ตอนที่88 มันน่าอายเกินไปที่จะเรียกว่าการแปรธาตุ

ตอนที่88 มันน่าอายเกินไปที่จะเรียกว่าการแปรธาตุ

“ดาวอังคารไม่มีดาวบริวารเหรอ?” เฟร็ดกำลังทำการบ้านของเขา ไม่นานมานี้ เขาค้นพบว่าเขาลืมการบ้านวิชาดาราศาสตร์ไปแล้ว และตอนนี้เขาทำได้เพียงเร่งมือเท่านั้น

　　 "ดาวอังคารมีดาวบริวาร 2 ดวง แต่ดาวบริวารมีขนาดค่อนข้างเล็ก" ขณะพลิกอ่านหนังสือ อัลเบิร์ตตอบคำถามของเฟร็ดว่า "ยิ่งเข้าใกล้ดวงอาทิตย์มากเท่าไร ก็ยิ่งมีโอกาสเกิดดาวบริวารน้อยลงเท่านั้น ดาวพุธและดาวศุกร์ไม่มีดาวบริวาร"

　　 "นั่น... ดาวพุธกับดาวศุกร์ใครอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากกว่า" เฟร็ดยังคงถามต่อไป

　　 "ดาวพุธอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากกว่า"

　　 "ในที่สุดก็ตามเสร็จ ช่วยฉันเช็คหน่อยว่ามีอะไรผิดไหม" ไม่กี่นาทีต่อมา เฟร็ดยืดอกและส่งกระดาษข้ามโต๊ะไปให้อัลเบิร์ตที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

　　การบ้านวิชาดาราศาสตร์คือการวาดแผนที่โหราศาสตร์ระบบสุริยะ บนแผนที่ คุณต้องวาดดาวเคราะห์ขนาดใหญ่สองสามดวงอย่างละเอียด และคุณต้องทำเครื่องหมายชื่อดาวเคราะห์และจำนวนดาวบริวาร

　　 อัลเบิร์ตเหลือบดูแผนภูมิโหราศาสตร์บนกระดาษและเห็นปัญหากับการบ้านของเฟร็ด เขาเตือนเขาว่า "ตำแหน่งของดาวเสาร์และดาวพฤหัสบไม่ถูกต้อง"

　　 เฟร็ดหยิบกระดาษและเปลี่ยนตำแหน่งของดาวเสาร์และดาวพฤหัสบดีทันที

　　 หลังจากทำการบ้านเสร็จ เฟร็ดยืดตัว หันไปมองจอร์จที่อยู่ข้างๆ เขาแล้วถามว่า “นายทำเสร็จแล้วเหรอ?”

　　 จอร์จพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา: "ฉันทำเสร็จไปนานแล้ว"

　　 เฟร็ดแสร้งทำเป็นโกรธและพูดว่า: "คนทรยศ นายแอบทำการบ้านโดยไม่บอกฉัน"

　　 “ตอนนั้นฉันขอให้นายมาทำด้วยกัน แต่นายไม่มาทำเอง นายจะโทษใครได้” จอร์จอดไม่ได้ที่จะกลอกตาใส่เฟร็ด "ฉันยังจำสิ่งที่นายพูดตอนนั้นได้นะ..."

　　 “เสร็จแล้วก็เอามาลอกด้วย” ลี จอร์แดนยิ้ม

　　 “ใช่ เมื่อกี้นายพูดแบบนั้น”

　　 “นายไม่ได้ให้ฉันลอก”

　　 “ก็นายไม่พูด!”

　　 ฝาแฝดเริ่มทะเลาะกันอย่างทุกวันอีกครั้ง อันที่จริงทั้งสองคนยุ่งเกินไป หากพวกเขายุ่งมาก พวกเขาจะไม่มีเวลาทำสิ่งเหล่านี้

“อ่านหนังสืออะไรอีกล่ะ” ลี จอร์แดนถามด้วยความสงสัย เขากำลังเขียนการบ้านวันนี้ พวกเขาจะคุ้นเคยกับการทำการบ้านกับอัลเบิร์ตเสมอ ข้อดีคือถ้ามีคำถามอะไรถามได้ทันที ซึ่งมันทำให้เสร็จเร็วกว่าทำการบ้านด้วยตัวเองมาก

　　 "การเล่นแร่แปรธาตุแบบคนโง่" อัลเบิร์ตพลิกหนังสือกลับด้านและแสดงปกหนังสือให้เขาดู หนังสือเล่มนี้คือ "การเล่นแร่แปรธาตุอย่างง่าย" นำเสนอโดยศาสตราจารย์บรอด

"ดูเหมือนว่าจะไม่มีวิชาการเล่นแร่แปรธาตุในโรงเรียน" แองเจลิน่าเดินมาทางด้านนี้ และถือกล้องโทรทรรศน์ตัวเดียวที่จะใช้ในวิชาดาราศาสตร์ในมือของเธอ ยืนอยู่ข้างหลังอัลเบิร์ตและถามว่า: "ว่าแต่ นายจะไปเมื่อไร ใกล้จะถึงเวลาเรียนแล้ว"

　　 “รออีกสิบนาที” อัลเบิร์ตหยิบนาฬิกาพกออกมา "ฉันไม่อยากอยู่บนหอคอยเพื่อตากลม"

　　 เขาวางนาฬิกาพกไว้ข้าง ๆ และมองดูหนังสือในมือต่อไป น่าเสียดายที่หนังสือเล่มนี้ค่อนข้างบาง และอ่านแล้วก็ยังไม่สามารถนับเป็น1ใน100ของภารกิจได้

　　 ผู้เขียน "การเล่นแร่แปรธาตุอย่างง่าย" คือ ซองโก้

　　 ใช่แล้ว มันคือ ซองโก้ จากร้านของเล่นตลกซอกโก้ ในฮอกมี้ดส์

　　 พูดตามตรง เมื่ออัลเบิร์ตเห็นชื่อผู้แต่งหนังสือเล่มนี้เป็นครั้งแรก เขาแปลกใจมาก

　　 แน่นอน เดาได้ไม่ยากว่าเจ้าของร้านของเล่นตลกจะเขียนหนังสืออะไร

　　 หนังสือเล่มนี้กำลังบอกทุกคนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างคาถาและการเล่นแร่แปรธาตุ

　　 เสื้อคลุมล่องหนที่เดิมฟังดูสูง กลายเป็นเสื้อคลุมที่มีคำสาปที่ทำให้มองไม่เห็นในหนังสือเล่มนี้

　　 ใช่ สิ่งนี้กลายเป็นอุปกรณ์การเล่นแร่แปรธาตุที่เรียกว่า

　　คาถาตาบอดสามารถอำพรางวัตถุ ทำให้วัตถุนั้นกลายเป็นหินที่ไม่เด่นตามข้างถนนหรืออย่างอื่น

　　 อย่างไรก็ตาม ในสายตาของพ่อมดบางคน การใช้ คาถานี้บนเสื้อคลุมนั้นไม่ได้ซ้ำซ้อนอย่างไม่ต้องสงสัย และพวกเขาก็สามารถใช้มันได้ด้วยตัวเอง

　　 อัลเบิร์ตพลิกดูมัน และเขาพบวิธีสร้างเครื่องรางจริงๆ

　　 แต่ตามคำแนะนำในหนังสือเล่มนี้ไม่ได้ใช้ต้นไม้เพื่อสร้างเครื่องรางไว้คุ้มครอง แต่ใช้คาถาขับไล่สร้างขึ้นแทน

　　เครื่องรางที่สร้างโดยคาถาประเภทนี้สามารถขับไล่สิ่งมีชีวิตที่มืดบางตัวได้ แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้เกิดปัญหาในการสวมใส่

　　 เมื่อคุณพกเครื่องรางชนิดนี้ติดตัวไปด้วย เป็นเรื่องยากที่จะได้รับจดหมายของนกฮูก คาถาขับไล่บนเครื่องรางจะขับไล่นกฮูกด้วย

　　พ่อมดที่มักจะใช้วิธีนี้ในการทำเครื่องราง ระดับการใช้เวทมนตร์มักจะอยู่ในระดับปานกลาง และพวกเขาไม่สามารถใช้คาถาขับไล่อีกต่อไป

　　 "การเล่นแร่แปรธาตุอย่างง่าย" ยังบันทึกวิธีการผลิตของการเล่นตลกและเรื่องตลกด้วย อย่างไรก็ตาม นักเล่นแร่แปรธาตุส่วนใหญ่ไม่ต้อนรับสิ่งแปลกประหลาดเหล่านี้

　　 หลังจากอ่านหนังสือทั้งเล่ม อัลเบิร์ตรู้สึกเพียงคำเดียว: พูดไม่ออก

　　 สิ่งที่น่าละอายที่สุดคือในตอนท้ายของหนังสือเล่มนี้ ยังมีของเล่นแร่แปรธาตุที่อ้างว่าสามารถขับไล่แวมไพร์ออกไปได้ นั่นคือกระเทียมกางเขน

　　 อัลเบิร์ตแทบหัวเราะเมื่อเห็นชื่อนั้น

　　 เกือบจะเหมือนกับชื่อ ใช้หลักการที่แวมไพร์เกลียดกระเทียมเพื่อสร้างกากบาทที่มีกลิ่นกระเทียม

　　วิธีทำกระเทียมกางเขนแบบง่ายๆ มีดังนี้

　　 ในการทำไม้กางเขน ให้ใช้แอลกอฮอล์สกัดกระเทียม ให้ความร้อนและผสมของเหลวที่สกัดแล้วกับขี้ผึ้งหรือน้ำมันหอมระเหยในอ่างน้ำ แล้วทาส่วนผสมลงบนกากบาทเพื่อทำให้กากบาทเต็มไปด้วยกระเทียม...

　　 ถือไม้กางเขนกลิ่นกระเทียมติดตัวไปด้วย คงสัมผัสได้ถึงความสุขที่อธิบายไม่ถูก

　　 หนังสือเล่มนึ้คือความอับอายของการเล่นแร่แปรธาตุจริงๆ!

　　 “การเล่นแร่แปรธาตุน่าสนใจไหม?” เฟร็ดถามด้วยความสงสัยน่าสนใจ? ไม่ การเล่นแร่แปรธาตุไม่น่าสนใจ แต่หนังสือเล่มนี้น่าสนใจมาก อัลเบิร์ตปิดหนังสือแล้วยื่นให้เฟร็ด "หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้ ความเข้าใจในการเล่นแร่แปรธาตุของฉันเปลี่ยนไปอย่างมาก"

　　 “ขอฉันดูหน่อย…” เฟร็ดพลิกหน้าไปสองสามหน้าแล้วพูดอย่างเสียใจ “หนังสือเล่มนี้ยังค่อนข้างสูงเกินไปที่เราจะเข้าใจ”

　　 "ถ้ามีการเล่นแร่แปรธาตุ มันควรจะเป็นหลักสูตรเสริมในชั้นปีที่ 3 แต่ฮอกวอตส์ไม่มี" เฟร็ดพูดด้วยความเสียใจ

　　 "ให้ฉันดู." จอร์จหยิบหนังสือขึ้นมา และทันใดนั้นเขาก็ตะโกน ทำเอาคนข้างๆ ตกตะลึง

　　 “นายเป็นบ้าอะไร” ลี จ้องที่จอร์จ ด้วยอารมณ์ไม่ดี

　　 “ฟังนะ นายคงไม่รู้ว่าใครเป็นคนเขียนหนังสือเล่มนี้”

　　 “ใครเขียน?”

　　 "ซองโก้" จอร์จสนใจอย่างมากจากวิธีการด้านบนนี้ในการทำอุปกรณ์ประกอบฉากตลก

　　 "ซองโก้จากร้านของเล่นตลกซองโก้?" หลายคนถามด้วยความสงสัย

　　 "ใช่ เขาเอง" แม้ว่าจอร์จจะทำหน้าบูดบึ้ง อัลเบิร์ตก็เก็บหนังสือไว้ในกระเป๋าของเขา “ไปเถอะ เวลาใกล้จะหมดลงแล้ว หากนายสนใจ ก็ยังมีเวลาอีกนาน ยังไงซะ หนังสือก็อยู่ที่นี่”

　　 “ว่าแต่ ทำไมนายถึงสนใจเรื่องนี้ล่ะ” จอร์จถามด้วยความสงสัยขณะเดินขึ้นบันไดเวียน

“ฉันบังเอิญพูดเกี่ยวกับการป้องกันตัวจากศาสตร์มืดเมื่อฉันคุยกับศาสตราจารย์บรอด เขาแนะนำให้ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้ ดังนั้นฉันจึงยืมมันมา” อัลเบิร์ตมองอย่างหมดหนทาง: "เปล่า ฉันไม่ได้คาดหวัง เนื้อหาของหนังสือเล่มนี้เกินความคาดหมายของฉันจริงๆ"

　　 หลังจากอ่าน "การเล่นแร่แปรธาตุอย่างง่าย" แล้ว ความเข้าใจในการเล่นแร่แปรธาตุของอัลเบิร์ตรู้สึกผิดพลาด ของในหนังสือเป็นการเล่นแร่แปรธาตุจริงหรือ?

　　 ในเรื่องนี้ อัลเบิร์ตขอเก็บข้อสงสัยของเขาเอาไว้