บทที่ 689 ข้า หัวหน้าเจียงผู้นี้ก็ยังไม่มั่นใจในเรื่องนั้นนัก!
ฟรึ่บ! ฟรั่บ! พรึ่บ! มีเงาที่วิ่งผ่านไปราวกับสุนัขจิ้งจอกแล่นผ่านสันเขาอัสนีไป เขาไม่ได้บินแต่กลับวิ่งไปบนภูเขาอย่างเงียบๆและซ่อนตัวหลังก้อนหินยักษ์ด้วยความเร็วที่ไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นนอกจากจะมีคนตั้งใจมอง ตูม! ตูม! มีเสียงระเบิดดังมาจากด้านหน้าซึ่งทำให้ดวงตาที่ใหญ่ราวกับวัวของพี่เหิงเบิกกว้างขึ้นอย่...
