ตอนที่ 208 ความโกลาหลในทวีปฟาบีออส (4)
ตอนที่ 208 ความโกลาหลในทวีปฟาบีออส (4)
“เรื่องที่ข้าพากองกำลังเทพไททันมาที่นี่อย่างนั้นหรือ แน่นอนว่าไม่ใช่เพื่อเจอกับพวกเจ้า การเจอกับเจ้าเป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น พวกเรากำลังต่อสู้กับซอมบี้ทำการยึดครองดินแดนที่พวกเจ้าเรียกว่ามิสทาล ซึ่งหลังจากนั้นเราก็เจอพวกอ้อมไปเพื่อที่ป่าแห่งนี้”
“ในช่วงแรกพวกเราคิดว่ามันกำลังหาแหล่งอาหารใหม่ แต่อันที่จริงแล้วไม่ใช่ มันต้องการเข้าไปยังพื้นที่หนึ่ง ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ไปขัดขวางมัน” องค์ชายใหญ่บอกกับไนเรลด้วยสีหน้าจริงจังและยังกล่าวต่อว่า
“และนี่ก็คือสิ่งแรกที่เราต้องการร่วมมือกับเจ้า ในการกำจัดซอมบี้สติปัญญาที่เรียกตัวเองว่า จักรพรรดิซอมบี้”
“มันมีกันอยู่เท่าไหร่” ไนเรลถามจำนวนของฝูงซอมบี้
“เท่าที่รู้ คือ 500 ล้านตัวและส่วนใหญ่คือระดับ 3 ขึ้นไป ส่วนจักรพรรดิซอมบี้มันแข็งแกร่งกว่าเจ้ามากนัก แต่มันยังไม่ถึงระดับดวงดาวอย่างแน่นอน”
ไนเรลทำหน้างงกับคำพูดขององค์ชายใหญ่ว่าอะไรคือระดับดวงดาว
“จริงสิมนุษย์อย่างพวกเจ้าคงรู้แค่ระดับทั้งเจ็ดของขั้นแรกสินะ”
“ระดับทั้งเจ็ดของขั้นแรก?”
“ระดับทั้งเจ็ดของขั้นแรก ก็เหมือนกับที่พวกเจ้าแบ่งการเรียกของสัตว์กลายพันธุ์ในระดับต่าง ๆนั่นแหละ พวกเราก็แบ่งตามนั้นเช่นกัน สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่ก็เหมือนกับพวกเรา และมนุษย์ก็ไม่มีข้อยกเว้น”
“เจ้าคงรู้ว่าเขาบนหัวของพวกเรามีสีเหมือนกับคริสตัลของพวกเจ้า แม้แต่แก่นพลังงานก็มีสีเหมือนกันในระดับเดียวกัน ในเผ่าเทพไททันจะระบุไว้ว่า สีขาวคือจุดของพลังงานที่สร้างในร่างกาย สีเทาคือหมอกของพลังงาน สีน้ำตาลคือพลังงานผลึกรวมกัน สีเขียวคือพลังงานผสานรวมกับร่างกาย สีน้ำเงินคือพลังงานที่พัฒนาชีวิตขึ้นไปอีกขั้น สีม่วงคือการใช้พลังงานที่เป็นอิสระ สีทองคือความสมบูรณ์แบบของพลังงาน หลังจากระดับนี้มันคือระดับดวงดาว เจ้าจะมีพลังเหมือนดวงดาว ซึ่งสามารถออกไปจากโลกใบนี้ได้นั้นคือระดับที่บรรพบุรุษตนหนึ่งของพวกเราเคยไปถึง ระดับ 1 ดวงดาวแต่บรรพบุรุษตนนั้นก็ตายอยู่ดี เพราะหลังจากท่านออกไปก็ไม่เคยกลับมาอีก” องค์ชายใหญ่พูดจบก็หยิบเครื่องดื่มตรงหน้าขึ้นมาจิบ
ไนเรลรู้ว่าข้อมูลเรื่องระดับพลังมีค่าเป็นอย่างมาก การที่องค์ชายใหญ่บอกเรื่องนี้กับเขาก็เพราะต้องการให้ไนเรลรู้ว่าเขานั้นจริงจังกับการร่วมมือในครั้งนี้มากแค่ไหน
“ทำไมพวกซอมบี้มันมาโจมตีฐานของนายหรือเพราะพวกนายไปขวางเส้นทางของซอมบี้อย่างพวกมัน”
“เรื่องนั้นก็ส่วนหนึ่ง แต่อีกอย่างมันอาจจะเพราะพวกเราได้สิ่งนี้มา” องค์ชายใหญ่ลุกขึ้นและเดินไปหยิบบางอย่างออกมาจากกล่องที่ทำจากโลหะพิภพ
แสดงให้เห็นว่ามันสำคัญแค่ไหน
“นี่มันกุญแจ” ทันทีที่องค์ชายใหญ่หยิบสิ่งนั้นออกมาไนเรลก็รู้ได้ทันที
“กุญแจ?” องค์ชายใหญ่ถามออกมา
“ขอฉันดูหน่อย”
องค์ชายใหญ่ส่งกุญแจในมือให้กับไนเรลมันเหมือนที่เขามีอยู่ “ชิ้นนี้มีสองแฉกแสดงว่ามันคือลูกกุญแจดอกที่สอง”
และเรื่องทั้งหมดก็ปะติดปะต่อในใจของเขาทันที
‘ซอมบี้โจมตีที่นี่เพราะต้องการกุญแจที่ยักษ์เถื่อนพวกนี้ชิงมา มีทั้งหมด 8 ดอก 2 ดอกอยู่กับเอิร์ลดาโก้ อยู่กับองค์ชายใหญ่ 1 ดอก และอยู่กับฉันอีก 1 ดอก ถ้าอย่างนั้นตอนนี้จักรพรรดิซอมบี้ก็มีอีก 4 ดอก ก่อนหน้านั้นใช้เพียง 1 ดอกก็สามารถเปิดประตูเคลื่อนย้ายได้ แต่แบบนั้นทำไมจักรพรรดิซอมบี้ถึงต้องมาตามล่ากุญแจ 2 แฉกที่อยู่ในมือขององค์ชายใหญ่ หรือว่าในครั้งนี้ต้องใช้ลูกกุญแจมากกว่าหนึ่ง’
‘ถ้าอย่างนั้น มันต้องใช้ลูกกุญแจจำนวนกี่ดอกกันถึงจะเปิดประตูเคลื่อนย้ายที่นี่ได้ ถ้าจักรพรรดิซอมบี้มี 4 ดอกแล้วยังต้องมาตามไล่ล่าอีกดอกอย่างนั้นก็เดาได้ว่ามันต้องใช้อย่างน้อย 5 ดอก ไม่สิเดี๋ยวก่อน กล่องแพนโดร่าใช้ 6 อาจจะหมายความว่าประตูเคลื่อนย้ายที่นี่ต้องใช้ 6 ดอกในการเปิดการทำงาน ประตูเคลื่อนย้ายนี่จะนำไปที่ไหนกันแน่ มันต้องไม่ใช่ง่าย ๆ อย่างที่คิดอย่างแน่นอน’
‘นอกจากนั้นอีกเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลเลยก็คือ ถ้าพวกมันต้องใช้กุญแจแล้วทำไมถึงให้กับผู้สงสารมามอบให้กับพวกซอมบี้สติปัญญาประจำเมืองหลวงต่าง ๆ ของแต่ละประเทศ เฮ้ยถ้าเป็นแบบที่ฉันคิดในตอนนี้ ไม่ได้หมายความว่าซอมบี้จากประเทศอื่น ๆ ก็กลับมารวมกับจักพรรดิซอมบี้แล้วใช่หรือไม่’
ไนเรลยิ่งคิดเท่าไหร่ คิ้วของเขาก็ยิ่งขมวดมากเท่านั้น ซอมบี้พวกมันติดต่อกันแบบนี้มีแต่หายนะเท่านั้น ตอนนี้ไนเรลเริ่มกังวลขึ้นมาแล้วจริง ๆ แม้หลายอย่างเขาจะคิดออก แต่มันมีอีกมากที่เขายังไม่รู้
‘พวกซอมบี้ทำแบบนี้ทำไม หลังประตูมีอะไร แล้วถ้ามันต้องใช้กุญแจทั้ง 6 ดอกในการเปิดการทำงานของประตู มันทำไมไม่มาไล่ล่าเอากุญแจกับฉันก่อน ราวกับว่าทุกอย่างถูกกำหนดให้กุญแจทั้ง 8 มารวมกันที่ป่าในทวีปฟาบีออสในเวลานี้’
“ถูกกำหนด หรือว่าระบบ!!!” ไนเรลพูดออกมาด้วยความตกใจ ‘ระบบรู้ว่าฉันจะมาที่นี่ มันกำหนดและควบคุมทุกอย่างในโลกนี้ คนที่มีกุญแจคือฉัน แต่มันเคยบอกว่า ฉันคือตัวตนที่ไม่ควรมีอยู่ มันหมายความว่าอยู่นอกเหนือกว่าระบบ เช่นนั้นมันก็ไม่ควรจะคำนวณได้ ไม่สิมันทำได้ถ้าใช้ปู่ ยังไงฉันก็ต้องตามปู่มาที่นี่ ถ้าแบบนั้นทุกอย่างก็ลงตัว ถ้าระบบและซอมบี้คือฝั่งเดียวกัน และปู่! เกิดอะไรขึ้นกับปู่กันแน่’
องค์ชายใหญ่มองดูไนเรลที่ถือกุญแจสองแฉกและเหมือนจะคิดบางอย่างอยู่และพอได้ยินไนเรลตะโกนคำว่าระบบออกมามันทำให้องค์ชายใหญ่มือสั่นเล็กน้อยแทบจะไม่สามารถสังเกตเห็นได้
“จักรพรรดิซอมบี้จะต้องโจมตีที่นี่อีกแน่ดังนั้นเราควรจะทั้งรับมันเท่าที่ทำได้...”
“ไม่จำเป็น เราจะใช้กุญแจนี่ในการล่อลวงมัน” ไนเรลพูดออกมาและมองไปที่กุญแจในมือ
ไนเรลไม่ได้กลัวที่จะเสียกุญแจดอกนี้กลับไป ถ้ามันสามารถใช้ล่อจักรพรรดิซอมบี้ออกมาได้มันก็คุ้มค่า อีกอย่างเขาเชื่อว่ามันต้องใช้กุญแจ 6 ดอก ซึ่งเรียงจาก 1 แฉกไปถึง 6 แฉกถึงจะทำให้ประตูเปิดใช้งานได้เหมือนกับการเปิดกล่องแพนโดร่า
และอีกอย่างหนึ่งในหกดอกก็อยู่กับไนเรลกุญแจดอกที่หก ที่เขาใช้เปิดทำงานมาที่นี่ ก่อนที่เขาจะย้ายมาไนเรลได้หยิบมันมาด้วย
หลังจากพูดจบการสนทนาของไนเรลและองค์ชายใหญ่ก็จบลง ไนเรลออกไปข้างนอกเพื่อพบกับคนของเขาก่อน แต่ก่อนออกไปเขาก็มองไปยังมุมหนึ่งด้วยสายตาเย็นชา
องค์ชายใหญ่มองดูไนเรลเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ ในตอนนั้นเองเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น “องค์ชายเขาจะเป็นคนที่ท่านต้องการจริง ๆ ใช่หรือไม่”
ผู้ที่กล่าวก็คือ ยักษ์เถื่อนชราข้ารับใช้ขององค์ชายใหญ่ แน่นอนว่ายักษ์เถื่อนตนนี้แอบอยู่ที่นี่ตลอดเวลา
“ชายคนนี้คือคนผู้นั้นอย่างแน่นอน เขาจะพามเราออกไปจากที่นี่ได้หรือไม่เราไม่รู้ แต่ชายคนนี้คือผู้เดียวที่มีโอกาสที่จะทำได้”
“ไม่มีทางอื่นจริง ๆ หรือพระยะค่ะ”
องค์ชายใหญ่ส่ายหัวอย่างเงียบ ๆ “สิ่งมีชีวิตในโลกนี้ไม่มีเวลามากขนาดนั้น”
......
ไนเรลมารวมกับคนของเขา ซึ่งคนที่ถูกช่วยไว้ในค่ายก็ไม่ใช่ใครอื่น ๆ แต่เป็นกลุ่มโนเนทที่เหลือ ซึ่งรวมถึงชารอนด้วย
“ท่านไนเรล” ชารอนเดินเข้ามาทักทายเขาตามปกติ
“พวกเธอสบายดีนะ”
“พวกเราสบายดี แม้ยักษ์เถื่อนพวกนั้นจะน่ากลัว แต่พวกนั้นก็ไม่ได้ทำร้ายพวกเรา”
“ถ้างั้นก็ดีแล้ว หลังจากนี้พวกเธอระวังตัวให้มากขึ้นจเกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่ อีกอย่างเราต้องตามหาคนที่เหลือ”
“ฉันได้ยินจากพวกทหารจีนาสตอนฉันถูกจับว่าท่านเอวาและท่านนิเรียหนีไปได้ แต่ว่าทั้งสองคนอยู่ไหนไม่รู้เหมือนกัน”
ไนเรลได้ยินดังนั้นก็โล่งใจที่คนที่เขาห่วงใยยังคงปลอดภัย หลังจากนั้นชารอนก็เล่าให้ฟังว่า ขณะที่เธอฆ่าล้างทหารทั้งแท่นบูชาด้วยพิษก็เป็นตอนเดียวกับที่ยักษ์เถื่อนบุกเข้ามาพอดีและในนั้นยังมีเวนดี้ เวสลี่ วันน่า วิลด้าและวิลม่าที่ถูกช่วยไว้ก่อนหน้านั้น ชารอนจึงตามพวกยักษ์เถื่อนมารวมกลุ่มกับหญิงสาวคนอื่น ๆ
ไนเรลได้ยินดังนั้นก็พอจะเดาได้แล้วว่าข้อความที่ทหารจีนาสวิทยุมาบอกว่ามีแทนบูชาอื่น ๆ โดนโจมตีนั้นน่าจะเป็นฝีมือของยักษ์เถื่อน “หรืออาจจะมีซอมบี้โจมตีด้วย”
“ท่านไนเรลเราจะทำยังไงต่อตามหาคนอื่น ๆ เลยหรือไม่”
“แน่นอน อีกอย่างตอนนี้สมาพันธ์นักล่าได้ทำการร่วมมือกับองค์ชายใหญ่ ยักษ์เถื่อนแห่งเผ่าอัคคี เรื่องให้บอกคนระดับสูงของสมาพันธ์นักล่าเท่านั้นฝากเจ้าไปบอกคนอื่น ๆ ด้วย”
ชารอนดูจะตกใจเล็กน้อย แต่พอเธอคิดว่าที่พวกยักษ์ช่วยพวกเธอก็เพราะเรื่องมันก็ไม่แปลก
ในตอนนั้นเองอยู่ ๆ สัญญาณเตือนภัยก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องคำรามและท้องฟ้าที่มืดมิด มันคือฝูงซอมบี้ปีกและด้านล่างบนพื้นดินยังเต็มไปด้วยฝูงซอมบี้ไททัน ซอมบี้เงา ซอมบี้โล่ ซอมบี้ชีวภาพ และเหล่าซอมบี้ชั้นต่ำจำนวนมหาศาลกำลังตรงมาที่พวกเขา
“ไปใส่ชุทสูท M4 ซะ เรามีเวลาจำกัด มันยังให้งานได้ก่อนมืด” ไนเรลพูดจบก็เดินมาหยุดอยู่ที่จุดหนึ่ง ตอนนี้เขายังมีเวลาอีกสักพักก่อนที่การต่อสู้จะดุเดือด ไนเรลจึงคิดจะใช้เวลาตรงนี้ให้คุ้มค่า เขาต้องทำบางอย่างนั้นก็คือการรักษาขาตัวเอง
ตามจริงแล้วไนเรลต้องใช้เวลาในการสร้างโลหิตชีวิตสองเดือน แต่พอระดับพลังของเขาเพิ่มขึ้นความสามารถของเขาก็ทรงพลังดังนั้นเวลามันจึงสั้นลง
“หมอช่วยผมหน่อย” ไนเรลเรียกหมอแฮรี่มาช่วยเอา
ไนเรลนั่งลงตรงมุมหนึ่งยกขาของตัวเองที่ถูกสร้างจากเกราะดำ เมื่อยกเลิอกความสามารถ เกราะดำก็ค่อย ๆ หายไปในร่างกายเผยให้เห็นขาที่ขาดของเขา
หมอแฮรี่ดูจะแปลกใจที่เห็นขาของไนเรลที่ขาดไปและถามออกมา “นายต้องการทำอะไร”
“ถ้าต้องการสร้างกล้ามเนื้อออกมาให้หมอจะทำยังไง”
“หมายถึงการปลูกถ่ายอวัยวะนะเหรอ”
“ประมาณนั้น” ไนเรลไม่แน่ใจแต่ก็คงคล้าย ๆ กัน
“ต้องเอาเนื้อที่ตายออก เปิดปากแผลและเส้นประสาท”
“ทำแบบนั้นให้ฉันหน่อย”
ไนเรลเลือกให้หมอแฮรี่ลงมือเปิดแผลที่ขาเขาอีกครั้ง แทนที่จะทำเองอย่างการใช้ใบมีดวารีตัดโดดตรง เขาต้องการสร้างขาขวาขึ้นมาใหม่ แต่เขาต้องทำให้เหมือนกับขาพึ่งโดนตัดก่อน
ไนเรลเคยได้ยินเรื่องนี้มาในชีวิตก่อน มันจะฝื้นฟูได้เรากว่าแผลที่ปิดสนิทไปแล้ว
“คุณชารอนช่วยทำให้ขาของเขาชาได้ไหม” แฮรี่หันไปพูดกับชารอนด้วยรอยยิ้ม
ชารอนพยักหน้าเดินเข้ามาถอดถุงมือออก ทันทีที่เธอจับไปที่เขาข้างขวาของไนเรลที่ขาด พิษที่ทำให้เกิดอาการชาก็โจมตีเข้าไปในร่างกายของไนเรล แต่เพราะไนเรลนั้นมีความสามารถ นิ้วเหล็กในพิษทำให้การต้านพิษของเขานั้นสูงกว่าปกติมาก
ไนเรลการหยุดการใช้งานความสามารถจึงทำให้ขาของเขาเริ่มชาขึ้นมา
“แค่นี่พอแล้ว ลงมือได้เลย” ไนเรลบอกกับหมอแฮรี่ ทางด้านชารอนก็เช็ดเหงือบนใบหน้าออก
หมอแฮรี่หยิบมีดผ่าตัดที่คมสุด ๆ ออกมา มันทำมาจากวัดถุดิบระดับ 5 ซึ่งพอจะเฉือนเข้าเนื้อของไนเรลได้อยู่
ร่างกายของไนเรลเทียบเท่ากับระดับสัตว์กลายพันธุ์ระดับ 5 ขั้นต้น แม้จะไม่ใช้พลังก็ตาม ดังนั้นหมอแฮรี่จึงใช้เวลาหลายนาทีพอสมควร
