บทที่ 200 ค่ำคืนอันรีบเร่ง
เสียงรอบข้างดังขึ้นมาก ถึงจะยังตัวคนเดียวท่ามกลางป่าเขา แต่หนิงชิงเชวี่ยก็ไม่รู้สึกหวาดกลัวเหมือนตอนแรกอีกแล้ว...คล้ายกับว่าเสียงนกเสียงแมลงร้องยังฟังแล้วรื่นหูกว่าความเงียบบริเวณหลุมยุบนั่นมากมายนัก เพราะเมื่อครู่ถูกสัตว์ลอบโจมตี หนิงชิงเชวี่ยจึงเลือกจะพักผ่อนไม่นานโดยไม่กล้ารีรอ เธอหยิบกล้องส่องทา...
