บทที่ 20 วิถีชีวิตของนักเรียนสาว
บทที่ 20 วิถีชีวิตของนักเรียนสาว
“ใครอยากถ่ายภาพเป็นคนแรกกัน?” หลี่หยางถาม
" เสี่ยวซี ไปก่อนเลย!" หญิงสาวขายาวกล่าว
" โอ้.. ฉันต้องทำอะไรบ้างเหรอ?" หญิงสาวที่ชื่อเสี่ยวซีมองไปที่หลี่หยาง
“แค่หาจุดที่อยากถ่ายในโรงแรมแล้วนั่งลงก็พอ นอกนั้นเดี๋ยวฉันจัดการเอง”
" โอ้.. รับทราบ!" เสี่ยวซีมองไปรอบๆสักพักและในที่สุดเธอก็เลือกที่จะนั่งลงตรงโซฟา
หลี่หยางปรบมือเรียกแมวทั้งสิบตัวทันที จากนั้นเขาก็ใช้ท่าทางที่เฉพาะเจาะจงเพื่อสั่งให้แมวกระโดดไปยังตำแหน่งที่กำหนด
เสี่ยวซีอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปแตะแมวที่นั่งอยู่ข้างๆเธอ สัมผัสที่นุ่มนวลและเสียงร้องเหมียวๆเหล่านั้นทำให้เธอรู้สึกเลือดของเธอกำลังไหลพล่านไปทั่วตัว เธอจับเจ้าหนูตัวน้อยขนฟูเหล่านี้ขึ้นมาแล้วน้ำลายสอ
“คุณต้องการให้แมวยืนบนไหล่ของคุณหรือไม่” หลี่หยางถาม
" ใช่!" เสี่ยวซีพยักหน้า
" งั้นนั่งตัวตรง ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องเกร็ง พวกเขาจะไม่ข่วนคุณ!" หลี่หยางกล่าว และสั่งให้เจ้าข้าวเหนียวและเจ้าหุ่นกระโดดขึ้นไปบนไหล่ของหญิงสาวแล้วยืนขึ้นทันที
ตลอดกระบวนการ เด็กผู้หญิงอีกสองคนถือโทรศัพท์มือถือและช่วยกันบันทึกกระบวนการทั้งหมดจากมุมที่แตกต่างกันหลังจากนั้นประสบการณ์ 50 หยวนต่อครั้งโดยธรรมชาติต้องใช้ภาพถ่ายและวิดีโอมากกว่าเพื่อเป็นที่ระลึก
" ได้รูปแล้ว!" แมวทั้งหมดลุกขึ้นยืนและหลี่หยางก็ขยับไปหาเหล่าเด็กสาวเพื่อมอบรูปถ่ายให้เธอ ทันใดนั้นเพื่อนของเสี่ยวซีก็รีบวิ่งไปหาเขาแล้วดูภาพทันที
" สมบูรณ์แบบมาก!" หญิงสาวขายาวมองไปที่รูปถ่ายและทำท่าทางพึงพอใจ
เสี่ยวซียังคงนั่งอยู่ที่ที่เธออยู่ เธอไม่กล้าขยับไปไหน จนกระทั่งแมวทั้งสองตัวกระโดดลงจากไหล่ของเธอ
" เอาล่ะต่อไป!"
เด็กผู้หญิงทั้งสามผลัดกันถ่าย และหญิงสาวขายาวก็เป็นคนสุดท้าย หลังจากถ่ายรูปเสร็จแล้ว ทั้งสามสาวก็นั่งยองๆบนพื้นและลูบคลำแมวที่อยู่โดยรอบของพวกเขา ความน่ารักของแมวเหล่านี้ทำให้พวกเธอไม่สามารถวางมันลงได้
หลี่หยางไม่ได้พูดอะไรเพื่อหยุดพวกเธอ เขาไม่ใช่คนที่เข้มงวด และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือให้แขกได้รับประสบการณ์ที่ดี ดังนั้นเขาจึงตามใจเด็กสาวทั้งสามคนนี้และปล่อยให้พวกเธอเล่นกับแมวต่อไป
แต่ทั้งสามสาวยังคงมีสติดี แม้ว่าจะไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ แต่หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ลุกขึ้นและพูดกับหลี่หยางว่า " ขอบคุณค่ะ เถ้าแก่คุณสามารถจ่ายโดย WeChat ได้ไหม"
" ได้สิ เรามาเพิ่ม WeChat กันไว้ก่อนก็ได้ เพราะในอีกไม่กี่วัน คาเฟ่แมวแห่งนี้จะเพิ่มการแสดงกายกรรมแมว ถ้าพวกคุณสนใจ พวกคุณก็สามารถพาเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆของคุณมาชมการแสดงได้!" หลี่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม
" เถ้าแก่มีส่วนลดบางไหม"
" ตอนนี้ยังไม่มีส่วนลดนะ แต่ถ้าพวกคุณเป็นลูกค้าของโซนคาเฟ่ พวกคุณก็จะได้ถ่ายรูปแบบฟรีๆ!" หลี่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“งั้นถ้าพวกเราทั้งสามคนจะขอใช้บริการแบบ มาเป็นคู่ กับ มาเดี่ยว พวกเราก็จะได้ถ่ายรูปฟรีแล้วใช่ไหม” เด็กสาวขายาวกระพริบตาอย่างสดใส เธอมองไปที่หลี่หยางด้วยความคาดหวังว่าเขาจะพยักหน้าเห็นด้วย
หลี่หยางยิ้มอย่างขมขื่นราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ แต่เขาก็มีความสุขในใจด้วยการคำนวณย่อยโดยคร่าวๆเขาจะสามารถทำให้ทั้งสามสาวใช้จ่าย 50 หยวนต่อคน
แม้ว่าหลี่หยางจะทำกำไรสุทธิได้น้อย แต่อย่างน้อยมูลค่าการซื้อขายของเขาก็เพิ่มขึ้น
ตอนนี้หลี่หยาง ไม่ได้สนใจเรื่องของกำไรยิบย่อยอะไรมาก ที่เขาสนใจในตอนนี้คือเขาจะสามารถหาเงิน 1.5ล้าน ได้จริงๆไหม
" โอ้คุณทั้งสาม ... โอเคโอเคฉันจะยกเว้นให้คุณอีกครั้งและมันจะไม่มีอีก!" หลี่หยางแสร้งทำเป็นทุกข์
" เถ้าแก่ คุณเป็นคนดีมาก! ฉันจะแสดงให้คุณเห็นถึงความจริงใจของฉันให้ได้!" เด็กสาวขายาวตอบรับอย่างมีความสุข
เมื่อเห็นท่าทางที่มีความสุขของเด็กสาวทั้งสามคน มันก็มียิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าของหลี่หยาง แต่ในใจของเขานั้นคร่ำครวญ เขานั้นกำลังคิดถึงเรื่องวิถีชีวิตของของนักเรียนสาวทั้งสามคนนี้อยู่ พวกเธอดูไม่มีเรื่องให้ต้องกังวลอะไรมาก พวกเธอไม่ต้องคิดเรื่องที่จะใส่เสื้อผ้าอะไรดีในวันถัดไปด้วยซ้ำ ทันใดนั้นความคิดที่จะลักพาตัวเด็กสาวทั้งสามคนมาเรียกค่าไถ่ก็ผุดขึ้นมาในหัวเขา แต่เขาไม่ทำมัน เพราะเขานั้นเป็นคนดี!
หญิงสาวขายาวได้เพิ่ม WeChat ของหลี่หยาง จากนั้นก็โอนเงิน 400 หยวนให้กับเขา
หลังจากโอนเงินไปแล้ว เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่พูดน้อยมากก็พูดด้วยสีหน้าเศร้าๆว่า “ในวันนี้ ค่าขนมของฉันหายไปเยอะมากจริงๆ ดูเหมือนว่าในครั้งถัดไปฉันจะต้องใช้แผน บี ซะแล้วสิ!”
“แผนบีคือ....อะไร?” หญิงสาวขายาวมองเพื่อนร่วมทางด้วยความสงสัย
" นั่นก็คือ ฉันจะตบหน้าพวกเธอสองคน แล้วไปกินและดื่มอย่างสบายใจยังไงล่ะ!”
พัฟ -
เมื่อได้ยินเธอพูดออกมาแบบนั้น ทั้งสองสาวก็รู้สึกประหลาดใจมาก เช่นเดียวกัน หลี่หยางก็ประหลาดใจด้วย
“นั่นเราก็ยังทำเป็นแบบ เอบีบี ได้อยู่นี่ นั่นก็คือให้เธอเป็นเอ ส่วนพวกฉันก็เป็นบีไง!”
“ไร้สาระ แต่ยอมรับได้!”
“ยังไงก็เถอะ ฉันไม่ทำมันหรอก!”
“ความไร้ยางอายของพวกเธอนี่มันน่ารักจริงๆ!” พี่สาวทั้งสามพูดติดตลก
“งั้นรับกำไลของคุณได้เลย!” หลี่หยางส่งกำไลบอกเวลาให้กับเด็กสาวทั้งสาม มันเทียบได้กับตั๋วกระดาษ ที่มีโลโก้การ์ตูนน่ารักๆของโรงแรมแมวพิมพ์อยู่ นอกจากนี้ยังพิมพ์ลายน้ำเป็นรูปแมวด้วย และกำไลนั้นก็บอกถึงเวลาเริ่มต้นและเวลาสิ้นสุดด้วย
“นั่งลงก่อนสิ ฉันจะไปเตรียมชุดอาหารสำหรับพวกคุณ” หลี่หยางเดินเข้าไปด้านหลังครัวและเตรียมชุดอาหารสามชุดสำหรับสามสาว
เมื่อเขาออกมาอีกครั้ง เด็กสาวทั้งสามก็ถูกแมวดูดพลังชีวิตไปจนหมดสิ้นและดูเหมือนจะไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้
“สาวๆ อาหารพร้อมแล้ว!” หลี่หยางวางชุดอาหารทั้งสามลงบนบาร์
เด็กสาวทั้งสามรีบวิ่งไปและดวงตาของพวกเธอก็ถูกดึงดูดโดยมูสเค้กรูปอุ้งเท้าแมวสีชมพูที่บนจานอาหาร
“เค้กชิ้นนี้น่ารักมากเลย ฉันแทบทนไม่ไหวแล้วที่จะกินมัน!” หญิงสาวขายาวพูดในขณะที่ดวงตาเต็มไปด้วยประกายแสง
“ฉันต้องขอบอกไว้ก่อนนะว่าที่เธอกำลังมองนั้นมันเป็นอาหารของแมว ถ้าของเธอจะเป็นอันนี้” หลี่หยางมองดูเหล่าเด็กสาวอย่างช่วยไม่ได้ เขากลัวจริงๆว่าพวกเธอจะกินอาหารของแมวเข้าไป แล้วปล่อยให้แมวนั่งมองอย่างมึนงง
“โอ้ดี!” เด็กสาวทั้งสามพยักหน้าแล้วนั่งรอบโต๊ะพร้อมกับจานอาหารทันที และถ่ายรูปด้วยโทรศัพท์มือถือในตำแหน่งต่างๆ มันดูเหมือนว่าพวกเขากำลังยุ่งมาก
ในเวลานี้ เหล่าแมวเหมียวที่เริ่มได้กลิ่นของอาหารแมวกระป๋องและปลาแห้ง ก็พากันเดินไปรอบๆตัวของสาวๆ และบางตัวก็เริ่มกระโดขึ้นไปบนโต๊ะอาหารหรือกระโดดไปนั่งบนตักของหญิงสาวแล้วขัดขวางการถ่ายรูปของพวกเธอ
เพื่อเอาใจเหล่าแมวเหมียวที่อยู่ไม่นิ่ง สาวๆจึงเริ่มให้อาหารอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามอาหารแมวในชุดก็มีจำนวนจำกัด มันจึงหมดลงอย่างรวดเร็ว เด็กหญิงไม่สามารถต้านทานความน่ารักของแมวได้ ดังนั้นพวกเขาจึงตัดใจอย่างไม่เต็มใจ มอบบิสกิตให้กับเหล่าแมวๆไป
แต่เมื่อเห็นว่าเจ้าเหมียวกินกันเก่งมาก เด็กผู้หญิงคนหนึ่งก็อยากชิมบิสกิตปลาตัวเล็กๆด้วยเหมือนกัน และทันใดนั้นเธอก็ต้องแปลกใจ " ว้าวบิสกิตชิ้นนี้อร่อยสุดๆ!"
“จริงหรอ? ฉันจะลองดู ว้าวจริงๆด้วย!”
เมื่อได้ลิ้มรสความอร่อยของบิสกิตรสปลาแห้งแล้ว ทั้งสามสาวจึงปฏิเสธที่จะมอบอาหารอันโอชะเหล่านี้ให้กับพวกแมวมันที พวกเธอรีบยัดบิสกิตเหล่านั้นเข้าปากของตัว ด้วยความกลัวว่าพวกแมวเหมียวจะแย่งมันไป และเคี้ยวมันอย่างเพลิดเพลิน
“ เถ้าแก่ คุกกี้นี้คุณทำมันยังไงกัน มันอร่อยมาก!” หญิงสาวขายาวอุทาน
“ อย่าใส่ใจเลย!” หลี่หยางยิ้ม
ในขณะนั้นเอง ชายและหญิงที่หล่อเหลาและดูดีสามคู่ ก็เดินเข้ามาที่ประตู ทุกคนแต่งตัวตามแฟชั่นและแต่งกายด้วยแบรนด์ดัง และดูเหมือนพวกเขาจะร่ำรวย
หลี่หยางรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก เขาแอบถอนหายใจที่วันนี้เป็นวันที่ดี แต่มีผู้มาเยี่ยมอีกคนเขาทักทายเขาอย่างสุภาพทันที: "ยินดีต้อนรับ!"
ชายและหญิงสามคนมองไปรอบๆ พวกเขามองไปที่นักศึกษาหญิงทั้งสามคนและแมวที่นั่งอยู่รอบๆตัวพวกเขา และในที่สุดก็มองไปที่กฎการรับเข้าใช้บริการที่แปะอยู่บนผนังอย่างโดดเด่น
“จะคิดเงินเป็นรายชั่วโมงไปเลยดีไหม”
“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นค่าบริการรายชั่วโมง ไม่รู้สินะ!” พวกเขากระซิบสองสามคำ จากนั้นก็มาที่บาร์ด้วยกัน
เด็กผู้ชายคนหนึ่งที่สวมสตั๊ดต่างหูกล่าวว่า "เถ้าแก่วิธีการชาร์จของคุณมันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย นี่มันเอาแต่ใจเกินไปแล้ว!"
“ฮ่า..ฮ่า.. ตอนนี้ความเอาแต่ใจก็กำลังได้รับความนิยมอยู่นี่” หลี่หยางพูดติดตลก เห็นได้ชัดว่าคนหนุ่มสาวเหล่านี้ไม่ใช่พวกที่จะบ่นเรื่องเงิน
“ใช่ มันเหมาะกับพวกเราจริงๆ!” เด็กที่สวมต่างหูหัวเราะ
“พวกคุณจะรับกาแฟกี่แก้วดี?” หลี่หยางถามอย่างสุภาพ
“เราเอากาแฟสามชุด แต่อีกสองแก้วขอเปลี่ยนเป็นกาแฟขี้แมวได้ไหม?” เด็กชายสวมต่างหูพูดอย่างลวกๆ ขณะมองไปที่เมนู
เด็กผู้หญิงสามคนที่อยู่ข้างๆ ก็เริ่มมองไปที่รายชื่อแมว แล้วชี้ไปที่แมวที่กำลังพูดถึง ที่อยู่ตรงนักศึกษาสาวเป็นครั้งคราว
เมื่อเห็นชายหนุ่มคนนี้ใส่ต่างหูแบบสตั๊ดอย่างเขินอาย หลี่หยางก็มีความสุขมาก เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้เป็นคนประเภทที่เขาต้องการ หลี่หยางนั้นชอบเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งที่ชอบใช้เงินอย่างบ้าคลั่ง
“ขออภัยด้วย แต่เราไม่สามารถเปลี่ยนรายการในแพ็กเกจได้ แต่คุณสามารถสั่งซื้อแยกได้!” หลี่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“เอาล่ะ เอากาแฟขี้แมวมาให้ฉันอีกถ้วย แล้วนายอยากดื่มอะไร” เด็กหนุ่มยื่นเมนูให้เพื่อนของเขา
พวกเขาสั่งชุดกาแฟขี้แมวหนึ่งถ้วยนอกเหนือจากชุดอาหาร การสั่งซื้อที่หยิ่งผยองในครั้งนี้ได้ทำให้หลี่หยางเต็มไปด้วยความสุข
การสั่งซื้อในครั้งนี้ได้ทำให้หลี่หยางมีรายได้มากกว่า 1,800 หยวน พร้อมกับได้ยอดชุดอาหารหกชุดและกาแฟขี้แมวหกถ้วย...