บทที่ 14 ปราสาทโซโลเอล

บทที่ 14 ปราสาทโซโลเอล

มันไม่ถูกต้องที่จะเรียกสิ่งนี้ว่าพื้นดันเจี้ยน เพราะมันดูเหมือนโลกโดยตัวของมันเอง มีต้นไม้ใหญ่อยู่รอบตัวเรา และบนขอบฟ้า มีปราสาทขนาดมหึมาปรากฏให้เห็น นี่คือ [ปราสาทโซลาเอล]

ปราสาทถูกสร้างขึ้นในสไตล์ยุคกลางและมีรูปลักษณ์ที่โอ่อ่าซึ่งกำหนดตัวเองไว้กับทุกสิ่งที่มองไปทางปราสาท ปราสาทแห่งนี้มีมอนสเตอร์ระดับ C มากกว่าร้อยตัวและไททันขนาดมหึมาที่เราจะต้องเผชิญในไม่ช้า

แอนเดอร์สันเริ่มพูดเมื่อเราเดินไปที่ปราสาท "เมื่อประตูนั้นเปิดออก เราจะเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ระดับ C จำนวน 10 ตัว พวกมันสร้างขึ้นจากวัสดุคล้ายหินที่แข็งแกร่งมากซึ่งต้องใช้สกิลที่สร้างความเสียหายอย่างมากในการทำลาย เราจะต้อง บุกเข้าไปในห้องต่างๆ ที่บรรจุสัตว์ประหลาดที่เหมือนรูปปั้นเหล่านี้เพื่อไปให้ถึงบอสในห้องโถงใหญ่ของปราสาท ฉันจะปกปิด ไดนา และ สเตซี่ เอง" เขาชี้ไปที่ผู้หญิงสองคนที่สวมเสื้อคลุม “และคุณสองคน” เขาพูดพร้อมชี้ไปที่ฮันเตอร์สองคนที่ถือโล่ขนาดใหญ่ “จะปกปิดราเชลและ...โนอาห์ ฉันไม่ต้องการความผิดพลาดใด ๆ มั่นใจในสกิลของคุณและโจมตีเพื่อฆ่า”

คนอื่นๆ ในกลุ่มพยักหน้าอย่างเข้าใจ และในไม่ช้าเราก็ใกล้ปราสาทซึ่งเปิดประตูเพื่อแสดงห้องขนาดใหญ่ที่มีรูปปั้นสิบรูปยืนอยู่นิ่งๆ

ทันทีที่เราเข้าไป รูปปั้นสูงสามเมตรและมีแสงสีทองก็ลืมตาเปล่าและเดินเข้ามาหาเรา สัตว์ประหลาดอันดับ C ทั้งสิบตัวกระจายไปทั่วห้องและพุ่งเข้ามาด้วยรูปแบบครึ่งวงกลม

แอนเดอร์สันพุ่งเข้ามาก่อนโดยมีผู้วิเศษสองคนตามหลังเขาไปทางขวา ร่ายคาถาของพวกเขาแล้ว รถถังทั้งสองพยักหน้ามาที่ฉันและราเชลและเดินไปอีกด้านหนึ่ง ชนกับรูปปั้นขนาดใหญ่อย่างรวดเร็ว

ทุกคนที่นี่ค่อนข้างมีความรู้ ดังนั้นสกิลจึงรีบออกไปและบินไปที่รูปปั้นด้วยเฉดสีที่ส่องประกายระยิบระยับ ฉันร่าย [เปลวไฟแห่งความทรมาน] และสร้างมันขึ้นมาเป็นจานกลมที่ฉันขว้างไปที่รูปปั้นตัวหนึ่ง ทุบหัวทันที

ราเชล นักรบคลั่งที่ยืนอยู่ข้างฉัน หายตัวไปในทันทีและชักดาบที่เธอมีที่เอวของเธอ ซึ่งตอนนี้เป็นสีแดงเข้มที่แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในทันที

ฟรีสตาร์

ในด้านของแอนเดอร์สัน ฉันไม่รู้แน่ชัดว่าเขาทำได้อย่างไร แต่รูปปั้นสามรูปนั้นหักแล้วและนอนอยู่บนพื้นราวกับก้อนหินที่แตกเป็นเสี่ยงๆ

ผู้วิเศษที่อยู่ข้างหลังเขาต่างก็ร่ายคาถาที่ก่อตัวเป็นเมฆฝนฟ้าคะนองอย่างรวดเร็วซึ่งพ่นแสงลงมาที่ศีรษะของรูปปั้นที่เหลืออีกสองรูปและนำพวกเขาลงมาด้วย

ด้านข้างของเรา เรามีรูปปั้นสามรูปที่ยังมีชีวิตอยู่ในขณะที่รถถังกำลังจับพวกมัน กระแทกพวกมันกลับด้วยโล่เมื่อพวกมันเข้าใกล้ ราเชลยืนอยู่ในระยะไกลแล้วฟันดาบของเธอในแนวนอน ดาบปล่อยแสงที่ทำให้ตาพร่าซึ่งกระทบและทำลายรูปปั้นสองรูป และเพิ่มพื้นที่หายใจให้กับรถถังทั้งสองอย่างรวดเร็ว

ฉันควบคุม [เปลวไฟแห่งความทรมาน] และทุบหัวของรูปปั้นที่เหลืออย่างรวดเร็ว มันเป็นเพียงจุดเริ่มต้น แต่การทำงานเป็นทีมดูเหมือนจะค่อนข้างแข็งแกร่ง นี่เป็นเพียงห้องแรกที่เราต้องผ่านในปราสาทแห่งนี้ ก่อนที่เราจะเข้าใกล้ไททันขนาดใหญ่ที่จะเผชิญหน้าด้วยซ้ำ

หลังจากที่ห้องโล่ง ทุกคนนอกจากแอนเดอร์สันก็นั่งลงและหลับตาลง มีแนวโน้มว่าจะฟื้นฟูพลังงานของพวกเขา ฉันเดินตามพวกเขาและทำราวกับว่าฉันได้ใช้พลังไปมากในการร่าย [เปลวไฟแห่งความทรมาน] ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ในช่วงเวลานี้ ฉันเปิดใช้งานสกิลที่ไม่ปรากฏบนร่างกายของฉัน เนื่องจากฉันค่อนข้างแน่ใจว่าเวลาจำนวนมากในดันเจี้ยนนี้จะเป็นเวลาพักฟื้นระหว่างห้องปราสาท ฉันเปิดใช้งาน [ออร่าแห่งการเร่ง] พร้อมกับ [ไลฟ์ เอสเซ้นส์] ซึ่งส่องสองสีบนร่างกายของฉันที่จางหายไปในไม่ช้า ฉันยังร่ายการฟื้นฟูแม้ว่าฉันจะไม่ได้รับบาดเจ็บเพียงเพื่อทดสอบผลกระทบของมัน ความรู้สึกเหมือนเพิ่งได้รับการนวดที่ดีที่สุดไหลผ่านร่างกายเมื่อความตึงเครียดในร่างกายของฉันถูกปลดปล่อยอย่างรวดเร็ว

นี่อาจเป็นการใช้งานครั้งสุดท้ายที่ทุกคนคิดว่าจะใช้สกิลระดับสูงซึ่งต้องใช้พลังงานสูง ฉันรู้สึกประหลาดใจกับผลกระทบของมันเพราะฉันไม่เคยได้รับบาดเจ็บและไม่ได้วางแผนที่จะเป็นทุกเวลาในอนาคต ปลอดภัยไว้ก่อน.

ผ่านไปประมาณ 10 นาที กลุ่มส่วนใหญ่ก็ลุกขึ้นและเราพร้อมที่จะไปยังห้องถัดไป คนนี้ถือรูปปั้นพิเศษ นำตัวเลขถึง 11 กลยุทธ์เดิมซ้ำ

ฉันสังเกตเห็นแอนเดอร์สันใช้สกิลในครั้งนี้ ขณะที่เขาเหวี่ยงดาบและสายฟ้าฟาดพุ่งออกมา กระแทกเข้าและทำลายรูปปั้นสามตัวในทันที ยศของเขาไม่ได้มีไว้สำหรับการแสดง นักเวทย์ที่อยู่เคียงข้างเขาใช้สกิลเดียวกันกับที่ฟาดสายฟ้า ทำลายรูปปั้นอื่นๆ อย่างรวดเร็วเช่นกัน

การทำงานเป็นทีมราบรื่นยิ่งขึ้นสำหรับกลุ่มของเรา ในขณะที่รถถังสองคันข้างหน้าเราหยุดรูปปั้นไม่ให้เข้าใกล้เรา ขณะที่ราเชลเคลื่อนเข้าและออกด้วยดาบของเธอ บางครั้งก็ขว้างใบมีดโค้งที่กระแทกเข้ากับรูปปั้น ฉันเก็บ [เปลวไฟแห่งความทรมาน] ไว้ได้หลากหลาย เพราะมันเปลี่ยนจากเปลวเพลิงที่หมุนอย่างรวดเร็วเป็นสายไฟที่พันรอบหัวของรูปปั้นจนมันระเบิด

รถถังบางครั้งมีแสงส่องมาที่พวกเขาหรือโล่โปร่งใสปรากฏขึ้นเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาถูกโจมตีจากรูปปั้น ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้ยืนหยัดและไม่ถูกผลักกลับ

หลังจากที่เราเคลียร์ห้องประมาณห้าห้องแล้วเราก็พักผ่อนกันอีกครั้ง ราเชลก็เข้ามาหาฉันและพูด “สกิลของคุณดูเหมือนจะแม่นยำมาก แต่ฉันไม่เคยได้ยินชื่อคุณเลยตั้งแต่ฉันมาที่ เอาเทอร์แบงค์เอกซ์ คุณเพิ่งย้ายเข้ามาในเมืองนี้ด้วยหรือเปล่า”

ฉันยิ้มออกมาขณะตอบ “เปล่า ฉันอยู่ที่นี่มาตลอด ฉันเพิ่งตื่นเมื่อไม่นานนี้เอง”

นี่เป็นข้อมูลที่ทุกคนสามารถขุดคุ้ยฉันได้หากพวกเขาให้เวลา ดังนั้นฉันจึงไม่กังวลเกี่ยวกับการแบ่งปัน

ฟรีสตาร์

เธอดูแปลกใจและถาม “จริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้นคุณต้องปลุกสกิลโดยกำเนิดที่ค่อนข้างทรงพลัง”

ฉันยิ้มแล้วไม่ตอบ

ไม่กี่ชั่วโมงก็ผ่านไปอย่างช้าๆแบบนี้ เราเคลียร์ห้องต่างๆ ในปราสาทเพื่อก้าวไปข้างหน้า โดยมีรูปปั้นเพิ่มขึ้นทีละห้อง

ในห้องที่สิบของเรา เรากำลังเผชิญกับรูปปั้น 19 ตัว ซึ่งทำให้สิ่งต่างๆ ยากขึ้นมาก รูปปั้นสองสามรูปหลุดออกจากการป้องกันของทั้งสองรถถังด้วยโล่ขนาดใหญ่และวิ่งเข้ามาหาฉัน ฉันรีบเร่งเปลวไฟแห่งความทรมานและเหวี่ยงแนวเปลวเพลิงราวกับว่ามันเป็นไม้เบสบอลขนาดใหญ่ที่จะผลักพวกมันออกไป ราเชลรีบกลับมาในไม่กี่วินาทีต่อมาเพื่อจบพวกมัน

มีผู้ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ไม่มีผู้บาดเจ็บ ในด้านของแอนเดอร์สัน เขาปกป้องผู้วิเศษได้ค่อนข้างดีขณะเคลื่อนที่เข้าออกและผลักรูปปั้นใดๆ ที่พยายามจะฝ่าฟันไปด้านหลัง

ห้องหลังจากนี้เก็บรูปปั้นหินเหล่านี้ไว้จำนวน 20 รูปโดยใช้เวลาพอสมควรในการเคลียร์ในขณะที่พยายามป้องกันการบาดเจ็บให้มากที่สุดสำหรับการต่อสู้ บอส

หลังจากที่เราเคลียร์ห้องที่ 19 แล้ว แอนเดอร์สันและใบหน้าของสมาชิกในปาร์ตี้เริ่มแสดงสีหน้าจริงจัง ทางเดินออกจากห้องนี้นำไปสู่โถงทางเดินขนาดใหญ่ที่มีประตูสีทองอยู่ที่ปลายห้อง ตอนนี้เราจะเผชิญหน้ากับ บอส ของ [ปราสาทโซลาเอล] บอส นี้ค่อนข้างพิเศษแม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่คนเดียว เขามีรูปปั้น 10 องค์ยืนเฝ้าอยู่รอบตัวเขา

ฟรีสตาร์

นี่เป็นช่วงเวลาที่หลายคนล้มเหลวหากไม่มีผู้ที่แข็งแกร่งพอที่จะยึด บอส ไว้ได้ เนื่องจากสมาชิกคนอื่น ๆ ได้จัดการยามอย่างรวดเร็วและเข้าร่วมเพื่อช่วยฮันเตอร์ชั้นนำกำจัดบอสได้อย่างรวดเร็ว

แอนเดอร์สันเรียกทุกคนมาพร้อมกันและมองมาที่ฉันเหมือนเจาะจง ฉันได้รับรูปลักษณ์นั้นทุกครั้งที่เขาสังเกตการต่อสู้ตลอดสองสามชั่วโมงที่ผ่านมา ฉันซ่อนสกิลเกือบทั้งหมดของฉันไว้ ใช้เพียง [เปลวไฟแห่งความทรมาน] เพื่อทำลายรูปปั้นที่เข้ามาในทางของเรา ดังนั้นฉันไม่ควรให้อะไรเลย

ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธฉันน้อยลงเมื่อเวลาผ่านไป และเพียงแค่รับการแสดงท่าทางดูหมิ่นมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันไม่ได้รำคาญกับมันเพราะเป็นการดีเสมอที่จะเมินเฉยและไม่ระวัง

เขาเริ่มพูดเมื่อเราเข้าใกล้ "ฉันจะรั้งเจ้านายไว้และทำให้แน่ใจว่ามันจะไม่หลุดพ้น พวกคุณที่เหลือต้องจัดการ 10 ยามให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และเสริมกำลังฉัน" เขาหันไปที่รถถัง 2 คันแล้วพูดต่อ

“พวกคุณต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปกป้องจอมเวทย์และราเชล ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครได้รับบาดเจ็บสาหัส เนื่องจากเราทุกคนจำเป็นต้องอยู่ในช่วงเวลาที่ดีในการโค่นล้มหัวหน้า”

รถถังพยักหน้าในขณะที่พวกเราที่เหลือเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ ฉันตั้งหน้าตั้งตารอที่จะพบกับไททันของบอสที่ปราบฮันเตอร์ได้มากมาย

ทันทีที่ทุกคนฟื้นพลัง เราก็ไปที่ประตูบานใหญ่และก้าวเข้าไปในห้อง บอส