ตอนที่แล้วตอนที่ 2 : ไม่มีความสัมพันธ์กับธาตุใดๆ!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 4 : การฝึกฝน

ตอนที่ 3 : ตื่นขึ้น


บนแผ่นหินในป่าทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองเรด สามารถมองเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งเอามือยันเข่าขณะอยู่ในท่ายืนหอบอย่างหนัก มีเหงื่อหยดจากคางของเขาขณะที่เขางอตัวอย่างหมดแรง

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นก็จะสามารถพบเห็นกับใบหน้าอันหล่อเหลาที่น่าทึ่งเป็นอย่างมาก เขามีผมสีดำสั้น และใบหน้ารูปสามเหลี่ยมคว่ำ เขามีริมฝีปากรูปโบว์พร้อมดวงตาสีดำที่สวยงาม ผิวของเขากระชับขึ้นจากการอยู่กลางแดดเป็นเวลานานเกินไปในแต่ละวัน เขามีส่วนสูง 174 เซนติเมตร และมีรูปร่างที่สมส่วน กล้ามเนื้อที่เหมือนสิ่วของเขาทำให้ร่างกายของเขาน่าทึ่งมากขึ้นไปอีก ผู้หญิงคนไหนที่ได้เห็นร่างกายของเขาจะต้องหลงไหลในตัวของเขาอย่างแน่นอน

เกรย์ลุกขึ้นยืน และมองไปที่มือของเขาซึ่งดูหยาบกร้านมากสำหรับคนที่อายุเท่าเขา นับจากวันที่เขาได้ไปทดสอบนี่ก็ผ่านมา 3 ปีแล้ว หลังจากจมอยู่กับความเศร้ามาระยะหนึ่งเขาก็สามารถรับในสิ่งที่ตัวเองเป็นได้ วันหนึ่งในช่วงอาหารเย็น มาร์ธาแนะนำว่าเขาควรเริ่มฝึกร่างกาย เนื่องจากเขาไม่สามารถฝึกฝนการใช้ธาตุต่างๆได้ ทางเดียวที่จะทำให้เขามีสุขภาพที่ดีเหมือนผู้ใช้ธาตุคือการฝึกร่างกาย ในตอนแรกเขาปฏิเสธความคิดนี้ แต่หลังจากได้รับความเชื่อมั่นจากมาร์ธาหลายครั้งในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะลอง

เกรย์เกิดความคิดนี้และเริ่มฝึกฝนนับตั้งแต่นั้นก็เป็นเวลากว่า 3 ปีแล้ว เขาลืมไปแล้วว่ากี่ครั้งแล้วที่เขาฝึกฝนตัวเองอย่างหนักจนไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้ เขาเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นมาโดยตลอด ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจว่าถ้าเขาไม่สามารถฝึกฝนการใช้ธาตุได้ เขาก็จะทุ่มเทพลังทั้งหมดไปที่การฝึกฝนร่างกายของเขา นอกจากนี้การใช้เวลาที่นี่ยังช่วยให้เขาหลุดพ้นจากความเป็นจริงในสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา

“ฉันกลับบ้านก่อนที่มันจะมืดดีกว่า”

เกรย์รีบวิ่งกลับบ้านทันที ในการฝึกแต่ละวันเขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะฝึกให้หนักขึ้นกว่าที่เขาเคยฝึกอย่างเสมอ เพื่อให้เขาแข็งแกร่งและสุขภาพดีขึ้นอย่างที่เขาคาดหวังไว้

************

เมืองเรด

"แม่ครับ ผมกลับมาแล้ว"

เกรย์ตะโกน ขณะที่เขาเปิดประตูและเดินเข้าไปในบ้าน เกรย์ได้กลิ่นหอมโชยมาจากห้องครัวทันทีเมื่อเขาเดินเข้ามา

"โอเค ลูกรัก อาหารเย็นกำลังจะเสร็จแล้ว"

เสียงของมาร์ธาดังมาจากห้องครัว

"โอเคครับแม่"

เกรย์ตอบขณะไปอาบน้ำอุ่นๆ เขามักจะอาบน้ำอุ่นหลังจากการฝึก เพราะมันจะช่วยลดความเมื่อยล้าให้ร่างกายของเขา

สิบนาทีต่อมาเกรย์ลงมาที่ชั้นล่างเพื่อทานอาหารเย็นกับแม่ของเขา

แต่เมื่อเขาลงมาถึงเขาก็ได้พบกับภาพที่น่าอัศจรรย์บนโต๊ะอาหารของเขา มาราเตรียมอาหารโปรดของเขาไว้เต็มโต๊ะราวกับว่าวันนี้มีการฉลองในเรื่องอะไรสักอย่าง

"วันนี้ลูกฝึกเป็นอย่างไรบ้าง"

มาร์ธาถาม ขณะเรียกเกรย์ไปทานอาหาร

"ไม่มีอะไรมากครับแม่ ผมสามารถทำเวลาได้มากกว่าปกติ 30 นาที"

เกรย์กล่าวอย่างภาคภูมิใจ

“วันนี้มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นไหม?”

มาร์ธาถามเกรย์อย่างสงสัย

"ไม่มีนี่แม่ ทำไมแม่ถึงถามผมด้วยคำถามนี้ทุกครั้งที่ผมบอกแม่ว่าผมทำสถิติใหม่ได้จากการฝึกซ้อมก่อนหน้านี้"

เกรย์อดไม่ได้ที่จะถามแม่ของเขา เพราะมาร์ธาถามคำถามนี้กับเขาบ่อยครั้งมากๆในช่วงที่ผ่านมานี้ และมันทำให้เขากังวล

‘ถ้าฉันฝึกร่างกายหนักเกินไปจะมีอะไรเกิดขึ้นกับฉันงั้นหรอ?’ เกรย์เริ่มกังวลกับสิ่งที่มาร์ธาถาม

ผู้ใช้ธาตุไม่ได้ฝึกฝนร่างกายแต่พวกเขาจะฝึกฝนการใช้ธาตุแทน และผลที่ได้นั้นจะแตกต่างจากการฝึกฝนร่างกาย ร่างกายของเกรย์แข็งแกร่งกว่าผู้ใช้ธาตุส่วนใหญ่ในวัยของเขาเป็นอย่างมาก นั่นเนื่องมาจากการฝึกฝนที่หนักหน่วงของเขา

"ไม่มีอะไรลูกรัก แม่ก็แค่ถามเฉยๆ"

มาร์ธาตอบ ในขณะที่เธอคิดในใจว่า

'ทำไมมันถึงยังไม่เกิดขึ้น หรือเป็นเพราะว่าเขาไม่ได้ทำตามข้อกำหนดบางอย่าง เขาบอกว่ามันควรจะตื่นขึ้นมาหลังจากที่เขามีอายุ 15 ปี ตอนนี้ก็ผ่านมา 5 เดือนแล้วนะ’ มาร์ธาอดไม่ได้ที่จะเริ่มกังวลเกี่ยวกับอนาคตของลูกชายของเธอ เธอซ่อนเรื่องนี้ไว้กับตัวเองและไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆออกมาให้ลูกชายของเธอได้เห็น

เกรย์มองเธออย่างสงสัย ก่อนจะหันกลับมาสนใจอาหารของเขา หลังอาหารเย็นเกรย์คุยกับมาร์ธาสักพักก่อนที่เขาจะไปที่ห้องเพื่อพักผ่อน

เกรย์ไม่มีเพื่อนอีกเลยหลังจากการทดสอบจบลง เขาถูกทุกคนทอดทิ้ง และทุกคนก็หลีกเลี่ยงเขาเหมือนเขาเป็นโรคระบาด เมื่อใดก็ตามที่เขาประสบกับสิ่งนี้เขาจะรู้สึกเจ็บปวด เขายังเด็กเกินไปที่จะรับเรื่องนี้ได้ ดังนั้นสิ่งนี้จึงส่งผลกระทบต่อเขาอย่างมาก มาร์ธาได้ให้การสนับสนุนเขามาเสมอ เธอทำให้เขามั่นใจว่าเขาจะทำได้และให้กำลังใจเขามาตลอด

เกรย์เติบโตขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เขาสามารถปล่อยวางทุกอย่างไว้ข้างหลังเขาได้ และจากสถานการณ์ของเขาที่ผ่านมาเขาจะอ่านหนังสือเพื่อให้เขาสบายใจขึ้นเมื่อเขาอยู่คนเดียว

เกรย์ยังคงทำกิจวัตรประจำวันของเขาต่อไป และอีกหนึ่งเดือนก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยไม่มีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น

วันหนึ่งเกรย์อยู่ในป่าเพื่อฝึกฝนตามปกติ แต่จู่ๆเขาก็เริ่มรู้สึกร้อนและเหงื่อออกมากกว่าปกติ เขาคิดว่ามันอาจจะเป็นเพราะการฝึกฝนของเขา เขาจึงตัดสินใจที่พักผ่อนครู่หนึ่งเพื่อให้อุณหภูมิในร่างกายของเขาลดลง

แต่เมื่อเวลาผ่านไปอุณหภูมิในร่างกายของเขากลับไม่ลดลงเลย มันมีแต่จะเพิ่มมากขึ้นและเหงื่อของเขาก็ออกมากขึ้นอีกด้วย

"เกิดอะไรขึ้นกับฉันกันเนี่ย?"

เกรย์เริ่มตื่นตระหนกจากสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น เขาเก็บข้าวของและวิ่งกลับบ้านทันที เกรย์วิ่งเร็วกว่าคนส่วนใหญ่เป็นอย่างมาก และสาเหตุที่เขาเป็นแบบนั้นนั่นมาจากการฝึกฝนร่างกายของเขา มีเพียงผู้ใช้ธาตุลมและธาตุสายฟ้าบางคนเท่านั้นที่จะได้เปรียบเขาในเรื่องความเร็ว และความแข็งแรงของเขาก็สูงเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่มีปัญหาหากเขาจะต้องวิ่งระยะไกลๆ

เมื่อเขากลับถึงบ้านเขาก็ถอดเสื้อผ้าของเขาออกทันทีและกระโดดลงไปในน้ำเย็น

ความร้อนในร่างกายของเขายังคงร้อนขึ้นเรื่อยๆและในที่สุดมันก็มาถึงจุดที่เขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดสักพักก่อนที่จะหมดสติลง

ขณะที่เขาหมดสติไปนั้นก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้นกับร่างกายของเขา ร่างกายของเขาเริ่มดูดซับอณูธาตุที่อยู่รอบๆตัวเขาโดยอัตโนมัติราวกับว่าร่างกายของเขาเป็นหลุมดำที่จะดูดกลืนทุกสิ่งให้หายไปในร่างกายของเขา ร่างกายของเขาดูดซับอณูธาตุอย่างตะกละตะกลาม

ผิวที่กระชับของเขาเริ่มกลับคืนสู่สภาวะปกติของคนทั่วไป ฝ่ามือที่หยาบกร้านของเขาก็เรียบเนียนราวกับฝ่ามือของเด็กทารก

เมื่อเกรย์รู้สึกตัวมันก็เป็นเวลาค่ำแล้ว เขาสังเกตเห็นว่าเขาได้แต่งตัวและนอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว

‘ใครเป็นคนแต่งตัวให้ฉัน?’

นั่นเป็นคำถามแรกที่เข้ามาในใจของเกรย์เมื่อเขาได้เห็นสภาพของตัวเอง

เกรย์ลุกขึ้นนั่งและมองไปรอบๆอย่างสับสนกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น หลังจากที่เขาตั้งสติได้แล้วเขาก็เดินลงมาชั้นล่างและเห็นมาร์ธานั่งเงียบๆอยู่บนเก้าอี้ของเธอ

เมื่อมาร์ธาสังเกตเห็นว่าเกรย์ลงมาเธอก็เงยหน้าขึ้นมองเกรย์ด้วยรอยยิ้มกว้างๆบนใบหน้าของเธอ

“แม่เป็นคนแต่งตัวให้ผมงั้นหรอ?”

เกรย์ถามคำถามที่สำคัญที่สุดในใจเขาหลังจากที่ได้เจอมาร์ธา เกรย์รู้สึกอายเล็กน้อยเพราะเขาจำได้ว่าเขาเปลือยทั้งตัวในตอนที่เขาเข้าไปในห้องน้ำ

มาร์ธาตกใจกับคำถามนี้ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสิ่งแรกที่เกรย์พูดหลังจากตื่นนอนคือใครแต่งตัวให้เขา

"แม่ไม่รู้"

มาร์ธาตอบในขณะที่เธอมองไปที่เกรย์ด้วยสายตาที่พูดว่า

'ลูกอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้กับคนอื่นหรือไง ลองถามคำถามนั้นอีกครั้งสิแม่จะตีลูกจริงๆแน่’

‘เขาอายเพราะฉันไปแต่งตัวให้เขายังงั้นหรอ ฉันเป็นแม่ของเขานะ’ มาร์ธาคิดพร้อมกับถอนหายใจในใจ

เมื่อเกรย์ได้ยินคำตอบของมาร์ธาเขาก็อยากถามเธอมากกว่านี้ แต่เมื่อเขาเห็นแววตาของมาร์ธาเขาก็กลืนคำพูดของเขาลงไปอย่างรวดเร็ว เพราะเขารู้ว่าเธอน่ากลัวขนาดไหนเมื่อเวลาเธอโกรธ

"เกรย์เกิดอะไรขึ้นกับลูก ทำไมลูกถึงหมดสติอยู่แบบนั้น"

มาร์ธาถามอย่างเป็นห่วง

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ จู่ๆผมก็เริ่มรู้สึกร้อนในระหว่างการฝึก ผมรีบกลับมาบ้านและอาบน้ำเย็น แต่ความรู้สึกร้อนนั่นก็ไม่หายไปสักที มันค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งเป็นแบบนั้น”

เกรย์เล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นยกเว้นส่วนที่เขากรีดร้องเหมือนเด็ก เพราะเขายังคงต้องการที่จะรักษาความภาคภูมิใจของเขาไว้ต่อหน้าแม่ของเขา

มาร์ธาตกอยู่ในห้วงความคิดทันทีเมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้ เธอเหลือบมองไปที่เกรย์ก่อนจะลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหารเย็นให้เขา ในขณะที่เธอกำลังจะเดินผ่านเขาไปเธอก็ตัวแข็งและหันกลับมามองเขาอีกครั้งตั้งแต่หัวจรดเท้า

เกรย์รู้สึกประหลาดใจกับพฤติกรรมที่แปลกไปของแม่ และเริ่มรู้สึกกลัวเพราะเขาคิดว่าแม่ของเขากำลังจะโกรธเขา

"เกรย์ ลูกสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของผิวหนังลูกรึเปล่า"

มาร์ธาถาม เพราะเธอจำได้อย่างชัดเจนว่าเมื่อเช้าร่างกายของเขาเป็นยังไง

เกรย์ไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของผิวหนังของเขาเลยในตอนที่เขาตื่นขึ้น แต่เมื่อเขามองไปที่มันตามที่มาร์ธาบอก เขาก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็น

‘ผิวของฉันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง!’ เขามองไปที่ผิวหนังของเขาและดวงตาของเขาก็เลื่อนผ่านไปที่ฝ่ามือของเขาเอง มันเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากจริงๆ

มาร์ธาตกใจมากขึ้นเมื่อเธอสังเกตเห็นว่าสีผิวของเกรย์เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงกันแน่?

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด