ตอนที่แล้ว151 - กำหนดทิศทางของตัวเอง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป153 - สร้างรากฐาน

152 - ธุรกิจใหม่


152 - ธุรกิจใหม่

"เป็นอย่างไรบ้าง งานของเจ้าทำเสร็จแล้วเหรอ หรือหากเจ้าต้องการความช่วยเหลือจ้าวฮุ่ยเผิงและข้าก็ยินดีที่จะช่วย" กู่เจ๋อซวนบอกเอี้ยนลี่เฉียงขณะแทะข้าวโพด

“มันไม่ได้แย่ขนาดนั้น ไม่จำเป็นต้องรบกวนทั้งสองคน อาจจะยากหน่อย แต่ข้าทำเองได้”

“เจ้าทำความสะอาดได้เร็วจริงๆ คนอื่นที่มาทำความสะอาดก่อนหน้านี้ล้วนแล้วแต่ใช้เวลาถึงครึ่งวัน”

“บางทีอาจมีผู้คนจำนวนมากในตอนเช้า ดังนั้นการไปตักน้ำที่อยู่ด้านล่างมันอาจจะทำได้ยากหน่อย ตอนที่ข้าไปจัดการนั้นมันไม่มีใครอยู่บนถนนเลยจึงค่อนข้างทำได้สะดวก!” เอี้ยนลี่เฉียงตอบอย่างนอบน้อม

อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของเขานั้นเทียบกันไม่ได้กับสาวกภายนอกทั่วไปเหล่านั้น ตอนนี้เขาแทบจะทะลวงผ่านขั้นตอนพื้นฐานท่าที่สองแล้ว

“ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าน้องหลี่เฉียงจะว่างทั้งเช้าพวกเราฉวยโอกาสนี้ไปกลั่นแกล้งคนแซ่ฮั่วนั้นกันเถอะ!”

“ข้าคิดว่าพวกเราควรถนอมเวลาในการฝึกฝนให้เป็นประโยชน์เสียดีกว่า!”

“เจ้าอย่ากังวลมากเลยตราบใดที่เจ้ายังทำตามขั้นตอนอย่างอดทนในไม่ช้าความสำเร็จจะมาหาเจ้าอย่างแน่นอน แต่จำไว้ว่ามีสิ่งหนึ่งที่เจ้าต้องทำในไม่ช้า หาเงิน!” กู่เจ๋อซวนถอนหายใจ

“หากไม่มีเงิน ชีวิตในนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์นั้นช่างยากเย็นนัก เจ้าสามารถบรรลุตำแหน่งศิษย์สายตรงได้ แม้แต่การเพลิดเพลินกับอาหารก็ยังเป็นปัญหา

แม้ว่าตระกูลของข้าจะไม่ได้ยากจนขนาดนั้น แต่ข้าก็ไม่สามารถให้ตระกูลส่งเงินให้ข้าตลอดไป ผู้ชายควรยืนบนขาของตัวเอง

เจ้ามีความคิดใดๆเกี่ยวกับวิธีหาเงินหรือเปล่า ถ้าเจ้ามีวิธีพวกเราสามารถทำร่วมกันได้”

“แล้วศิษย์พี่เคยทำอะไรมาก่อน!”

“ตระกูลของข้าเคยทำเครื่อมือหินจึงไม่มีประโยชน์นัก ก่อนหน้านี้พวกเรากับศิษย์พี่กู่เคยทำเครื่องบดสมุนไพรไปขายแต่ขายไม่ดีนักมีคนตัดหน้าทำไปก่อนแล้ว…” จ้าวฮุ่ยเผิงหน้าแดงและอธิบายด้วยความเขินอาย

“เฮ้อ อย่าเพิ่งพูดถึงมันเลยเจ้าจะเห็นเองที่ตลาดไม่ว่าอะไรดีๆที่พวกเราคิดทำคนอื่นก็ทำไปหมดแล้ว'

จู่ๆก็มีความคิดผุดขึ้นในใจของเอี้ยนลี่เฉียง แม้ว่าเอี้ยนลี่เฉียงจะทำความสะอาดห้องน้ำอย่างดีที่สุดแล้วในวันนี้แต่ก็ยังมีบางอย่างที่เขาไม่พอใจ

เขาไม่สามารถกำจัดกลิ่นในนั้นให้หมดไปได้แม้กระทั่งหลังจากที่เขาทำความสะอาดเสร็จแล้ว เมื่อเขาอาบน้ำเขาก็เอาแต่ครุ่นคิดเกี่ยวกับวิธีการทำงานนี้ให้สมบูรณ์แบบ

มีแผนบางอย่างเกิดขึ้นในหัวของเขาแล้ว มันเกิดขึ้นเมื่อกู่เจ๋อซวนพูดถึงการทำเงิน เขานึกถึงแผนที่ง่ายที่สุดวิธีหนึ่งที่พวกเขาน่าจะลองทำในทันที

“ข้ามีแผนการบางอย่างแต่ไม่รู้จะสำเร็จหรือไม่!”

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็รีบพูดมาเถอะ!” ความสนใจของกู่เจ๋อซวนถูกกระตุ้นทันที

“อืม... ปู่ของข้าเคยเป็นหมอเร่ร่อน เขารู้วิธีกำจัดกลิ่นในห้องน้ำ ศิษย์พี่กู่ ถ้าเราสามารถสร้างสรรค์อะไรบางอย่างได้ ที่สามารถปัดเป่าหรือลดกลิ่นในห้องน้ำได้มาก เจ้าคิดว่าใช้ได้ไหม?”

“เจ้ากำลังพูดถึงถุงหอมอยู่หรือ? แต่มีมานานแล้ว”

“ไม่ใช่ถุงหอม ถุงพวกนั้นจะแค่กลบกลิ่นในห้องน้ำถ้ากำลังพูดถึงสิ่งอื่นที่จะกำจัดกลิ่นออกไปเลย…”

“แล้วที่เจ้ากำลังพูดถึงนี้มันทำง่ายเหรอ? ต้องลงทุนจึงจะเห็นผล?”

"มันง่ายมากที่จะทำ ถ้าเจ้าถามเกี่ยวกับต้นทุนของมัน หนึ่งเหรียญทองแดงต่อขวดก็เพียงพอแล้ว..."

"ขวดละเหรียญเหรอ?!" ดวงตาของกู่เจ๋อซวนเบิกกว้างเหมือนจานรอง “ราคาถูกขนาดนั้นเชียว?!”

“การผลิตนั้นไม่เสียค่าใช้จ่ายมากนัก แต่ต้องใช้เวลาพอสมควร หากเราเริ่มทำตอนนี้เราจะได้ผลผลิตใน 2-3 เดือน!”

"แล้วเราจะรออะไรอยู่ มาทำกันเถอะ!" กู่เจ๋อซวนตบต้นขาของตัวเองทันทีและตะโกนอย่างกระตือรือร้น

“มันเป็นเงินเพียงไม่กี่ทองแดงซึ่งแทบไม่มีค่าอะไรเลย มันจะหายไปทันทีหลังจากรับประทานอาหารดีๆหนึ่งมื้อในภัตตาคาร

แต่นี่เป็นการลงทุนทางธุรกิจระยะยาวที่เรากำลังพูดถึงที่นี่ มันคุ้มค่าที่จะลอง! เอาอย่างนี้ก็แล้วกันเจ้าเป็นคนออกความคิดส่วนข้าและจ้าวฮุ่ยเผิงจะลงทุนลงแรง

เจ้าเพียงต้องบอกเราว่าต้องทำอย่างไร เมื่อผลกำไรออกมาเจ้าก็แบ่งไปครึ่งนึงในขณะที่จ้าวฮุ่ยเผิงและข้าจะแบ่งครึ่งที่เหลือฟังดูดีไหม "

“แน่นอน ตกลงตามนี้!” เอี้ยนลี่เฉียงยิ้ม

กู่เจ๋อซวนและจ้าวฮุ่ยเผิงต่างตื่นเต้นและกระตือรือร้นที่จะเริ่มต้น

“น้องชายบอกเราหน่อยว่าส่วนผสมที่จำเป็นในการทำสิ่งนี้ที่มีอะไรบ้าง”

“เราต้องการโถดินเผาขนาดใหญ่สองสามใบที่ใช้หมักผักเค็ม…”

“โถขนาดใหญ่สำหรับหมักผักเค็ม?” กู่เจ๋อซวนตกตะลึงเล็กน้อย “ก็ได้ ข้าจะไปซื้อพวกมัน…” จากนั้นเขาก็ตกลงโดยไม่มีคำถามใดๆ

เมื่อดวงอาทิตย์กำลังจะตก โถดินเผาขนาดใหญ่ประมาณสิบใบก็วางอยู่ข้างกำแพงอิฐโคลนด้านล่างของกระท่อมไม้ที่เอี้ยนลี่เฉียงพักอยู่ โถดินเผาสีน้ำตาลอมเทาถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบหลายแถวและเก็บไว้ที่ชั้นล่าง

หลังจากที่กู่เจ๋อซวนและเอี้ยนลี่เฉียงถือโถดินเหนียวสุดท้ายที่มีของอยู่ภายในและวางลงกู่เจ๋อซวนก็เช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเขาและถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ในที่สุดเราก็ทำเรื่องไร้สาระนี้เสร็จแล้ว…” เอี้ยนลี่เฉียงซึ่งทำงานมาทั้งวันก็เหนื่อยและเหงื่อออกเขาจึงนั่งลงพักผ่อนที่พื้นพร้อมกับทั้งสองคน

งานของกู่เจ๋อซวนและจ้าวฮุ่ยเผิงสำหรับวันนี้คือการเอาก้านข้าวโพดที่พวกเขาเก็บเกี่ยวเมื่อวานนี้ออกจากทุ่งนา

หลังจากที่กู่เจ๋อซวนซื้อไหดินขนาดใหญ่เหล่านี้เอี้ยนลี่เฉียงก็เดินตามทั้งสองคนไปที่ทุ่งนาและเริ่มทำงาน

ภายใต้คำสั่งของเอี้ยนลี่เฉียงพวกเขาทั้งสามดึงก้านข้าวโพดออกจากพื้นก่อน ต่อจากนั้นพวกเขาบดขยี้ต้นข้าวโพดที่เก็บสดใหม่ด้วยครกและสากเพื่อสกัดน้ำหวานจากก้านเหล่านั้น

จากนั้นพวกเขาก็เทน้ำประมาณสิบจินซึ่งมีระดับน้ำตาลสูงมากลงในโถดินเหนียวขนาดใหญ่แต่ละอันก่อนที่จะเติมน้ำเปล่าลงไป

ก้านข้าวโพด ผิวแครอท และสิ่งอื่นๆเช่นผักเน่าๆถูกสับและผสมลงในโถดินเผาทั้งหมดขณะที่ทิ้งไว้ให้นั่งอยู่ที่นั่นพร้อมกับส่วนผสมที่เป็นของเหลว

ในที่สุดโถดินเผาก็ถูกปิดด้วยฝาและย้ายไปที่ในลานซึ่งพวกมันสามารถรับแสงแดดได้อย่างง่ายดาย นั่นคือทั้งหมดที่ต้องทำ

แม้จะฟังดูง่าย แต่กระบวนการก็ค่อนข้างยาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งการคั้นน้ำจากต้นข้าวโพดเหล่านั้น มันทดสอบความอดทนของคนๆหนึ่งจริงๆ

“อืม… ผลิตภัณฑ์ชื่ออะไร” จ้าวฮุ่ยเผิงถามเอี้ยนลี่เฉียง

ตลอดกระบวนการเอี้ยนลี่เฉียงไม่ได้ปิดบังอะไรจากทั้งสองคน เขาอนุญาตให้ทั้งสองคนเข้าร่วมได้

และหลังจากที่เข้าร่วมกิจกรรมแล้วจ้าวฮุ่ยเผิงก็พบว่ามีบางอย่างแปลกๆเขาตระหนักว่าสิ่งที่เอี้ยนลี่เฉียงทำนี้ดูไม่เหมือนผักเค็มพวกเขาก็ไม่รู้ชื่อของมันเช่นกัน

“สิ่งนี้เรียกว่าน้ำส้มสายชูดิน!” เอี้ยนลี่เฉียงอธิบายด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เขาไตร่ตรองในใจและตั้งชื่อใหม่ให้กับสิ่งนี้ซึ่งจะทำให้คนในโลกนี้หลุดปากออกไปได้อย่างง่ายดาย เอี้ยนลี่เฉียงเป็นนักสิ่งแวดล้อมในชีวิตก่อนหน้านี้ แน่นอนว่าการทำสิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องท้าทายสำหรับเขา

“น้ำส้มสายชูดิน?”กู่เจ๋อซวนและจ้าวฮุ่ยเผิงมองหน้ากันทั้งสองคนไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน

“ใช่ มันเรียกว่าน้ำส้มสายชูดิน!” เอี้ยนลี่เฉียงพยักหน้าอย่างจริงจัง

"ปู่ของข้าตั้งชื่อมันเอง มันเป็นสิ่งที่เขาค้นพบโดยบังเอิญตอนที่เขาต้มยา มนุษย์ไม่สามารถบริโภคน้ำส้มสายชูดินได้ แต่มันมีผลพิเศษเมื่อใช้สำหรับทำความสะอาด

นอกจากการขจัดกลิ่นแล้ว ซักผ้าและล้างจานก็สามารถทำได้ ทำให้มีความสะอาดดีขึ้น หากเจือจางแล้วนำเอาไปรดต้นไม้ก็สามารถเป็นปุ๋ยได้ดี!

เนื่องจากน้ำตาลมีราคาแพงเกินไปและต้นข้าวโพดเหล่านั้นมีน้ำตาลในปริมาณที่สูงมาก จึงสามารถคั้นน้ำแทนน้ำตาลทรายแดงได้…”

“อ๋อ เข้าใจแล้วน้องลี่เฉียง ความรู้ของเจ้าช่างน่าประทับใจ!” กู่เจ๋อซวนถูฝ่ามือด้วยความตื่นเต้น

“ถ้าสิ่งนี้ใช้งานได้หลากหลายจริงๆ เราก็ไม่มีอะไรต้องกังวลในการขายสิ่งเหล่านี้ เราอาจพบวิธีหาเงินแล้ว!”

“ถึงมันจะขายดีจริงๆเราก็ไม่ได้กำไรมาก แต่อย่างน้อยก็จะช่วยให้เรามีรายได้เพียงเล็กน้อยในช่วงเวลาสั้นๆ เมื่อเวลาผ่านไป ความเรียบง่ายในการทำสิ่งนี้ ผู้คนจะได้เรียนรู้วิธีการทำในที่สุด เมื่อทุกคนเรียนรู้วิธีทำสิ่งเหล่านี้อย่างง่าย สิ่งที่เราทำจะไม่พิเศษอีกต่อไป!”

“อย่ากังวลไปเลย ตราบใดที่เราสามคนเก็บเรื่องนี้เป็นความลับและไม่เปิดเผยวิธีการทำสิ่งนี้ เราก็สามารถซื้อเวลาให้มากที่สุด…”

"ฮ่าฮ่าฮ่า ไปกินข้ากันเถอะ!" เอี้ยนลี่เฉียงและกู่เจ๋อซวนต่างก็หัวเราะ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด