิ่งเชาถิง

การแสดงพลุเริ่มเวลา 22.00 น. แต่กู้หนิงและเลิ่งเชาถิงมาถึงเวลา 20.30 น.

นอกจากการแสดงดอกไม้ไฟแล้ว ยังมีกิจกรรมสนุกๆ มากมายในจัตุรัสชิงเจียงอีกด้วย เช่น โคมจีน การแสดงกายกรรม และอื่นๆ

กู้หนิงและเลิ่งเชาถิงไปซื้อกระทงดอกไม้สองกระทง พวกเขาเขียนคำอธิษฐานและวางกระทงดอกไม้ไว้ที่แม่น้ำ หลังจากนั้นพวกเขาก็ไปซื้อโคมลอยและปล่อยขึ้นไปในอากาศ

หลังจากนั้นไม่นาน ฉู่เพ่ยหานและหยูหมิงซีก็มาถึง ตามด้วยมู่เค่อและอ้ายยี่ พวกเขาทักทายเลิ่งเชาถิงเมื่อเห็นเขา

ซูอันย่ามาถึงหลังจากนั้น และมีสาวสวยอีกสองคนอยู่เคียงข้างเธอ คนหนึ่งอายุราวๆ 15 ปี อีกคนอายุราวๆ 20 ปี

“กู้หนิง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน! เธอลืมฉันไปแล้วใช่ไหม? ถ้าวันนี้ฉันไม่โทรมา เธอก็คงไม่ชวนฉันมาเที่ยวสนุกด้วยล่ะสิ!” เมื่อเห็นกู้หนิง ซูอันย่าก็วิ่งเข้ามากอดเธอ

พวกเขาเจอซูอันย่าแค่สามครั้ง ตั้งแต่รู้จักกัน พวกเขาก็เข้ากันได้ค่อนข้างดี

 

ตอนที่ 382 ขอโทษ เราโสด!

กู้หนิงเป็นคนช่วยชีวิตของซูอันย่า ดังนั้นเธอจึงชื่นชมและสำนึกบุญคุณกู้หนิงเสมอ ถ้ากู้หนิงไม่ได้ช่วยเธอในวันนั้น ซูอันย่าอาจจะตายไปแล้วในตอนนี้

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ฉันเกรงว่าเธอน่าจะยุ่งอยู่ เลยกะว่าจะโทรหาตอนวันเกิดเธอไง” กู้หนิงยิ้ม ซูอันย่ามาจากครอบครัวเศรษฐี ดังนั้นเธอจึงไม่ค่อยมีเวลาว่างเหมือนคนอื่น

“ถ้าเธอไม่โทรหาฉัน เธอจะรู้ได้ไงว่าฉันยุ่งหรือไม่ยุ่ง?” ซูอันย่ากระเง้ากระงอด

“เอาล่ะ เป็นความผิดของฉันเอง คืนนี้ฉันเลี้ยงขนมเธอแล้วกัน” กู้หนิงปลอบเพื่อน

“ก็ดี” ซูอันย่ายิ้มหน้าแป้น

“ฮ่า! เธอดีใจที่เห็นกู้หนิง แต่กลับเมินพวกเรางั้นเหรอ!” ฉู่เพ่ยหานบ่น

“โอ้ ขอโทษนะ!” ซูอันย่ารู้สึกผิด หันไปทักทายทุกคน“สุขสันต์ปีใหม่นะทุกคน!”

“สุขสันต์ปีใหม่!”

“อ้อ เกือบลืมแหน่ะ” ซูอันย่าอุทาน “นี่คือลูกพี่ลูกน้องของฉัน ซูอันฮ่าวและจินเข่อซิน” ซูอันฮ่าวเป็นน้อง ในขณะที่จินเข่อซินเป็นพี่ ตอนที่ซูอันย่าแนะนำจินเข่อซิน ดูเหมือนว่าจะมีความไม่พอใจเกิดขึ้น เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ชอบญาติผู้พี่คนนี้

กู้หนิงไม่ชอบวิธีการมองของจินเข่อซินที่มีต่อเลิ่งเชาถิง เพราะเธอจ้องมองเลิ่งเชาถิงราวกับว่าเขาเป็นเหยื่อของเธอ แม้ว่าเลิ่งเชาถิงไม่ได้เหลือบมองจินเข่อซินเลย แต่กู้หนิงก็ยังไม่พอใจ

หลังจากนั้นซูอันย่าก็แนะนำเพื่อนๆต่อลูกพี่ลูกน้องของเธอ “นี่คือเพื่อนของฉัน กู้หนิง ฉู่เพ่ยหาน หยูหมิงซี มู่เค่อ อ้ายยี่ และนี่คือ...”

ซูอันย่าไม่ได้สังเกตเห็นเลิ่งเชาถิงจนกระทั่งตอนนี้ และเธอก็ตกตะลึง “ว้าว เขาหล่อมาก กู้หนิง นี่แฟนเธอเหรอ?” ซูอันย่าแค่คาดเดา เพราะเขายืนอยู่ด้านหลังกู้หนิง และทั้งสองก็ดูเหมาะกันมากเมื่อยืนอยู่ด้วยกัน

“บิงโก! เธอทายถูก” ฉู่เพ่ยหานเป็นคนเอ่ย

เมื่อได้ยินว่าเลิ่งเชาถิงเป็นแฟนของกู้หนิง จินเข่อซินผิดหวังเล็กน้อย แต่เธอไม่ยอมแพ้ แทนที่จะเสียใจเธอกลับยิ่งรู้ว่ามันน่าตื่นเต้น

“อ๊า!” ซูอันย่าประหลาดใจ “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ สวัสดีปีใหม่ค่ะ พี่เขย!”

เลิ่งเชาถิงพอใจที่ได้ยินซูอันย่าเรียกเขาว่าพี่เขยจึงตอบกลับอย่างสุภาพว่า “ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน และสวัสดีปีใหม่” ตอนที่เพ่ยหานและคนอื่นๆ ทักทายเลิ่งเชาถิงก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้พูดอะไรมาก

กู้หนิงสังเกตเห็นปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปของเขาและรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เธอรู้สึกขบขัน ในตอนนั้นเองฮ่าวหรัน ฉินซีหุน และจางเทียนปิงก็มาถึง

“สวัสดีปีใหม่!” พวกเขาร้องทัก

“เอาล่ะ มาครบกันแล้ว พวกเราเดินดูรอบๆก่อนการแสดงดอกไม้จะเริ่มกันเถอะ” ฉู่เพ่ยหานเสนอความคิด

ในชั่วโมงต่อมา กลุ่มของพวกเขาก็เดินเตร่ไปมา หลังจากนั้นไม่นานหยูหมิงซีและกู้หนิงก็ไปเข้าห้องน้ำในขณะที่คนอื่นรออยู่ข้างนอก

เมื่อเห็นว่ากู้หนิงไม่อยู่ และคนอื่น ๆ กำลังยุ่งอยู่กับการสนทนา ในขณะที่เลิ่งเชาถิงยืนอยู่คนเดียว จินเข่อซินสบโอกาสที่จะจีบเขา

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อจินเข่อซิน” เธอกล่าวแนะนำตัวเอง

“จินเข่อซิน นั่นเธอทำอะไรน่ะ?” ซูอันย่าทักเสียงแหว เธอรู้ว่าญาติของเธอคนนี้คิดจะทำอะไร

ในตอนแรกไม่มีใครคิดว่ามันไม่เหมาะสมที่จินเข่อซินไปคุยกับเลิ่งเชาถิง ดังนั้นเมื่อซูอันย่าตะคอกใส่เธอ ทุกคนก็สับสน

“ฉันคิดว่าเขาอยู่คนเดียวคงเบื่อ ก็เลยเข้ามาคุยด้วย” จินเข่อซินเอ่ยและแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง

พวกเขาไม่ได้คุยกับเลิ่งเชาถิงเพราะรู้ว่าเขาไม่ใช่คนช่างพูดและเขาชอบคุยกับกู้หนิงเท่านั้น พวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะกั้นเขาออกจากวงสนทนา

“เลิกเสแสร้งซะทีเถอะ ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนยังไง ถ้ากล้าทำร้ายเพื่อนของฉัน เธอเจอฉันแน่” ซูอันย่าไม่เชื่อที่จินเข่อซินพูด เธอไม่ได้อยากพายัยนี่มาแต่แม่ของเธอนั่นแหละบังคับให้พาจินเข่อซินมาด้วย

สำหรับจินเข่อซิน ฮ่าวหรันและเด็กหนุ่มคนอื่นๆเด็กเกินไปสำหรับเธอ ดังนั้นจินเข่อซินจึงไม่สนใจพวกเขา ใครจะคิดว่าแฟนของกู้หนิงจะมาด้วย และเขาก็มีเสน่ห์เกินกว่าจะมองข้ามไปได้

จินเข่อซินเป็นคนสวยแต่ก็เจ้าชู้สุดๆ เธอไม่เคยพลาดโอกาสที่จะอ่อยผู้ชาย และขั้นต่อไปคือการทำตัวให้ว่างเสมอ

ซูอันย่าไม่สนใจเรื่องส่วนตัวของจินเข่อซินหรือคิกจะบอกครอบครัวของเธอ แต่ถ้าจินเข่อซินกล้าแย่งแฟนเพื่อนของเธอ เธอไม่ปล่อยเอาไว้แน่

เมื่อได้ยินสิ่งที่ซูอันย่าพูด ทุกคนก็เข้าใจในทันทีว่าจินเข่อซินสวยแต่รูปจูบไม่หอม ไม่มีใครยอมให้เธอทำร้ายเพื่อนสนิทของพวกเขา

จินเข่อซินจำต้องยกเลิกแผนของเธอภายใต้แรงกดดันของพวกเขาในตอนนี้ แต่เธอก็จะหาโอกาสที่จะลองอีกครั้ง

กู้หนิงและหยูหมิงซีกลับมารวมกลุ่ม กู้หนิงเห็นทุกคนมองไปที่จินเข่อซินอย่างไม่เป็นมิตร เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก็พอจะเดาได้

คงเป็นเพราะเลิ่งเชาถิง? คิดเช่นนั้นแล้วกู้หนิงก็รู้สึกโกรธกรุ่นๆ แต่เธอไม่ได้พูดอะไรออกมา

สายตาของเลิ่งเชาถิงจับอยู่ที่กู้หนิงตลอดเวลา เมื่อเธอกลับมา เขาก็คว้ามือเธอมาจับไว้

“ขอโทษนะ พวกเรายังโสด และรู้สึกเจ็บมาก!” ฮ่าวหรันเอามือกุมหน้าอกราวกับว่าเขากำลังเจ็บปวดอย่างยิ่งยวด

“ก็หาแฟนซะสิ!” ฉู่เพ่ยหานล้อเพื่อน

“ฉันก็อยากนะ แต่ยังไงล่ะ?” ฮ่าวหรันบ่น

“พวกเรามีสาวโสดอยู่ที่นี่ตั้งเยอะแยะ ไม่มีคนที่นายชอบเลยหรอ?” ฉินซีหุนเอ่ยถาม