บทที่ 311 น้ำตาแห่งความเศร้า
บทที่ 311 น้ำตาแห่งความเศร้า ถังเจิ้นดึงหนิงเถาไปที่ประตู เธอเอื้อมมือออกไปบิดที่จับประตูเพื่อเปิด แต่ประตูไม่ขยับ มันเป็นประตูที่ต้องใช้บัตรประจำตัวและได้รับอนุญาตให้เปิดได้ "เปิดประตู! เปิดเถอะ… วู้ฮู…” ถังเจิ้นกังวลมากจนเธอเริ่มกระทืบเท้า จากนั้นเธอก็ทรุดตัวลง หนิงเถาช่วยเธอขึ้นมาทันที เขาใช้โอกา...
