Chapter 385-386(อ่านฟรีทุกตอนที่ลงท้ายด้วย 5-6)

Chapter 385

ตูมม!

มอนเตอร์ที่อยู่ด้านหน้าถูกหลินเฟยเตะปลิวออกไปทันทีราวกับว่ามันกลายเป็นลูกกระสุนปืนใหญ่ ทะลวงผ่านอุโมงค์.

ถ้ามันไม่กว้างสองเมตรจะมีที่หลบกระสุนที่เร็วเกินกว่าความเร็วกว่าความเร็วเสียงหลายเท่าได้?

มอนเตอร์มากกว่า 10 ตัวที่อยู่ข้างหลัง ซึ่งไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น ถูกกระแทกเป็นชิ้นๆ.

ครึ่นนน--

มอนเตอร์ที่ถูกเตะดูเหมือนจะถูกชนกำแพง ทำให้ทั้งอุโมงค์สั่นสะเทือน.

อุโมงค์นั้นเต็มไปด้วยเลือดดำ.

แต่มอนเตอร์หลายสิบตัวก็ตายไป.

"จบแล้ว"หลินเฟยพูดให้กับเด็กสาว.

คราวนี้ เด็กสาวกล้าที่จะลืมตาและจ้องไปที่ซากศพด้วยความงุนงง.

"ความจริงสิ่งพวกนี้ไม่เก่งเท่านัก เธอสามารถจัดการมันได้เพียงคนเดียว"หลินเฟยกล่าวต่อ.

เด็กสาวเหลือบมองหลินเฟย.

เธอรู้ว่านี่เป็นการปลอบใจตัวเอง.

หลินเฟยเห็นว่าเธอเงียบ เขาคิดว่าเธอกลัวจริงๆ ดังนั้นเขาจึงพูดว่า"ถ้าเธอรู้สึกไม่สบายใจ ฉันจะพาเธอออกไป"

หลังจากนั้น เขาก็ยกมือเหนือหัวก่อนที่จะผลักขึ้นไป.

ตูมมม!

แสงแดดได้ส่องทะลุเข้ามาที่ชั้นใต้ดินที่ลึกกว่า 100 เมตร มันเชื่อมต่ออุโมงค์กับโลกภายนอกโดยตรง.

เมื่อมองขึ้นไป เขาก็ได้เห็นฟ้าสีครามและเมฆสีขาวอีกครั้ง.

"ไม่เป็นไร"เมื่อหลินเฟยกำลังจะส่งเธอออกไป เด็กสาวก็ส่ายหัวและพูดว่า"ฉันแค่กลัวนิดหน่อย ฉันคิดว่ามันเป็นสัตว์ประหลาด."

"ไม่ต้องกลัว"หลินเฟยพูด"อยู่กับฉัน ไม่มีมอนเตอร์ตัวไหนรังแกเธอได้."

"อืม."

เด็กสาวพยักหน้าอย่างจริงจัง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยอารมณ์.

"ถ้าอย่างนั้นเราจะเดินหน้าต่อไปไหม?"หลินเฟยถาม.

"ไปเถอะ"เด็กสาวพูด"ฉันจะไม่กลัวอีกแล้ว"

"ดีแล้ว."

หลินเฟยจับมือเด็กสาวและเดินต่อไป.

ผ่านจุดที่มอนเตอร์ที่เพิ่งคลานออกมาจากใต้ดิน หลินเฟยมั่นใจว่าต้องมีสิ่งที่ไม่ธรรมดาเกิดขึ้นที่นี่.

ฉันไม่เคยเห็นมอนเตอร์แบบนี้มาก่อน.

สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ซอมบี้แน่นอน.

"มันเป็นเอเลี่ยนจริงๆ?"หลินเฟยคาดเดาออกมา เขาสงสัยว่าเขาจะพูดถูกจริงๆ.

"เหตุและผลเป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ มันสามารถทำให้กลายเป็นจริงได้ถ้าคุณพูดถึงมัน...."เขาจำความสามารถที่แท้จริงของเขา.

เหมือนกับว่าเขาไม่อาจพูดเรื่องไร้สาระได้อีกแล้ว.

ทั้งสองเดินไปข้างหน้า 2-3 นาที และมอนเตอร์ก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง มันยังคงคลานขึ้นมาจากพื้นเหมือนเดิม.

แต่ในเวลานี้ กลายเป็นเด็กสาวที่ออกมาจัดการด้วยตัวของเธอเอง

"เป็นเพราะแสงงั้นหรอ?"หลินเฟยสงสัย มอนเตอร์สัมผัสได้ถึงแสง จึงคลานออกมา อย่างนั้นก็ทำเพียงให้แสงหายไป?

"ด้วยวิธีนี้จะง่ายกว่า."

เมื่อเขาคิด แสงก็เปลี่ยนสี.

หวึ่งงง--

บอลแสดงส่งเสียงหึ่งๆ และแสงที่ออกมาก็ดูเหมือนจะร้อนขึ้นเล็กน้อย.

เด็กสาวรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและมองไปที่หลินเฟยอย่างช้าๆ.

แต่ในเวลานี้ มอนเตอร์อีกตัวก็คลานขึ้นมาจากดินและเด็กสาวก็พร้อมที่จะต่อสู้ทันที.

แต่.

อุฟฟฟ!

มือที่เพิ่งโผล่ออกมาจากดินก็ละลายราวกับว่ามันถูกเผาออกมาทันที!

"มาเถอะ."

หลินเฟยยิ้มและพูด"ฉันจะสอนวิธีเขียนคำว่า ตาย ในวันนี้"

ตอนนั้นเองที่เด็กสาวเข้าใจ.

ทำไมจู่ๆมันถึงร้อนขึ้นมาเล็กน้อย? ปรากฏว่าหลินเฟยกำลังใช้เทคนิคบางอย่างกับแสง.

เธอใช้ความสามารถบางอย่างเล็กน้อย และเธอก็รู้สึกเย็นเพราะเธอมีพลังน้ำแข็ง.

Chapter 386

"คุณได้ยินผมไหม?"

ทันใดนั้น เสียงของรองประธานก็ดังออกมาจากการ์ดของเด็กสาวและหลินเฟย.

"ได้ยิน"หลินเฟยหยิบการ์ดออกมาและตอบ.

"เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?"รองประธานถามอย่างกังวล"ตอนนี้ฉันไม่อาจติดต่อคุณได้เลย."

หลินเฟยเหลือบมองกลับมาและเข้าใจทันทีว่าหลังจากเข้าไปในถ้ำ การเชื่อมต่อก็ถูกตัดออกไป.

จนกระทั่งเขาเปิดรูด้านบน สัญญาณเลยกลับมาเชื่อมต่ออีกครั้ง.

"เราแยกจากกัน"หลินเฟยพูด"มีปัญหาเกี่ยวกับถ้ำนี้ เราเดินเข้ามาพร้อมกันแต่ถูกสุ่มเทเลพอตไปที่ไหนสักแห่ง."

"หา?"รองประธานพูดด้วยความตกใจว่า"พวกคุณออกมาแล้ว!"

"ผมยังไม่ได้กลับ"หลินเฟยพูด"ผมหาทางออกไม่เจอ"

อันที่จริง ตราบใดที่เขาอยากลับก็ไม่มีใครหยุดเขาได้ แต่เขาก็ไม่พบข่าวของเหล่าพระเจ้า เขาจะกลับไปทั้งที่ยังทำไม่เสร็จได้อย่างไร.

"เป็นไปได้ยังไง...."รองประธานแทบจะยอมรับผลดังกล่าวไม่ได้.

ผู้มีพลังเลเวล S 4 คน.

พวกเขาทั้งหมดติดอยู่ในถ้ำแปลกๆงั้นหรือ??

"คุณพบอะไรในถ้ำหรือเปล่า?"รองประธานถามอีกครั้ง.

"ถูกต้อง"หลินเฟยพูด"มีสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่ทั้งมนุษน์,ผีหรือซอมบี้คลานขึ้นมาจากใต้ดิน."

"ระวังตัวด้วยนะ"รองประธานพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง"คุณต้องกลับมาอย่างมีชีวิต."

"อื้ม."

หลินเฟยตอบ.

การกลับมาอย่างมีชีวิตคือ? แม้ว่าเขาจะยืนเฉยๆและปล่อยให้มอนเตอร์เหล่านี้โ๗มตีเขา เขาก็กลับไปได้เหมือนเดิม.

แต่เขาพูดกับรองประธานว่าไปถึงครึ่งทางแล้ว.

เขาจะรู้ไหมว่าคนข้างนอกเป็นห่วง?

แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร จู่ๆ เขาก็ชะงัก.

"เวรเอ้ย!"

รองประธานโกรธจนขว้างปาการ์ดลงกับพื้นทันที.

"นี่?"

และหลินเฟยที่กำลังถือการ์ดอยู่ในถ้ำราวกับกำลังมองหาสัญญาณโทรศัพท์"ฮัลโหล?"

"โมชิ โมชิ?"

"ฮัลโหล?"

ไม่มีเสียงของประธานออกมาจากการ์ดอีกเลย.

"ดูเหมือนว่าสัญญาณจะหายไป"เด็กสาวเตือนจากด้านข้าง.

"ไม่เป็นไร สัญญาณมันห่วยมาก คิดถึงโทรศัพท์ของฉันเลย"หลินเฟยถอนหายใจ.

แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไร หลินเฟยก็เงียบ เขามองเข้าไปในความมืดและหรี่ดวงตาลงเล็กน้อย.

เด็กสาวรู้สึกถึงร่องรอยที่เลวร้ายได้ทันที เธอมองตามสายตาของหลินเฟยและเธอก็ตะลึง.

ในความมืด มีอัศวินสองตัวเดินเข้ามาอย่างช้าๆ!

อัศวินทั้งสองยังเป็นมอนเตอร์ มันสูงกกว่า 2 เมตรและดูเหมือนสวมชุดเกราะสีเขียวเข้มเรืองแสงในความมืด.

ตัวหน้าถือโล่ขนาดใหญ้พร้อมกับขวาขนาดใหญ่ในมืออีกข้าง.

ตัวหลังถือหน้าไม้ขนาดใหญ่อยู่ในมือของเขา.

เมื่อเห็นหลินเฟยและเด็กสาว มอนเตอร์ที่อยู่ด้านหน้าก็พุ่งเข้ามาทันที.

เด็กสาวขมวดคิ้วและพูด"มอนเตอร์นี่ไม่อ่อนแอเลย มันแข็งแกร่งกว่ากระทิงแกร่งและมันยังมีถึง 2 ตัวในถ้ำนี้!"

"อะไรก็ช่าง รีบจบแล้วกัน."

หลินเฟยเดินไปด้านหน้าและต่อยออกไป.

มอนเตอร์ใช้โล่ป้องกันหมัดของหลินเฟยทันที.

ผลก็คือ.

ตูม!

โล่ขนาดใหญ่แตกเป็นชิ้นๆ และแรงกระแทงที่มหาศาลก็ส่งมอนเตอร์ตัวนี้ออกไปไกล.

มอนเตอร์ที่อยู่ข้างหลังไม่มีเวลาแม้แต่จะยิง ดังนั้นมันเลยใช้มีดโจมตี.

ตูม!

หลังจากที่บินออกไป เขาไม่รู้ว่ามันไกลไหม แต่ถ้ำก็สั่นหลังจากรอไปสักพัก.

"ไปดูรอบๆ."

หลินเฟยพาเด็กสาวเดินต่อไป"มันต้องมีข่าวจากพระเจ้าอยู่ที่นี่แน่ๆ."

หลังจากที่เดินเข้าไปในอุโมงค์ที่ทอดยาวกว่า 10 นาที หลินเฟยและเด็ฏสาวก็ตัดหัวมอนเตอร์ไปกว่า 100 ตัวและทุกตัวก็ทรงพลังมากๆ.