ตอนที่แล้ว143 - อาจารย์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป145 - ทายาทหมอพเนจร

144 - ผู้พิทักษ์นิกาย


144 - ผู้พิทักษ์นิกาย

เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงตื่นขึ้นเขาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในถ้ำบนภูเขา สิ่งแรกที่เข้ามาในมุมมองของเขาเมื่อลืมตาคือหินงอกหินย้อยที่ห้อยลงมาจากเเพดานถ้ำเหมือนหน่อไม้ขนาดยักษ์

ความคิดของเอี้ยนลี่เฉียงหยุดนิ่งไปสองวินาที ก่อนที่ทุกอย่างจะท่วมท้นกลับมาที่จิตใจของเขาอีกครั้ง เขานึกถึงการต่อสู้ที่เชิงเขาหลงหู่คนเก็บสมุนไพรชราและฉากก่อนที่เขาจะหมดสติ...

จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นในทันที

เอี้ยนลี่เฉียงพยายามขยับร่างกายของเขาก่อนและพบว่าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากมีเพียงเคล็ดขัดยอกที่หัวไหล่ขวาเล็กน้อย

นั่นอาจเป็นบาดแผลภายนอกที่จูอันทิ้งไว้บนร่างกายของเขาแต่ก็ไม่มีอะไรร้ายแรง

เอี้ยนลี่เฉียงถอนหายใจยาวและเดินออกจากถ้ำบนภูเขา

ถ้ำตั้งอยู่ครึ่งทางบนภูเขาสูง มีป่าอยู่ด้านนอกเมฆใต้ภูเขาทอดยาวออกไปไกลสุดสายตา และเขาถูกปกคลุมไปด้วยเมฆและหมอกมีกลิ่นหอมจางๆของกล้วยไม้ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย

การได้ชมทิวทัศน์เช่นนี้ทำให้รู้สึกราวกับว่าพวกเขาได้ออกจากโลกฆราวาสไปแล้ว

ชายชรานั่งไขว่ห้างใต้ต้นสน เขามองไปที่เอี้ยนลี่เฉียงที่เพิ่งออกจากถ้ำด้วยรอยยิ้ม

เอี้ยนลี่เฉียงเดินเข้าไปหาเขาและโค้งคำนับชายชรา

“อาจารย์ท่านสบายดี!”

“นั่งก่อน ข้าแน่ใจว่าเจ้าต้องมีคำถามมากมาย เราต้องคุยกันยาวและยังมีบางเรื่องที่ข้าต้องแจ้งให้เจ้าทราบ!”

เมื่อเห็นใบหน้าที่มีเมตตาขนาดนี้เอี้ยนลี่เฉียงแทบจะไม่สามารถนำภาพของบุคคลที่สังหารชายชุดดำพวกนั้นกว่าสิบศพโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆมาซ้อนทับกันได้

“แม้ว่าศิษย์จะกราบท่านเป็นอาจารย์แล้วแต่ก็ยังไม่ทราบชื่อและภูมิลำเนาของอาจารย์เลย!”

“ข้ามาจากตระกูลหลิวและชื่อเต็มของข้าคือหลิวกุ้ยหยวน ข้าเป็นผู้อาวุโสของนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์หนึ่งในสี่นิกายหลัก!”

นิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์? เขามาจากนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์จริงๆเหรอ?!

แม้ว่าเอี้ยนลี่เฉียงจะเดาได้ว่าอาจารย์ของเขามีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา แต่เขาก็ไม่เคยคิดว่าอาจารย์ของเขาจะเป็นถึงผู้อาวุโสของนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ของสี่นิกายหลัก

นิกายหลักที่เรียกว่าสี่นิกายศักดิ์สิทธิ์นั้นประกอบด้วย นิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ นิกายปราชญ์ วังหยกหลัว และนิกายภูเขาวิญญาณ

สี่นิกายหลักต่างมีเอกลักษณ์ในแบบของตัวเอง นิกายภูเขาวิญญาณมีบุคคลที่มีความสามารถพิเศษมากมายนับไม่ถ้วน นอกเหนือจากศิลปะการต่อสู้แล้วกลุ่มแพทย์ภายในนิกายภูเขาวิญญาณก็มีชื่อเสียงระดับโลก

เช่นเดียวกันกับนิกายปราชญ์เป็นที่รู้จักในฐานะผู้ที่ชอบการต่อสู้มากที่สุดและในบรรดานิกายทั้งหมด นิกายปราชญ์มักเข้าร่วมสงครามอาณาจักรอยู่เป็นประจำซึ่งฟังดูแล้วก็ไม่ค่อยเข้ากับชื่อนิกายของพวกเขานัก

ในทางกลับกันวังหยกหลัวนั้นลึกลับที่สุดในบรรดาทั้งหมด จนถึงปัจจุบันยังไม่มีใครทราบตำแหน่งที่แน่นอนของวังหยกหลัว

สมาชิกของพวกเขามักไม่ค่อยปรากฏตัว แต่ทุกๆสิบปีพวกเขาจะทำอะไรบางอย่างจนเกิดความสั่นสะเทือนไปทั่วอาณาจักรฮั่นอันยิ่งใหญ่

นิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์เป็นที่รู้จักในฐานะผู้นำของสี่นิกายหลัก ทุกวิชาดาบและกระบี่ในโลกมีต้นกำเนิดมาจากนิกายนี้

ภายในนิกายมีนักดาบและกระบี่จำนวนหนึ่งหมื่นคนทำให้สามารถบดขยี้ทุกกองกำลังที่มีในอาณาจักรฮั่นอันยิ่งใหญ่ได้อย่างง่ายดาย

ผู้ว่าการแคว้นผิงซีก็มีลูกชายที่เรียนอยู่ในนิกายนี้เช่นเดียวกัน เขาได้ก้าวขึ้นเป็นนักรบผู้พิทักษ์แล้ว และด้วยเหตุนี้เขาจึงได้รับสิทธิ์ในการฝึกฝนภายในนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ชั้นใน

ไม่คิดว่าท้ายที่สุดแล้วศัตรูจะพบกันในทางคับแคบ ในขณะนี้เอี้ยนลี่เฉียงทำได้เพียงถอนหายใจด้วยความมหัศจรรย์แห่งโชคชะตา

เขาไม่คิดว่าหลังจากเร่ร่อนเป็นระยะเวลานาน ในที่สุดก็ได้กราบผู้อาวุโสคนหนึ่งของนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์เป็นอาจารย์รวมทั้งยังศึกษาอยู่ในสำนักเดียวกันกับลูกชายของศัตรูด้วย

หลิวกุ้ยหยวนคิดว่าตัวตนของเขาทำให้เอี้ยนลี่เฉียงตกตะลึง หลังจากให้เวลาเอี้ยนลี่เฉียงประมวลผลข้อมูลเงียบๆ เขาก็พูดต่อ

“ในนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ตัวตนของข้าคือผู้อาวุโสหุบเขายาประจำนิกาย อย่างไรก็ตามยังมีอีกตัวตนหนึ่งของข้าซึ่งก็คือผู้พิทักษ์ของนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์.”

“ผู้พิทักษ์นิกาย?” เอี้ยนลี่เฉียงมองหลิวกุ้ยหยวนอย่างสับสนเมื่อได้ยินสองคำนี้เป็นครั้งแรก เขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน

“หน้าที่ของผู้พิทักษ์นิกายคืออะไร?”

“นิกายใหญ่ทุกนิกายล้วนมีผู้พิทักษ์มีใครอยู่ ผู้พิทักษ์นิกายเป็นผู้พิทักษ์ที่ซ่อนเร้นที่สุดในนิกาย ในเวลาสงบสุขพวกเขาจะปกปิดตัวเองอย่างดีและกลมกลืนกับส่วนที่เหลือ

อย่างไรก็ตามเมื่อภัยพิบัติใหญ่เกิดขึ้นกับนิกายหน้าที่ของผู้พิทักษ์นิกายคือปกป้องวิชาลับของนิกายเพื่อไม่ให้มันรั่วไหลออกสู่ภายนอก

ในขณะเดียวกันเขาจะต้องพยายามรักษาศิษย์ที่โดดเด่นที่สุดของนิกายให้รอดชีวิตไปได้เพื่อที่จะก่อตั้งนิกายขึ้นใหม่อีกครั้ง"

"ข้าเข้าใจแล้ว หน้าที่สำคัญของอาจารย์คือปกป้องเมล็ดพันธุ์ของนิกาย. ในช่วงเวลาที่นิกายได้รับอันตรายอาจารย์จะคุ้มครองเมล็ดพันธุ์ที่ดีที่สุดรวมถึงคัมภีร์ทุกสิ่งทุกอย่างของนิกายและทำการบ่มเพาะเขาในสถานที่เหมาะสมเพื่อให้สามารถก่อตั้งนิกายขึ้นได้อีกครั้ง”

"เจ้าเข้าใจถูกต้อง!" หลิวกุ้ยหยวนพยักหน้าด้วยท่าทางเคร่งขรึม

“ตัวตนของข้าในฐานะผู้พิทักษ์นิกายนั้นเป็นความลับสุดยอดแม้แต่ภายในนิกายดาบศักดิ์สิทธิ์นอกจากตัวข้าและประมุขนิกายแล้วก็ไม่มีใครทราบเรื่องนี้อีก

นั่นรวมไปถึงผู้อาวุโสของนิกายและครอบครัวของข้าด้วย เจ้าห้ามมิให้เปิดเผยตัวตนของข้าให้ใครรู้ ไม่เช่นนั้นเจ้าจะต้องเผชิญกับความพิโรธแห่งกฎของนิกาย เมื่อถึงตอนนั้นแม้แต่เทพก็ช่วยไม่ได้ เข้าใจหรือไม่!"

“ถ้าตัวตนของอาจารย์ในฐานะผู้พิทักษ์นิกายเป็นข้อมูลลับแล้วท่านบอกข้าทำไม?”

หลิวกุ้ยหยวนมองไปที่เอี้ยนลี่เฉียงอย่างสงบ

“เจ้าก็เป็นคนฉลาดคนหนึ่งทำไมไม่ลองคิดดู '

เอี้ยนลี่เฉียงกลืนน้ำลายอย่างแรงและเคาะศรีษะตัวเองพร้อมกับกล่าวอย่างไม่แน่ใจว่า

“ท่านอาจารย์… ท่านคงไม่คิดจะปลูกฝังข้าให้เป็นผู้พิทักษ์นิกายคนต่อไปของนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์หรอกนะ?”

"ฮ่าฮ่าฮ่า นั่นคือแผนของข้า!" หลิวกุ้ยหยวนหัวเราะอย่างเต็มที่

“ทำไมต้องเป็นข้าด้วย? ท่านเป็นถึงผู้อาวุโสก็น่าจะมีลูกศิษย์มากมายอยู่ในนิกายไม่ใช่หรือ?”

“ข้าใช้เวลาถึงสามทศวรรษในการตามหาคนแบบเจ้า!”

“เจ้าคิดว่าพวกเราเพียงพบกันครั้งเดียวบนภูเขาหลงหู่อย่างนั้นหรือ”

หลิวกุ้ยหยวนมองไปที่เอี้ยนลี่เฉียงด้วยรอยยิ้ม

“ตอนที่เจ้ากินแล้วชักดาบในร้านอาหารก็เป็นข้าที่จ่ายเงิน จังหวัดคิดว่าพวกเราเจอกันเพียงครั้งเดียวแต่ในความเป็นจริงข้าได้ติดตามเจ้ามานานแล้ว

คืนนั้นเมื่อเจ้าฆ่าคนทั้งสามในป่าและทำลายศพของพวกเขาเพื่อกำจัดหลักฐาน ข้าก็ยืนอยู่ข้างๆเจ้านั่นเองเพียงแต่ว่าเจ้าไม่ได้สังเกตเห็นเท่านั้น ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเฝ้าติดตามพฤติกรรมของเจ้าอยู่ตลอด

การพบกันของเราที่ภูเขาหลงหู่นั้นเป็นเพียงการทดสอบครั้งสุดท้ายเท่านั้น เมื่อเจ้ายอมทำทุกสิ่งทุกอย่างตามที่ข้าขอร้องเจ้าก็ถูกกำหนดให้เป็นลูกศิษย์คนของข้าแล้ว

หากในตอนนั้นเจ้าทิ้งข้าไปโดยไม่แยแสข้าก็จะไม่ช่วยเหลือเจ้าในตอนสู้กับคนจากหอคอยพระจันทร์”

เมื่อได้ยินการเปิดเผยดังกล่าวเอี้ยนลี่เฉียงก็รู้สึกเปรมปรีดิ์ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็อดไม่ได้ที่จะหลั่งเหงื่อเย็นเยียบไปด้วย

“แล้วอาจารย์จะพาข้ากลับไปที่นิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์เลยหรือเปล่า?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ถ้าข้าพาเจ้ากลับไปในตอนนี้ตัวตนของเราก็จะถูกเปิดเผยในทันที!” หลิวกุ้ยหยวนส่ายหัว

"เราอยู่ในแคว้นล่ายแล้วตอนนี้ สาขาหลักของนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์อยู่ห่างจากที่นี่เพียงสองร้อยลี้บนภูเขากระบี่ หน้าที่เดียวของเจ้าคือต้องไปที่นั่นและขอสมัครเป็นศิษย์ของพวกเขา”

(ขอโทษที่ลงช้าครับไปนอนโรงพญาบาลมา)

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด