ตอนที่41 การแปลงร่าง

ตอนที่41 การแปลงร่าง

　　 ในตอนบ่าย ชั้นเรียนแปลงร่างของนักเรียนใหม่กริฟฟินดอร์ยังคงเรียนร่วมกับเรเวนคลออยู่

　　ก่อนชั้นเรียนแรก ศาสตราจารย์มักกอนนากัลส่ายหน้าและให้ทุกคนเริ่มต้น:

　　 “การแปลงร่างเป็นคาถาที่ซับซ้อนและอันตรายที่สุดในหลักสูตรฮอกวอตส์ ใครก็ตามที่กล้าซนในชั้นเรียนของฉัน ฉันขอเชิญเขาออกไปและจะไม่ปล่อยให้เขาเข้ามาอีก”

　　 คำพูดที่เด็ดขาดนี้ประกอบกับใบหน้าเคร่งขรึมของศาสตราจารย์มักกอนนากัล ทำให้กลุ่มนักเรียนอายุสิบเอ็ดขวบสงบลงในทันที และห้องเรียนก็เงียบไปในทันใด

　　 อันที่จริง วิธีการสอนของศาสตราจารย์มักกอนนากัลและศาสตราจารย์ฟลิตวิคไม่เหมือนกัน เธอเปลี่ยนโต๊ะเป็นหมูแล้วเปลี่ยนกลับเป็นโต๊ะอีกครั้ง

　　 ในไม่ช้าฉากนี้ก็สามารถดึงดูดความสนใจของทุกคนได้สำเร็จ และพวกเขาทั้งหมดต้องการเริ่มเรียนรู้การแปลงร่างทันที

　　นักเรียนกริฟฟินดอร์ที่เพิ่งเข้าชั้นเรียนคาถาเข้าใจว่าจะต้องใช้เวลานานในการเปลี่ยนสิ่งของให้เป็นสัตว์

　　 แน่นอน หลังเลิกเรียน ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเริ่มพูดถึงทฤษฎีการแปลงร่างและพวกเขาจดบันทึกที่ซับซ้อนมากมาย

　　 อัลเบิร์ตเปิดรายการทักษะของเขา และปรากฏว่าทฤษฎีการแปลงร่างปรากฏขึ้นอีกครั้ง เขาต้องใช้ประสบการณ์ 98 คะแนนในการอัปเกรดทฤษฎีการแปลงร่างเป็นระดับ 1

　　 จากจุดเริ่มต้น เขาได้จ้องมองไปที่เนื้อหาของ "คู่มือสำหรับผู้เริ่มต้นสู่การแปลงร่าง" โดยแสร้งทำเป็นว่าเขากำลังอ่านหนังสืออย่างถี่ถ้วน อันที่จริง เขากำลังค้นหาความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับทฤษฎีการแปลงร่างในหัวของเขา

　　 หลังจากอธิบายตามทฤษฎีแล้ว ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเริ่มแจกไม้ขีดให้แต่ละคนและขอให้ทุกคนลองเปลี่ยนไม้ขีดเป็นเข็ม

　　 “คุณแอนเดอร์สัน?” ศาสตราจารย์มักกอนนากัลจ้องไปที่เด็กชายที่กำลังงุนงง ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอยังคงมีความประทับใจในตัวเด็กคนนี้ ท้ายที่สุด ใครก็ตามที่เห็นคนระเบิดประตูสำนักงานของตัวเองต้องจำเขาได้แน่นอน แม้ว่ามันจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม

　　 “เอ่อ ศาสตราจารย์ มีอะไรรึเปล่าครับ?” อัลเบิร์ตฟื้นขึ้นมาทันทีและถามศาสตราจารย์มักกอนนากัลด้วยท่าทางสับสน

"ใครๆ ก็ฝึกแปลงร่าง ทำไมไม่ลองดูล่ะ" ศาสตราจารย์มักกอนนากัลมองดูอัลเบิร์ตและมองไปที่เฟร็ดข้างๆ “คุณวีสลีย์ ถ้าฉันเป็นคุณ ก่อนร่ายคาถาฉันจะทำสมาธิให้ดีกว่านี้”

　　 เฟร็ดที่น่าสงสาร และศาสตราจารย์มักกอนนากัลยืนอยู่ข้างเขา ทำให้เขากดดันอย่างมาก

　　 อัลเบิร์ตเหลือบมองเฟร็ดและเริ่มพูดเรื่องไร้สาระโดยลืมตาขึ้น “ผมแค่กำลังคิดว่ามีสิ่งสำคัญที่ต้องจำก่อนจะเหวี่ยงไม้กายสิทธิ์ไหมน่ะครับ”

　　 อย่างไรก็ตาม ศาสตราจารย์มักกอนนากัลไม่ได้ตั้งใจจะจากไปในทันที แต่ถอนสายตาออกและจ้องไปที่อัลเบิร์ตต่อไป เตรียมที่จะดูเขาร่ายมนต์

　　 “อะแฮ่ม!” อัลเบิร์ตไอเบา ๆ ยกไม้กายสิทธิ์ขึ้นแล้วชี้ไปที่ไม้ขีดบนโต๊ะพร้อมทั้งร้องว่า: "เวราเวอโตร "

　　 การแข่งขันเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วและกลายเป็นเข็มเงินที่เรียวยาว

“ดีมาก ดูทุกคนสิ คุณแอนเดอร์สันทำสำเร็จแล้ว” ศาสตราจารย์มักกอนนากัลให้ชั้นเรียนดูเข็มเงิน และยิ้มให้อัลเบิร์ต และเธอก็ไม่ลืมที่จะมอบคะแนนให้กริฟฟินดอร์ก่อนจากไป ห้าแต้มเลย

　　 “ฉันรู้ว่ามันไม่ยากสำหรับนาย” เฟร็ดหยิบเข็มเงินขึ้นมาดูและถามว่า “นายทำได้ไง มีเคล็ดลับไหม”

นักเรียนหลายคนที่อยู่ข้างๆ ทุกคนก็เงี่ยหูฟัง ดูเหมือนจะอยากรู้เคล็ดลับความสำเร็จในทันทีของอัลเบิร์ต

　　 อัลเบิร์ตกระซิบ: "ศาสตราจารย์มักกอนนากัลขอให้เราจดบันทึกก่อนจำได้ไหม เคล็ดลับอยู่ในนั้น"

　　 กลุ่มคนเริ่มพลิกอ่านหนังสือในทันที มองหาโน้ตที่พวกเขาเพิ่งบันทึก

　　 “คิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ” เฟร็ดจ้องที่อัลเบิร์ตอย่างดูถูก เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อเรื่องไร้สาระเหล่านี้

　　 อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้รบกวนอีกต่อไป เพราะศาสตราจารย์มักกอนนากัลมองมาที่นี่อีกครั้ง

　　 ไม่กี่นาทีต่อมา ศาสตราจารย์มักกอนนากัลประกาศอีกครั้ง: "ดูสิ ไม้ขีดของคุณแมคดั๊กก็เปลี่ยนไปด้วย"

　　 “การแปลงร่างเป็นเรื่องยากมาก นายทำสำเร็จในนัดเดียวได้อย่างไร” แคทรีนาอดไม่ได้ที่จะถาม ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอนั่งข้างอัลเบิร์ตอีกครั้ง

“สำเร็จเป็นครั้งแรกเหรอ อะแฮ่ม ฉันเคยฝึกมาก่อน ก็เลยทำสำเร็จได้น่ะ” อัลเบิร์ตกระแอมเบา ๆ และเขาไม่มีเคล็ดลับสู่ความสำเร็จ เขาไม่อยากได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นอัจฉริยะหรืออะไร

　　 “ความล้มเหลวเป็นเรื่องปกติ ฉันจำไม่ได้ว่ากี่ครั้งที่ล้มเหลวในการเปลี่ยนไม้ขีดไฟให้กลายเป็นเข็ม”

　　 “อย่างไรก็ตาม ข้อควรระวังที่ศาสตราจารย์มักกอนนากัลขอให้เราจำไว้ก็เป็นเคล็ดลับสู่ความสำเร็จเช่นกัน” ประโยคสุดท้ายพูดกับคนที่แอบฟังอยู่ใกล้ๆ

　　 แคทรีนาสามารถเดาได้อย่างเป็นธรรมชาติว่า ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีใครสามารถประสบความสำเร็จได้ในคราวเดียว ไม้ขีดของเธอสามารถเปลี่ยนแปลงได้ และโดยธรรมชาติแล้ว เธอเองก็เคยฝึกแปลงร่างมาก่อน

　　คลาสการแปลงร่างที่เหลือ ทุกคนกำลังฝึกเปลี่ยนไม้ขีดเป็นเข็ม ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเดินไปมาในห้องเรียนเพื่อแนะนำนักเรียนคนอื่นๆ

　　 อย่างไรก็ตาม สำหรับอัลเบิร์ตที่เปลี่ยนได้สำเร็จแล้วนั้น เวลาที่เหลืออยู่นั้นน่าเบื่อมาก เขาจึงหาอะไรบางอย่างทำและหลีกเลี่ยงไม่ให้ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเห็นสิ่งที่เขาทำ

　　 "คืนร่างเดิม!"

　　 เข็มเงินเปลี่ยนกลับเป็นไม้ขีด ศาสตราจารย์มักกอนนากัลได้พูดเกี่ยวกับคาถานี้แล้ว และมีบันทึกที่เกี่ยวข้องในหนังสือ การแปลงร่างที่ไม่สมบูรณ์นั้นแก้ไขได้แค่พูด ว่า "คืนร่างเดิม!" มันจะฟื้นฟูวัตถุหรือสิ่งมีชีวิตให้กลับสู่สภาพเดิม

อัลเบิร์ตประคองคางไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง และถือไม้กายสิทธิ์ในอีกข้างหนึ่ง เขาเริ่มเปลี่ยนไม้ขีดบนโต๊ะให้กลายเป็นของแปลกๆ ต่างๆ อันที่จริงคาถาเวราเวอโตร หากวัตถุจะต่างกับวัตถุดั้งเดิมมากขึ้น มันจะยิ่งยากต่อการการแปลงร่างมากขึ้น

　　 การได้รับการคืนร่างเดิมหลังการแปลงร่าง ถือเป็นการเพิ่มประสบการณ์ในการคืนร่างเดิม

　　 "นายทำได้ไงเนี่ย?" เฟร็ดที่อยู่ถัดจากเขาตกตะลึง

　　 ความสามารถอันหลากหลายของผู้ชายคนนี้ได้ทำพวกเขาตกใจมากแล้ว

　　 "ก็แค่ทำมัน แค่นั้นแหละ!" อัลเบิร์ตยกไม้กายสิทธิ์ขึ้นเล็กน้อย และเข็มก็กลายเป็นหนูของเล่น

　　 “อย่างที่ศาสตราจารย์มักกอนนากัลบอก เวลาเหวี่ยงไม้กายสิทธิ์ ต้องชัดเจน ก่อนแปลงร่าง ให้คิดก่อนว่าอยากให้มันเป็นอะไร และท่องคาถาให้ชัดเจนและแม่นยำ”

　　 ฝาแฝดทั้งสองมองหน้ากัน แม้ว่าอัลเบิร์ตจะพูดอย่างนั้น พวกเขาพยายามทำแบบเดียวกัน แต่ก่อนเลิกเรียน พวกเขายังล้มเหลวในการเปลี่ยนไม้ขีดเป็นเข็ม

　　 อันที่จริง ยกเว้นความสำเร็จของอัลเบิร์ตและแคทรีนา ไม้ขีดของคนอื่นไม่เปลี่ยนแปลงเลย

　　 นี่เป็นเรื่องแน่นอนในสายตาของอัลเบิร์ต

　　 ท้ายที่สุดแล้ว ความยากลำบากในการแปลงร่างนั้นชัดเจนเกินไปสำหรับผู้ที่มาที่นี่ ถ้าคุณไม่ฝึกฝนอย่างหนักสักสองสามวัน คุณแค่ต้องการแปลงร่างให้สำเร็จโดยคิดว่าพรสวรรค์ในการแปลงร่างของคุณมันมีทะลุทะลวงท้องฟ้างั้นเหรอ?

　　 การแปลงร่างครั้งแรกเป็นเรื่องยากที่สุด แต่ตราบใดที่ครั้งแรกประสบความสำเร็จ การฝึกในภายหลังก็จะง่ายขึ้นมาก

　　การบ้านของคลาสการแปลงร่างคล้ายกับคลาสคาถา

　　 แต่ไม่รู้ว่านักเรียนจะอดทนฝึกได้สักกี่คน

　　 แต่เมื่อพิจารณาจากเนื้อหาของ "คู่มือสำหรับผู้เริ่มต้นสู่การแปลงร่าง" มีเวทมนตร์แห่งการแปลงร่างเพียงประเภทเดียวสำหรับนักเรียนชั้นปีแรก ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือขนาดและประเภทของสิ่งที่จะเปลี่ยน