ลุคไม่ได้เข้าใจมากนักว่าเชนีย์กำลังสื่อสารหรือส่งสัญญาณอะไรให้เขา แต่ลุคก็พอจะเดาได้อยู่บ้าง เชนีย์คงจะกำลังบอกว่ายังมีศัตรูอีกหลายคนและไม่ทราบจำนวนอยู่ในโกดังอีก

ลุคยังคงใช้ท่าทางแปลกๆ ของเขาในการเคลื่อนที่ไปรอบๆ โดยที่ระหว่างเคลื่อนที่ลุคยกปืนขึ้นไว้ที่ระดับหน้าอกอยู่ตลอดเวลา

ทันใดนั้นก็มีใครบางคนปรากฏตัวต่อหน้าลุค ลุคเกือบจะยิงใส่แล้ว แต่เมื่อลุคสังเกตเห็นว่าคน ๆ นั้นเป็นใครลุคก็รีบถอยออกไปอย่างรวดเร็ว

ปัง ปัง!

เสียงปืนสองนัดดังขึ้นและกระสุนไปโดนกับกล่องสินค้าที่ลุคใช้กำบังหลบอยู่

ลุคสาปแช่งเบาๆ “ให้ตายสิ”

คนที่ยิงลุคไม่ใช่หนึ่งในสมาชิกแก๊ง แต่เป็นเพื่อนร่วมงานของเชย์นี ชุดสูทสีดำสนิทที่พวกเขาสวมใส่นั้น เดาได้ง่ายมากว่าเป็นฝ่ายไหน

แต่ลุคไม่เข้าใจทำไมไอ้คนๆ นี้ถึงเปิดฉากยิงใส่ลุคก่อนที่จะระบุได้ว่าลุคอยู่ฝ่ายไหนและเป็นใคร?

แต่ถึงกระนั้นจะให้โทษเพื่อนร่วมงานของเชนีย์ซะทีเดียวก็ไม่ได้หรอก เพราะลุคมาถึงก็จัดการคนร้ายไปซะหมด พวกเขาจะระแวดระวังลุคก็ไม่แปลก

โชคดีที่เชย์นีสังเกตเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และเขาก็รีบตะโกนเสียงดังบอกเพื่อนร่วมงานของเขา ในขณะที่แสดงสัญญาณบางอย่างให้ลุคใจเย็น

สิ่งเดียวที่ลุคตอบสนองคือ ชูนิ้วกลางใส่เชนีย์อย่างไม่พอใจ

เชย์นีกระพริบตาเล็กน้อย แต่เขาก็เข้าใจความหมายของลุคและอดส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้

แน่นอนเลยว่าลุคกำลังระบายความแค้นที่เกือบถูกเพื่อนร่วมงานของเชนีย์ยิงก่อนหน้านี้

เชนีย์ไม่กล้าดูถูกลุคและเซลิน่าอีกต่อไป

ในเวลาสั้นๆ สองนาทีโดยมีลุคเป็นคนจู่โจมหลักและเซลิน่าเป็นฝ่ายสนับสนุน ไม่มีกระสุนแม้แต่นัดเดียวที่สูญเปล่า พวกเขาสังหารศัตรูห้าคนติดต่อกัน ประสิทธิภาพของพวกเขาในสถานการณ์การต่อสู้เช่นนี้นั้นน่ากลัวมาก

แม้แต่เชนีย์ยังสงสัยว่าพวกเขาเป็นตำรวจแบบไหนกันแน่ - เจ้าหน้าที่ของกรมตำรวจเวสต์ไซด์ฮุสตันร้ายกาจอย่างนี้ทั้งหมดเลยงั้นรึ?

ลุคมองดูและเห็นว่าเพื่อนร่วมงานของเชนีย์ไม่ได้เล็งมาที่เขาอีกต่อไป

ชายคนนั้นดูเหมือนว่าตอนนี้จะมีรูปร่างไม่ได้สมประกอบดีนัก ขาของเขาถูกยิงและกำลังซ่อนตัวอยู่หลังที่กำบัง ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาตอบโต้อย่างรุนแรงทันทีเมื่อลุคยื่นหน้าเข้าไปที่ที่เขาหลบอยู่

ลุคโบกมือก่อนจะส่งสัญญาณไปที่เพื่อนร่วมงานชองเชนีย์เพื่อสั่งให้เขายิงไปตำแหน่งที่ลุคชี้ส่งสัญญาณ

เพื่อนร่วมงานของเชนีย์คนนี้เห็นสัญญาณมือของลุคก็เข้าใจและพยักหน้า จากนั้นเขาก็ยกปืนขึ้นและยิงสามนัดไปในทิศทางที่ลุคชี้

จากนั้นลุคเริ่มตรวจสอบสภาพแวดล้อมของทั้งโกดังและพบว่ามีการเคลื่อนไหวจากสองตำแหน่งที่แตกต่างกัน

เนื่องด้วยตอนนี้ทัศวิสัยของลุคที่ดีขึ้นถึงขนาดที่ว่าสามารถสังเกตุการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ได้ในเสี้ยววิ เพราะว่าค่าสถานะความคล่องแคล่วที่ระดับ 20 แต้มนั้น ลุคไม่รอช้าใด ๆ เขาเล็งปืนและยิงสามนัดติดต่อกัน

“อ๊ากกกก..”

ตามมาด้วยเสียงคร่ำครวญที่น่าสังเวชพร้อมๆกับที่ศัตรูอีกหนึ่งคนได้ล้มลงไปอย่างช้าๆ ก่อนที่จะเงียบลง

เพื่อนร่วมงานที่ได้รับบาดเจ็บของเชย์นีตกใจ “เชี่ยเอ้ย.. แม่งยิงหวังฆ่าอย่างเดียวเลยนี่หว่า”

ลุคไม่ได้สนใจคำบ่นของเพื่อนร่วมงานของเชนีย์แต่อย่างใด ลุคเริ่มเคลื่อนไหวต่ออย่างรวดเร็วอีกครั้งในทันที ลุคเดินไปรอบ ๆ ชั้นเชลฟ์วางของสองอันและกำลังจะมุ่งหน้าไปยังอีกด้านหนึ่งซึ่งเป็นตำแหน่งที่มีการเคลื่อนไหวบางอย่างที่ลุคสัมผัสได้เมื่อซักครู่

ทันใดก็มีร่างสีแดงกระโจนขึ้นไปเหนือเชลฟ์วางของจากนั้นก็กระโจนใส่ลุคอย่างรวดเร็วราวกับแมวป่า

ด้วยประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลมของลุค เขารู้ว่าจะไม่สามารถยกปืนไปทางเป้าหมายได้ทันเวลา

ดังนั้นลุคจึงทิ้งปืน ก่อนที่จะเอนตัวไปข้างหลังทันทีและพยายามกระโดดถอยไปด้านหลัง

ร่างในชุดสีแดงไม่ได้ตระหนักถึงปฏิกิริยาที่รวดเร็วเช่นนี้จากลุค หลังจากที่ลุคถอยออกมาก้าวหนึ่งลุคก็เตะสวนเข้าไปที่หน้าท้องของหญิงชุดแกงอย่างเต็มที่ ทำให้ร่างของเธอลอยออกไปกระแทกเข้ากับชั้นวาง

ในที่สุดลุคก็มองเห็นร่างสีแดงอย่างชัดเจน พร้อมกับตะโกนขึ้นทันทีว่า“HPD! ฟรีซ!” ขณะเดียวกันก็ชักปืนพกและเล็งไปที่เธอ

ร่างสีแดงชะงักเพียงชั่วครู่ในช่วงเวลาไม่ถึงวินาที แต่ปืนของลุคก็เล็งไปที่หัวของเธอแล้ว

“แครอล มิร่า?” ลุคถามด้วยน้ำเสียงข่มขู่เล็กน้อย

ร่างสีแดงใช้มือกุมหน้าท้องของเธอไว้และหายใจอย่างติดขัดก่อนจะถามกลับ“ค - คุณเป็นตำรวจงั้นเหรอ”

เมื่อลุคเห็นการแจ้งเตือนของระบบเขาก็ดีใจมาก แต่ทว่าลุคยังควบคุมสีหน้าของเขาได้เป็นอย่างดี “ใช่ กรมตำรวจเวสต์ไซด์นักสืบลุคโคลสัน”

ผู้หญิงชุดแดงดูเหมือนจะลังเลขณะที่เธอถามว่า "คุณมาที่นี่เพื่อจับฉันด้วยหรอ?"

ลุคลังเลเล็กน้อยก่อนจะส่ายหัว “เปล่า ผมมาที่นี่เพราะคดีลักลอบขนอาวุธ”

แครอลผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัดและถามลุค“งั้น ... คุณจะปล่อยฉันไปใช่ไหม?”

ลุคนึกถึงสิ่งที่เขาเห็นในแฟ้มและได้ข้อสรุปในใจแล้วแต่เขายังคงเงียบ

ลุคใช้มือข้างที่ยังคงว่างอยู่ ชี้ไปในทิศทางที่เซลิน่ากำลังยืนอยู่

ลุคโบกมือและบอกให้คนนั้นรีบไป ความรู้สึกโล่งใจผุดขึ้นมาบนใบหน้าของแครอลขณะที่เธอพยักหน้าและกระซิบ“ขอบคุณ”

จากนั้นเธอก็รีบวิ่งหนีจากไปอย่างรวดเร็ว

การเตะของลุคทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าท้องของเธอถูกทุบด้วยค้อนขนาดมหึมา แต่โชคดีที่เธอมีความสามารถพิเศษที่ทำให้เธอฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว

ในขณะที่เธอกำลังวิ่งไปทางเซลิน่า ปืนของลุคยังคงเล็งที่เธออยู่ เธอจึงไม่สามารถทำอะไรได้ เลยพักเรื่องหนีเอาไว้ก่อนและปล่อยให้เป็นไปตามที่ลุคต้องการ

ลุคส่งสัญญาณมือให้กับเซลิน่าเพื่อให้เธอก็เดินไปที่มุมหนึ่งอย่างเงียบๆ เพื่อเปิดเส้นทางให้แครอล

เซลิน่าคอยระวังหลังให้ลุคมาตลอดทั้งกระบวนการ และเธอยังป้องกันทางเดินที่พวกเขาเข้ามาอีกด้วย

แครอลหันหลังกลับมามองพวกเขาซักพักก่อนจะพยักหน้าขอบคุณ และจากไป

เมื่อลุคเห็นแครอลออกไปจากโกดังเรียบร้อยแล้ว เขาก็ถอนหายใจก่อนที่จะมุ่งความสนใจไปที่สิ่งที่เกิดขึ้นภายในโกดังอีกครั้ง

ลุควิ่งไปหาเชย์นีและถามว่า“ทีมของคุณไปอยู่ที่ไหนแล้วตอนนี้? ผู้หญิงชุดแดงซุ่มโจมตีผมก่อนหน้านี้และหลังจากที่ผมเตะเธอไปครั้งหนึ่ง เธอก็เลือกที่จะวิ่งหนีไปอีกครั้ง .. คุณต้องรีบบอกเพื่อนร่วมงานของคุณให้ถอนตัวออกมาก่อน มิฉะนั้นผมเกรงว่าผมอาจฆ่าพวกเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ”

เชย์นีเหงื่อแตกเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เขาได้เห็นทักษะในการต่อสู้ของลุคเป็นการส่วนตัว มันทำให้เขารู้สึกทึ่งและรู้สึกเหมือนเจอเรื่องเป็นไปไม่ได้อย่างงั้นแหล่ะ

เกือบทุกครั้งที่ลุคยิงปืนเกือบจะการันตีได้เลยว่าศัตรูจะตายอย่างแน่นอน และหากเพื่อนร่วมงานของเขาถูกยิงโดยไม่ได้ตั้งใจแน่นอนเลยว่าพวกเขาก็จะต้องตายเช่นกัน

แม้ว่าพวกเขาจะปฏิบัติภารกิจ แต่สถานที่แห่งนี้ก็ไม่เอื้ออำนวยเลยสำหรับพวกเขา

หลังจากลังเลเล็กน้อยเชย์นีได้พูดคุยกับเพื่อนร่วมงานของเขาผ่านทางวิทยุ ต่อมาลุคก็เริ่มได้ยินเสียงของทีมของSHIELDที่ขยับเข้ามาหาพวกเขาด้วยความรวดเร็ว

เชย์นีถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นสถานการณ์ที่ดีและมีการรวมกลุ่มเกิดขึ้น

มีสองคนที่เคลื่อนเข้าหาพวกเขาน่าจะเป็นทีมของชิลล์ และอีกคนไม่ขยับนั่นน่าจะเป็นชายที่น่าสงสารที่ขาเป็นรูอยู่ในขณะนี้

ลุคกระซิบกับเชนีย์ว่า “ฉันจะไปแบกเพื่อนร่วมงานที่บาดเจ็บของคุณก่อน บอกเขาด้วยว่าอย่ายิง”

เชนีย์พยักหน้าอย่างรวดเร็วก่อนพูดในวิทยุอีกครั้ง

สำหรับลุคเขารีบหาผู้บาดเจ็บและตรวจสอบให้แน่ใจว่าคนๆ นั้นเห็นเขาชัดเจนก่อนที่เขาจะเข้าไปใกล้

เมื่อเขามาถึงเขาพูดว่า "ทีหลัง อย่าเล็งปืนมาที่ฉันอีกนะ แล้วก็อย่าส่งเสียง"

จากนั้นลุคก็ถือปืนไว้ในมือข้างหนึ่งก่อนจะลากผู้บาดเจ็บที่บริเวณปกคอเสื้อด้วยมืออีกข้าง เขาไม่สนใจว่าคน ๆ นั้นจะเจ็บหรือไม่

เป็นไปได้ว่า ลุคอาจทำให้ศัตรูตกใจกลัวจนไม่กล้าที่จะโผล่หน้าออกมาอีก แม้ว่าลุคจะลากคนบาดเจ็บมาเป็นระยะทางที่ค่อนข้างไกล แต่ก็ไม่มีกระสุนปืนยิงใส่เขาแม้แต่นัดเดียว

B_R : ปุกาศ ปุกาศ !!!!!!!!!

ช่วงนี้จะช้าหน่อยนะครับผู้อ่านทั้งหลาย

แต่จะพยายามเร่งให้ได้อ่านกันไวๆ นะครับ

เรามีเพจแล้วน้าเข้าไป Follow กดถูกใจ พูดคุย ติดตามข่าวสารกันได้น้า ….

https://www.facebook.com/สุดยอดนักสืบในโลกแห่งจินตนาการ-SDFW-105519611538127

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด