บทที่ 127 ลางสังหรณ์
จุดแวะเดียวที่เราพักคือที่คอกม้าเพื่อเลือกม้าสองสามตัวสำหรับการเดินทางของเราหลังจากผ่านประตูเทเลพอร์ตไป เราจำเป็นต้องออกไปนอกเส้นทางเล็กน้อยเพื่อค้นหาม้าที่คุ้นเคยกับการผ่านประตูเทเลพอร์ตซึ่งทำให้ศาสตราจารย์กิเดี้ยนรู้สึกกระสับกระส่ายด้วยความกระวนกระวายใจ ชายผู้นี้รู้สึกประหม่าตลอดการเดินทาง เขาพูด...
