ตอนที่ 600 ดูไม่มีความสุขเลย
เฉียวเมียนเมียนเข้าใจว่าเธอมาจากไหน
“คุณกับซูเจ๋อ..คุณคิดยังไงกับเรื่องนี้” ลินดาถามหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
เฉียวเมียนเมียนผละ “พี่เซี่ย พี่หมายความว่ายังไง”
“คุณไม่ได้คิดจะคืนดีกับเขาใช่ไหม”
“...ไม่หรอกคะ ฉันไม่คืนดีกับเขา”
“ก็ดี” ลินดาลังเลก่อนจะพูดต่อ “เมียนเมียน ฉันรู้ว่าคุณและเขารู้จักกันมานาน บางที คุณอาจจะยัง...”
“พี่เซี่ยคะ พี่คิดมากเกินไป” เฉียวเมียนเมียนตัดบทเธอแล้วพูดอย่างเย็นชาเล็กน้อย
“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงราคาถูกแบบนั้นนะคะ”
“...ฉันขอโทษ ฉันคิดมากเกินไปจริง ๆ เมียนเมียน ฉันแค่อยากจะบอกว่าซูเจ๋อเป็นคนขี้ขลาดจริง ๆ คุณรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นคนที่ทำให้เฉียวอันซินแท้ง เฉียวอันซินผิดที่เป็นมือที่สามระหว่างคุณและเขา แต่ทันทีที่เฉียวอันซินแท้ง เขาก็กลับมาหาคุณทันที นี่มันไร้มนุษยธรรมเสียกระไร”
“ภายนอกเขาดูดี แต่สิ่งที่เขาทำ...แย่มากจริง ๆ”
“แม้ฉันจะคิดว่าเฉียวอันซินสมควรได้รับสิ่งที่เธอได้รับเช่นกัน เธอทำเรื่องไม่ดีมาก็เยอะ และตอนนี้เธอต้องแลกทุกอย่างด้วยการถูกทอดทิ้งอย่างโหดร้ายทารุณ”
เฉียวเมียนเมียนตกใจ “คุณพูดอะไรนะ เฉียวอันซินแท้งเหรอ?”
“อืม” ลินดาพูดต่อ “แม้ว่าฉันจะจาก Star Splendor มาแล้ว แต่ฉันก็ยังติดต่อกับบางคนที่นั่น ฉันได้ยินมาว่าเฉียวอันซินและซูเจ๋อทะเลาะกัน แล้วบางคนก็ได้ยินเธอกรีดร้องในห้องทำงานของเขา”
“เมื่อพวกเขาเข้าไป พวกเขาเห็นเธอนอนอยู่บนพื้น มีเลือดไหลออกมาจากหว่างขาของเธอ”
“ซูเจ๋อพาเธอไปที่โรงพยาบาลและหมอบอกว่าเธอแท้ง”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
เรื่องนี้ก็น่าใจตกใจพอสมควร
หากสิ่งที่ลินดาพูดเป็นความจริง ที่ว่าซูเจ๋อมาขอคืนดีกับเธอหลังจากที่เฉียวอันซินแท้ง... เขาเป็นขยะจริง ๆ
เธอไม่รู้ว่าเธอจะรังเกียจเขาได้มากขนาดนี้
เฉียวเมียนเมียนคิดเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ในวันนี้และรู้สึกว่าท้องไส้ของเธอปั่นป่วน
น่าขยะแขยง
ไม่น่าแปลกใจที่ซูเจ๋อมาตามง้อเธอในทันใด
ทั้งหมดเป็นเพราะว่าเฉียวอันซินแท้งนี่เอง
ในขณะนี้ ความเกลียดชังของเธอต่อซูเจ๋อเพิ่มมากขึ้นไปอีกขั้น
....
หลังจากคุยกับลินดานานกว่า 10 นาที เฉียวเมียนเมียนก็วางสายและเดินออกจากห้อง
เมื่อออกมา เธอก็เห็นว่าเว่ยเจิ้งอยู่ในสำนักงาน
ดูเหมือนเขากำลังพูดอะไรบางอย่างกับเหมาเยซื่อ
หลังโต๊ะสีดำ ใบหน้าที่หล่อเหลาของชายคนนั้นดูเย็นชาและจริงจัง
เว่ยเจิ้งเห็นว่าเฉียวเมียนเมียนอยู่ใกล้ ๆ จึงทักทายเธอ
“นายหญิง”
เฉียวเมียนเมียนพยักหน้าแล้วเดินไปทางเหมาเยซื่อ
เขาหันไปมองเธอ
สีหน้าของเขาดูเย้ายวนเล็กน้อย และเขาไม่ได้มองเธอด้วยวิธีที่อ่อนโยนแบบเดียวกับที่เขาทำเป็นประจำ
มีอากาศที่น่าขนลุกอยู่รอบตัวเขา
เฉียวเมียนเมียนหยุดเดินขณะที่เธอพบสายตาที่เย็นชนของเขา เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกวิตกเล็กน้อย
“มีอะไรผิดปกติงั้นเหรอคะ?”
เธอเดินเข้าไปหาเขาและมองลงไปที่ใบหน้าของเขา
“คุณดูไม่มีความสุขเลย?”
เหมาเยซื่อไม่ได้พูดอะไร เขาแค่มองเธออย่างจริงจังครู่หนึ่ง
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกเครียดอย่างผิดปกติจากรูปลักษณ์ของเขาและขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่สบายใจ
เธอเคยชินกับความอ่อนโยนของเขาจนมันดูแปลก ๆ ไป
เขาดู..แปลก
เหมาเยซื่อไม่ตอบเธอ เขาเพียงหันไปหาเว่ยเจิ้ง และพูดว่า “คุณออกไปก่อนได้”
