AC 239: ภัยคุกคามของการมีสงคราม ฟรี

AC 239: ภัยคุกคามของการมีสงคราม

ฮุ่ยเหว่ย เปิดปากของเขาและพยายามตอบโต้คริสเตียน เขากลืนสิ่งที่เขาพยายามจะกล่าวหลังจากมองไปรอบๆ อันเฟย์ เห็นปฏิกิริยาของ ฮุ่ยเหว่ย แต่ไม่ได้กล่าวอะไร

“อันเฟย์ เจ้าไม่ได้บอกว่าเจ้าต้องการจับ อาหริมัน(จิตวิญญาณ)? เจ้าได้รับพวกเขาหรือไม่” นิยาถามด้วยความอยากรู้

“ไม่” อันเฟย์ส่ายหัว เขาดูอารมณ์เสียและผิดหวัง เขายังไม่รู้ว่า อาหริมัน หายไปได้อย่างไร

“เอ่อ...” นิยาถอนหายใจยาว “เราเคยมีชีวิตที่สงบสุขเช่นนี้ เราก็ไม่ต้องกังวลอะไร ข้าไม่รู้ว่าปีนี้เกิดอะไรขึ้น ปัญหามีมาทีละอย่าง มันน่ารำคาญมาก”

หลังจากนิยากล่าวจบ ทุกคนก็ยิ้มอย่างขมขื่น นิยากล่าวถูก พวกเขามีชีวิตที่สงบสุขในเมืองศักดิ์สิทธิ์มาก่อน พวกเขาเพียงแต่ต้องจดจ่ออยู่กับการฝึกฝนเวทมนตร์เท่านั้น เนื่องจากพวกเขาหนีออกจากเมืองศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาจึงเจอปัญหาต่างๆ นานา ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องพบกับปัญหามาทั้งชีวิตในหนึ่งปี ค่อยเป็นค่อยไป

“อันเฟย์ มันเป็นความผิดของเจ้า” จู่ๆ นิยาก็บ่นด้วยน้ำเสียงขี้เล่น

"ข้าทำอะไร?" อันเฟย์ถาม

“ตั้งแต่เจ้ามาที่บ้านของข้า ปัญหาทุกอย่างก็หาทางมาหาเรา เจ้าเอาเปรียบเรา” คำกล่าวของนิยาฟังดูรุนแรงไปหน่อย ถ้านางไม่ยิ้มหรือคนอื่นไม่รู้จักบุคลิกของนาง คำกล่าวของนางอาจก่อให้เกิดความขัดแย้งระหว่างนางกับ อันเฟย์

“เจ้าหญิงของข้า ข้าไม่อยากวิ่งไปรอบๆ ทุกวันเหมือนกัน ข้าไม่คิดว่าเจ้าควรตำหนิข้า” อันเฟย์ไม่รู้ว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาเป็นคนที่ให้อภัยมาก เขาไม่ได้ถือคำกล่าวของ นิยา อย่างจริงจัง

“ข้าโทษเจ้า” นิยากล่าว

“เจ้าไม่สามารถตำหนิ อันเฟย์ สำหรับเรื่องนั้นได้” บลาวี กล่าว “มันคือมาริส เขาเป็นคนเจ้าเล่ห์เกินไป มาริส และ เมลินดา ทำร้าย อันเฟย์ หลังจากที่พวกเขาถูกไล่ออกจากบ้านอาจารย์ของเรา พวกเขายังเอา ซีด้า กลับมาสร้างปัญหาให้เราด้วย ถ้าอันเฟย์และคนอื่นๆ ไม่สู้กลับ พวกเราอาจถูกฆ่าตาย”

“โอ้ ใช่แล้ว มาริสตายแล้วหรือ? ข้าประหม่าเกินไปและลืมตรวจสอบเขา” ริสกะ กล่าว

“เขาควรจะตาย ข้าเห็น ซีด้า แทงดาบของเขาอย่างแรง ไม่มีทางที่เขาจะรอดจากมันได้” บลาวีกล่าว

“ซีด้าโหดร้ายมาก เขาเล็งไปที่ อันเฟย์ ตาม มาริส ข้าพนันได้เลยว่า มาริส ไม่คิดว่า ซีด้า จะฆ่าเขาเพื่อโจมตี อันเฟย์” ริสกะ กล่าว

“ฮ่าฮ่าฮ่า…ทำไมเขาคิดไม่ออกล่ะ” บลาวีพ่นลมหายใจ “ซีด้าเป็นคนเจ้าเล่ห์มาก ไม่มีอะไรที่เขาไม่กล้าทำ เขารู้สึกว่าเขามีฟิลลิปอยู่ข้างหลังเขา” บลาวี เกลียด ซีด้า ด้วยความหลงใหล ในฐานะศิษย์ของซาอูล เขาได้รับความนิยมในหมู่ชายหนุ่ม ไม่มีใครคิดว่า ซีด้า จะโจมตีเขาโดยปราศจากความกังวลใดๆ และเกือบจะฆ่าเขาโดยไม่ได้คำนึงถึงผลที่จะตามมา มันเป็นความอัปยศสำหรับ บลาวี เขาจะไม่มีวันลืมมัน

“บลาวีกล่าวถูก ซีด้าเป็นคนที่เลวร้ายที่สุดในบรรดาปัญหาทั้งสี่ในเมืองศักดิ์สิทธิ์” ริสกะ กล่าว

“สี่ปัญหา? คนเพิ่งทำขึ้น หยุดเผยแพร่ข่าวลือ” คริสเตียนกล่าว ลุกขึ้นทันทีและเหลือบมองที่ นิยา เนื่องจากนางเป็นหนึ่งในสี่ปัญหา สิ่งที่คริสเตียนกล่าวมีเหตุผล สี่ปัญหาที่เรียกว่าเป็นเพียงสี่คนที่ไม่เกี่ยวข้องซึ่งถูกรวมเป็นก้อน ไม่มีเหตุผลอยู่เบื้องหลัง มันฟังดูสนุก มันแพร่กระจายจากปากต่อปาก และตอนนี้ทุกคนก็รู้เรื่องนี้แล้ว อันที่จริง นิยาชอบแค่แกล้งเล่นเท่านั้น นางไม่มีอะไรเหมือนกันกับอีกสามคน นางเป็นนางฟ้าเมื่อเทียบกับปัญหาอีกสามประการ

“สี่ปัญหา? พวกเขาเป็นใคร?” นิยาถามด้วยความอยากรู้

ทุกคนตกใจกับคำถามของนาง ไม่มีใครคิดว่านิยาไม่เคยได้ยินคำกล่าวนี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อลองคิดดูอีกครั้ง มันก็สมเหตุสมผลแล้วที่นางไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน ไม่มีใครจะส่งข้อมูลนี้ให้ นิยา ถ้าเป็นเช่นนั้นพวกเขาก็แค่มองหาปัญหาด้วยตัวเอง

“คนชอบ ซีด้า” คริสเตียน พยายามเปลี่ยนหัวข้อทันที “ซีด้าสร้างปัญหาให้เรามากมาย เมื่อข้าเห็น อันเฟย์ โจมตี มาริส และ ซีด้า ข้ารู้สึกดีมาก ถ้าเป็นข้า ข้าก็คงจะสู้กับพวกเขาเหมือนกัน”

“ใช่ ถ้าข้าไม่ได้ถูกจำกัดโดยกำไลต้านเวทมนตร์ ข้าสามารถช่วย อันเฟย์ ให้บทเรียนกับพวกเขาได้” ริสกะ กล่าวด้วยความโกรธ

“ข้าไม่ทันได้ดู” บลาวีทำหน้าไม่พอใจ เขาอยู่ในอาการโคม่าและไม่ได้เห็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม

“ทักษะดาบของ อันเฟย์ นั้นดีมากในตอนนั้น มันยอดเยี่ยมมากที่ได้เห็นเท้าของ อันเฟย์ ต่อสู้กับ ซีด้า” เฟลเลอร์กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“เขาต่อสู้ด้วยเท้าของเขาหรือ?” บลาวีเบิกตากว้าง

“เขาเหวี่ยงดาบขึ้นและเตะด้าม ดาบถูกยิงใส่ ซีด้า” เฟลเลอร์ กล่าว

“อันเฟย์ ใช้ดาบได้ดี เจ้าไม่เห็น ว่าเออร์เนสต์และมิโอริชสนใจทักษะดาบของเขาเลยหรือ?” คริสเตียนแสดงความคิดเห็นด้วยรอยยิ้ม

“รอเดี๋ยว. เราควรกล่าวถึงเนโครแมนเซอร์ในตอนนี้ ทำไมพวกนายถึงกล่าวถึงข้าล่ะ?” อันเฟย์ โบกมืออย่างช่วยไม่ได้ พวกเขานอกเรื่องจริงๆ

“พวกเจ้าสามารถกล่าวต่อได้ ข้ารู้สึกง่วงนอนนิดหน่อย” นิยายืนขึ้นด้วยรอยยิ้มขี้เล่น บุคลิกของ นิยา ก็ประมาณนี้ ไม่ว่านางจะเผชิญความยากลำบากแค่ไหน นางก็ยังสามารถยิ้มได้ตราบเท่าที่นางมีคนให้พึ่งพา บุคลิกของนางก็ไม่เลว นางเป็นคนมองโลกในแง่ดีซึ่งทำให้นางมีสุขภาพแข็งแรงและสามารถช่วยให้นางมีชีวิตที่ยืนยาวได้ ในทางกลับกัน อันเฟย์ ไม่สามารถมองโลกในแง่ดีได้ เขาเคยคิดว่าปัญหานั้นร้ายแรงกว่าที่ควรจะเป็น ในทุกสิ่งเขาเคยวางแผนที่เลวร้ายที่สุด เขาไม่ต้องการที่จะทำเช่นนี้ แต่ชีวิตบังคับให้เขาทำ

“ตกลง พวกเจ้าควรไปพักผ่อนได้แล้ว ริสกะ และ บลาวี เจ้าคอยดูได้ในช่วงครึ่งแรกของคืนนี้ ข้าจะรับช่วงต่อในครึ่งหลัง” อันเฟย์ กล่าวด้วยเสียงต่ำ

“แน่นอน” ริสกะ และ บลาวี พยักหน้าพร้อมกัน

ทุกคนเริ่มเดินออกไป อันเฟย์มองคริสเตียนเพื่อขอให้เขาอยู่ต่อ จากนั้นเขาก็เรียกหา “ฮุ่ยเหว่ย เจ้าอยู่ต่ออีกนิดได้ไหม”

ฮุ่ยเหว่ยยักไหล่แล้วเดินกลับ เขานั่งบนเก้าอี้

ในห้องนี้เหลือคนเพียงสี่คน อันเฟย์ส่งสัญญาณให้ซูซานนาปิดประตูและกล่าวอย่างเงียบ ๆ “ฮุ่ยเหว่ย เจ้าต้องการบอกอะไรเราไหม?”

ฮุ่ยเหว่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเริ่มกล่าว “ข้ากล่าวถึงทาสความตายโดยตั้งใจ ข้าพยายามจะช่วยเจ้าในตอนนั้น อันที่จริง เนโครแมนเซอร์เหล่านั้นไม่สามารถสร้างทาสความตายได้ ข้าคิดว่ามันเป็นหุ่นเชิดใหม่แทนที่จะเป็น ทาสความตาย”

“ทำไมเจ้ากล่าวแบบนี้” อันเฟย์ถาม

“เพราะข้ารู้ประวัติบางส่วนของคาถาหุ่นเชิดของ ทาสความตาย มีตัวแทนที่น่าสะพรึงกลัวในเลือดของ ทาสความตาย ทาสความตาย ไม่สามารถเปลี่ยนคนธรรมดาให้กลายเป็นคนประเภทเดียวกันได้จนกว่าพวกเขาจะใส่เลือดเข้าไปในร่างกายของคนปกติ เมื่อตัวแทนประเภทนี้หายตัวไป พวกเขาก็ไม่สามารถสร้างทาสความตายได้อีกต่อไป”

อันเฟย์ และ คริสเตียน มองหน้ากันโดยไม่กล่าวอะไร

“คริสเตียน เจ้าทำให้เนโครแมนเซอร์ฟังดูน่ากลัวเกินไป ในความเป็นจริง เนโครแมนเซอร์อาจอ่อนแอมาก” ฮุ่ยเหว่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้ามีความสนใจที่หลากหลาย ข้าต้องการทราบเล็กน้อยเกี่ยวกับทุกสิ่ง ข้าเคยใช้เวลากับเวทมนตร์แห่งความตายมาก่อน โชคดีที่ข้าสามารถดึงตัวเองออกจากมันได้ก่อนที่ข้าจะยอมจำนนต่อเวทมนตร์แห่งความตาย”

“ข้าไม่ได้ทำให้เนโครแมนเซอร์ดูน่ากลัว เจ้ากำลังทำให้พวกเขาฟังดูง่ายเกินไป” คริสเตียนกล่าวพร้อมกับส่ายหัว

“เจ้าหมายความว่ายังไง” ฮุ่ยเหว่ยดูไม่ค่อยมีความสุขนัก

“เจ้าได้รับความรู้เพียงผิวเผินเกี่ยวกับเวทมนตร์แห่งความตาย แต่เจ้าไม่ได้กลายเป็นหนึ่งในเนโครแมนเซอร์ เจ้าไม่รู้เกี่ยวกับพวกเขาจริงๆ” คริสเตียนกล่าว

“เจ้ารู้เรื่องพวกนี้ด้วยหรือ” ฮุ่ยเหว่ยถาม

“ข้าคิดว่าเจ้าสามารถบอกได้ว่า มิโอริช รู้สึกประหม่ามาก เมื่อข้ากล่าวถึง ทาสความตาย เจ้าคิดว่าเขากังวลเกี่ยวกับหุ่นตัวหนึ่งหรือสอง สามตัวหรือไม่? ถ้าเจ้าคิดแบบนั้น เจ้าคิดผิดมาก เขากังวลเกี่ยวกับนิสัยของเนโครแมนเซอร์”

"นิสัย?" อันเฟยและฮุ่ยเหว่ยถามพร้อมกัน

“เมื่อเวทมนตร์แห่งความตายเพิ่งปรากฏขึ้น จักรพรรดิจากประเทศต่างๆ ต่างก็ชื่นชอบมันมาก เนื่องจากเวทมนตร์แห่งความตายสามารถสร้างทหารราคาถูกแต่จงรักภักดีได้มากมาย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากคุณสมบัติของเวทมนตร์แห่งความตาย เมื่อเนโครแมนเซอร์แข็งแกร่งขึ้น จักรพรรดิก็เริ่มมองเห็นเวทมนตร์แห่งความตายแตกต่างออกไป พวกเขาเริ่มกลัวมัน เมื่อผู้คนเริ่มไม่ชอบเวทมนตร์แห่งความตาย เนโครแมนเซอร์รู้สึกว่าพวกเขาถูกใช้และทิ้งโดยจักรพรรดิเหล่านั้น พวกเขาทนไม่ได้ กลับฆ่าคนเพื่อระบายความโกรธ พวกเขากลายเป็นศัตรูของทั้งทวีปแพน” คริสเตียนกล่าว

“เจ้ารู้นิสัยของเนโครแมนเซอร์ทุกครั้งที่พวกเขาพ่ายแพ้หรือไม่? เนโครแมนเซอร์ที่รอดชีวิตจะซ่อนตัวอยู่ในพื้นที่ที่ไม่มีใครพบพวกเขา พวกเขาจะฟื้นฟูความสามารถของพวกเขา เมื่อพวกเขารู้สึกว่าสามารถต่อสู้กับทั้งทวีปแพนได้ พวกเขาจะออกมาสร้างปัญหาเล็กน้อยเพื่อทดสอบว่าประเทศใดในทวีปแพนจะตอบโต้พวกเขา” คริสเตียนกล่าว “ยี่สิบหรือสามสิบปีที่แล้ว มีเนโครแมนเซอร์คนใดในทวีปแพน?”

ฮุ่ยเหว่ย คิดเกี่ยวกับมันและตอบว่า “ไม่”

“ตอนนี้หลายคนรู้จักเนโครแมนเซอร์ชื่อ แอนนันเซียต้า แล้ว สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ แอนนันเซียต้า ได้สร้างปัญหาที่นี่และที่นั่นเมื่อสิบปีก่อน อาจารย์ของเราเคยกล่าวถึงนางมาก่อนเช่นกัน คราวนี้ แอนนันเซียต้า กล้าที่จะสร้างซอมบี้มากมายใน หุบเขาครอส รู้ไหมว่ามันหมายถึงอะไร?” ก่อนที่ฮุ่ยเหว่ยจะตอบคำถามของเขาได้ คริสเตียนกล่าวต่อว่า “เนโครแมนเซอร์เลือกการต่อสู้เมื่อพวกเขาคิดว่าพวกเขาคู่ควรกับทั้งทวีปแพน หมายความว่าสงครามต่อต้านคนตายจะเริ่มต้นในไม่ช้า”

“จริงจังขนาดนั้นเลย?” ฮุ่ยเหว่ยถาม

“เวลาจะบอกเอง” คริสเตียนกล่าว “ตอนนี้ หนึ่งในสองคนของ นักบวชชั้นสูงแห่งแสง ได้ไปที่ จักรวรรดิมาโฮ และอีกคนหนึ่งไปที่ จักรวรรดิซานซา เพื่อพยายามไกล่เกลี่ยสงคราม สมเด็จพระสันตะปาปาจะพบกับขุนนางในจักรวรรดิเอลิเซน พวกเขาอยู่ที่นั่นเพียงเพื่อไกล่เกลี่ยสงคราม? อันที่จริง หลายคนสังเกตเห็นภัยคุกคามจากเนโครแมนเซอร์ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าพื้นที่ใดที่เนโครแมนเซอร์จะกำหนดเป้าหมายเป็นอันดับแรก นั่นคือเหตุผลที่ มิโอริช รู้สึกประหม่ามากหลังจากเห็นหุ่นเชิด คาถาหุ่นกระบอกปกติไม่ได้ดีขนาดนั้น แต่เนโครแมนเซอร์ที่ปรากฏตัวขึ้นเรื่อย ๆ จะเป็นปัญหา เป็นปัญหาร้ายแรง”