บทที่ 204 เธอจะยอมรับ
เย่โม่พยักหน้าอย่างหนักแน่น “พูดมาเถอะ...ขอแค่เป็นเรื่องที่ทำได้ผมก็จะทำให้” สายตาของหนิงชิงเชวี่ยดูสับสนเลื่อนลอยอยู่บ้าง คล้ายกับคิดถึงเรื่องอันไกลแสนไกล...เย่โม่เองก็ไม่ได้เร่งรัดอะไร ผ่านไปครู่หนึ่งเธอจึงพูดออกมาเบาๆ “ถ้าเกิดวันนึงนายตามหาลั่วอิงเจอ...นายจะลืมฉันมั้ย? นายจะพาฉันไปหาเธอรึเปล่า?” ...