บทที่ 132 ใกล้มากขึ้น
มุมมองของสแตนนาร์ดเบอร์วิค: ท้องของฉันเฉื่อยด้วยคำพูดจากลางสังหรณ์ของหน่วยสอดแนม นี่คือสิ่งที่ฉันคิด เรามาที่นี่ก็เพื่อสิ่งๆนี้ หลังจากเสร็จจากเรื่องนี้แล้วฉันก็จะกลับบ้านไปพักสักหน่อยและได้นอนบนเตียงจริงๆสักที ได้กินอาหารปรุงแต่งรสจัดจ้านไม่ใช่เพื่อยังชีพ แต่ทำไมฉันถึงกลัวเรื่องนี้จัง? “หัวหน้าครั...
