ตอนที่ 646 มีเรื่องให้ต้องกังวลมากเกินไป
“ที่รัก ผมเป็นห่วงคุณนะ” เหมาเยซื่อถอนหายใจแล้วดึงเธอเข้ามากอด
เขาวางมือบนศีรษะของเธอแล้วพูดอย่างกังวลว่า “คุณยังจะคิดว่าผมพูดจาน่าเบื่อได้อีกเหรอ? นี่เป็นครั้งแรกที่คุณต้องเดินทางไปไกล หลังจากการแต่งงานของเรา อีกอย่างคุณต้องไปตั้งหลายเดือน ผมเป็นห่วงคุณ”
“กลัวว่าคุณจะดูแลตัวเองไม่ไหว หากมมีผมอยู่ข้าง ๆ”
“ผมกลัวว่าคุณจะถูกคนอื่นทำร้ายและรังแก ถ้าผมไม่อยู่...”
“ผมมีเรื่องให้กังวลมากเกินไปแล้ว”
“เพราะอย่างนั้น ผมอยากให้คุณสัญญากับผม ถ้าใครกล้ารังแกคุณและทำให้คุณเสียใจ คุณต้องไม่อดทนเก็บมันไว้คนเดียว”
“หรือต้องไม่ปิดบังเรื่องอะไรต่อผม สัญญาจะได้ไหม”
เฉียวเมียนเมียนพิงหน้าอกและฟังเสียงหัวใจของเขา
เขายังคงจู้จี้
เป็นสิ่งที่แตกต่างจากเหมาเยซื่อในยามปกติจริง ๆ
เขาไม่เคยพูดจากยืดเยื้อขนาดนี้มาก่อน
เขาทำตัวแปลก ๆ เพียงเพราะเขาเป็นห่วงเธอ
เฉียวเมียนเมียนอธิบายไม่ได้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร เธอเอื้อมมือไปโอบรอบเอวที่ผอมบางของเขา ดวงตาของเธอเริ่มเปียกชื้น
ในอดีต เธอไม่รู้สึกอะไรเมื่อต้องไปถ่ายทำที่ต่างเมือง
คนเดียวที่เธอไม่อาจทนห่วงได้คือเฉียวเฉิน
ส่วนซูเจ๋อนั้น...
เธอดูเหม่อนจะไม่ได้ห่วงเหมือนตอนนี้
แม้ว่าพวกเขาจะจากกันเพียงชั่วขณะ แต่เธอก็ไม่รู้สึกมีความสุขหรือตื่นตเน
จู่ ๆ เธอก็นึกขึ้นได้...
บางทีที่ผ่านมาเธออาจไม่ได้ชอบซูเจ๋อ
เขาชอบเธอ แต่ก็ไม่ได้ลึกซึ้งอะไร
นั่นคือเหตุผลที่เธอสามารถลืมเขาได้อย่างรวดเร็ว หลังจากที่เขาหักหลังเธอ
เธอเพิ่งจะรู้จักเหมาเยซื่อได้ไม่นาน
แต่ไม่รู้ตัวเลย ว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้ครอบครองสถานที่ในใจของเธอไปเสียทั้งหมด เขากลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเธอไปแล้ว
เธอลังเลที่จะต้องจากเขา
“ค่ะ ฉันสัญญา” เฉียวเมียนเมียนฟังเสียงหัวใจของเขาและกอดเขาให้แน่นยิ่งขึ้น
“ฉันจะดูแลตัวเองให้ดี ฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองเสียใจ และจะไม่ยอมให้ใครมารังแกเด็ดขาด”
“ฉันสัญญา ว่าจะต้องอยู่ได้อย่างสบาย ๆ ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า”
“ไม่ต้องห่วง ฉันเคยไปถ่ายทำที่ต่างเมืองมาแล้ว ฉันไม่ใช่เด็ก ๆ อีกต่อไปแล้วนะ ฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองมีชีวิตที่เลวร้ายค่ะ”
“คุณไม่ได้บอกว่าคุณจะทักทายผู้กำกับไป๋เหรอคะ ฉันจะวีดีโอคอลหาคุณทุกวันเพื่อรายงานสถานการณ์ ตกลงไหม รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยัง?”
“ถ้าไป๋ซู๋ดูแลคุณ ผมก็รู้สึกสบายใจขึ้นแล้วล่ะ”
เหมาเยซื่อกระชับแขนของเขา ต้องการกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา อยากจะพาเธอไปทุกที่ที่เขาไป จะได้ไม่ต้องแยกจากกันอีกต่อไป
“ยังไงก็ตาม คูรไม่ต้องกังวลว่าจะทำให้เขาลำบากใจ เขาเป็นหนี้บุญคุณผมอยู่ ถ้าคุณมีอะไรก็ไปหาเขาเถอะ เขาไม่กล้าที่จะไม่จัดการให้คุณ”
“ค่ะ”
“อีกอย่าง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น คุณต้องบอกสามีเป็นคนแรก ถ้าผมจัดการไม่ได้ คุณค่อยไปหาเขา”
“ค่ะ”
เมื่อนึกถึงวิธีที่เฉียวเมียนเมยีนยกย่องไป่ซู๋ ในด้านความสามารถของเขา ดูเหมือนเธอจะชื่นชมเขา
เหมาเยซื่อไม่ต้องการให้พวกเขาโต้ตอบกันมากเกินไป
