ตอนที่แล้วEP 368 การเต้นรำ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปEP 370 ปกป้องคนของฉัน!

EP 369 การแสดงของซูบิน


EP 369 การแสดงของซูบิน

By loop

20.10 น.

บอลต่อเนื่องมาระยะหนึ่งแล้ว

หนึ่งเพลง… สามเพลง… ห้าเพลง…

หลังจากเต้นรำกับ เสี่ยวหลานแล้ว ดงซูบินก็ยุ่งมาก อย่างแรก ฮูซินเยียนตามด้วย หลัวไหถิงผู้อำนวยการหญิงของสำนักงานกิจการพลเรือนในวัยสี่สิบของเธอจากสำนักงานกิจการพลเรือน และเจ้าหน้าที่หญิงจากหอพักคณะกรรมการพรรคมณฑล หลังจากเต้นรำกับสต๊าฟหญิงแล้ว หญิงสาวจากคณะศิลปะของเทศมณฑลได้เชิญดงซูบินอย่างกล้าหาญ นักเต้นที่เหลือจากคณะเริ่มเชิญ ดงซูบินแม้จะมีความแข็งแกร่งที่ดี ดงซูบินก็เหนื่อยหลังจากเต้นมากมาย

ดงซูบินไม่ค่อยปฏิเสธผู้หญิงและยอมรับคำเชิญทั้งหมดของพวกเขา

ทุกคนที่งานบอลตระหนักว่าหัวหน้าซูบินเป็นที่นิยมอย่างมากในหมู่ผู้หญิง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้นำหญิงที่มีอายุมากกว่า ทุกคนดูเหมือนจะต้องการเต้นรำกับเขา

แต่นี่ไม่น่าแปลกใจ นอกเหนือจากการเป็นบุคคลในตำนานในอำเภอหยานไท่แล้ว อายุของดงซูบินคือข้อได้เปรียบของเขา ผู้นำชายส่วนใหญ่อยู่ในวัยสี่สิบหรือห้าสิบ และดงซูบินเป็นน้องคนสุดท้อง เทียบกับชายชราคนไหนที่ไม่อยากเต้นกับหนุ่มๆ?

หลัวไห่ถิงเป็นอีกหนึ่งบุคคลยอดนิยมที่ในงานเธอยังคงมีเสน่ห์และสามารถเต้นได้ดี นอกจากนี้ เธอไม่เคยปฏิเสธใครก็ตามที่ขอเธอเต้นรำ ดังนั้น ผู้นำชายส่วนใหญ่จึงอยากถามเธอมากกว่าถูกเสี่ยวหลานและ ฮูซินเยียนปฏิเสธ ดงซูบินพอใจกับ หลัวไห่ถิงและเขาเป็นตัวแทนของสำนักงานส่งเสริมการลงทุน แต่พี่หลัว คุณช่วยนำความหลงใหลในการเต้นมาทำงานของคุณได้ไหม? ดงซูบินต้องการพูดกับเธอเกี่ยวกับการแต่งตัวของเธอในทุกวันนี้ แต่ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร ความสนใจของ หลัวไห่ถิงไม่ได้อยู่ที่งานของเธอ แต่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น และ ดงซูบินไม่สามารถตำหนิเธอได้

“ซูบิน!” มีคนโทรมา

ดงซูบินมองไปรอบ ๆ และเห็น เสี่ยวหลานเรียกเขา

เสี่ยวหลานยิ้มและโบกมือให้เขา “ในที่สุดคุณก็เป็นอิสระ ฮ่าๆ”

ดงซูบินรีบเดินเข้ามา “นายกเทศมนตรีเสี่ยว”

“มันยากมากที่จะโทรหาคุณ ฉันอยากโทรหาคุณสองสามครั้ง แต่คุณกำลังเต้นอยู่” เสี่ยวหลานหัวเราะ “งานบอลจะจบลงในไม่ช้า และโปรแกรมสุดท้ายของคืนนี้คือการแสดงเต้นรำของคณะศิลปศาสตร์ แต่เลขาธิการพรรคเซียงและฉันรู้สึกว่าการแสดงนี้ไม่น่าสนใจพอ คุณได้เตรียมเทคนิคมายากลเพื่อแสดงหรือป่าว? นักเต้นจาก คณะศิลปะสามารถเป็นนักเต้นสำรองของคุณได้ เป็นอย่างไรบ้าง? หากคุณไม่มีกลอุบายใด ๆ เตรียมไว้ ก็ไม่เป็นไรเพราะเป็นนาทีสุดท้าย”

ดงซูบินกระพริบตาและลดเสียงของเขา “การเต้นรำและการแสดงมายากล? ไปด้วยกันได้ไหม”

"ทำไมจะไม่ล่ะ?"

“เอ่อ… ฉันสามารถเล่นมายากลได้ตลอดเวลา แต่… นี่เป็นความคิดที่ดีหรือเปล่า?”

เสี่ยวหลานมองไปที่ ดงซูบิน“ฉันคิดว่าคุณควรแสดงใบหน้าของคุณบ่อยขึ้นต่อหน้าผู้นำคนอื่นๆ คุณคิดอย่างไร?”

“ก็ได้” ดงซูบินรู้ว่านี่ไม่ใช่ความคิดของเสี่ยวหลานแต่เนื่องจากพี่สาวเสี่ยว ไม่ได้พูดอะไร เขาก็โอเคกับมัน

20.30 น.

บอลกำลังจะจบลง

เสียงเพลงหยุดลง และฮูซินเยียนก็เดินขึ้นไปบนเวที เธอถือไมโครโฟนและเป็นตัวแทนของรัฐบาลมณฑลเพื่อขอบคุณทุกคนที่เข้าร่วม หลังจากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า “นี่จะเป็นเพลงสุดท้ายสำหรับคืนนี้ และเรารู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ให้หัวหน้าซูบินของสำนักงานส่งเสริมการลงทุนมาแสดงมายากลให้เรา” เธอเดินลงจากเวทีและดนตรีก็เริ่มขึ้น

ปรบมือ…ปรบมือ…ปรบมือ…

หลายคนตั้งตารอชมการแสดงมายากลของ ดงซูบินการแสดงของ ดงซูบินที่งานเฉลิมฉลองวันตรุษจีนได้สร้างความประทับใจอย่างมาก

การแสดงมายากลนั้นเพิ่มเติม และการเต้นเป็นจุดสนใจของลูกบอลนี้ ผู้คนจำนวนมากยังคงเต้นรำอยู่บนฟลอร์เต้นรำ และพวกเขาแยกย้ายกันไปเพื่อให้นักเต้นจากคณะศิลปะมีที่ว่างบ้าง นักเต้นเริ่มเต้นหน้าเวที และนี่คือเพลงสุดท้าย หลายคนเริ่มหาคู่เต้น และแม้กระทั่ง เซียงดาวก็เชิญ ฮูซินเยียนมาเต้นรำ ต้าหลี่ยังเชิญ หลัวไห่ถิงให้เต้นรำด้วย

ดงซูบินเดินขึ้นไปบนเวทีพร้อมกับอุปกรณ์ประกอบฉากที่เขาเตรียมไว้ให้ก่อนหน้านี้

ผ้าผืนใหญ่ เหรียญ และเครื่องหมาย

ดงซูบินยิ้มขณะที่เขาถือไมโครโฟน "สวัสดีตอนเย็นทุกคน. เป็นเกียรติที่ได้แสดงที่งานบอลครั้งนี้ เนื่องจากการแสดงนี้ตัดสินในนาทีสุดท้ายโดยนายกเทศมนตรีเสี่ยวและเลขาธิการพรรคเซียง ผมไม่ได้นำอุปกรณ์ประกอบฉากมาด้วย และผมสามารถแสดงกลเม็ดง่ายๆ เท่านั้น“ผู้คนที่เต้นรำหันกลับมามอง ดงซูบินดงซูบินถือเหรียญ 1 หยวน ขึ้น”นี่คือ 1 หยวน มันเป็นเหรียญจริงที่ออกโดยรัฐและไม่ใช่อุปกรณ์วิเศษ”

มีคนหัวเราะ

ดงซูบินมองไปรอบ ๆ และถาม “มีผู้นำคนใดบ้างที่ไม่เต็มใจที่จะช่วยฉันในการแสดงของฉัน”

คนส่วนใหญ่กำลังเต้นรำอยู่บนฟลอร์เต้นรำ และ จ้าวจินหลงก็เดินไปพร้อมกับรอยยิ้ม “ฉันช่วยได้ไหม”

“ขอบคุณ ท่านนายกเทศมนตรีจ้าว” ดงซูบินส่งเหรียญให้เขา “กรุณาตรวจสอบเหรียญนี้ และถ้าไม่เป็นไร เขียนบางอย่างเกี่ยวกับตลาดนี้ คุณสามารถเขียนอะไรก็ได้” จ้าวจินหลงตรวจสอบเหรียญและเขียนคำว่า 'จ้าว' ลงไปพร้อมกับตลาด ดงซูบินขอบคุณเขาและแสดงเหรียญให้ทุกคนดู “นายกเทศมนตรีเสี่ยวได้เขียนคำว่า 'จ้าว' ไว้บนนั้น ผมเชื่อว่าเหรียญนี้มีความพิเศษ และไม่มีเหรียญใดในโลกนี้ที่เหมือนกับเหรียญนี้”

ผู้คนเต้นรำช้าลงเพราะพวกเขารู้ว่า ดงซูบินกำลังจะเล่นกล

บางคนถึงกับหยุดเต้นและมองไปที่เวที พวกเขาต้องการเห็นการแสดงของหัวหน้าดง

“ตอนนี้ ให้เราเป็นสักขีพยานในปาฏิหาริย์นี้!”

ดงซูบินวางเหรียญไว้บนโต๊ะและคลุมด้วยผ้าสีแดงชิ้นนั้น เขาแสดงมือด้านหน้าและด้านหลังให้ผู้ชมเห็นและโบกมือไปมาราวกับว่าเขากำลังร่ายเวทย์อยู่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรก และดงซูบินก็ทำได้ดี

หยุด!

เวลาหยุดลง!

ดงซูบินมองไปที่ผู้คนที่แช่แข็งอยู่ในเส้นทางของพวกเขาและหยิบเหรียญออกจากใต้ผ้า เขาเดินลงจากเวทีไปหาคนที่กำลังเต้นรำอยู่บนฟลอร์เต้นรำและกลับมาที่จุดเดิมในอีกสิบวินาทีต่อมา เขากลับไปที่ท่าก่อนหน้าและพึมพำ

หยุด!

……

เวลากลับมาอีกครั้ง!

ดงซูบินยิ้มทันทีและตบลงบนผ้า “ฮาร์!”

“ก็ได้!” ดงซูบินยกผ้าขึ้นช้าๆและโบกไปมา เหรียญนั้นหายไป

ฮะ? มีผู้ชมเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ปรบมือ

นี่ไม่ใช่มายากลที่ไม่ดี แต่การแสดงครั้งสุดท้ายของ ดงซูบินน่าเบื่อเกินไป ดงซูบินทำให้อิฐสิบก้อนหายไปในการแสดงครั้งสุดท้ายของเขา คราวนี้เป็นเพียงเหรียญเท่านั้นและผู้ชมก็ผิดหวัง ไม่มีใครสามารถซ่อนอิฐสิบก้อนไว้กับตัวเองได้ แต่ทุกคนสามารถซ่อนเหรียญได้อย่างง่ายดาย

ดงซูบินหัวเราะ “ทำไมไม่มีการตอบสนองมากนัก? ฮาฮา… การแสดงของผมยังไม่จบ”

"ฮะ?" หลายคนประหลาดใจ

ดงซูบินพูดต่อ “นี่คือปาฏิหาริย์ที่แท้จริง”

ดงซูบินพยายามทำให้ฝูงชนตื่นเต้นอีกครั้ง

ดงซูบินถูฝ่ามือของเขาเข้าด้วยกันและมองไปที่เซียงดาวที่กำลังเต้นอยู่ “เลขาเซียง ขอโทษที่รบกวนคุณ. ขอเช็คกระเป๋าขวาหน่อยได้ไหม?”

ทุกคนหันไปหาเซียงดาว

เซียงดาวปล่อยมือ ฮูซินเยียนและล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงด้านขวาของเขา เขาขมวดคิ้วขณะสัมผัสบางสิ่งที่เย็นและแข็ง มันเป็นเหรียญ แต่ เซียงดาวไม่เคยใส่อะไรเลยในกระเป๋านี้ เหรียญนี้เข้ากระเป๋าเขาได้อย่างไร? เขาหยิบเหรียญออกมาดู เขาหยุดและยิ้มก่อนส่งเหรียญให้ฮูซินเยียน

ฮูซินเยียนตรวจสอบเหรียญและยกขึ้น

ทุกคนเห็นด้านหลังเหรียญ มันคือคำว่า 'จ้าว' ที่เขียนโดยจ้าวจินหลงก่อนหน้านี้!

ทุกคนอ้าปากค้าง และหญิงสาวสองสามคนจากคณะศิลปะก็เอามือปิดปากด้วยความตกใจ

เกิดอะไรขึ้น?

จ้าวจินหลงไม่เชื่อว่ามันเป็นความจริงและเดินไปตรวจสอบเหรียญ หลังจากตรวจสอบสักครู่ เขาก็หันไปหาคนอื่นๆ และพูดว่า “นี่คือลายมือของฉัน และนี่คือเหรียญก่อนหน้านี้จริงๆ” เขาเริ่มปรบมือเพราะนี่เป็นกลอุบายที่ยอดเยี่ยม

เวทีอยู่ห่างจาก เซียงดาวมากกว่า 10 เมตร! เหรียญจะเข้าไปในกระเป๋าของ เซียงดาวจากโต๊ะได้อย่างไรโดยไม่มีใครรวมถึง เซียงดาวที่รู้เรื่องนี้? เอาล่ะ! หัวหน้าซูบินทำได้อย่างไร? ดงซูบินไม่ได้ออกจากเวที! ไม่น่าเชื่อ! แน่นอนว่าไม่มีใครสามารถเดาได้ว่า ดงซูบินได้หยุดเวลาและวางเหรียญไว้ในกระเป๋าของ เซียงดาวพวกเขาคิดว่านี่คือกลอุบายของหัวหน้าซูบิน!

ดงซูบินรู้ว่าการแสดงของเขาประสบความสำเร็จจากปฏิกิริยาของทุกคน เขายิ้มและพร้อมที่จะออกจากเวที

แต่ในขณะนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งกรีดร้อง “เอ่อ...”

มันคือหลัวไห่ถิงที่กำลังเต้นรำกับติงลี่

หลายคนหันมามองพวกเขา ดงซูบินคิดว่าทำไมปฏิกิริยาของ พี่สาวหลัวจึงช้ามาก? ปฏิกิริยาของเธอช้ากว่าคนอื่นครึ่งนาที เอ๊ะ? เดี๋ยวก่อน. ดงซูบินสังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติ หลัวไห่ถิงดูบ้าและหยุดเต้น เธอดึงมือซ้ายของเธอออกจากติ๋งหลี่ และพุ่งออกจากฟลอร์เต้นรำ หอบของเธอไม่ได้เป็นเพราะการแสดงมายากลของดงซูบิน!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด