185 - อานุภาพปืนใหญ่มังกรอัคคี

185 - อานุภาพปืนใหญ่มังกรอัคคี

มีเข็มอย่างน้อยยี่สิบเล่มที่ถูกซัดออกไปข้างหน้า เอี้ยนลี่เฉียงเหวี่ยงแขนของเขาอย่างต่อเนื่องด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ โดยส่งเข็มบินทั้งหมดออกไปภายในเวลาไม่ถึงครึ่งวินาที

เข็มบินพุ่งเข้าหาโม่เล้งจากทุกทิศทุกทาง มุ่งไปที่หัว คอ หลัง หน้าอก หน้าท้อง แขนและขาของเขา… และยังมีอีกมากมายที่มุ่งเข้าหามุมอับสายตาซึ่งโม่เล้งยากที่จะมองเห็น

เข็มบินถูกอาบด้วยพิษ เอี้ยนลี่เฉียงจะสามารถแก้แค้นได้สำเร็จตราบใดที่มีหนึ่งเล่มในนั้นสะกิดโดนเป้าหมาย

อย่างไรก็ตามเอี้ยนลี่เฉียงยังคงประเมินความสามารถของนักรบขั้นสูงต่ำเกินไป

เพราะว่าตอนนี้โม่เล้งไม่ได้เป็นเพียงนักรบขั้นสูงทั่วไปเท่านั้น แต่เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญที่กำลังจะก้าวไปสู่การเป็นปรมาจารย์นักรบ

เขามีพลังมากเกินไปเมื่อเทียบกับเอี้ยนลี่เฉียง มันเปรียบได้กับดวงอาทิตย์และหิ่งห้อย

ดวงตาของโม่เล้งซึ่งถูกปิดอยู่ตลอดเวลาจู่ๆก็เปิดออกเมื่อเข็มบินอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่ถึงวา ระหว่างการซุ่มโจมตีอย่างรวดเร็วแสงสว่างวาบผ่านดวงตาของเขา ขณะที่เขาเอนตัวไปด้านข้างด้วยวิธีแปลกๆ

ดิง! ดิง! ดิง! เกิดเสียงกรุ๊งกริ๊งเล็กๆ หลายชุดพร้อมกัน

ครึ่งหนึ่งของเข็มบินของเอี้ยนลี่เฉียงตกลงไปที่พื้นทันทีโดยไม่กระทบกับเป้าหมาย ในขณะที่อีกครึ่งหนึ่งถูกทำลายด้วยดาบแวววาวของโม่เล้ง

หากโม่เล้งเป็นเพียงนักรบหรือนักรบขั้นสูง มันจะเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะหลบเข็มบินของเอี้ยนลี่เฉียง น่าเสียดายที่โม่เล้งนี้มีพลังมากเกินกว่านั้นไปแล้ว

"ใคร!?"

ด้วยการตะโกนอย่างเยือกเย็น ร่างของโม่เล้งที่มีผมสีขาวก็พุ่งเข้าหาเอี้ยนลี่เฉียงราวกับสายฟ้า

เอี้ยนลี่เฉียงโบกมือและส่งเข็มบินอีกสองเล่มไปทางโม่เล้ง ในเวลาเดียวกันเขาก็รีบวิ่งไปที่ทางออกของถ้ำ แสร้งทำเป็นหนี

เข็มทั้งสองบินขึ้นไปในอากาศและถูกทำลายด้วยดาบยาวในมือของโม่เล้ง โม่เล้งเหลือบเห็นใบหน้าของเอี้ยนลี่เฉียงซึ่งถูกปิดบังด้วยหน้ากากสีดำก่อนที่เขาจะไล่ตามเอี้ยนลี่เฉียงทันที

เมื่อเทียบกับสถานที่ที่มีหลุมขนาดใหญ่บนภูเขา ทางเดินในถ้ำซึ่งสูงไม่ถึงสองเมตรนั้นยาวและแคบ อย่างมากที่สุดมีเพียงสองคนเท่านั้นที่สามารถผ่านมันไปได้ในแต่ละครั้ง

ด้วยโม่เล้งที่กำลังไล่ตามหลัง เอี้ยนลี่เฉียงจึงได้ปลดปล่อยเก้ากระบวนท่าเงาสายลมอย่างเต็มกำลัง ในขณะเดียวกันมือของเขายังยิงเข็มพิษออกไปอย่างต่อเนื่อง

เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกว่าโม่เล้งอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่วา เอี้ยนลี่เฉียงก็หยิบปืนใหญ่มังกรอัคคีที่เขาซ่อนไว้ออกมา

ในขณะที่ยังคงวิ่งด้วยความเร็วสูง เขาหมุนไปรอบๆกลางอากาศและเล็งปืนใหญ่มังกรอัคคีไปที่โม่เล้งซึ่งกำลังวิ่งเข้าหาเขา

เอี้ยนลี่เฉียงเห็นสีหน้าของโม่เล้งบิดเบี้ยวทันที

นี่คือช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาย ทั้งสองได้พยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะสังหารฝ่ายตรงข้ามก่อน

เอี้ยนลี่เฉียงกดไกปืนซึ่งเล็งไปที่โม่เล้ง ส่วนโม่เล้งก็เขวี้ยงดาบยาวมุ่งเข้าหาเอี้ยนลี่เฉียง

มังกรไฟสีขาวที่ลุกโชติช่วงพุ่งไปทางที่โม่เล้ง มันกินเนื้อที่ว่างทุกตารางนิ้วในทางเดินแคบๆ ทำให้ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้

ช่วงเวลาหนึ่งที่อุณหภูมิสูงที่แผดเผาทำให้เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกราวกับว่าเขากำลังยืนอยู่หน้าเตาหลอมเหล็ก

ดาบยาวของโม่เล้งเฉือนผ่านเปลวไฟขณะที่เขาบินไปทางเอี้ยนลี่เฉียงอย่างรวดเร็วเช่นกัน เปลวเพลิงเข้าปกคลุมดาบยาว ทำให้ความเร็วของดาบในอุโมงค์ช้าลงชั่วขณะ

ในช่วงเวลาสั้นๆนี้เองที่เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกว่ามีบางอย่างแหลมคมพุ่งมาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เขาใช้ท่อโลหะของปืนใหญ่มังกรอัคคีในมือทุบเข้ากับดาบที่เปล่งประกายในขณะที่เขาหันหลังและกระโดดไปด้านข้างโดยไม่ลังเล

และในไม่ช้าเอี้ยนลี่เฉียงก็รู้สึกเย็นที่แขนของเขา หลังจากนั้นไม่นานร่างกายของเขาทั้งหมดถูกส่งกลับไปโดยแรงกระแทกมหาศาลก่อนที่เขาจะตกลงบนพื้นอย่างหนัก

ขั้นตอนสุดท้ายของการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดจบลงในเวลาไม่ถึงวินาที

เอี้ยนลี่เฉียงซึ่งล้มลงกับพื้นรีบหันศีรษะกลับมาดูและเห็นดาบยาวที่โม่เล้งโยนเข้าหาเขาปักอยู่ที่พื้นข้างๆกับตำแหน่งที่เขาอยู่

ปลายดาบยาวแทงทะลุเสื้อผ้าสองสามชั้นที่เขาสวมอยู่ มันทิ้งบาดแผลที่ไม่รุนแรงและไม่เบาไว้ที่แขนของเขา และมันทำให้เขาล้มลงกับพื้นพร้อมๆกัน

"อ๊ากกกกกกก!!!!"

เสียงกรีดร้องอันน่าสะพรึงกลัวดังก้องไปทั่วอุโมงค์ ชายคนหนึ่งจมอยู่ในเปลวเพลิงสีขาวกรีดร้องเสียงดังขณะที่เขาเหวี่ยงแขนและขาไปรอบๆ ราวกับแมลงวันหัวขาด

เขาพุ่งตรงมายังที่ที่เอี้ยนลี่เฉียงอยู่ พร้อมกับตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

"ไอ้ลูกหมาข้าจะฆ่าเจ้า!!"

ร่างกายของโม่เล้งถูกห่อด้วยเปลวเพลิงประหลาด

เอี้ยนลี่เฉียงนอนอยู่บนพื้น โดยไม่ได้ลุกขึ้น เขาส่งเข็มบินอีกสองเข็มออกไปอีกครั้ง ซึ่งพวกมันก็หายเข้าไปในร่างที่ถูกเปลวไฟดูดกลืน

“ข้าจะฆ่าเจ้า…”

เสียงกรีดร้องในถ้ำหยุดลงกะทันหัน เมื่อร่างมนุษย์ที่อยู่ห่างจากเอี้ยนลี่เฉียงไม่กี่วาล้มลงกับพื้น ร่างกายของเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวและนอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น

เอี้ยนลี่เฉียงสูดอากาศบนพื้นครู่หนึ่งก่อนจะเอื้อมมือไปดึงดาบยาวที่ทะลุผ่านชั้นเสื้อผ้าของเขาสองสามชั้นออกมา จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น

เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงนึกย้อนกลับไปถึงฉากนี้ เขาก็รู้สึกสั่นไหวจนถึงแก่น นี่เป็นการดิ้นรนระหว่างชีวิตและความตายอย่างแท้จริง

ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าปฏิกิริยาตอบสนองของโม่เล้งจะเร็วขนาดนี้ แม้กระทั่งสามารถหลบเข็มบินในขณะที่กำลังนั่งบ่มเพาะอยู่

โดยเฉพาะดาบยาวที่ถูกโยนออกมาในครั้งสุดท้าย

หากไม่ใช่เพราะปืนใหญ่มังกรอัคคีชะลอความเร็วของดาบยาวลงไปบ้าง อีกทั้งความเร็วในการตอบสนองของเอี้ยนลี่เฉียงก็เพิ่มขึ้นพอสมควร การโจมตีครั้งสุดท้ายของโม่เล้งจะเจาะทะลุหน้าอกของเขาอย่างแน่นอน

โดยไม่ต้องสงสัยโม่เล้งเป็นคนที่ตกอยู่ในความประหลาดใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เขาไม่มีวันคิดว่าเอี้ยนลี่เฉียงจะพกอาวุธที่น่ากลัวอย่างปืนใหญ่มังกรอัคคีมายิงใส่เขา

เป็นเพราะเอี้ยนลี่เฉียงมีปืนใหญ่มังกรอัคคีเขาจึงพยายามล่อหลอกโม่เล้งให้ตามมายังที่แคบที่สุดของถ้ำและลงมือสังหารภายในการโจมตีเพียงครั้งเดียว

เอี้ยนลี่เฉียงรอดชีวิตและโม่เล้งตาย นี่คือผลลัพธ์สุดท้าย ผู้เชี่ยวชาญระดับนักรบขั้นสูงสุดถูกเอี้ยนลี่เฉียงฆ่าในถ้ำแปลกๆนี้

เอี้ยนลี่เฉียงถือดาบของโม่เล้งไว้ในมือและไปที่ศพซึ่งยังคงไหม้อยู่ เขายกดาบขึ้นและฟันศพของโม่เล้งอย่างรุนแรงหลายสิบครั้งราวกับว่าเขากำลังระบายความโกรธแค้น

หลังจากแน่ใจว่าโม่เล้งจะไม่ตายไปมากกว่านี้ เขาก็หันกลับมาและหยิบกระบอกโลหะที่เหลืออยู่ของปืนใหญ่มังกรอัคคีแล้วหันหลังออกจากถ้ำอย่างรวดเร็ว...

บรรยากาศภายนอกถ้ำยังมืดและอึมครึมเช่นเคย เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในถ้ำใช้เวลาเพียงไม่ถึงครึ่งนาที ทางคดเคี้ยวเข้าไปในถ้ำบนภูเขาทำให้มองไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายใน

สองนาทีต่อมา เอี้ยนลี่เฉียงก็มาถึงหุบเขาที่เต็มไปด้วยวัชพืชและโครงกระดูกอยู่ทุกหนทุกแห่ง เขาโยนดาบยาวและกระบอกโลหะลงบนพื้น

หลังจากนั้นไม่นานร่างของเอี้ยนลี่เฉียงก็ผสานเข้ากับความมืดในชั่วพริบตา

เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงกลับมาที่ลานเล็กๆของเขาในหมู่บ้านอู๋หยางอย่างเงียบๆ 'ฟืน' ภายในถ้ำก็ค่อยๆหรี่ลงและหรี่ลงจนไม่เหลืออะไรนอกจากกองขี้เถ้า...