ตอนที่ 35 ข้อตกลงหลังการสมรส
เซี่ยฉิงกงยังมีท่าทีโกรธอยู่เล็กน้อย ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะตื่นก่อนเธอเสียอีก แต่ก็ยังแกล้งทำเป็นหลับ ทำแบบนี้หมายความว่าไง ?
“นี่คือเตียงของผม ทำไมผมถึงนอนไม่ได้ล่ะ ?”
มู่เฉินฮ่าวค่อย ๆ ปรือตาขึ้นจ้องมองใบหน้าสวย ๆ ของเซี่ยฉิงกงราวกับจะมองให้ทะลุตัวเธอ
"คนไร้ยางอาย !"
เซี่ยฉิงกงโกรธขึ้นอีกเล็กน้อย
“งั้นผมจะทำให้คุณดูว่าอะไรคือหน้าด้าน”
ชายหนุ่มลุกขึ้น พร้อมกับที่พูดเขาก็วาดมือใหญ่ออกไปเบา ๆ แล้วเซี่ยฉิงกงก็ตกเข้าสู่อ้อมกอดของเขา
ปลายจมูกเธอได้กลิ่นหอมจาง ๆ กลิ่นนี้มันเยี่ยมมาก
ไม่เหมือนน้ำหอม หากแต่หอม มันแผ่กระจายออกมาจากร่างกายของมู่เฉินฮ่าว
ฉิงกงโกรธจนไฟลุก "คุณ..ปล่อยฉัน ทำไมคุณถึงได้เอาแต่ใจตัวเองนักนะ ?"
“ที่ตระกูลเซี่ยของคุณพยายามส่งคุณมาให้ผม ก็เป็นความต้องการของคุณเองไม่ใช่รึไง ? หรือคุณกล้าบอกว่าคุณไม่ได้คิดเช่นนั้น ?”
ปากของมู่เฉินฮ่าวยกโค้งพร้อมรอยยิ้มเย้ยหยัน นั่นยิ่งทำให้เซี่ยฉิงกงอารมณ์เสียมากขึ้น
คิดว่าตัวเองหล่อตายล่ะ ? ผู้หญิงทุกคนเลยต้องการคุณงั้นสิ ?
แต่ถ้าเป็นไปได้ ฉัน..เซี่ยฉิงกงขอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เลยจะดีกว่า !
ทั้งหยิ่ง ! ทั้งหลงตัวเอง ! แถมยังคิดเข้าข้างตัวเองอย่างที่สุด !
หรือบางที เขาอาจจะมีปัญหาทางจิต !
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เซี่ยฉิงกงก็ถามด้วยความสนใจ
"ฉันว่านะ.. มู่เฉินฮ่าว เมื่อครั้งที่คุณยังเด็ก คุณอาจเคยโดนทำร้ายจิตใจใช่หรือเปล่า ? ไม่เช่นนั้นทำไมคุณถึงคิดว่าคนอื่นจะคอยคิดทำร้ายคุณตลอดเวลาล่ะ ?”
"...”
"อืม ก็อาจจะใช่"
ครั้นเห็นมู่เฉินฮ่าวพยักหน้า เซี่ยฉิงกงก็รู้สึกสนใจขึ้น
“งั้นเล่าให้ฉันฟังก็ได้นะ ฉันเคยเรียนจิตวิทยาในมหาวิทยาลัย ฉันอาจจะช่วยคุณได้ !”
ริมฝีปากของมู่เฉินฮ่าวยกโค้งพร้อมรอยยิ้มกวน ๆ เขามองเซี่ยฉิงกงด้วยสายตาที่เฉียบคม และลึกล้ำพลางเอ่ยถามว่า
"จริงเหรอ ?"
“อึ้ม..”
เซี่ยฉิงกงพยักหน้าเล็ก ๆ ของเธอไม่ต่างจากไก่จิกข้าว
มู่เฉินฮ่าวพลิกตัวพร้อมกับกดเซี่ยฉิงกงลงบนเตียง พลางแนบร่างเธอไว้ บรรยากาศอันตรายแผ่กระจายไปทั่วห้อง
มู่เฉินฮ่าวรู้สึกเพียงว่าร่างของเขาเริ่มร้อนขึ้น และหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาก็น่าดึงดูดเสียเหลือเกิน
เขาเคยเห็นผู้หญิงสวย ๆ มามากมาย หากแต่เขาไม่เคยเห็นคนไหนที่สามารถกระตุ้นความรู้สึกของเขาได้เหมือนเซี่ยฉิงกง
ความคิดของมู่เฉินฮ่าวเริ่มล่องลอย ในใจเขามีเพียงหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น ...
"ผมขาดความรัก คุณช่วยผมหน่อย"
เซี่ยฉิงกงดิ้นรนเพื่ออิสระ เธอรู้สึกว่าการอยู่ในลักษณะนี้อันตรายเกินไป ...
ครู่หนึ่ง เธอรู้สึกทั้งโกรธทั้งอายจนหน้าแดงไปหมด
ครั้นเห็นท่าทางโกรธเคืองของเซี่ยฉิงกง มู่เฉินฮ่าวก็ยิ่งอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
"ลุกออกไป !"
เซี่ยฉิงกงกล่าวอย่างโกรธเคือง
“ไหนบอกว่าอยากช่วยผมไง ?”
"คุณ…"
มีเสียงเคาะประตู
มู่เฉินฮ่าวปล่อยเซี่ยฉิงกง และลุกขึ้นด้วยท่าทีที่ไม่รีบร้อน เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า
"เข้ามาสิ"
ไม่กี่วินาทีต่อมา อาเจิ้งก็เข้ามา ครั้นเห็นว่าเสื้อผ้าของเซี่ยฉิงกงยับยุ่งเล็กน้อย เขาก็คิดได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อครู่
"ผมมาผิดเวลาไปหน่อย เอ่อ ไว้ผมจะกลับมาใหม่อีกครั้ง…”
เซี่ยฉิงกงกำลังจะอธิบาย หากแต่มู่เฉินฮ่าวกลับพูดว่า "อืม..."
...
เซี่ยฉิงกงพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ผู้ชายคนนี้ ... บ้าบอจริง ๆ ...
"ไม่จำเป็น อาเจิ้ง ! มีอะไรจะพูดก็พูดเถอะ !"
เซี่ยฉิงกงรีบหยุดอาเจิ้งที่กำลังจะผละออกไป หากอาเจิ้งออกไป มู่เฉินฮ่าวก็จะต้องทำสิ่งที่โหดร้ายตามแบบฉบับของเขาอีกล่ะสิ ? ดังนั้น เธอต้องหาเกราะกำบังภัย
อาเจิ้งเหลือบมองมู่เฉินฮ่าว ให้มู่เฉินฮ่าวพยักหน้าก่อนที่เขาจะพูด
แต่สิ่งที่ไม่มีใครเห็นก็คือรอยยิ้มบนมุมปากของมู่เฉินฮ่าว
"นายน้อย ทุกสิ่งที่ให้เตรียมถูกจัดเตรียมไว้หมดแล้ว" อาเจิ้งกล่าวด้วยความเคารพ
"อืม งั้นก็เอามาให้เธอ"
อาเจิ้งยื่นข้อตกลงในมือเขาให้เซี่ยฉิงกง
เซี่ยฉิงกงนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย ครั้นเธอเปิดออกอ่าน ก็เห็นตัวอักษรสี่ตัวบนเอกสาร
‘ข้อตกลงหลังการสมรส’
"มู่เฉินฮ่าว..นี่มันอะไรกัน ?"
"อ่านไม่ออกหรือ ? นี่คือข้อตกลงหลังการสมรส"
***จบตอน ข้อตกลงหลังการสมรส***
